Μαύρα σύννεφα σκεπάζουν τη Μέση Ανατολή καθώς το Ισραήλ, υποστηριζόμενο από τις δυτικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, σπρώχνει την περιοχή όλο και πιο κοντά σε έναν καταστροφικό περιφερειακό πόλεμο, θέτοντας για άλλη μια φορά ένα δίλημμα στην ανθρωπότητα: σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα.
Στις πρώτες δύο εβδομάδες στρατιωτικών επιχειρήσεων κατά του Λιβάνου, ο ισραηλινός στρατός βομβάρδισε περισσότερες από 3.600 τοποθεσίες σε ολόκληρη τη χώρα, σκοτώνοντας τουλάχιστον 1.800 ανθρώπους και τραυματίζοντας περισσότερους από 10.000, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων ήταν άνδρες, γυναίκες και παιδιά που δεν είχαν καμία σχέση με τη Χεζμπολάχ. Μέχρι στιγμής, σχεδόν ένα εκατομμύριο άνθρωποι, από έναν συνολικό πληθυσμό 6 εκατομμυρίων, αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, προσθέτοντας τεράστια βάσανα σε μια χώρα που ήδη υποφέρει από σοβαρή κοινωνική και οικονομική κρίση.
Οι ισραηλινοί βομβαρδισμοί έχουν ήδη μετατρέψει τη λωρίδα της Γάζας σε ερείπια. Δεκάδες χιλιάδες Παλαιστίνιοι έχουν σκοτωθεί, εκατοντάδες χιλιάδες ακρωτηριάστηκαν και εκατομμύρια εκτοπίστηκαν. Το Σιωνιστικό καθεστώς υπόσχεται τώρα ξεκάθαρα ότι παρόμοια μοίρα θα έχει και ο Λίβανος.
Έχουν εξαπολύσει μια άνευ προηγουμένου εκστρατεία τρόμου στον παλαιστινιακό και τον λιβανέζικο λαό. Έχουν πραγματοποιήσει τρομοκρατικές επιθέσεις με παγιδευμένους βομβητές στον Λίβανο, που οδήγησαν σε δεκάδες θανάτους και χιλιάδες τραυματίες. Στη Βηρυτό, δολοφόνησαν τον Χασάν Νασράλα, τον επικεφαλής της Χεζμπολάχ, του μεγαλύτερου πολιτικού κόμματος στον Λίβανο. Στην Τεχεράνη, δολοφόνησαν τον Ισμαήλ Χανίγια, τον επικεφαλής της Χαμάς, του κυβερνώντος κόμματος στη Γάζα.
Είναι σημαντικό να επισημανθεί ότι τις στιγμές του θανάτου τους, και οι δύο αυτοί άνδρες ηγούνταν των διαπραγματεύσεων κατάπαυσης του πυρός με το Ισραήλ. Στη Συρία, το Ισραήλ βομβαρδίζει συνεχώς τοποθεσίες σε περιοχές που ελέγχονται από την κυβέρνηση, σκοτώνοντας εκατοντάδες ανθρώπους και δολοφονώντας μια σειρά Ιρανών, Λιβανέζων και Σύριων αξιωματούχων. Έχουν επίσης βομβαρδίσει την Υεμένη, ενώ επίσης απειλούν να χτυπήσουν στόχους οπουδήποτε στην περιοχή.
Όλα αυτά αποκαλούνται με κυνισμό από τους Ισραηλινούς «Αυτοάμυνα». Και το μήνυμά τους παπαγαλίζεται από δυτικούς πολιτικούς και μέσα ενημέρωσης. Φυσικά, κάθε έντιμος άνθρωπος μπορεί να δει την υποκρισία. Οι ενέργειες του Ισραήλ προκαλούν αποτροπιασμό στους εργαζόμενους και στους νέους σε όλο τον κόσμο.
Από τη μια πλευρά, έχουμε μια από τις πιο προηγμένες τεχνολογικά ένοπλες δυνάμεις, που υποστηρίζεται πλήρως από τον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ, την ισχυρότερη στρατιωτική δύναμη στον κόσμο. Από την άλλη πλευρά, έχουμε τον παλαιστινιακό και τον λιβανέζικο λαό, που – όπως δεν διστάζουν να επισημάνουν οι ίδιοι οι Ισραηλινοί στρατηγοί – διαθέτουν πολύ κατώτερες στρατιωτικές δυνατότητες και πολύ μικρότερες ένοπλες δυνάμεις.
Το επίπεδο θανάτου και καταστροφής που έχει εξαπολύσει το Ισραήλ στον Λίβανο και τη Γάζα έχει ξεπεράσει κατά πολύ αυτό που έχουν κάνει ποτέ η Χαμάς ή η Χεζμπολάχ. Και όμως, σε ξεδιάντροπη αντίθεση με την υπεράσπιση της ισραηλινής βαρβαρότητας, τα δυτικά μέσα ενημέρωσης τονίζουν και καταδικάζουν κάθε ενέργεια των Παλαιστινίων, της Χεζμπολάχ στον Λίβανο ή του Ιράν. Διαστρεβλώνοντας πλήρως πραγματικότητα, παρουσιάζουν τα θύματα της επιθετικότητας ως επιτιθέμενους.
