Πάνω στο έδαφος μιας παγκόσμιας οικονομίας που διολισθαίνει στην ύφεση, ο ανταγωνισμός ανάμεσα στις μεγάλες καπιταλιστικές δυνάμεις για τη συρρικνούμενη πίτα της παγκόσμιας αγοράς γίνεται αδυσώπητος, με αποτέλεσμα την κλιμάκωση των εμπορικών πολέμων και την απειλή για γενίκευση των εξελισσόμενων περιφερειακών στρατιωτικών συγκρούσεων.
Από την παγκοσμιοποίηση του εμπορίου στην εξάπλωση των εμπορικών πολέμων
Η παγκοσμιοποίηση, δηλαδή η αλματώδης ανάπτυξη του παγκοσμίου εμπορίου, για την οποία καυχιόνταν για δεκαετίες οι αστοί και η οποία αποτέλεσε την ατμομηχανή της μεταπολεμικής καπιταλιστικής ανάπτυξης, δίνει παντού πλέον τη θέση της στον προστατευτισμό και τους εμπορικούς πολέμους. Η αύξηση των δασμών δεν υπάρχει μόνο στο οικονομικό πρόγραμμα του Ντόναλντ Τραμπ, αλλά είναι μια ήδη εφαρμοσμένη πολιτική του Μπάιντεν που υπερασπίζει και η Καμάλα Χάρις. Ενδεικτικά, μόνο τους τελευταίους 4 μήνες η αμερικανική κυβέρνηση ανακοίνωσε μια σειρά νέων δασμών σε κινεζικές εισαγωγές (σε ηλεκτρικά οχήματα με δασμούς 100%, μπαταρίες λιθίου, μαγνήτες, χάλυβα, αλουμίνιο, προϊόντα ιατρικής και υποδομών).
Ως απάντηση η κινεζική κυβέρνηση έχει ήδη απαγορεύσει την εξαγωγή μηχανημάτων επεξεργασίας ορυκτών σπάνιων γαιών, υπονομεύοντας τις προσπάθειες της Δύσης σ’ αυτόν τον τομέα, ενώ φέρεται αποφασισμένη να περιορίσει την εισαγωγή αμερικανικών αγροτικών προϊόντων, να απαγορέψει εξαγωγές χρήσιμων ορυκτών (γάλλιο, γερμάνιο και γραφίτης) για τους κατασκευαστές μπαταριών και αυτοκινήτων στις ΗΠΑ, ενώ διαρρέει ότι εξετάζει ακόμα και την πώληση αμερικανικών κρατικών ομολόγων, η οποία θα μπορούσε να αποσταθεροποιήσει αποφασιστικά την αμερικανική οικονομία (και όχι μόνο).
Αυτός ο αυξανόμενος εμπορικός πόλεμος ΗΠΑ-Κίνας έχει ήδη επιπτώσεις στην Ευρώπη και συμπληρώνεται από έναν ανάλογο πόλεμο Κίνας-ΕΕ. Οι Κινέζοι κατασκευαστές ηλεκτρικών οχημάτων που δεν θα μπορούν να εξάγουν στις ΗΠΑ, ήδη αναζητούν πελάτες στην Ευρώπη, υπονομεύοντας τα σχέδια της ΕΕ να παράγει η ίδια αυτά τα οχήματα. Γι’ αυτό οι Βρυξέλλες εξετάζουν την επιβολή δασμών 15-30% στα κινεζικά ηλεκτρικά οχήματα. Ως απάντηση, η Κίνα ανακοίνωσε στα μέσα Αυγούστου μια «έρευνα» σχετικά με τα εισαγόμενα από την ΕΕ γαλακτοκομικά προϊόντα.
Αυτή η μετατροπή της παγκόσμιας οικονομίας σε αρένα εμπορικού πολέμου θα έχει αναπόφευκτα ολέθριες συνέπειες. Θα δώσει στην ύφεση όταν αυτή ξεσπάσει, τον καταστροφικότερο δυνατό χαρακτήρα.
