[nextpage title=”Μέρος 1ο” ]
«…πραγματικά πλούσιο είναι ένα έθνος που δουλεύει έξι αντί για δώδεκα ώρες»
Καρλ Μαρξ
Πήρα αφορμή να γράψω αυτό το άρθρο από την παρακάτω είδηση. Σύμφωνα με έκθεση που παρουσιάστηκε στο παγκόσμιο οικονομικό φόρουμ στο Νταβός, με θέμα: «Το μέλλον των θέσεων εργασίας» κατά την «τέταρτη βιομηχανική επανάσταση» (που καλύπτει τη ρομποτική, την νανοτεχνολογία, την τρισδιάστατη εκτύπωση και τη βιοτεχνολογία), μέχρι το 2020 υπολογίζεται ότι θα χαθούν πάνω από 5 εκατομμύρια θέσεις εργασίας, εξ αιτίας των εξελίξεων στους τομείς γενετικής, τεχνητής νοημοσύνης και ρομποτικής καθώς και άλλων τεχνολογικών εφευρέσεων.
Σημειώνεται ότι τα ευρήματα προέκυψαν από έρευνα σε 15 οικονομίες ανεπτυγμένων χωρών που απασχολούν 1,9 δις εργαζόμενους η περίπου το 65% του παγκόσμιου εργατικού δυναμικού.
Αυτό σημαίνει ότι οι άνεργοι στον πλανήτη θα ξεπεράσουν τα 210 εκατομμύρια. Ήδη σήμερα έχουνε φτάσει τα 202 εκατ. από 169 εκατ. που ήταν το 2007 πριν την περίοδο της μεγάλης κρίσης.
Ο άνθρωπος από την πρώτη στιγμή της ύπαρξής του στον πλανήτη Γη, για να μπορεί να επιβιώνει έδινε μάχες με τα στοιχειά της φύσης και προσπαθούσε να τα καθυποτάξει. Αυτή η ενστικτώδη δράση τον έσπρωχνε στο να κατασκευάσει εργαλεία, μέσα παραγωγής και ενώ η ανάπτυξη των μέσων παραγωγής τον βοηθούσε να ελευθερώνεται από τα στοιχεία της φύσης, να αντιμετωπίζει τα φαινόμενα και να γίνει ο κυρίαρχος του πλανήτη Γη και να φιλοδοξεί να πατήσει και σε άλλους πλανήτες, η συντριπτική πλειοψηφία της ανθρώπινης κοινωνίας παρέμενε και εξακολουθεί παραμένει κάτω από τη σκλαβιά της ατομικής ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής από τους λίγους επικυρίαρχους. Δούλος, πληβείος, δουλοπάροικος και εργάτης. Σαν αποτέλεσμα η πλειοψηφία της ανθρώπινης κοινωνίας ζούσε και εξακολουθεί να ζει με στερήσεις, την πείνα, την εξαθλίωση και την ανεργία επειδή ο πλούτος συσσωρεύονταν σ’ αυτούς που κατείχαν τα μέσα παραγωγής.
Είναι αλήθεια ότι: «Η ιστορία όλων των ως τα τώρα κοινωνιών είναι ιστορία των ταξικών αγώνων.
Ελεύθερος και δούλος, πατρίκιος και πληβείος, βαρόνος και δουλοπάροικος, μάστορας και κάλφας, με μια λέξη καταπιεστής και καταπιεζόμενος, βρίσκονται σε ακατάπαυστη αντίθεση μεταξύ τους, έκαναν ένα αδιάκοπο αγώνα, πότε σκεπασμένο, πότε ανοιχτό, έναν αγώνα που τελείωνε κάθε φορά με τον επαναστατικό μετασχηματισμό ολόκληρης της κοινωνίας ή με την από κοινού καταστροφή των τάξεων που αγωνίζονταν». (Κομμουνιστικό Μανιφέστο, υπογράμμιση δική μου)
Η βάση αυτού του αδιάκοπου αγώνα ήταν το ασφυκτικό πλαίσιο που οι υφιστάμενες παραγωγικές σχέσεις δημιουργούσαν στην ανάπτυξη των μέσων παραγωγής, με αποτέλεσμα να σταματά η πρόοδος και η ευημερία της κοινωνίας.