Συνεχίζουν να αγνοούν την πραγματική βασική αιτία της σύγκρουσης, τις δεκαετίες ανελέητης καταπίεσης των Παλαιστινίων που εκδιώχθηκαν βίαια από την πατρίδα τους, συγκεντρώθηκαν σε στρατόπεδα προσφύγων και που βλέπουν όλο και περισσότερο να τους αφαιρούνται συστηματικά τμήματα από τη γη τους. Ομοίως, μικρή αναφορά γίνεται στους προηγούμενους πολέμους του Ισραήλ στον Λίβανο και στο γεγονός ότι κατείχε τη χώρα για 15 χρόνια μέχρι το έτος 2000.
Ας μην υπάρχει αμφιβολία για το ποιον υποστηρίζουν οι επαναστάτες κομμουνιστές. Στεκόμαστε σταθερά στο πλευρό του καταπιεσμένου λαού ενάντια στον ισραηλινό και τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Υποστηρίζουμε απερίφραστα τον παλαιστινιακό λαό στη Γάζα, στη Δυτική Όχθη και σε ολόκληρη την περιοχή. Είμαστε στο πλευρό του λιβανέζικου λαού, καθώς και του λαού του Ιράν, του Ιράκ, της Συρίας και της Υεμένης, οι οποίοι επίσης δέχτηκαν ισραηλινές επιθέσεις. Έχουν κάθε δικαίωμα να αμυνθούν ενάντια στην ισραηλινή επιθετικότητα.
Το ισραηλινό καθεστώς, και οι δυτικές δυνάμεις που το υποστηρίζουν, είναι εχθροί των εργαζομένων και της νεολαίας της Μέσης Ανατολής. Σπέρνουν τον όλεθρο στην περιοχή για περισσότερο από έναν αιώνα, κρατώντας την συντετριμμένη κάτω από την μπότα της βάρβαρης ιμπεριαλιστικής καταπίεσης.
Διεθνής τάξη «βασισμένη σε κανόνες»
Καθώς τα χερσαία στρατεύματα του Ισραήλ διασχίζουν τα σύνορα προς τον νότιο Λίβανο, είναι σαφές ότι έχουμε μία μεγάλη στρατιωτική εισβολή. Τα μέσα ενημέρωσης, ωστόσο, μας λένε ότι ο στρατός ενός κράτους που μετακινείται στα εδάφη ενός άλλου δεν είναι στην πραγματικότητα εισβολή. Λένε ότι πρόκειται απλώς για μια «περιορισμένη επίγεια εισβολή» και μια πράξη «αυτοάμυνας».
Όταν η Ρωσία επενέβη στην Ουκρανία, οι δυτικές δυνάμεις ωρύονταν καταδικάζοντας αυτό που ψευδώς περιέγραφαν ως «απρόκλητη εισβολή», αγνοώντας βολικά τις συνεχείς προκλήσεις του ΝΑΤΟ κατά της Ρωσίας. Πού είναι όμως η καταδίκη του Ισραήλ όταν εισβάλλει όχι σε ένα, αλλά σε δύο περιοχές σε διάστημα 12 μηνών, και βομβαρδίζει και επιτίθεται σε άλλα τρία κράτη, ακόμη και χρησιμοποιώντας τρομοκρατικές μεθόδους;
Όταν κατοικημένες περιοχές στην Ουκρανία πλήττονται από ρωσικές βόμβες, δεν λείπει η οργή κατά της Ρωσίας και του Βλαντιμίρ Πούτιν από τον δυτικό Τύπο. Και όμως, το Ισραήλ έχει σκοτώσει πολύ περισσότερους αμάχους στη διάρκεια ενός έτους από ό,τι η Ρωσία κατά τη διάρκεια δυόμισι ετών πολέμου.
Όταν το Ισραήλ δολοφόνησε τον Χασάν Νασράλα, οι βόμβες έπρεπε πρώτα να περάσουν μέσα από ένα πολυώροφο συγκρότημα κατοικιών έξι έως οκτώ ορόφων, μετατρέποντάς το σε ερείπια προτού μπορέσουν να διεισδύσουν βαθύτερα στο έδαφος για να φτάσουν στο αρχηγείο της Χεζμπολάχ. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν η ολική κατεδάφιση μιας αστικής περιοχής μεγαλύτερης από ένα γήπεδο ποδοσφαίρου, αφήνοντας εκατοντάδες οικογένειες νεκρές κάτω από τα ερείπια. Δεν είχαν καμία ευκαιρία να ξεφύγουν καθώς οι βόμβες έπεφταν πάνω τους στη μέση της νύχτας. Φυσικά, ελάχιστα έως καθόλου από αυτά επισημάνθηκαν στον δυτικό Τύπο. Μάλιστα, η δράση καταχειροκροτήθηκε από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους!