Τα χρηματιστήρια προαναγγέλλουν βαθιά ύφεση και τα χρέη την προεξοφλούν
Κι ενώ το «μπλακ άουτ» που συνέβη στις 19 Ιουλίου σε 8,5 εκατομμύρια υπολογιστές, με κόστος 6 δισ. δολάρια έδειξε γλαφυρά τους κινδύνους που απορρέουν από την παρασιτική λειτουργία μεγάλων καπιταλιστικών μονοπωλίων όπως τα 2 που ελέγχουν τα συστήματα των υπολογιστών και τα 3 που ελέγχουν τα υπολογιστικά νέφη, η «Μαύρη Δευτέρα» της 5ης Αυγούστου στα διεθνή χρηματιστήρια αποτέλεσε ένα ξεκάθαρο σημάδι για την επερχόμενη βαθιά ύφεση στην παγκόσμια οικονομία.
Υπενθύμισε το τι μπορεί να σημάνει το αναπόφευκτο σκάσιμο της «φούσκας» που έχει δημιουργηθεί στη Γουόλ Στρήτ με τις μετοχές του τομέα της Τεχνητής Νοημοσύνης, με μια πρόσθετη αξία 9 τρισ. δολαρίων να έχει συσσωρευθεί εκεί μόνο το 2023. Ταυτόχρονα, ξυπνά τον εφιάλτη των κρίσεων που εμφανίστηκαν με αφορμή τα σκασίματα που είχαμε στις «φούσκες» του διαδικτύου στις αρχές του αιώνα μας και των ενυπόθηκων στεγαστικών δανείων το 2007-8.
Ακόμα πιο απειλητική για την παγκόσμια οικονομία είναι η «υπερφούσκα» των κρατικών χρεών. Τα συνολικά κρατικά χρέη του πλανήτη ανέρχονται πλέον στο τρομακτικό ύψος των 91 τρισ. δολαρίων. Αυτό έχει ήδη ως συνέπεια οι ιδιώτες δανειστές των κρατών να απαιτούν αυξημένα επιτόκια, συμπαρασύροντας το κόστος δανεισμού για τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις. Πάνω από όλα, τα τεράστια κρατικά χρέη σημαίνουν λιγότερο διαθέσιμο χρήμα για την αντιμετώπιση επερχόμενων κρίσεων. Καθόλου τυχαία λοιπόν, μέσα στο καλοκαίρι το ΔΝΤ προειδοποίησε ότι τα δημοσιονομικά ελλείμματα στις ΗΠΑ και διεθνώς πρέπει «να αντιμετωπιστούν επειγόντως». Πάνω στο έδαφος του καπιταλισμού και με αστικές κυβερνήσεις στην εξουσία, αυτό σημαίνει ότι τους επόμενους μήνες και χρόνια θα κλιμακωθεί παντού η εφαρμογή του γνωστού κοινού παγκόσμιου προγράμματος περικοπών δαπανών και αύξησης φόρων. Αυτό όμως συνιστά τη συνταγή για μια έκρηξη των ταξικών αγώνων, στη μια χώρα μετά την άλλη.
Νέες δονήσεις της παγκόσμιας επανάστασης
Μετά τη λαϊκή εξέγερση στη μικρή αποικία της Γαλλίας, τη Νέα Καληδονία τον περασμένο Μάη, είχαμε την μαζική έφοδο του επαναστατημένου λαού της Κένυας στο κοινοβούλιο τον Ιούνιο, ενάντια στην απόπειρα μετάθεσης της αποπληρωμής του υπέρογκου χρέους της χώρας με αυξήσεις φόρων στις πλάτες του.
Και μόλις έναν μήνα αργότερα, στο Μπανγκλαντές εκτυλίχθηκε ένα επαναστατικό κίνημα των φοιτητών και των εργατών που ανέτρεψε τη μισητή και διεφθαρμένη κυβέρνηση της χώρας, δημιουργώντας ένα νέο μαχητικό πρότυπο για εκατοντάδες εκατομμύρια εκμεταλλευόμενους σε όλη την Ασία, και όχι μόνο.