Στην εποχή μας την εποχή του καπιταλισμού που έχει ήδη ζωή τριών αιώνων η ανάπτυξη της τεχνολογίας, των μέσων παραγωγής, δεν έχει προηγούμενο σ’ όλη την μακραίωνη ιστορία της ανθρωπότητας. Μιλάμε για τεχνολογικές επαναστάσεις. Γιατί σύμφωνα με το Κομμουνιστικό Μανιφέστο (που εξακολουθεί να είναι επίκαιρο): «Η αστική τάξη δεν μπορεί να υπάρχει χωρίς να επαναστατικοποιεί αδιάκοπα τα εργαλεία παραγωγής (….) Η συνεχής ανατροπή της παραγωγής, ο αδιάκοπος κλονισμός όλων των κοινωνικών σχέσεων, η αιώνια αβεβαιότητα και κίνηση, διακρίνουν την αστική εποχή από όλες τις προηγούμενες».
Οι τεχνολογικές επαναστάσεις δημιούργησαν στην εποχή του κεφαλαίου πλούτο εκατό φορές πιο πολύ από όσο μπόρεσε ο άνθρωπος να δημιουργήσει κατά την προηγούμενη μακραίωνη ύπαρξή του επί της Γης . Αλλά αυτό ο πλούτος είναι συγκεντρωμένος στους 62 ανθρώπους που κατέχουν τόσο πλούτο όσο 3,5 δις άνθρωποι.
Η ανάπτυξη της τεχνολογίας δεν βελτίωσε τη ζωή των ανθρώπων. Δεν τους απελευθέρωσε από τα δεσμά της εργασίας, δεν αύξησε τον ελεύθερο χρόνο, δεν εξάλειψε την φτώχεια, δεν εξάλειψε την ανεργία, δεν αύξησε τους μισθούς. Η εκμετάλλευση της ανεργίας έφερε την μαύρη εργασία, την μερική απασχόληση, τις ελαστικές μορφές εργασίας με τους μισθούς πείνας. Η ανάπτυξη της τεχνολογίας δεν εξάλειψε τους πολέμους και την μετανάστευση. Αντίθετα βελτίωσε τα όπλα καταστροφής.
Ποια πρέπει να είναι η απάντηση του εργατικού και λαϊκού κινήματος στην διόγκωση της ανεργίας εξ αιτίας της κρίσης, εξ αιτίας της ανάπτυξης της τεχνολογίας; Κατ’ αρχή ΔΟΥΛΕΙΑ ΛΙΓΟΤΕΡΗ, ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ. Αυτό σημαίνει ότι για την επιβίωση της κοινωνίας πρέπει να επαναφέρουμε δυνατά ξανά στην επιφάνεια την μείωση των ωρών εργασίας. Μείωση των ωρών στο επίπεδο της εξάλειψης της ανεργίας, χωρίς περικοπή μισθών και ημερομισθίων, πλήρη απασχόληση για όλους, κατάργηση της μερικής απασχόλησης.
Η κρίση σημαίνει καταστροφή του υπερσυσσωρευμένου κεφαλαίου και ανεργία, οι επενδύσεις σε σύγχρονη τεχνολογία φέρνουν ανεργία, καπιταλισμός πλέον σημαίνει βαρβαρότητα, γιατί τα μέσα παραγωγής ασφυκτιούν μέσα στα πλαίσια του καπιταλισμού. Δεν υπάρχει για την πλειοψηφία της κοινωνίας πρόοδος και βελτίωση της ζωής της. Είναι αναγκαίο για την επιβίωση της κοινωνίας να ελευθερώσουμε τα μέσα παραγωγής από τα χέρια του κεφαλαίου να ανήκουν σ’ όλους και σε κανένα, να κοινωνικοποιηθούν. Ο μόνος δρόμος είναι ο Σοσιαλισμός.