Σχεδόν 2.000 Λιβανέζοι πολίτες έχουν ήδη σκοτωθεί από ισραηλινές βόμβες και ο αριθμός αυξάνεται μέρα με τη μέρα. Οι δράστες αυτής της σφαγής δεν προσπαθούν καν να κρύψουν τη χαρά τους στη θέα αυτής της φρικτής σφαγής. Τον περασμένο Δεκέμβριο, ο ίδιος ο Νετανιάχου απείλησε ότι το Ισραήλ «θα μετατρέψει μόνο του τη Βηρυτό και τον Νότιο Λίβανο, όχι πολύ μακριά από εδώ, σε Γάζα και Χαν Γιουνίς». Ο ίδιος και άλλοι κορυφαίοι Ισραηλινοί αξιωματούχοι έχουν επαναλάβει αυτή τη δήλωση σε αρκετές περιπτώσεις από τότε.
Οι εργαζόμενοι και οι νέοι σε όλο τον κόσμο μπορούν να ρωτήσουν δικαιολογημένα γιατί δεν υπάρχει οργή για όλα αυτά; Πού είναι οι επίσημες καταδίκες; Πού είναι η δημοσιογραφική κάλυψη; Πού είναι τα αγανακτισμένα άρθρα και οι φλογεροί λόγοι για το απαραβίαστο της εθνικής κυριαρχίας και τις ιερές ζωές των πολιτών;
Εάν η αντίδραση στον πόλεμο της Ουκρανίας είναι δικαιολογημένη, τότε σίγουρα ο Χασάν Νασράλα ή άλλοι κορυφαίοι Λιβανέζοι αξιωματούχοι θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται ως εθνικοί ήρωες που υπερασπίζονται την πατρίδα τους ενάντια στον ξένο επιτιθέμενο. Θα έπρεπε να είχαν πάει κατευθείαν στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, να περιοδεύσουν στο ένα κοινοβούλιο μετά το άλλο, να λάβουν δισεκατομμύρια δολάρια στρατιωτικής και οικονομικής βοήθειας για την καταπολέμηση της ισραηλινής επιθετικότητας – «για όσο χρειαστεί».
Όλοι γνωρίζουμε γιατί δεν συνέβη αυτό. Είναι επειδή ο Νασράλα και οι εκατοντάδες αθώοι πολίτες που ζούσαν πάνω από τα κεντρικά γραφεία της Χεζμπολάχ δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ με τη βοήθεια 80 διατρητικών βομβών που προμήθευσαν οι ΗΠΑ. Αντί να εκφράσουν την οργή τους, όλοι οι δυτικοί ηγέτες επιτέθηκαν στη Χεζμπολάχ επειδή χρησιμοποίησε τους αμάχους ως «ανθρώπινες ασπίδες». Δηλαδή, κατηγόρησαν τη Χεζμπολάχ για την ισραηλινή δολοφονία αμάχων με δυτικά όπλα.
Και τι συμβαίνει όταν η Χαμάς, η Χεζμπολάχ ή το Ιράν ανταποδώσουν τα πυρά εναντίον του Ισραήλ; Παρουσιάζεται ως δικαιολογημένη αυτοάμυνα; Φυσικά και όχι. Ολόκληρη η υστερική μηχανή των μέσων μαζικής ενημέρωσης στρέφεται ενάντια στους λεγόμενους βάρβαρους Ιρανούς, τη Χεζμπολάχ, και ούτω καθεξής.
Στην πραγματικότητα, μόνο ένας μικρός αριθμός ατόμων σκοτώθηκε από βομβαρδισμούς εντός του Ισραήλ τον περασμένο χρόνο. Σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία, ακόμη και πριν ξεκινήσει ο σημερινός βομβαρδισμός, ο αριθμός των νεκρών στο Λίβανο από τακτικές ισραηλινές εκτοξεύσεις ρουκετών ήταν 589. Συγκριτικά, μόνο 34 άνθρωποι είχαν σκοτωθεί από ρουκέτες της Χεζμπολάχ στο εσωτερικό του Ισραήλ. Την περασμένη εβδομάδα, οι αριθμοί των θυμάτων του Λιβάνου αυξήθηκαν, ενώ από την ισραηλινή πλευρά μόνο μια χούφτα σκοτώθηκαν.
Σε αντίθεση με το Ισραήλ, που έχει συνειδητά στοχεύσει περιοχές αμάχων, μέχρι στιγμής, οι ιρανικοί πύραυλοι δεν το έχουν κάνει. Ωστόσο, τώρα γίνεται λόγος για επιβολή περαιτέρω δυτικών κυρώσεων στο Ιράν επειδή τόλμησε να αντεπιτεθεί στο Ισραήλ. Το Ισραήλ, από την άλλη πλευρά, ανταμείφθηκε με ένα πακέτο στρατιωτικής βοήθειας 8 δισεκατομμυρίων δολαρίων νωρίτερα φέτος από την κυβέρνηση των ΗΠΑ.