Όσο τα αδιέξοδα του συστήματος και η εφαρμογή των παγκόσμιων αντιλαϊκών πολιτικών του κεφαλαίου θα εξαπλώνονται, τόσο η αστική κοινωνία, όχι μόνο στον πρώην αποικιακό κόσμο, αλλά αναπόφευκτα και στην καρδιά της ιμπεριαλιστικής Δύσης, θα τείνει να θυμίζει το Μπανγκλαντές του φετινού καλοκαιριού.
Οι ΗΠΑ στην πρώτη γραμμή της κρίσης και της αστάθειας
Η απόπειρα δολοφονίας του Τραμπ, η οποία αν είχε επιτύχει θα μπορούσε να έχει ήδη οδηγήσει τις ΗΠΑ σε μια κατάσταση εμφυλίου πολέμου, αντανακλά, διαστρεβλωμένα αλλά αδιαμφισβήτητα, τις εκρηκτικές ταξικές αντιθέσεις και συγκρούσεις που αναπτύσσονται στην κοινωνία. Αυτές θα οξυνθούν ακόμα περισσότερο, καθώς η αμερικανική άρχουσα τάξη ετοιμάζεται να λάβει πρωτοφανή μέτρα λιτότητας.
Σύμφωνα με το Γραφείο Προϋπολογισμού του Κογκρέσου η ομοσπονδιακή κυβέρνηση πρέπει να δαπανήσει 892 δισεκατομμύρια δολάρια το 2024 μόνο για πληρωμές τόκων ενός κρατικού χρέους που φτάνει πλέον τα 35 τρισ. δολάρια! Δηλαδή θα δώσει μόνο για τόκους πολλά περισσότερα από όσα προγραμματίζει να διαθέσει φέτος για την άμυνα, ενώ το 2025 οι πληρωμές τόκων αναμένεται να ξεπεράσουν το 1 τρισεκατομμύριο δολάρια!
Όποιος κι αν εκλεγεί στη θέση του προέδρου τον ερχόμενο Νοέμβρη για να σώσει από την χρεοκοπία το αμερικανικό αστικό κράτος θα αναγκαστεί να πάρει τα σκληρότερα δυνατά μέτρα λιτότητας, δημιουργώντας τις υλικές συνθήκες που μπορούν να οδηγήσουν στο ξέσπασμα μιας επανάστασης στις ΗΠΑ.
Ευρώπη των «άκρων»
Ενδείξεις για την επερχόμενη θύελλα ταξικών αγώνων και στην Ευρώπη είχαμε τις προηγούμενες βδομάδες σε Γαλλία, Βρετανία και Γερμανία. Στη Γαλλία είχαμε την ισχυρή εκλογική συσπείρωση εργαζόμενων και νέων στο Λαϊκό Μέτωπο στον 2ο γύρο των βουλευτικών εκλογών, η οποία ενάντια σε όλες τις προβλέψεις, έφραξε το δρόμο της Άκρας Δεξιάς προς την κυβέρνηση. Στη Βρετανία παρακολουθήσαμε τον εκλογικό καταποντισμό των Συντηρητικών και αμέσως μετά, τη μαχητική κινητοποίηση χιλιάδων αντιφασιστών και μεταναστών νέων σε πολλές πόλεις, ενάντια στην απόπειρα για αντιμεταναστευτικά πογκρόμ από την πλευρά των φασιστών. Και στη Γερμανία πριν λίγες μέρες είδαμε την εκλογική νίκη του ακροδεξιού AfD στη Θουριγγία, το υψηλό του ποσοστό στη Σαξονία, αλλά και την κατάκτηση της τρίτης θέσης και στα δυο αυτά κρατίδια από την προερχόμενη από την Αριστερά, «Συμμαχία της Ζάρα Βάγκενκνεχτ».