[/nextpage]
[nextpage title=”Μέρος 2ο” ]
«Περιγράψαμε… το βιομηχανικό πόλεμο των κεφαλαιοκρατών μεταξύ τους. Ο πόλεμος αυτός έχει χαρακτηριστικό ότι οι μάχες σ’ αυτόν κερδίζονται λιγότερο με την στρατολογία και περισσότερο με την απόλυση του στρατού των εργατών. Οι στρατηγοί, οι κεφαλαιοκράτες συναγωνίζονται μεταξύ τους, ποιος μπορεί να απολύσει περισσότερους φαντάρους της βιομηχανίας». (Καρλ Μαρξ Μισθωτή Εργασία και Κεφάλαιο)
Η αντιμετώπιση της ανεργίας αποτελεί θεμελιώδη παράμετρο για την βιωσιμότητα και την επίλυση του ασφαλιστικού προβλήματος. Αυτό αποδεικνύεται από τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η μελέτη της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συλλόγων Εργαζομένων (ΠΟΣΕ) ΙΚΑ. Οι ανατροπές που έγιναν (απολύσεις, μειώσεις αποδοχών –εισφορών, αντικατάσταση των «ακριβότερων» με «φθηνότερους» εργαζόμενους, με καθεστώς μερικής και εκ περιτροπής εργασίας) είχαν ως αποτέλεσμα τα έσοδα του ΙΚΑ από τις εισφορές των εργαζομένων να κατρακυλήσουν από τα 14,437 δις ευρώ το 2009, στα 9,479 δις το 2014. Έτσι, με βάση το 2009, οι απώλειες του ΙΚΑ σωρευτικά την πενταετία που ακολούθησε έφτασαν τα 16,530 δις ευρώ.
Και η αντιμετώπιση της ανεργίας κατ’ αρχή περνάει μέσα από την μείωση των ωρών εργασίας. Λιγότερη δουλειά. Δουλειά για όλους. Είναι δυνατό να γίνει; Απολύτως δυνατό!! Το 1837 οι ώρες δουλειάς ήτανε 80 τη βδομάδα! Την 1η του Μάη το 1886 εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι στις ΗΠΑ κατέβηκαν σε απεργία με αίτημα το 8ωρο, με σύνθημα τα τρία οκτώ «8 ώρες εργασία, 8 ώρες ανάπαυση, και 8 ώρες ελεύθερο χρόνο).
Χρειάστηκε η νίκη της Οχτωβριανής Επανάστασης το 1917, όπου θεσπίσθηκε το 8ωρο σε πανεθνική βάση για να αναγκαστεί το κεφάλαιο να το θεσπίσει και να το νομιμοποιήσει, το 1919 με τη Διεθνή Διάσκεψη Εργασίας στην Ουάσιγκτον, όπου διαμόρφωσαν διεθνή σύμβαση με την οποία καθιερώθηκε το 8ωρο και η 48ωρη εβδομάδα.
Από την 1η του Μάη του 1886 έχουν περάσει 130 χρόνια, η αλματώδης ανάπτυξη της τεχνολογίας έχει πολλαπλασιάσει πολλές φορές την παραγωγικότητα της εργασίας, η 8ωρη δουλειά είναι πλέον αναχρονισμός, η εργάσιμη μέρα σήμερα θα μπορούσε να είναι 4 ώρες!!
Σύμφωνα με τον Ζαν Ζιγκλέρ: «Με το σημερινό επίπεδο των μέσων αγροτικής παραγωγής, η γη μπορεί να θρέψει άνετα δώδεκα δισεκατομμύρια ανθρώπους,…». (Η ιδιωτικοποίηση του κόσμου και οι νέοι κοσμοκράτορες σ.15) Αυτό ισχύει και για τα βιομηχανικά προϊόντα!! Σήμερα στον πλανήτη είμαστε 7,3 δις!! Αλλά για να συμβεί αυτό χρειάζεται τα 202 εκατ. ανέργων να δουλέψουν και να θέσουν σε λειτουργία τα μηχανήματα που έχει θέσει εκτός λειτουργίας το υπερσυσσωρευμένο (όχι σύμφωνα με τις ανάγκες της κοινωνίας αλλά σύμφωνα με την κερδοφορία του κεφαλαίου) παραγωγικό δυναμικό. Τότε θα ανακαλύψουμε ότι είναι αρκετές 4 ώρες δουλειάς για να ζήσει μέσα σε πρωτοφανή για την ανθρωπότητα πλούτο όλος ο πλανήτης. Για να γίνει αυτό χρειάζεται ένα και μόνο πράγμα να φύγει από τη μέση το κεφάλαιο και η λογική του ατομικού κέρδους.