Στην πραγματικότητα, το «δικαίωμα του Ισραήλ να υπερασπιστεί τον εαυτό του» δεν σημαίνει τίποτα άλλο από το δικαίωμα του Ισραήλ να επεμβαίνει οπουδήποτε επιθυμεί, με οποιοδήποτε μέσο επιθυμεί, ατιμώρητα, να βομβαρδίζει, να πυροβολεί, να λιμοκτονεί και να τιμωρεί οποιονδήποτε. Και όσοι τολμούν να αμυνθούν και να αντεπιτεθούν σε αυτές τις επιθέσεις χαρακτηρίζονται ως εχθροί και τρομοκράτες, ή χειρότερα. Αυτή είναι η εφαρμογή της λεγόμενης «διεθνούς τάξης βασισμένης σε κανόνες» στις ιδιαίτερες συνθήκες στη Μέση Ανατολή.
Και από τι αποτελείται αυτή η διεθνής τάξη «βασισμένη σε κανόνες», θα ρωτήσετε; Ποια είναι αυτή η μυθική διεθνής τάξη πραγμάτων «δημοκρατικής» διακυβέρνησης και «δυτικών αξιών»; Υπάρχει μόνο ένας κανόνας σε αυτή τη «τάξη που βασίζεται σε κανόνες»: δηλαδή, οτιδήποτε είναι προς το συμφέρον του αμερικανικού ιμπεριαλισμού πρέπει να θεωρείται κανόνας σε κάθε δεδομένη κατάσταση. Εάν οι ΗΠΑ, ή οι σύμμαχοί τους στη Βρετανία, τη Γαλλία και το Ισραήλ αποφασίσουν να βομβαρδίσουν ή να εισβάλουν σε μια δεδομένη χώρα, μπορεί να το κάνουν και τα θύματα δεν πρέπει καν να προσπαθήσουν να αμυνθούν ενάντια σε μια τέτοια επιθετικότητα. Όποιος έχει αντίρρηση είναι αυτόματα εχθρός της Δύσης και υπόκειται σε καταδίκη, κυρώσεις και επιθέσεις, όπως ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός κρίνει απαραίτητο.
Ποιος είναι κατά της ειρήνης;
Μετά από μήνες επιθέσεων και προκλήσεων, στις 2 Οκτωβρίου το Ιράν απάντησε τελικά στις πολυάριθμες προκλήσεις του Ισραήλ με ένα μπαράζ 180 πυραύλων που στόχευαν σε διάφορες στρατιωτικές εγκαταστάσεις και εγκαταστάσεις πληροφοριών.
Όπως ήταν αναμενόμενο, ο πρωθυπουργός της Βρετανίας Στάρμερ, πάντα πρόθυμος να δείξει την υποταγή του στον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ, τάχθηκε σταθερά στο πλευρό του Ισραήλ, λέγοντας ότι «καταδικάζει απόλυτα αυτή την προσπάθεια του ιρανικού καθεστώτος να βλάψει αθώους Ισραηλινούς, να κλιμακώσει αυτή την απίστευτα επικίνδυνη κατάσταση και να ωθήσει την περιοχή όλο και πιο κοντά στο χείλος του γκρεμού». Η αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Καμάλα Χάρις ακολούθησε το παράδειγμά του, λέγοντας: «Είμαι ξεκάθαρη ότι το Ιράν είναι μια αποσταθεροποιητική, επικίνδυνη δύναμη στη Μέση Ανατολή», προσθέτοντας: «Πάντα θα διασφαλίζω ότι το Ισραήλ έχει την ικανότητα να αμύνεται ενάντια στο Ιράν που υποστηρίζεται από τρομοκρατικές πολιτοφυλακές».
Διαβάζοντας κανείς τέτοιες δηλώσεις έχει την αίσθηση ότι έχουμε μεταφερθεί σε κάποιο παράξενο παράλληλο σύμπαν. Εδώ έχετε ένα ισραηλινό καθεστώς που έχει σκοτώσει δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους και έχει καταστρέψει τις ζωές εκατομμυρίων, ένα καθεστώς του οποίου ο πρωθυπουργός δεν κρύβει ότι είναι έτοιμος να σύρει ολόκληρη την περιοχή σε πόλεμο, και όμως το Ιράν είναι αυτό που παρουσιάζεται ως σκοτεινή και δαιμονική δύναμη που αποσκοπεί στην αποσταθεροποίηση ολόκληρης της περιοχής.
Στην πραγματικότητα, καθ’ όλη τη διάρκεια του περασμένου έτους, το Ιράν είναι εκείνο που έχει επιδείξει ακραία αυτοσυγκράτηση. Για δύο μήνες μετά τη δολοφονία του Χανίγια στην Τεχεράνη, οι Ιρανοί δεν αντεπιτέθηκαν. Η Χαμάς είχε επίσης αποδεχθεί μια συμφωνία κατάπαυσης του πυρός που είχε προταθεί από τη Δύση. Αλλά ο Νετανιάχου ήταν πάντα αυτός που σαμπόταρε επανειλημμένα τέτοιες απόπειρες τερματισμού του πολέμου. Στον Λίβανο, όπως ανέφερε ο πρωθυπουργός του Λιβάνου, ο ίδιος ο Χασάν Νασράλα είχε συμφωνήσει σε κατάπαυσης του πυρός με το Ισραήλ λίγες μόνο ώρες πριν το Ισραήλ τον δολοφονήσει.
