Κάθε μέρα που περνά, ο καπιταλιστικός κόσμος βυθίζεται βαθύτερα στο χάος του νόμου της ζούγκλας: «Όλοι εναντίον όλων». Ο καπιταλισμός αποδεικνύει, όχι στις θεωρητικές αναλύσεις των κομμουνιστών, αλλά με τη «γλώσσα» των γεγονότων και των επιλογών των ηγετών του, πως είναι ασυμβίβαστος με την πρόοδο του ανθρώπινου πολιτισμού και την ευημερία της συντριπτικής πλειονότητας των κατοίκων του πλανήτη.
Αντί για καλύτερες μέρες, περισσότερες βόμβες
Όσοι με την έναρξη της νέας τακτικής του αμερικανικού ιμπεριαλισμού υπό την προεδρία του Τραμπ φαντάστηκαν έναν πιο ειρηνικό κόσμο, ήδη διαψεύδονται οδυνηρά. Το σκηνικό αχαλίνωτης πολεμικής έντασης έχει εδραιωθεί παγκόσμια, και τις τελευταίες εβδομάδες γνωρίζει μια νέα έξαρση.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται. Μετά το τσαλαπάτημα της εκεχειρίας από το Ισραήλ η γενοκτονία στη Γάζα ξανάρχισε, το ίδιο και οι σφαγές στη Συρία από τους τζιχαντιστές. Οι Τούρκοι προστάτες των τελευταίων, ανταλλάσσουν καθημερινά πολεμικές απειλές με το Ισραήλ, το οποίο βομβαρδίζει προληπτικά περιοχές που προορίζονται για τουρκικές βάσεις στη Συρία. Η Υεμένη βομβαρδίστηκε με ένα απλό νεύμα του -κατά τα λοιπά «ειρηνοποιού»- νέου ένοικου του Λευκού Οίκου, ενώ ο ίδιος απειλεί ταυτόχρονα και το Ιράν με βομβαρδισμό πυρηνικών εγκαταστάσεων μέσα στους επόμενους μήνες.
Από τη δική τους πλευρά, οι ηγέτες της ΕΕ, πρωτοστατώντας στην πολεμοκαπηλία και τον μιλιταρισμό, κάνουν εράνους για μερικά ακόμα δισ. ευρώ προς το διεφθαρμένο καθεστώς του Ζελένσκι, πασχίζοντας με συνέπεια για την παράταση των δεινών του ουκρανικού λαού. Ακόμα χειρότερα, γίνονται ανοικτά οι θιασώτες ενός καταστροφικού Γ΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Και στο όνομα της προετοιμασίας ενός τέτοιου πολέμου ενάντια στη Ρωσία, αποφάσισαν να εξαθλιώσουν και να καταχρεώσουν τους εργαζόμενους φορολογούμενους της Ευρώπης. Ενέκριναν προκλητικά ένα τετραετές εξοπλιστικό πρόγραμμα ύψους 800 δισ. ευρώ με σκοπό να στηριχθούν τα κέρδη της γερμανικής, γαλλικής και τουρκικής πολεμικής βιομηχανίας, ενώ ήδη το 2024, τα κράτη μέλη της Ε.Ε. είχαν δαπανήσει συνολικά 355 δισ. ευρώ για όπλα, δηλαδή σχεδόν τρεις φορές περισσότερα χρήματα από όσα δαπάνησε για τον ίδιο σκοπό και την ίδια χρονιά η «επιθετική έναντι της Ευρώπης», Ρωσία.
Ο εμπορικός πόλεμος έκφραση του καπιταλιστικού αδιεξόδου
Η αμείωτη στρατιωτική ένταση συμπληρώνεται από τον οικονομικό εφιάλτη ενός αδυσώπητου εμπορικού πολέμου. Αυτός έχει επίσημα πλέον ξεκινήσει με τους σαρωτικούς δασμούς που ανακοίνωσε ο Τραμπ στις 2 Απριλίου, τα αντίποινα που ανακοινώθηκαν από την Κίνα και εκείνα που αναμένεται πιθανά να ακολουθήσουν από την ΕΕ και άλλα κράτη. Όπως συνέβη και στην περίοδο που ακολούθησε το Κραχ του 1929, οι δασμοί θα οδηγήσουν με μαθηματική ακρίβεια την παγκόσμια οικονομία σε ύφεση, η οποία με τη σειρά της, μεταξύ άλλων, θα αυξήσει και την πιθανότητα για ακόμα περισσότερες στρατιωτικές συγκρούσεις.