Σήμερα με 1,5 εκατ. άνεργους στη χώρα μας το 8ωρο έχει καταστρατηγηθεί, μαζί και το πενθήμερο. Σαν αποτέλεσμα στην 6ετία της κρίσης ο μέσος χρόνος εργασίας στη χώρα μας αυξήθηκε ξανά στις 2150 ώρες όταν ο μέσος όρος στην ΕΕ είναι γύρω στις 1700. Το 4ωρο και γενικά η μερική απασχόληση χρησιμοποιείτε για να δοθούν μισθοί πείνας. Αυτό υπαγορεύει να γίνει για να έχει κέρδη το κεφάλαιο. Επειδή η υπερσυσσώρευση κεφαλαίου έχει την τάση να μειώνει το μέσο ποσοστό του κέρδους, οι καπιταλιστές από την μια απολύουν, ρίχνουν κάτω από την πίεση της ανεργίας τους μισθούς, εντατικοποιούν την εργασία και αυξάνουν το ωράριο, ρίχνουν στην αδράνεια και απαξιώνουν ένα μεγάλο μέρος των μέσων παραγωγής. Πράττουν αυτό που θα τους ανεβάσει τα κέρδη και πράγματι το πετυχαίνουν όπως αποκαλύπτουν τα στοιχεία, με αύξηση του πλούτου κατά την περίοδο της κρίσης. Αυτά κάνουν αυτοί.
Εμείς τι κάνουμε;; Το 1996 η ΓΣΕΕ είχε για βασικό της αίτημα το 35ωρο με βάση τις μελέτες του ΙΝΕ αυτό θα δημιουργούσε πάνω από 200.000 θέσεις εργασίας. Και λειτουργώντας πολλαπλασιαστικά στην οικονομία οι θέσεις εργασίας θα ξεπερνούσαν τις 300.000!! Στη Γερμανία η εφαρμογή του σε 12 κλάδους από το 1984 έως το 2000 δημιούργησε 1,5 εκατ. νέες θέσεις εργασίας. Πρόσφατα δημοσιεύματα αποκάλυψαν ότι στη Σουηδία αρκετές επιχειρήσεις έχουν εφαρμόσει το 6ωρο γιατί ανακάλυψαν ότι αυτό κάνει πιο αποδοτικούς τους εργαζόμενους. Η εφαρμογή του 6ώρου στη χώρα μας χωρίς μείωση των αποδοχών θα σήμαινε άμεσα 600.000 νέες θέσεις εργασίας!!
Σήμερα με 1,5 εκατ. άνεργους στη μεγάλη τους πλειοψηφία νεολαίοι η ΓΣΕΕ ξέχασε τη μείωση των ωρών εργασίας, με πλήρεις αποδοχές. Και καλά από τους ναινέκους της ηγεσίας της ΓΣΕΕ είναι κάτι που μπορείς να περιμένει να γίνει. Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι το ξέχασαν και οι αριστερές παρατάξεις και τα ταξικά συνδικάτα!! Ξέχασαν ένα αίτημα που ενώνει σε κοινό αγώνα τους εργαζόμενους με το 1,5 εκατ. άνεργους. Ένα αίτημα που μετατρέπει την ανεργία από αρνητικό παράγοντα για τους αγώνες των εργαζομένων σε θετική δύναμη και στρέφει τη μάζα των ανέργων εναντία στο κεφάλαιο. Ποια είναι η λογική του κεφαλαίου στη φάση της κρίσης: Με ολοένα λιγότερους εργάτες να βγάζει τον όγκο δουλειάς. Η δική μας λογική πρέπει να είναι: ΛΙΓΟΤΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ. ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.
Αυτό δεν είναι ρεαλιστικό!! Γιατί; Η κρίση έχει βάλει καθοριστικά το ζήτημα ΑΥΤΟΙ Η ΕΜΕΙΣ. Η απάντηση είναι ΕΜΕΙΣ. Και αυτό σημαίνει ότι οι αριστερές παρατάξεις μετωπικά και ενιαία χρειάζεται να επαναφέρουν τη μείωση των ωρών εργασίας, μπροστά στα αιτήματα των συνδικάτων, με πρώτο βήμα το 35ωρο με πλήρεις αποδοχές.