Όλα αυτά δείχνουν ότι σε συνθήκες διολίσθησης προς την ύφεση και αύξησης των ελλειμμάτων αυτών των παραδοσιακών πυλώνων του ευρωπαϊκού καπιταλισμού, δημιουργείται ένα σκηνικό πολιτικής πόλωσης προς στα δεξιά και τ’ αριστερά, η οποία με τη σειρά της, αντανακλά – έστω μέσα από τους εκλογικούς παραμορφωτικούς φακούς – το χάσμα που αναπτύσσεται μεταξύ των δύο βασικών τάξεων, τις ίδιες τις βαθύτερες διεργασίες σύγκρουσης μεταξύ των δυνάμεων της επανάστασης και της αντίδρασης στην Ευρώπη.
Παιχνίδια με τη φωτιά σε Μέση Ανατολή και Ουκρανία
Στη Μ. Ανατολή και την Ουκρανία η ανθρωπότητα παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα τον ακραία καταστροφικό ρόλο που διαδραματίζει ο δυτικός ιμπεριαλισμός. Ο χαϊδεμένος χωροφύλακας των ΗΠΑ, και γενικότερα της καπιταλιστικής Δύσης στη Μέση Ανατολή, το Ισραήλ, με την κλιμάκωση της γενοκτονίας των Παλαιστινίων στη Γάζα και τις διαρκείς επιθετικές προκλήσεις ενάντια στο Ιράν, απειλεί στο βωμό της διατήρησης του αντιδραστικού καθεστώτος Νετανιάχου να οδηγήσει σ’ έναν γενικευμένο πόλεμο στην περιοχή.
Στην Ουκρανία, με τις ευλογίες, τη χρηματοδότηση, τον εξοπλισμό, ακόμα και τα στρατεύματα του δυτικού ιμπεριαλισμού, το καθεστώς του Ζελένσκι με την τυχοδιωκτική του εισβολή στο Κουρσκ της Ρωσίας και τη διαρκή υποδαύλιση του κινδύνου ενός πυρηνικού ατυχήματος ή ακόμα και ενός πυρηνικού πολέμου στον βωμό της διατήρησής του ως νατοϊκό φυλάκιο-μπαρουταποθήκη στα πλευρά της Ρωσίας, αποδεικνύει πόσο επικίνδυνος έχει γίνει για την ασφάλεια της ανθρωπότητας ο καπιταλισμός.
Ωστόσο και τα δύο προαναφερθέντα, αγαπημένα ακροδεξιά καθεστώτα των ΗΠΑ και της Δύσης σπαράσσονται από μεγάλες εσωτερικές αντιφάσεις και συγκρούσεις. Στην Ουκρανία ο τυχοδιωκτισμός στο Κουρσκ φαίνεται να γυρίζει μπούμερανγκ με μια ευρείας κλίμακας αντεπίθεση της Ρωσίας που κλονίζει το χαμηλό ηθικό και τις εξαντλημένες δυνάμεις του ουκρανικού λαού και στρατού. Στο Ισραήλ η γενική απεργία ενάντια στην απροθυμία του Νετανιάχου να δεχθεί μια πραγματική κατάπαυση του πυρός στη Γάζα που προκαλεί την εξόντωση των ίδιων των Ισραηλινών ομήρων, έδειξε ότι η δολοφονική σιωνιστική μηχανή στηρίζεται σε πήλινα πόδια. Η περαιτέρω ανάπτυξη της εσωτερικής κρίσης ή ακόμα και η κατάρρευση κάποιου από τα δύο αυτά καθεστώτα θα επιβεβαιώσει την ίδια την επιδείνωση της θέσης που βιώνει ο αμερικάνικος και δυτικός ιμπεριαλισμός έναντι των ανερχόμενων μικρών και μεγάλων ανταγωνιστών του (Κίνα, Ρωσία, Ιράν κ.α) και θα μετατραπεί σε μια βαθιά κρίση στο εσωτερικό της Δύσης.
