Οι εργάτες της ΛΑΡΚΟ δεν πρόλαβαν να θάψουν τον συνάδελφό τους, τον 38χρονο Χρ. Δόσκορη, που στις 2 Αυγούστου τον «έλουσε» το καυτό μέταλλο και αυτές τις μέρες, θρηνούν και δεύτερο νεκρό, τον 26χρονο Κώστα Ντελή. Το νέο εργατικό «ατύχημα» οδήγησε ακόμα στο σοβαρό τραυματισμό τον Γιάννη Παπακωνσταντίνου, που νοσηλεύεται με εγκαύματα στο πρόσωπο και το στήθος. Ελαφρύτερα τραυματίστηκαν οι Φώτης Κάλης, Γιάννης Ξυρογιάννης και Γιώργος Ανδρίτσος.
Αυτό το θανατηφόρο εργατικό «ατύχημα» δεν ήρθε ξαφνικά. Πρόκειται για ένα ακόμα έγκλημα που έρχεται σαν συνέπεια της αντιμετώπισης της υγείας και την ασφάλειας των εργατών σαν ένα περιττό κόστος στο βωμό της διαρκούς επιδίωξης των μέγιστων κερδών.
Το χρονικό του εγκλήματος είναι το ακόλουθο. Για δέκα μέρες μια ηλεκτροκάμινος είχε πρόβλημα. Η έξοδος από όπου βγαίνει το ρευστοποιημένο καυτό μέταλλο είχε μπουκώσει και σύμφωνα με τις μαρτυρίες των εργατών δεν εμφανίστηκε ούτε ένας εκπρόσωπος από τη διοίκηση για να αντιμετωπιστεί αυτό το πρόβλημα. Ταυτόχρονα, παρά το σοβαρό αυτό πρόβλημα, η τροφοδοσία της καμίνου με σιδηρονικέλιο συνεχιζόταν κανονικά. Το αποτέλεσμα ήταν να ανοίξει τρύπα στο καμίνι από όπου άρχισε να χύνεται καυτό μέταλλο κι έτσι προκλήθηκαν δολοφονικές εκρήξεις.
Η τραγική ειρωνεία ήταν ότι την ίδια ώρα που ο 26χρονος εργάτης έχανε τη ζωή του, η Διυπουργική Επιτροπή Αποκρατικοποιήσεων συνεδρίαζε στο υπουργείο Οικονομικών για το ξεπούλημα της ΛΑΡΚΟ. Σήμερα στο μετοχικό κεφάλαιο της ΛΑΡΚΟ μετέχουν η Εθνική Τράπεζα (ΕΤΕ) με 36%, το Δημόσιο με 35% και η ΔΕΗ με 29%.
Οι εργάτες της ΛΑΡΚΟ με την ενεργή συμπαράσταση του εργατικού κινήματος πρέπει να παλέψουν για την παραδειγματική τιμωρία των υπευθύνων για το χαμό του συναδέλφου τους και ταυτόχρονα για την ματαίωση της ιδιωτικοποίησης της εταιρείας, που θα αποτελέσει την καλύτερη δυνατή απότιση φόρου τιμής στη μνήμη του.
Αυτό το θανατηφόρο εργατικό «ατύχημα» δεν ήρθε ξαφνικά. Πρόκειται για ένα ακόμα έγκλημα που έρχεται σαν συνέπεια της αντιμετώπισης της υγείας και την ασφάλειας των εργατών σαν ένα περιττό κόστος στο βωμό της διαρκούς επιδίωξης των μέγιστων κερδών.
Το χρονικό του εγκλήματος είναι το ακόλουθο. Για δέκα μέρες μια ηλεκτροκάμινος είχε πρόβλημα. Η έξοδος από όπου βγαίνει το ρευστοποιημένο καυτό μέταλλο είχε μπουκώσει και σύμφωνα με τις μαρτυρίες των εργατών δεν εμφανίστηκε ούτε ένας εκπρόσωπος από τη διοίκηση για να αντιμετωπιστεί αυτό το πρόβλημα. Ταυτόχρονα, παρά το σοβαρό αυτό πρόβλημα, η τροφοδοσία της καμίνου με σιδηρονικέλιο συνεχιζόταν κανονικά. Το αποτέλεσμα ήταν να ανοίξει τρύπα στο καμίνι από όπου άρχισε να χύνεται καυτό μέταλλο κι έτσι προκλήθηκαν δολοφονικές εκρήξεις.
Η τραγική ειρωνεία ήταν ότι την ίδια ώρα που ο 26χρονος εργάτης έχανε τη ζωή του, η Διυπουργική Επιτροπή Αποκρατικοποιήσεων συνεδρίαζε στο υπουργείο Οικονομικών για το ξεπούλημα της ΛΑΡΚΟ. Σήμερα στο μετοχικό κεφάλαιο της ΛΑΡΚΟ μετέχουν η Εθνική Τράπεζα (ΕΤΕ) με 36%, το Δημόσιο με 35% και η ΔΕΗ με 29%.
Οι εργάτες της ΛΑΡΚΟ με την ενεργή συμπαράσταση του εργατικού κινήματος πρέπει να παλέψουν για την παραδειγματική τιμωρία των υπευθύνων για το χαμό του συναδέλφου τους και ταυτόχρονα για την ματαίωση της ιδιωτικοποίησης της εταιρείας, που θα αποτελέσει την καλύτερη δυνατή απότιση φόρου τιμής στη μνήμη του.