[/nextpage]
[nextpage title=”Μέρος 3ο” ]«Με τον σημερινό ρυθμό και το μείγμα δημιουργίας επιχειρήσεων (…) η Ελλάδα θα χρειαστεί 25 χρόνια για να δημιουργήσει τις θέσεις εργασίας που απαιτούνται». ( The Economist Ελληνική έκδοση «Αγορά»)
Για να πέσει η ανεργία στο 10% (από 27% σήμερα) προαπαιτεί ρυθμό ανάπτυξης του ΑΕΠ κατά 5,4% και δημιουργία 181 χιλ. θέσεων εργασίας ανά έτος. Ο ΣΕΒ αναφέρεται στην ανάγκη να υπάρξει «Επενδυτικό Σοκ». Σύμφωνα με τον πρόεδρο του: «Η Ελλάδα έχει εισέλθει στο 8ο έτος ύφεσης. Η αποεπένδυση που έχει συμβεί κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου είναι τεράστια και θα απαιτήσει, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του ΣΕΒ, περίπου 100 δις ευρώ επενδύσεις για τα επόμενα 7 χρόνια σε δυναμικούς παραγωγικούς τομείς με εξαγωγική δραστηριότητα ανταγωνιστικούς σε διεθνές επίπεδο, που δημιουργούν «καλές» θέσεις εργασίας». (Συνέντευξη στη Handlsbatt) Πράγματι η αποεπένδυση ( η καταστροφή κεφαλαίου ή αλλιώς πως, το κλείσιμο επιχειρήσεων και η μείωση των επενδύσεων) κατά τα χρόνια των μνημονίων έφτασε τα 102 δις ευρώ.
Αλλά για να γίνουν οι επενδύσεις από το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο χρειάζεται η κυβέρνηση να καταλάβει ότι: «Υπάρχει κατ’ αρχή ένα βασικό μήνυμα από όλους τους ξένους επενδυτές προς την ελληνική κυβέρνηση: άμεση άρση της αβεβαιότητας και οικοδόμηση κλίματος εμπιστοσύνης. Για το σκοπό αυτό η επιτυχής ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης του Μνημονίου είναι ένα απαραίτητο βήμα». (οπ.π) Και δεν είναι καθόλου ευχαριστημένος γιατί: «Σχεδόν το 64% των δεσμεύσεων του Μνημονίου που έπρεπε να έχει ολοκληρωθεί τον Φεβρουάριο του 2016 εκκρεμεί.»!! Δηλαδή για να επενδύσουν ζητάνε την πλήρη εφαρμογή του 3ου μνημονίου, την πλήρη απαξίωση της εργατικής δύναμης!!
Και το οξύμωρο της ιστορίας είναι ότι οι επιπλέον επενδύσεις των 100 δις σύμφωνα με το δελτίο του ΣΕΒ 24/9/2015 το μόνο που θα πετύχουν είναι: «…μόνο και μόνο για να διατηρήσουμε το σημερινό επίπεδο ευημερίας.» !!! Δεν ξέρω πόσα θαυμαστικά να βάλω… Οι θεομπαίχτες έχουν το θράσος να αναφέρουν την λέξη ευημερία για το σήμερα!! Προχωράνε πιο κάτω και επισημαίνουν: «Και αν θέλουμε να βελτιώσουμε την ζωή μας, θα πρέπει οι επενδύσεις να είναι κατά πολύ μεγαλύτερες». Γι αυτό: «Το πολιτικό σύστημα χρειάζεται να ανταποκριθεί στις εκκλήσεις της αγοράς για διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις (διάβαζε μισθούς Κίνας κλπ αυτή τη βελτίωση μας υπόσχεται το κεφάλαιο ΣΕΒ) και αναπτυξιακές πρωτοβουλίες για να φέρουν οι επενδυτές τα λεφτά στη χώρα».