Το γεγονός ότι όλοι οι απολογητές του καπιταλισμού, ενώ χαρακτηρίζουν «καταστροφικό για την παγκόσμια οικονομία» τον εμπορικό πόλεμο που κήρυξε στη βάση ανόητων και μπακαλίστικων υπολογισμών ο κερδοσκόπος εμπειριστής και νέο πολιτικό αφεντικό στην Ουάσιγκτον, ταυτόχρονα συμβιβάζονται παθητικά με αυτόν τον πόλεμο χωρίς ουσιαστικά να προτείνουν κανέναν εναλλακτικό δρόμο, μας οδηγεί αντικειμενικά σε δύο βασικές διαπιστώσεις: 1) Η παγκοσμιοποίηση, δηλαδή η μεγάλη μεταπολεμική ανάπτυξη του παγκόσμιου εμπορίου, του παγκόσμιου καταμερισμού εργασίας, ως βασικός μοχλός για την ανάπτυξη των ίδιων των παραγωγικών δυνάμεων υφίσταται ένα ιστορικό πλήγμα, το οποίο εκφράζει την ίδια την ιστορική παρακμή του καπιταλισμού. 2) Οι καπιταλιστές ομολογούν πλέον επίσημα ότι το σύστημά τους οδηγεί τον κόσμο στην οικονομική καταστροφή, αποδεχόμενοι ότι πάνω στο έδαφός του δεν υπάρχει καμία άλλη εναλλακτική λύση.
Οι «ηγέτες μας» σύμβουλοι των ταξικών εχθρών μας στον εμπορικό τους πόλεμο
Όμως οι συνδικαλιστικές και πολιτικές ηγεσίες της εργατικής τάξης κάνουν ότι δεν βλέπουν τα επαναστατικά πολιτικά καθήκοντα που θέτει αυτή η ανοικτή ομολογία χρεοκοπίας. Ένα τμήμα των πρώτων στις ΗΠΑ μάλιστα, στηρίζει ανοικτά τον Τραμπ, ενώ οι δεύτερες, σε όλο τον κόσμο εμφανίζονται δημόσια περίπου ως σύμβουλοι (ενίοτε και διευθύνοντες) των καπιταλιστικών κυβερνήσεων σχετικά με το πώς θα διεξάγουν καλύτερα τον εμπορικό πόλεμο, με άλλα λόγια, σχετικά με το πώς θα καταστρέψουν το βιοτικό επίπεδο εκατομμυρίων εργατών σε άλλα, ανταγωνιστικά καπιταλιστικά κράτη (βλ. χαρακτηριστικά τις τοποθετήσεις όλων των Ευρωπαίων σοσιαλδημοκρατών και «αριστερών» ηγετών).
Έτσι σήμερα, περισσότερο από ποτέ άλλοτε, αποδεικνύεται ότι για την εργατική τάξη η μόνη πραγματική εναλλακτική λύση μπροστά στον καταστροφικό παραλογισμό του καπιταλισμού είναι ο εργατικός διεθνισμός και ο κομμουνισμός. Αντί για ανοχή και στήριξη στην εξόντωση του βιοτικού επιπέδου αλλοεθνών εργατών από τους αστούς για τα δικά τους κέρδη, η εργατική τάξη ενωμένη πέρα από σύνορα, πρέπει να παλέψει για να κατακτήσει την εξουσία στη μια χώρα μετά την άλλη, με ένα κοινό πρόγραμμα επιβολής κοινωνικής ιδιοκτησίας στην παραγωγή και διεθνούς σχεδιασμού της οικονομίας. Μπροστά στην επιδημία των στρατιωτικών και εμπορικών πολέμων η μόνη λύση για τους εργαζόμενους παγκόσμια βρίσκεται στις ιδέες του γνήσιου επαναστατικού κομμουνισμού, στο πολιτικό πρόγραμμα της Επαναστατικής Κομμουνιστικής Διεθνούς.
Οι πολιτικοί «μετασεισμοί» της 28ης Φλεβάρη
Στην Ελλάδα, ο μαζικός «σεισμός» της 28η Φλεβάρη, η μεγαλύτερη εργατική – λαϊκή κινητοποίηση στη Σύγχρονη ελληνική ιστορία, συνεχίζει να καθορίζει τις πολιτικές εξελίξεις.
Στο αστικό πολιτικό στρατόπεδο οι «μετασεισμοί» είναι μεγάλοι και εκφράζονται με μια συνεχή πτώση των ποσοστών της ΝΔ στις δημοσκοπήσεις και με μια σειρά από συμβολικές ή ανοικτές ενέργειες «ανταρσίας» κυβερνητικών βουλευτών, ακόμα και υπουργών, έναντι του πρωθυπουργού.