Οι ανοικτές πληγές της Μεταπολίτευσης
Η συμπλήρωση μισού αιώνα Μεταπολίτευσης τον περασμένο Ιούλιο, αποτέλεσε ένα ορόσημο που υπενθύμισε στον εργαζόμενο λαό της χώρας από τη μία πλευρά την ακραία υποκρισία της ελληνικής άρχουσας τάξης και από την άλλη το τεράστιο κενό πολιτικής ηγεσίας από την πλευρά της εργατικής τάξης. Η τάξη που ιστορικά ευθύνεται για όλα τα πραξικοπήματα και τα αντιδημοκρατικά καθεστώτα του 20ου αιώνα έκανε και πάλι στον ελληνικό λαό κήρυγμα για το «ακριβό αγαθό της Δημοκρατίας». Μια προσεκτική ματιά στα σχετικά επετειακά αφιερώματα που δημοσιεύθηκαν στον αστικό Τύπο, με αντιπροσωπευτικό το ένθετο αφιέρωμα του Βήματος στις 21/7, αρκούσε για να διακρίνει κανείς την έκπληξη των ίδιων των απολογητών της άρχουσας τάξης για την πρωτοφανώς μεγάλη για τα δεδομένα του ελληνικού καπιταλισμού διάρκεια αυτού του κύκλου αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας που συνεχίζει να ονομάζεται Μεταπολίτευση.
Και η ηγεσία του θεωρητικά αντίπαλου δέους της τάξης αυτής, η ηγεσία του ΚΚΕ, απέφυγε επιμελώς να τοποθετηθεί στο πιο κρίσιμο ζήτημα σε σχέση με την επέτειο, δηλαδή τις μεγάλες ευκαιρίες για την κατάκτηση της εξουσίας από την εργατική τάξη που χάθηκαν και με δική της ιστορική ευθύνη τα 50 προηγούμενα χρόνια.
Τα σαθρά θεμέλια της ελληνικής ανάκαμψης
Η επιβράδυνση της ανάκαμψης του ελληνικού ΑΕΠ ήδη χαμηλώνει τις κυβερνητικές προσδοκίες για τις φετινές επιδόσεις του ΑΕΠ στο 2% από 2,5% που προέβλεπε το πρόγραμμα σταθερότητας που έχει κατατεθεί στην ΕΕ. Ακόμα μεγαλύτερο προβληματισμό στους Έλληνες αστούς προκαλεί το γεγονός ότι το ποσοστό των επενδύσεων στο ΑΕΠ είναι εξαιρετικά χαμηλό και ανέρχεται σε μόλις 13% έναντι μ.ο. 23% στην ΕΕ. Μάλιστα στις άμεσες ξένες επενδύσεις (ΑΞΕ) η Ελλάδα κατατάσσεται σταθερά τελευταία στην ΕΕ, με μόλις 50 ΑΞΕ το 2023, την ώρα που η Πορτογαλία υποδέχθηκε 221 και η Ιρλανδία 100.
Και ο προβληματισμός πολλαπλασιάζεται από τις τραγικές επιδόσεις της Ελλάδας στο εμπορικό ισοζύγιο, με ένα έλλειμμα που αυξήθηκε την περίοδο Γενάρη-Μάη 2024 κατά 1,7 δισ ευρώ, φθάνοντας στα 9,11 δισ ευρώ. Το βαθμό της ανησυχίας που προκαλεί στους αστούς αυτή η επιδείνωση εκφράζει η δήλωση του Διευθυντή της Eurobank στον Οικ. Ταχυδρόμο στις 18/7, ότι αυτός είναι «ο πιο σκληρός δείκτης για τη βιωσιμότητα της χώρας». Με άλλα λόγια, οι ίδιοι οι αστοί με τις εκτιμήσεις τους μας δίνουν να καταλάβουμε ότι η παρούσα – έτσι κι αλλιώς αναιμική – ανάκαμψη του ελληνικού καπιταλισμού θα αποδειχθεί σύντομα μια αναλαμπή στη γενική πτωτική του πορεία.
Η ληστρική ακρίβεια και η αυξανόμενη λεία των μεγάλων εταιρειών
Στα μέσα Ιουλίου είχαμε μια επίσημη παραδοχή από την Τράπεζα της Ελλάδας της δεινής πραγματικότητας που βιώνει η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα με τη ληστρική ακρίβεια. Σύμφωνα με τα στοιχεία που ανακοίνωσε, η Ελλάδα είναι η ακριβότερη χώρα της Ευρωζώνης, με τιμές υψηλότερες κατά μέσο όρο 10% σε 41 βασικά αγαθά, σε σύγκριση με τον μ.ο. της Ευρωζώνης, με πιο ακραία παραδείγματα την απόκλιση κατά 129% στο ανθρακούχο νερό, 100% στις χαρτοπετσέτες, 56% στο γάλα μακράς διαρκείας, 50% στον αλεσμένο καφέ και 54% το βούτυρο.