Οι υποσχέσεις του ΣΕΒ για επενδύσεις έχουν για μοναδικό στόχο να πιέσουν την κυβέρνηση να προχωρήσει στο χτύπημα των όσων κατακτήσεων του εργατικού και λαϊκού κινήματος έχουν απομείνει. Είναι πιο εύκολο- όπως λέει και η αγία γραφή- να περάσει καραβόσκοινο από τρύπα βελόνας, από το να γίνουν από το κεφάλαιο ντόπιο και ξένο επενδύσεις του μεγέθους που ευαγγελίζεται ο ΣΕΒ – ακόμα και αν τα μεροκάματα, μισθοί και συντάξεις πέσουν ακόμα και πιο κάτω από τα επίπεδα της Κίνας!! – που θα δημιουργήσουν συνθήκες πλήρους απασχόλησης. Η πραγματικότητα τους διαψεύδει κατηγορηματικά!
Η πραγματικότητα κατ’ αρχή σε σχέση με την παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία. Σύμφωνα με σημείωμα που εξέδωσε το ΔΝΤ στο πλαίσιο της συνόδου κορυφής του «G20» το Νοέμβρη του 2015 τονίζει ότι: «Καθώς οι προοπτικές της παγκόσμιας οικονομίας αναθεωρούνται επανειλημμένα προς τα κάτω την τελευταία πενταετία, υπάρχει ο κίνδυνος να μείνει αυτή μόνιμα εγκλωβισμένη σε χαμηλή ανάπτυξη, με απαράδεκτα υψηλά επίπεδα φτώχειας και ανεργίας». Αναφερόμενος στην Κίνα ο επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ, Μ. Ομπστφελντ σημείωσε: «Η οικονομία επιβραδύνεται, καθώς μεταβαίνει από ένα μοντέλο βασισμένο στις επενδύσεις και την μεταποίηση, σε ένα άλλο που βασίζεται στην κατανάλωση και τις υπηρεσίες».
Στο πρόσφατο οικονομικό δελτίο (Δεκέμβρης 2015) η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα τονίζει ότι «παρά τη συνεχιζόμενη οικονομική ανάκαμψη (σ.σ ασθενή) στη Ζώνη του ευρώ, οι επενδύσεις παραμένουν χαμηλές σε σχέση με το προ της κρίσης επίπεδο και ο ρυθμός αύξησης τους είναι πολύ αδύνατος σε σχέση με τα ιστορικά προηγούμενα». (Υπογραμμίσεις δικές μας)
Τι έχει συμβεί; Το ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης με τα χαρακτηριστικά της χρηματοπιστωτικής, αποκάλυψε την υπερσυσσώρευση του κεφαλαίου. Για να πάρουμε μια εικόνα του τι σημαίνει αυτό θα παραθέσουμε στοιχεία από το βιβλίο του Μπογιόπουλου «Είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε». Συγκεκριμένα: «Καταδεικτικό του χαρακτήρα της παρούσας κρίσης ως κρίσης υπερσυσσώρευσης είναι τα στοιχεία των Ηνωμένων Εθνών που αφορούν το εμπόριο και την ανάπτυξη και καταγράφονται στις ετήσιες εκθέσεις του ΟΗΕ: το 1982 με το παγκόσμιο ΑΕΠ στα 12 τρις δολάρια, τα συνολικά πάγια των ξένων θυγατρικών των πολυεθνικών ομίλων ήταν 2,2τρις δολάρια, δηλαδή αντιστοιχούσαν στο 18,3% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Το 1990, με παγκόσμιο ΑΕΠ στα 22 τρις τα πάγια έφτασαν στα 6 τρις, ποσοστό 27,2%. Το 2000 με παγκόσμιο ΑΕΠ στα 31,9 τρις, τα πάγια ανήλθαν στα 21 τρις, ποσοστό 65,8%. Και το 2007, με παγκόσμιο ΑΕΠ στα 54,6 τρις, τα πάγια είχαν εκτιναχτεί στα 68,7 τρις δηλαδή αντιστοιχούσαν στο 125,8% του παγκόσμιου ΑΕΠ». (σελ. 57 υπογράμμιση δική μας)
Έχοντας διδαχθεί από τα λάθη που διαπράχθηκαν κατά τη διάρκεια της κρίσης του 1929-1933, οι κεντρικές τράπεζες το 2008 αποφάσισαν να βομβαρδίσουν μαζικά την καπιταλιστική οικονομία, με όγκους ρευστότητας- με άλλα λόγια να τυπώσουν χρήμα για να κρατήσουν τις τράπεζες ανοικτές και το σύστημα εν ζωή με μηδενικά ή και αρνητικά επιτόκια. Στην ΕΕ διέθεσαν για την σωτηρία των τραπεζών το ιλιγγιώδες ποσό των 3,5 τρις ευρώ!!