Όλα αυτά δείχνουν ότι ο Κυρ. Μητσοτάκης είναι ήδη ένα «καμένο χαρτί». Παραμένει στη θέση του λόγω της ανυπαρξίας αξιόπιστης εναλλακτικής λύσης για το καθεστώς, και πάνω από όλα, εξαιτίας της έμμεσης υποστήριξης που του παρέχουν με την παθητική τους στάση οι ηγεσίες που μιλούν εξ ονόματος του εργαζόμενου λαού στα συνδικάτα και το κοινοβούλιο.
Υπονομευτές του μαζικού κινήματος που βοηθούν κυβέρνηση και καθεστώς
Όπως ακριβώς είχαμε προβλέψει αμέσως μετά την 28η Φλεβάρη, οι ηγεσίες αυτές, ξεπερασμένες στην πράξη από τις ριζοσπαστικοποιημένες εργατικές και φτωχές λαϊκές μάζες και τη νεολαία, κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να εμποδίσουν το μαζικό κίνημα να εξελιχθεί σ’ αυτό που φοβάται το καθεστώς: σε ένα κίνημα που θα ανατρέψει την κυβέρνηση και θα απειλήσει το ίδιο το σύστημα.
Οι ηγεσίες ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και Νέας Αριστεράς ασχολούνται αποκλειστικά με τη φλυαρία που αποκαλούν «κοινοβουλευτική αντιπολίτευση» και κυρίως, με το πως θα επιλύσουν τα εσωτερικά, «κεντροαριστερά» τους αδιέξοδα. Είναι «απορροφημένες» στην προσπάθεια να μετριάσουν τις επιπτώσεις που έχει στις καριέρες τους η αυξανόμενη απαξίωσή τους από τον λαό ως συστημικές-καθεστωτικές δυνάμεις. Η πιο χαρακτηριστική ένδειξη για την προχωρημένη πολιτική τους παρακμή είναι η φημολογούμενη «μεγάλη επιστροφή» του απαξιωμένου στον λαό, προδότη των αντιμνημονιακών του αγώνων και αυτάρεσκου καριερίστα, Αλέξη Τσίπρα, ως «κεντροαριστερού σωτήρα».
Η ηγεσία του ΚΚΕ από τη δική της πλευρά, αρνούμενη να υποστηρίξει την κλιμάκωση του μαζικού αντικυβερνητικού-αντισυστημικού αγώνα με τον μόνο τρόπο που αυτή μπορεί σήμερα να πραγματοποιηθεί, δηλαδή με τη συνεργασία των συνδικάτων με τον Σύλλογο των Συγγενών των θυμάτων των Τεμπών για την προετοιμασία μιας 48ωρης γενικής απεργίας που θα σπρώξει πιο αποφασιστικά την κυβέρνηση στην «έξοδο», και επίσης αρνούμενη να καλέσει τον εργαζόμενο λαό στον αγώνα για μια εργατική, αντικαπιταλιστική λύση εξουσίας, επιβεβαιώνει την πεποίθηση που εκφράζει απλοϊκά με τα ακόλουθα λόγια η μεγάλη πλειονότητα των εργαζόμενων: «Το ΚΚΕ είναι βολεμένο ως κοινοβουλευτική αντιπολίτευση και δεν θέλει να κυβερνήσει».
Και αυτά δυστυχώς συμβαίνουν ακριβώς την ώρα που η αφύπνιση και ριζοσπαστικοποίηση των εργατικών μαζών με αφορμή τη συγκάλυψη του εγκλήματος των Τεμπών, θέτει στο προσκήνιο το ζήτημα της εξουσίας πιο επιτακτικά από κάθε άλλη φορά την τελευταία δεκαετία, κάνοντας αυτή τη στάση της ηγεσίας του ΚΚΕ, ανεξάρτητα από τις προθέσεις και τη σοσιαλιστική φρασεολογία με την οποία αυτή περιβάλλεται, μια στάση αντικειμενικά συστημική και φιλοκαθεστωτική. Έτσι, καθόλου τυχαία, ως αποτέλεσμα της χτυπητής αντίθεσης μεταξύ της παθητικής κεντρικής γραμμής της ηγεσίας του ΚΚΕ και των πραγματικών αναγκών της εργατικής τάξης και του κινήματός της, έχουμε ήδη τις πρώτες ανοικτές διαφωνίες και αποχωρήσεις στελεχών από τις συνδικαλιστικές δυνάμεις του κόμματος, συγκεκριμένα, στους κλάδους των τροφίμων-ποτών και των δημόσιων συγκοινωνιών.