Επιπλέον, ο Ιρανός πρόεδρος Πεζεσκιάν είχε δηλώσει σε πολλές περιπτώσεις ότι το Ιράν ήταν έτοιμο για ειρηνευτικές συνομιλίες και έτοιμο να κάνει μια συμφωνία τόσο με τη Δύση όσο και με το Ισραήλ για να σταθεροποιήσει την περιοχή. Μάλιστα, έχει δηλώσει ότι οι ΗΠΑ και η Δύση του είχαν υποσχεθεί κατάπαυση του πυρός στη Γάζα και επιστροφή στην ιρανική πυρηνική συμφωνία, εάν το Ιράν δεν προχωρούσε σε αντίποινα. Ήταν αρκετά ανόητος για να πιστέψει τις υποσχέσεις του Μπάιντεν. Είναι σαφές σε όποιον έχει μάτια να δει ότι ο Νετανιάχου δεν ενδιαφέρεται καθόλου για ειρήνη.
Μετά από ένα χρόνο μαχών στη Γάζα, το Ισραήλ δεν έχει επιτύχει κανέναν από τους δηλωμένους πολεμικούς του στόχους, δηλαδή: την απελευθέρωση των ομήρων και την εξάλειψη της Χαμάς. Μόλις πριν από ένα μήνα, αφότου ο Νετανιάχου έκανε προκλητικούς ελιγμούς, για άλλη μια φορά, για να καταστρέψει την τελευταία προσπάθεια για συμφωνία κατάπαυσης του πυρός, η δημοτικότητά του έπεσε και αντιμετώπισε μαζικές διαμαρτυρίες και ακόμη μια γενική απεργία. Γνωρίζει πολύ καλά το γεγονός ότι εάν έχανε την πρωθυπουργία θα επέστρεφε στο δικαστήριο αντιμετωπίζοντας σοβαρές κατηγορίες απάτης. Για να παραμείνει στο αξίωμα πρέπει επομένως να συνεχίσει τον πόλεμο και κατά προτίμηση να σύρει τις ΗΠΑ σε αυτόν. Και σκοπεύει να παραμείνει στην εξουσία ανεξάρτητα από το κόστος.
Οι Αμερικανοί ιμπεριαλιστές και οι μαριονέτες τους στην Ευρώπη, γεμάτοι με υπερηφάνεια και αλαζονεία, δεν είναι διατεθειμένοι να κάνουν το παραμικρό βήμα που θα μπορούσε να εμφανιστεί ως αδυναμία εκ μέρους τους. Ως εκ τούτου, ακολουθούν τον Νετανιάχου σε αυτό το καταστροφικό μονοπάτι. Μιλούν για κατάπαυση του πυρός και την ανάγκη για σταθερότητα, αλλά τελικά ο Νετανιάχου ξέρει ότι θα σταθούν στο πλευρό του Ισραήλ, που είναι ο σταθερός σύμμαχός τους στη Μέση Ανατολή.
Έχοντας αυτό κατά νου, μετά από μέρες διαφωνιών με τις δυτικές δυνάμεις σχετικά με μια πιθανή κατάπαυση του πυρός, ο Νετανιάχου ανέβηκε στο βήμα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ με ένα μήνυμα προς τον κόσμο: «Δεν υπάρχει μέρος στο Ιράν όπου το μακρύ χέρι του Ισραήλ δεν μπορεί να φτάσει και αυτό ισχύει για ολόκληρη τη Μέση Ανατολή». Εδώ είχαμε την αληθινή φωνή της σιωνιστικής άρχουσας τάξης του Ισραήλ. Ήταν μια κήρυξη πολέμου εναντίον οποιουδήποτε στη Μέση Ανατολή τολμά να σταθεί εμπόδιο στο σιωνιστικό καθεστώς. Πρέπει να επιτραπεί στο Ισραήλ να παρέμβει στρατιωτικά οπουδήποτε στην περιοχή.
Σε αυτό το πλαίσιο, η αυξανόμενη επιρροή του Ιράν και των συμμάχων του έχει γίνει εμπόδιο στους στόχους της ισραηλινής άρχουσας τάξης. Ως εκ τούτου, το Ιράν, η Χεζμπολάχ και οποιοσδήποτε άλλος από τους συμμάχους του, πρέπει να τιμωρηθούν και να υποταχθούν, χωρίς να νοιάζονται για τις ζωές που χάνονται ή για τις γενιές που θα πρέπει να πληρώσουν το τίμημα για τέτοιες ενέργειες.
Ένας πόλεμος με το Ιράν θα είχε καταστροφικές συνέπειες όχι μόνο στην περιοχή, αλλά και παγκοσμίως. Θα μπορούσε πολύ εύκολα να εξαπλωθεί σε άλλες χώρες της Μέσης Ανατολής και να εμπλέξει άμεσα τον ίδιο τον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ. Στην πραγματικότητα, αυτό ακριβώς θέλει ο Νετανιάχου. Θα έκανε λάθος, ωστόσο, αν πίστευε ότι αυτό θα του εξασφάλιζε τη νίκη.
