Στις 8 και 9 Νοεμβρίου είχα την τιμή να παρευρεθώ στο Μαρξιστικό Σχολείο που οργάνωσαν οι Επαναστάτες Κομμουνιστές της Αμερικής (το αμερικάνικο τμήμα της RCI) στη Νέα Υόρκη. Σε αυτό συμμετείχαν 300 σύντροφοι και φίλοι. Τους προηγούμενους μήνες είχαν πραγματοποιηθεί αντίστοιχα μαρξιστικά σχολεία στο Λος Άντζελες και το Σικάγο.
Το σχολείο της Νέας Υόρκης ξεκίνησε με μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συζήτηση για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό και την ιμπεριαλιστική σύγκρουση με την Κίνα. Εξηγήθηκε το πώς τα τελευταία 25 χρόνια η Κίνα εξελίχθηκε σε μια υπερδύναμη που ανταγωνίζεται ανοιχτά τις ΗΠΑ. Επίσης, συζητήθηκε μία πληθώρα θεμάτων: ο διαλεκτικός υλισμός, η περίοδος της Ανασυγκρότησης μετά τον Αμερικανικό Εμφύλιο Πόλεμο, ο σταλινισμός και τα ψευδή αφηγήματα σχετικά με τον Λένιν και τον Τρότσκι, το βιβλίο «Αριστερισμός» του Λένιν, η Ισπανική Επανάσταση 1936–1939, μαθήματα από το κίνημα κατά του πολέμου στο Βιετνάμ, η μεταπολεμική οικονομική ανάπτυξη, η Κινεζική Επανάσταση 1925–1927 και το πώς οι Μπολσεβίκοι κατέλαβαν την εξουσία. Όλες οι συζητήσεις ήταν πολύ υψηλού επιπέδου.
Στο τέλος της πρώτης μέρας το κεντρικό θέμα ήταν «Ρεφορμισμός ή Επανάσταση» και αφορούσε τα μαθήματα από την προδοσία της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ το 2015 και τον ρόλο του αριστερού ρεφορμισμού. Σε αυτό το θέμα προσκλήθηκα να είμαι ομιλητής ως εκπρόσωπος του ελληνικού τμήματος της RCI. Υπήρξε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον για το συγκεκριμένο θέμα, κάτι στο οποίο συνέβαλε και η εκλογή του ρεφορμιστή Ζοχράν Μαμντάνι στη δημαρχία της Νέας Υόρκης, λίγες ημέρες πριν. Υπήρξε επίσης πολύ μεγάλο ενδιαφέρον για τις δράσεις και τις θέσεις της παλιάς Κομμουνιστικής Τάσης του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή της οργάνωσης του ελληνικού τμήματος της RCI (τότε IMT) κατά την περίοδο 2013-1015.
Παρότι παρακολουθούσα την αξιόλογη δουλειά των συντρόφων στις ΗΠΑ τα τελευταία χρόνια, η εμπειρία αυτού του σχολείου ήταν μία ευχάριστη έκπληξη σε όλα τα επίπεδα. Καταρχάς, επιβεβαίωσα δια ζώσης την ανάλυση της Διεθνούς μας, ότι η άνοδος ακροδεξιών λαϊκιστών όπως ο Τραμπ δεν είναι ένα σύμπτωμα δεξιάς στροφής, αλλά κοινωνικής οργής και αντισυστημικής διάθεσης που δεν μπορεί να εκφράσει η χρεοκοπημένη ρεφορμιστική Αριστερά. Αυτή η διάθεση εκφράστηκε στη Νέα Υόρκη με την εκλογή του Ζοχράν Μαμντάνι, ενός αυτοαποκαλούμενου σοσιαλιστή, στη δημαρχία. Λίγους μήνες πριν, ο Μαμντάνι ήταν άγνωστος. Ωστόσο, προβάλλοντας κάποια στοιχειώδη αιτήματα για τους εργαζόμενους και δεχόμενος τα πυρά του κατεστημένου, κατάφερε να εκφράσει την αντισυστημική διάθεση, των Νεοϋορκέζων εργατών και νέων.
Σύμφωνα με σχετικές έρευνες, το 34% των νέων (18–29 χρόνων) στις ΗΠΑ – δηλαδή 18 εκατομμύρια νέοι Αμερικάνοι – έχουν θετική άποψη για τον κομμουνισμό. Αυτοί οι νέοι δεν γνωρίζουν τα εγκλήματα του σταλινισμού, μόνο τη χρεοκοπία και τα εγκλήματα του καπιταλισμού και αναζητούν πολιτική διέξοδο. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που η κυβέρνηση Τραμπ αποφάσισε να ανακοινώσει μία «Αντικομμουνιστική εβδομάδα» στις αρχές Νοεμβρίου. Προσπαθεί απεγνωσμένα να αντιπαλέψει αυτή την στροφή της νέας γενιάς προς τις ιδέες του κομμουνισμού.
Είχα τη χαρά να γνωρίσω δεκάδες νέους και νέες, μαθητές, εργαζόμενους, φοιτητές και φοιτήτριες που προέρχονται από αυτό το στρώμα. Νέοι που αναζητούσαν ενεργά μία επαναστατική κομμουνιστική οργάνωση στο διαδίκτυο ή βρήκαν τυχαία συντρόφους μας σε κάποια συγκέντρωση, πανεπιστήμιο ή μετρό. Στο σχολείο της Νέας Υόρκης υπήρχε δίψα για επαναστατική θεωρία, ενθουσιασμός και αποφασιστικότητα – ένα εντελώς διαφορετικό κλίμα από τον κυνισμό και την απαισιοδοξία που βλέπεις σε μαζώξεις της λεγόμενης «Αριστεράς».
Αξιοποιώντας στο έπακρο τις μεγάλες ευκαιρίες οι σύντροφοί μας στις ΗΠΑ έχουν μέσα σε 3 χρόνια πάει από 300 σε 1000 μέλη ενώ έχουν πάνω από 600 υποστηρικτές που πληρώνουν μηνιαία συνδρομή. Οι σύντροφοι λαμβάνουν καθημερινά δεκάδες αιτήσεις από όλη τη χώρα από άτομα που θέλουν να γίνουν κομμουνιστές.
Στις ΗΠΑ λοιπόν, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο, προετοιμάζεται μια έκρηξη της ταξικής πάλης το επόμενο διάστημα και οι σύντροφοί μας χτίζουν το απαραίτητο εργαλείο για την εξασφάλιση της νίκης, ένα επαναστατικό κομμουνιστικό κόμμα στην καρδιά του ιμπεριαλισμού. Αυτό το σχολείο μου έδειξε ότι βρισκόμαστε σε πολύ καλό δρόμο!
Ηλίας Κυρούσης