Κυβέρνηση και ελληνικός καπιταλισμός σαπίζουν σε βάρος μας
Ως αποτέλεσμα αυτής της γενικής αδράνειας των ηγεσιών συνδικάτων και αριστερής κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης, την οποία φυσικά δεν αναιρεί, αλλά επιβεβαιώνει το ρουτινιάρικο κάλεσμα μιας ακόμα αναποτελεσματικής 24ωρης «γενικής» απεργίας (9 Απριλίου), κάθε μέρα που περνά, η παραμονή της κυβέρνησης στην εξουσία γίνεται όλο και πιο επιζήμια για το βιοτικό επίπεδο και τα δικαιώματα της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων της χώρας.
Έτσι, η κλίκα του Μητσοτάκη συνεχίζει να συνωμοτεί και να μανουβράρει στις κορυφές του κράτους μαζί με τους φίλους της στο δικαστικό κατεστημένο, κλιμακώνοντας με νέα ευρηματικά και ξεδιάντροπα τεχνάσματα τη συγκάλυψη του εγκλήματος των Τεμπών.
Επιπλέον, με την «εγκάρδια» επίσκεψη του πρωθυπουργού στο Ισραήλ και στον μαζικό δολοφόνο αμάχων, Νετανιάχου, αλλά και με την ανακοίνωση από τον ίδιο στη Βουλή του νέου προγράμματος εξοπλισμών ύψους 28 δισ. ευρώ, η κυβέρνηση φανέρωσε αυθεντικά πόσο σάπια και αντιλαϊκή είναι συνολικά η ελληνική άρχουσα τάξη.
Τέλος, με τις μισθολογικές αυξήσεις στον ένστολο πυρήνα του κράτους, την ώρα που η ακρίβεια οργιάζει, κι ενώ στους εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες που αμείβονται με τον κατώτατο μισθό δίνεται μια ακόμα αύξηση-κοροϊδία και απορρίπτεται η επαναφορά των «δώρων» στους δημοσίους υπαλλήλους, επισφραγίζεται η έκρηξη των ταξικών ανισοτήτων και της εργατικής εξαθλίωσης. Και όλη αυτή η άθλια κοινωνική πραγματικότητα του ελληνικού καπιταλισμού αναμένεται να επιδεινωθεί, ως αποτέλεσμα της διεθνούς ύφεσης που προετοιμάζει η απότομη κλιμάκωση του διεθνούς εμπορικού πολέμου.
Οργανώσου ενάντια στο σύστημα!
Στην αυξανόμενη διεθνή και εγχώρια καπιταλιστική βαρβαρότητα και παρακμή, υπάρχει σήμερα ένα πολιτικό αντίδοτο: είναι η συνειδητή, οργανωμένη, συλλογική και διεθνώς συντονισμένη δράση ενάντια στο σύστημα.
Η Επαναστατική Κομμουνιστική Διεθνής και το ελληνικό της τμήμα, η Επαναστατική Κομμουνιστική Οργάνωση, αγωνίζονται με όπλο τις μόνες ιδέες που μπορούν να δώσουν στους εργαζόμενους και τη νεολαία μια αποτελεσματική πολιτική λύση, τις ιδέες του γνήσιου, επαναστατικού και διεθνιστικού κομμουνισμού. Κάθε νέος αγωνιστής και αγωνίστρια, συμμετέχοντας στις γραμμές της διεθνούς μας οργάνωσης και αφιερώνοντας χρόνο στη ζωτική υπόθεση μιας νικηφόρας κομμουνιστικής επανάστασης στην Ελλάδα, την Ευρώπη και ολόκληρο τον κόσμο, μπορεί να συμβάλει ανεκτίμητα στην εξάλειψη του καπιταλιστικού εφιάλτη που γίνεται κάθε μέρα και απειλητικότερος για δισεκατομμύρια ανθρώπους.
Ανάλαβε κι εσύ το μερίδιο που σου αναλογεί σ’ αυτή τη ζωτικής σημασίας υπόθεση για την εργαζόμενη ανθρωπότητα! Οργανώσου πολιτικά ενάντια στο σύστημα! Γίνε μέλος σήμερα στη ραγδαία αναπτυσσόμενη σε πάνω από 50 χώρες του κόσμου, Επαναστατική Κομμουνιστική Διεθνή και στη συνεπή πολιτική φωνή της στην Ελλάδα, την Επαναστατική Κομμουνιστική Οργάνωση!
Σταμάτης Καραγιαννόπουλος