Το γεγονός ότι πλέον οι Αμερικανοί επεμβαίνουν ξεκάθαρα στο πλευρό του Ισραήλ θα έχει πολύ σοβαρές συνέπειες. Είναι σαφές ότι η Ρωσία αναπτύσσει στενές σχέσεις με την Τεχεράνη και αναμφίβολα θα βοηθήσει το Ιράν με τρόπους που δεν μπορούμε να προβλέψουμε, αλλά αναμφίβολα θα έχει πολύ καθοριστική επιρροή στα γεγονότα.
Φυσικά, είναι αδύνατο να γνωρίζουμε τον βαθμό της ρωσικής εμπλοκής σε αυτό το στάδιο της σύγκρουσης. Ωστόσο, φαίνεται πιθανό ότι η πρόσφατη πυραυλική επίθεση από το Ιράν – η οποία ήταν πολύ πιο καταστροφική από ό,τι παραδέχεται ο ισραηλινός και ο δυτικός Τύπος – βασίστηκε στη βοήθεια της ρωσικής υπηρεσίας πληροφοριών, και συγκεκριμένα δορυφόρων που είναι πολύ πιο εξελιγμένοι από οτιδήποτε έχουν οι Ιρανοί αυτή τη στιγμή. Εάν αυτό ισχύει, θα αποτελούσε μια πολύ σοβαρή προειδοποίηση τόσο για την ισραηλινή άρχουσα κλίκα όσο και για τους πολεμοκάπηλους στην Ουάσιγκτον.
Αυτό το γεγονός, πολύ περισσότερο από τις υποκριτικές διαμαρτυρίες που προέρχονται από την Ουάσιγκτον ότι η Αμερική είναι «υπέρ της ειρήνης», θα μπορούσε κάλλιστα να υποχρεώσει τον Νετανιάχου να σκεφτεί δύο φορές πριν ξεκινήσει έναν ολοκληρωτικό πόλεμο εναντίον του Ιράν.
Υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που πρέπει να λάβουν υπόψη τους οι ιμπεριαλιστές. Η σύγκρουση θα μπορούσε να εξελιχθεί απρόβλεπτα, αποσταθεροποιώντας τη μια χώρα μετά την άλλη. Επιπλέον, το Ιράν έχει τώρα ένα ισχυρό κίνητρο να επιταχύνει το πρόγραμμα πυρηνικής του έρευνας και να αναπτύξει πυρηνικά όπλα. Είναι πλέον σαφές στους Ιρανούς ηγέτες ότι αυτή θα ήταν η μόνη πραγματική εγγύηση ενάντια σε μια επίθεση στο Ιράν από τη Δύση ή το Ισραήλ.
Η παγκόσμια οικονομία θα αισθανόταν αμέσως τα ωστικά κύματα του πολέμου. Οι τιμές του πετρελαίου αυξήθηκαν κατά 5% το πρωί της Παρασκευής, μέσα σε λίγα λεπτά από την είδηση ότι η κυβέρνηση Μπάιντεν ήταν «σε συζητήσεις» με την ισραηλινή κυβέρνηση για ένα πιθανό κοινό χτύπημα αντιποίνων κατά του Ιράν. Αυτό δεν είναι τίποτα σε σύγκριση με αυτό που θα μπορούσε να συμβεί εάν διακοπεί η παροχή πετρελαίου από τον Περσικό Κόλπο. Το Ισραήλ έχει ήδη εγείρει την προοπτική να χτυπήσει είτε πετρελαϊκές είτε πυρηνικές εγκαταστάσεις στο Ιράν. Οι Ιρανοί απείλησαν με τη σειρά τους να χτυπήσουν πετρελαϊκές εγκαταστάσεις στον Κόλπο ως αντίποινα.
Εάν απειληθεί επαρκώς, το Ιράν έχει επίσης τη δυνατότητα να κλείσει τα στενά του Ορμούζ, από το οποίο διέρχεται το 20% του παγκόσμιου πετρελαίου. Οι Χούτι στην Υεμένη θα μπορούσαν επίσης να περιορίσουν τη ναυτιλία μέσω του στενού Μπαμπ ελ Μαντέμπ, μέσω του οποίου διέρχεται το 30% της παγκόσμιας κυκλοφορίας εμπορευματοκιβωτίων.
Οι συνέπειες όλων αυτών θα ήταν καταστροφικές για την παγκόσμια οικονομία, η οποία βρίσκεται ήδη στα όρια της ύφεσης. Θα μπορούσε να επιφέρει μια καταστροφική κρίση, με τον πληθωρισμό να εκτοξεύεται, τις αλυσίδες εφοδιασμού να διακόπτονται, τα εργοστάσια να κλείνουν και την ανεργία να αυξάνεται δραματικά. Τα δεινά θα εκτείνονταν πολύ πέρα από τα σύνορα της Μέσης Ανατολής. Οι εργάτες και οι φτωχοί όλου του κόσμου θα κληθούν να πληρώσουν για τις δολοφονικές περιπέτειες των ιμπεριαλιστών.