Παγκόσμια διέθεσαν πάνω από 10 τρις δολάρια!! Τι γίνανε αυτά τα λεφτά; Κάλυψαν τα κεφαλαιακά κενά των τραπεζών ή πήγαν στην χρηματιστηριακή κερδοσκοπία, αντί για την πραγματική οικονομία, όπου οι αποδόσεις (λόγο υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου και πτώσης του ποσοστού κέρδους) παραμένουν σε χαμηλά επίπεδα, με συνέπεια να μην γίνονται ιδιωτικές επενδύσεις. Και βέβαια λόγω της υπερχρέωσης των κρατών ούτε και δημόσιες. Για παράδειγμα οι επενδύσεις στις ανεπτυγμένες οικονομίες σέρνονται κάτω από το 19%. Βρίσκονται δηλαδή στο χαμηλότερο επίπεδο της μεταπολεμικής περιόδου.
Σαν αποτέλεσμα συνεχίζουν να κυριαρχούν στην καπιταλιστική οικονομία οι χρηματιστηριακές φούσκες και τα τοξικά παράγωγα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Deutsche Bank που η έκθεσή της σε παράγωγα φτάνει το ασύλληπτο ποσό των 55 τρις ευρώ! Ή 20 φορές το ΑΕΠ της Γερμανίας, 5 φορές το ΑΕΠ της Eυρωζώνης και κάτι παραπάνω από τα δύο τρίτα (69%) του παγκόσμιου ΑΕΠ που ανέρχεται σε 80 τρις!! (Βατικιώτης Πριν 14/2/2016) Δίκαια την αποκαλούν Lehman Brothers της ΕΕ!
Σαν αποτέλεσμα το χρέος παγκοσμίως δημόσιο και ιδιωτικό έχει εκτιναχθεί στα 212 τρις δολάρια. Συγκεκριμένα αυξήθηκε κατά 57 τρις από το 2008 μέχρι το 2ο τρίμηνο του 2014 και ο λόγος προς το παγκόσμιο ΑΕΠ ανέρχεται στο 286%!!
Αυτή με λίγα λόγια είναι η κατάσταση στην παγκόσμια οικονομία. Στην Ελλάδα παρά τις τρεις ακριβοπληρωμένες ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών και παρά την κατά 30 % πτώση των μισθών και ημερομισθίων, σύμφωνα μα τον πρόεδρο του ΣΕΒ: «Κινδυνεύουμε να μείνουμε χωρίς επενδύσεις, μεγάλες επιχειρήσεις χωρίς εξαγωγές και παραγωγή. Τα τελευταία επτά χρόνια της μεγάλης ύφεσης οι επενδύσεις μειώθηκαν 62%». Πράγματι ο ακαθάριστος σχηματισμός παγίου κεφαλαίου σε σταθερές τιμές του 2010 έπεσε από τα 61 δις ευρώ το 2008 στα 21,5 δις ευρώ το 2014. Αλήθεια με ποια προοπτική ένας λογικός επιχειρηματίας θα έκανε επενδύσεις όταν η εσωτερική ζήτηση πέφτει από τα 282,7 δις ευρώ στα 190,5 δις ευρώ το 2014. Ποιος λογικός τραπεζίτης θα δανείσει τις υπερχρεωμένες επιχειρήσεις; Σύμφωνα με την «Καθημερινή»: «Το 16,5% των επιχειρήσεων στην Ελλάδα είναι «ζόμπι». Έχουν αρνητική κερδοφορία, είναι χρεωμένες δεν πληρώνουν τα δάνεια και πάνε για λουκέτο». (25/12/15) Με ότι αυτό συνεπάγεται σε απολύσεις και ανεργία. Πόσοι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα μένουν απλήρωτοι δύο, τρεις και πάρα πάνω μήνες; Ή μήπως δεν έχουμε απολύσεις και σε επιχειρήσεις όπως η ΛΑΡΚΟ, ΙΜΑΝΤΑ κλπ! Σε ποια προοπτική να γίνουν επενδύσεις όταν τα μηνύματα για την ανάπτυξη του παγκόσμιου εμπορίου δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικά;
Να δημιουργήσουμε συνθήκες για να κάνει επενδύσεις το ξένο κεφάλαιο! Μάλιστα, το ξένο κεφάλαιο ήρθε και συμμετείχε στην πρόσφατη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, για να φύγει και να βυθίσει τις μετοχές των τραπεζών και την αξία τους στα 6 δις ευρώ όταν τα συνολικά κεφάλαια που αντλήθηκαν τον Δεκέμβριο ήταν περίπου 14 δις ευρώ!! Από τον Γενάρη οι σωρευτικές απώλειες της πτώσης των μετοχών στο χρηματιστήριο ήταν της τάξης των 13 δις ευρώ. Το ξένο κεφάλαιο ενδιαφέρεται να κάνει εξαγορές και όχι επενδύσεις, στα φιλέτα τα κερδοφόρα των επιχειρήσεων, δημόσιων και ιδιωτικών και δεν πρόκειται να αναστήσει τους πεθαμένους-όπερ έδει δείξε- ΟΛΠ, αεροδρόμια, ΟΠΑΠ κλπ.