Αυτή η ληστεία στο λαϊκό εισόδημα, η οποία συμπληρώθηκε το φετινό καλοκαίρι με μια αύξηση 100% στα ακτοπλοϊκά εισιτήρια και ένα συνεχιζόμενο «πάρτι» παρασιτικών κερδών από τις τράπεζες, διαμορφώνει τα κέρδη των καπιταλιστών σε αστρονομικά επίπεδα. Μόνο το πρώτο 6μηνο του 2024 οι 4 «συστημικές» τράπεζες σημείωσαν αύξηση κερδών 25%, οι ενεργειακοί όμιλοι είχαν κέρδη πάνω από 770 εκατομμύρια ευρώ, ενώ οι εταιρείες των Ελλήνων εφοπλιστών έχουν παραγγείλει τα τελευταία 2 χρόνια καινούργια πλοία αξίας σχεδόν 200 δισ. δολαρίων σύμφωνα με το «Forbes»! Και η συσσώρευση αμύθητου πλούτου στις τσέπες της ελληνικής αστικής τάξης αποτυπώθηκε χαρακτηριστικά σε ρεπορτάζ του Οικονομικού Ταχυδρόμου που δημοσιεύθηκε στις 18/8/24, σύμφωνα με το οποίο, τα ελληνικών συμφερόντων υπεράκτια («μαύρα») κεφάλαια ανέρχονται σε 140 δισ. Ευρώ!
Αυξανόμενη εξαθλίωση και νέος γύρος λιτότητας
Στην άλλη ταξική όχθη, η καταβαράθρωση του βιοτικού επιπέδου της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων αντανακλάται πλέον και σε μια συντριβή του κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Ελλάδας σε σύγκριση με τον μέσο όρο της ΕΕ. Ενώ το 2006 το ελληνικό κατα κεφαλήν ΑΕΠ βρισκόταν στο 98% του μ.ο. της ΕΕ, σήμερα βρίσκεται στο θλιβερό μόλις 67,3%! Μάλιστα σύμφωνα με έρευνα του ΚΕΠΕ που δημοσιεύθηκε τον Αύγουστο οι μισθοί στην Ελλάδα είναι χαμηλότεροι από αυτούς της Βουλγαρίας αν γίνει αναγωγή στην πραγματική αγοραστική δύναμη. Είναι τόση η κλιμάκωση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης τα τελευταία χρόνια και η γενική επιδείνωση των όρων εργασίας, που τα αφεντικά πλέον δεν μπορούν να καλύψουν 250.000 κενές θέσεις εργασίας όταν στην Ελλάδα υπάρχουν επίσημα καταγεγραμμένοι 800.000 άνεργοι!
Και σαν να μην έφτανε η φτώχεια και η ακρίβεια, η οποία επιτείνεται από τη διατήρηση του αντιλαϊκού ΦΠΑ στο 24% παρά τα υπερέσοδα από φόρους που αποτυπώθηκαν σε πρωτογενές πλεόνασμα 7μήνου ύψους 5,693 δισ έναντι στόχου 1,655 δισ, οι εργαζόμενοι έρχονται πλέον αντιμέτωποι με έναν νέο γύρο σκληρής λιτότητας, ως αποτέλεσμα του νέου ευρωπαϊκού προγράμματος σταθερότητας για την αντιμετώπιση των αυξημένων ελλειμμάτων. Σύμφωνα με αυτό, ετησίως το χρέος θα πρέπει να μειώνεται κατά 1% του ΑΕΠ και το πρωτογενές πλεόνασμα να είναι στο 2,1%. Για τον σκοπό μάλιστα της συγκράτησης του χρέους μέσω πρόωρης αποπληρωμής των δανείων της τρόικας, θα χρησιμοποιηθεί από την κυβέρνηση μέρος από το ταμειακό «μαξιλάρι» των 35 δισ ευρώ, δηλαδή χρήματα από το αίμα του ελληνικού που θα μπορούσαν να ανακουφίσουν τις ανοικτές πληγές του βιοτικού του επιπέδου.