Ο πιθανός θάνατος και η καταστροφή που αντιμετωπίζουν εκατομμύρια ανθρώπινα όντα δεν ενδιαφέρουν τον Νετανιάχου ή τη λυσσασμένη ισραηλινή άρχουσα τάξη που έχει τώρα στοιχηθεί πίσω του. Το ίδιο ισχύει και για τους δυτικούς ιμπεριαλιστές που συνεχίζουν να παρέχουν στον ισραηλινό στρατό χρήματα, όπλα και άμεση στρατιωτική υποστήριξη.
Η «δημοκρατική» μάσκα της καπιταλιστικής τάξης έπεσε, αποκαλύπτοντας το πραγματικό της πρόσωπο: δηλαδή, αυτό μιας τάξης που προτιμά να σύρει την ανθρωπότητα στην άβυσσο της βαρβαρότητας παρά να παραιτηθεί από τα συμφέροντά της. Επιβεβαιώνει αυτό που έλεγαν πάντα οι κομμουνιστές: ότι η επιλογή που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα είναι ο σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα.
Να αγωνιστούμε ενάντια στον ιμπεριαλισμό, να αγωνιστούμε ενάντια στον καπιταλισμό
Δεν χρειάζεται κανείς να ψάξει πολύ για να δει τις ρατσιστικές ιδέες υπεροχής που ενυπάρχουν στη σιωνιστική ρητορική, έναν ρατσισμό που αντικατοπτρίζεται στον δυτικό Τύπο. Σύμφωνα με αυτή την άποψη, ο μουσουλμανικός λαός της Μέσης Ανατολής είναι από τη φύση του πρωτόγονος, οπισθοδρομικός και αντιδραστικός.
Όμως τα σημερινά γεγονότα αποκαλύπτουν για άλλη μια φορά την πραγματική κατάσταση πραγμάτων: ότι ο ιμπεριαλισμός είναι η κύρια αντιδραστική δύναμη στην περιοχή. Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, είναι ο δυτικός ιμπεριαλισμός που είναι η κύρια δύναμη που για δεκαετίες αναμειγνύεται και υποκινεί πολέμους και θρησκευτικές διαμάχες, που παρεμπόδισε την οικονομική ανάπτυξη της περιοχής, κρατώντας τη σε ασφυκτική οπισθοδρόμηση και φτώχεια, ενώ ταυτόχρονα παρείχε στο Ισραήλ όλες τις επενδύσεις και τη βοήθεια που απαιτούνταν για τη μετατροπή του σε μια ισχυρή καπιταλιστική δύναμη στην περιοχή.
Οι Σιωνιστές δικαιολογούν τις πράξεις τους υποστηρίζοντας ότι πολεμούν για την ασφάλεια των Εβραίων στο Ισραήλ. Αλλά αυτό που στην πραγματικότητα επιδιώκουν είναι μια πολιτική ολοένα και μεγαλύτερου εποικισμού της παλαιστινιακής γης και μια κατάσταση σχεδόν μόνιμης σύγκρουσης. Με αυτόν τον τρόπο, δεν έχτισαν ένα ασφαλές καταφύγιο για τους Εβραίους του Ισραήλ. Αντίθετα, τους έχουν φτιάξει μια παγίδα, μια παγίδα που χρησιμοποιούν για να διατηρήσουν τη δική τους κυριαρχία, προνόμια και κέρδη.
Όσο η ισραηλινή άρχουσα τάξη παραμένει στην εξουσία, δεν θα υπάρχει ειρήνη και αρμονία για τους λαούς της Μέσης Ανατολής. Το σιωνιστικό καθεστώς, με τη σειρά του, είναι απλώς ένα φυλάκιο του δυτικού ιμπεριαλισμού. Χωρίς την πλήρη οικονομική, διπλωματική και στρατιωτική υποστήριξη των δυτικών καπιταλιστών, ο ισραηλινός στρατός δεν θα μπορούσε να συντηρηθεί για πολύ.
Οι ίδιοι άνθρωποι που εκμεταλλεύονται και καταπιέζουν την εργατική τάξη στη Δύση βρίσκονται επίσης πίσω από τους ατελείωτους πολέμους και τους εμφυλίους πολέμους στη Μέση Ανατολή. Αρκεί να δούμε μόνο τους πολέμους στο Ιράκ (1990-91 και 2003-11) και στο Αφγανιστάν (2001-21), τον εμφύλιο πόλεμο στη Συρία που ξεκίνησε το 2011 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα, τον βάρβαρο εμφύλιο πόλεμο στην Υεμένη που ξεκίνησε το 2014, τους προηγούμενους πολέμους στον Λίβανο, μαζί με τις επί δεκαετίες επιθέσεις εναντίον των Παλαιστινίων.
Σε όλα αυτά βλέπουμε την εμπλοκή, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, των δυτικών δυνάμεων. Σε τελική ανάλυση, είναι αυτοί που φέρουν την ευθύνη για όλες αυτές τις συγκρούσεις.