Συμπέρασμα: Από την ιδιωτική πρωτοβουλία, δηλαδή το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο μην περιμένουμε επενδύσεις ικανές να απορροφήσουν την ανεργία που μαστίζει την χώρα και ιδιαίτερα τους νέους. Το υπερσυσσωρευμένο κεφάλαιο, η πτώση του ποσοστού του κέρδους, η υπερχρέωση, η πτώση της ζήτησης, και κύρια τα σημάδια για μια νέα επιδείνωση της κρίσης με όρους χειρότερους απ’ αυτή του 2008, δεν αφήνουν μεγάλα περιθώρια κέρδους σε επενδύσεις στην πραγματική οικονομία. Η αναζήτηση από το κεφάλαιο του μέγιστου δυνατού κέρδους δεν συνάδει με τα συμφέροντα της κοινωνίας. Η λύση στο πρόβλημα της αποεπένδυσης και της αντιμετώπισης της ανεργίας και της φτώχειας βρίσκεται στο να πάρει από τα χέρια του κεφαλαίου η κοινωνία τους βασικούς μοχλούς της οικονομίας.
Εργαζόμενοι και άνεργοι, αυτοαπασχολούμενοι και αγρότες σε παλλαϊκό μέτωπο να παλέψουμε για:
–Στάση πληρωμών και την διαγραφή του χρέους. Είναι παράνομο και επαχθές. Με 25 δις το 1/10 των δανείων των 5 τελευταίων χρόνων επενδύοντας μόνο στην πράσινη ανάπτυξη θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε 250.000 θέσεις αξιοπρεπούς εργασίας.
–Εθνικοποίηση των τραπεζών και της ΤτΕ. Δημιουργία αγροτικής τράπεζας για την διάθεση κεφαλαίων για της ανασυγκρότηση της γεωργικής παραγωγής.
–Εθνικοποίηση των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας για να πάρει η κοινωνία το έλεγχο και το σχεδιασμό των επενδύσεων.
–Λιγότερη δουλειά, δουλειά για όλους. Μείωση των ωρών δουλειάς με το 35ωρο πρώτο βήμα. Κατάργηση της ελαστικής και μερικής απασχόλησης. Πλήρες ωράριο με πλήρεις αποδοχές και ασφάλιση.
–Δημόσια έργα για την αντιμετώπιση της ανεργίας και την ανασυγκρότηση σε υποδομές της χώρας. Προσλήψεις στην παιδεία και την υγεία.
–Έξοδο από την Ευρωζώνη και την ΕΕ. Κατά συνέπεια εθνικό νόμισμα με κατ’ αρχή ισοτιμία 1:1 και όχι μετατρέψιμο για να αποφύγουμε την κερδοσκοπία σε βάρος του. Εξασφάλιση των καταθέσεων.
–Κρατικό μονοπώλιο στο εξωτερικό και το μεγάλο εσωτερικό εμπόριο.
–Θεσμοθέτηση του εργατικού ελέγχου στο σύνολο των επιχειρήσεων.
Είναι ο μόνος δρόμος για να βγούμε από την κρίση, την ανεργία και τη φτώχεια![/nextpage]