Τα περασμένα μεγαλεία του «41τακατό» και η ανήμπορη Κεντροαριστερά
Η ελληνική άρχουσα τάξη βλέπει με φοβερή ανησυχία πλέον την εκλογική απήχηση της ΝΔ να εξατμίζεται, ακριβώς πάνω στην ώρα που της χρειάζεται μια ισχυρή κυβέρνηση για να εφαρμόσει το νέο γύρο λιτότητας. Το 41% της ΝΔ των εθνικών εκλογών του 2023 μέσα σε έναν χρόνο έγινε στις Ευρωεκλογές 28%, ενώ πλέον δημοσιεύονται γκάλοπ που φανερώνουν μια ακόμα μεγαλύτερη πτώση κοντά στο 22%!
Και η ανησυχία της ελληνικής άρχουσας τάξης, η οποία έχει ήδη τροφοδοτήσει αντιπολιτευτικές κινήσεις στο εσωτερικό της ΝΔ με κοινές πρωτοβουλίες και επαφές Καραμανλή και Σαμαρά, γίνεται ακόμα εντονότερη λόγω της κατάστασης που εμφανίζει η Κεντροαριστερά, η οποία δείχνει εντελώς ανίκανη να παράσχει στο σύστημα μια βιώσιμη κυβερνητική εναλλακτική λύση.
Και τα δύο της κόμματα, το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ, ως έκφραση του προχωρημένου αστικού τους εκφυλισμού, είναι βουτηγμένα σε εσωτερικές συγκρούσεις χωρίς αρχές, με κύριο περιεχόμενο τον καριερισμό, πάντα στο βωμό της υπεράσπισης του σάπιου καπιταλισμού ως τάχα ρεαλιστικού μονόδρομου.
Και αν η επίμονη στασιμότητα είναι το στοιχείο που χαρακτηρίζει το ΠΑΣΟΚ, το οποίο βρίσκεται σε μια απλώς επιβραδυμένη τα τελευταία χρόνια, πορεία ιστορικής εξαφάνισης, ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται ότι έχει μπει σε μια τελική φάση περιθωριοποίησης και διάλυσης.
Το οριστικό τέλος της λεγόμενης «Αριστεράς» και η ακαταλληλότητα του σταλινισμού
Δεν θα κουραστούμε να επαναλαμβάνουμε ότι η πολιτική ευθύνη γι’ αυτόν τον διαρκή κατήφορο ανήκει βασικά στον Αλέξη Τσίρπα και την πολιτική του κλίκα, μέρος της οποίας επιχείρησε στις Ευρωεκλογές ανεπιτυχώς να εξαγνιστεί για τα δεξιά της ατοπήματα φορώντας τον μανδύα μιας «Νέας Αριστεράς». Η πορεία της καταστροφής του ΣΥΡΙΖΑ ως βιώσιμο κόμμα με απήχηση στους εργαζόμενους ξεκίνησε επίσημα με την προδοσία του δημοψηφίσματος το καλοκαίρι του 2015. Η τραγελαφική παρούσα περίοδος της ηγεσίας του αστού τυχοδιώκτη Κασσελάκη – την πόρτα για την έλευση του οποίου ας μην ξεχνάμε άνοιξε προσωπικά ο ίδιος ο «χαρισματικός» Νέρων του ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλέξης Τσίπρας – αντιπροσωπεύει μόνο τον τελικό σταθμό μιας προδιαγεγραμμένης πορείας διάλυσης.