Να μετατρέψουμε τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο σε ταξικό πόλεμο
Οι ίδιοι άνθρωποι που πάντα μας λένε ότι δεν υπάρχουν αρκετά χρήματα για εκπαίδευση, υγειονομική περίθαλψη, συντάξεις και άλλες κοινωνικές παροχές μπορούν ξαφνικά να βρουν δισεκατομμύρια δολάρια που χρειάζονται για να διεξάγουν ιμπεριαλιστικούς πολέμους σε μέρη όπως η Μέση Ανατολή και η Ουκρανία. Ο αγώνας ενάντια στην καταπίεση των Παλαιστινίων από το Ισραήλ και τους πολέμους του με τις γειτονικές χώρες συνδέεται άμεσα με τον αγώνα της εργατικής τάξης στη Δύση.
Κανένας αριθμός αιτημάτων ή ριζοσπαστικών συνθημάτων δεν μπορεί να θέσει τέλος στη σιωνιστική πολεμική μηχανή. Η βία πρέπει να αντιμετωπιστεί με βία. Και η πιο ισχυρή δύναμη στον πλανήτη είναι αυτή της εργατικής τάξης, η οποία, μόλις κινητοποιηθεί, μπορεί να σαρώσει κάθε εμπόδιο στον δρόμο της. Ο καλύτερος τρόπος για να υποστηρίξουμε την αντίσταση του παλαιστινιακού και του λιβανέζικου λαού, επομένως, είναι να πολεμήσουμε τον εχθρό στο εσωτερικό: τις άρχουσες τάξεις και τις κυβερνήσεις τους στις ιμπεριαλιστικές χώρες.
Απαιτούμε την άμεση διακοπή κάθε υποστήριξης προς το Ισραήλ, συμπεριλαμβανομένης της διακοπής όλων των εξαγωγών όπλων! Αλλά δεν έχουμε αυταπάτες ότι η αστική τάξη θα το εφαρμόσει αυτό. Είναι η εργατική τάξη και οι οργανώσεις της που πρέπει να αναλάβουν δράση. Ως εκ τούτου, θα πρέπει να υπάρξουν ψηφίσματα σε όλα τα επίπεδα εντός των συνδικαλιστικών οργανώσεων σε χώρους εργασίας που εμπλέκονται στην παραγωγή και εμπόριο όπλων, για την επιβολή εργατικού μποϊκοτάζ μέσω απεργιακών κινητοποιήσεων και αποκλεισμού των αποστολών όπλων.
Ταυτόχρονα, πρέπει να ξεκινήσει μια εκστρατεία για την εθνικοποίηση όλων των πολεμικών βιομηχανιών υπό εργατικό έλεγχο. Αντί για μέσα καταστροφής, αυτές οι προηγμένες βιομηχανίες πρέπει να μετασχηματιστούν για να παράγουν αγαθά προς όφελος ολόκληρης της κοινωνίας. Αντί για τανκς, μπορούμε να παράγουμε τρακτέρ και ασθενοφόρα. Αντί για μαχητικά αεροπλάνα, μπορούμε να επενδύσουμε σε αποτελεσματικά συστήματα δημόσιων μεταφορών.
Απαιτούμε να σταματήσει κάθε στρατιωτική βοήθεια προς το Ισραήλ καθώς και την Ουκρανία. Αντίθετα, τα χρήματα θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν για βελτιώσεις στην εκπαίδευση, την υγειονομική περίθαλψη και άλλα κοινωνικά προγράμματα προς όφελος της εργατικής τάξης.
Ωστόσο, δεν έχουμε αυταπάτες ότι η άρχουσα τάξη έχει πρόθεση να εφαρμόσει τέτοια μέτρα. Τα συμφέροντά τους είναι ευθέως αντίθετα με αυτά της εργατικής τάξης, στο εσωτερικό και στο εξωτερικό.
Ο πόλεμος είναι ένα εγγενές στοιχείο του καπιταλισμού. Ο αυξανόμενος αριθμός πολέμων και η γενική αστάθεια είναι απλώς εκφράσεις της κρίσης του συστήματος. Είναι ουτοπικό να πιστεύουμε ότι μπορούμε να εξαλείψουμε τους πολέμους χωρίς να εξαλείψουμε τη βασική τους αιτία: το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα.
Αυτό που είναι απαραίτητο, λοιπόν, είναι η προετοιμασία ενός μαζικού κινήματος για την ανατροπή των πολεμοκάπηλων που αποτελούν απειλή για την ασφάλεια όλου του κόσμου! Πρέπει να σταματήσουν από τις συλλογικές προσπάθειες της παγκόσμιας εργατικής τάξης, που είναι η μόνη τάξη που έχει πραγματικά συμφέρον για ειρήνη.
Κάτω η ισραηλινή πολεμική μηχανή!
Κάτω οι πολεμοκάπηλοι στη Δύση!
Πλήρης υποστήριξη στον αγώνα του παλαιστινιακού και του λιβανέζικου λαού ενάντια στην ισραηλινή επιθετικότητα!
Βιβλία – όχι βόμβες!
Υγειονομική περίθαλψη – όχι πόλεμος!
Ταξικός πόλεμος ενάντια στον πόλεμο!
Εργάτες όλου του κόσμου ενωθείτε!
Επαναστατική Κομμουνιστική Διεθνής
4 Οκτωβρίου 2024