Οι «αποχρώσεις» αριστερών πολιτικών πλατφορμών στις εσωκομματικές συγκρούσεις από την πλευρά στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ όπως ο Πολάκης ή ο Τεμπονέρας, δεν μπορούν να πείσουν τη συντριπτική πλειονότητα των εργαζόμενων και των νέων. Γιατί, από τη μία πλευρά δεν συνοδεύονται από στοιχειώδη αυτοκριτική για το μνημονιακό παρελθόν του ΣΥΡΙΖΑ και τη δική τους στήριξη σε αυτό, και από την άλλη έρχονται όταν ήδη οι εργατικές και λαϊκές μάζες έχουν δείξει ότι εγκαταλείπουν οριστικά τον ΣΥΡΙΖΑ.
Τίποτα δεν έχουν λοιπόν να περιμένουν οι πιο μαχητικοί και προχωρημένοι πολιτικά αγωνιστές του εργατικού κινήματος και της νεολαίας από μια τέτοια βουτηγμένη στον βούρκο του αστικού κράτους και του καπιταλισμού «Αριστερά». Αλλά επίσης, τίποτα δεν έχουν να περιμένουν και από την ηγεσία του ΚΚΕ που για 6ο συνεχόμενο χρόνο διακυβέρνησης από τη ΝΔ αρνείται να προετοιμάσει με σοβαρό τρόπο την αναγκαία ταξική και πολιτική απάντηση από την πλευρά του εργατικού κινήματος και της νεολαίας. Η προσήλωσή της σε συμβολικές κομματικές κινητοποιήσεις, προσδίδουν σταθερά στο κόμμα την εικόνα μιας πολιτικής δύναμης που δεν ενδιαφέρεται για το πιο καθοριστικό ζήτημα για τη ζωή των εργαζόμενων, το ζήτημα της εξουσίας.
Αυτή και μόνο αυτή η λαθεμένη πολιτική γραμμή – και όχι κάποιος πολιτικός συντηρητισμός των ίδιων των εργατικών μαζών – εξηγεί το γιατί, την ώρα που η επιρροή της ΝΔ καταβαραθρώνεται και η αστική Κεντροαριστερά συρρικνώνεται, η απήχηση του ΚΚΕ στην κοινωνία εμφανίζεται επίμονα στάσιμη. Υπήρχαν ήδη πολλές ευκαιρίες, με κορυφαίες τα ίδια τα κομματικά συνέδρια της περιόδου όπου καθήκοντα Γραμματέα της ΚΕ ασκεί ο Δ. Κουτσούμπας για να αλλάξει αυτή η λαθεμένη γραμμή. Σε όλα αυτά όμως είδαμε μόνο πομπώδεις διακηρύξεις για «αποκατάσταση του επαναστατικού χαρακτήρα του κόμματος», που όμως δεν εκφράστηκαν με μια ουσιαστική αλλαγή στη γραμμή του. Αυτό απέδειξε ότι μια τέτοια αποκατάσταση δεν μπορεί να γίνει ποτέ χωρίς μια ξεκάθαρη πολιτική καταδίκη του σταλινισμού και όλων των βασικών πολιτικών, τακτικών και μεθόδων του, και χωρίς μια στροφή στον γνήσιο μπολσεβικισμό-λενινισμό.
Οι εργαζόμενοι και οι νέοι όμως δεν μπορούν να περιμένουν άλλο! Η διεθνής ιστορική κρίση του καπιταλισμού δεν μας δίνει την πολυτέλεια να σπαταληθεί χρόνος σε παθητική αναμονή για μελλοντικές εξελίξεις στις γραμμές του ρεφορμισμού και του σταλινισμού. Επαναστατική εναλλακτική πολιτική λύση υπάρχει σήμερα και είναι η νεοϊδρυθείσα και ραγδαία αναπτυσσόμενη Επαναστατική Κομμουνιστική Διεθνής! Το ελληνικό της τμήμα, η Επαναστατική Κομμουνιστική Οργάνωση σας καλεί να οργανωθείτε σήμερα στις γραμμές του και να παλέψετε για την ανατροπή του καπιταλισμού και τη νίκη του κομμουνισμού, σε κοινό συντονισμό με χιλιάδες επαναστάτες από όλο τον κόσμο!
Σταμάτης Καραγιαννόπουλος
