Η ισλαμική φονταμενταλιστική οργάνωση ISIS (Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και του Λεβάντε) κατέλαβε τη Μοσούλη, μία από τις βασικές πόλεις στο Βόρειο Ιράκ και στη συνέχεια διάφορες σημαντικές πόλεις προχωρώντας νότια προς τη Βαγδάτη. Εκατοντάδες χιλιάδες έχουν ήδη εγκαταλείψει τον τόπο τους φοβούμενοι για τη ζωή που θα έχουν υπό την κυριαρχία αυτής της αντιδραστικής οργάνωσης. Το φάντασμα της βαρβαρότητας που ξεπροβάλλει στον ορίζοντα, είναι το άμεσο αποτέλεσμα των κυνικών επεμβάσεων του Αμερικάνικου Ιμπεριαλισμού.
Ο ιρακινός στρατός είχε πάνω από 30.000 στρατεύματα σταθμεύμενα στην Μοσούλη. Ωστόσο, αυτές οι δυνάμεις έφυγαν κυριολεκτικά χωρίς να παλέψουν, αφήνοντας πίσω τους τα όπλα τους. Από τις τράπεζες της πόλης, έχουν καταγραφεί κατασχέσεις του ύψους των 480 δολαρίων σε χαρτονομίσματα από τους ισλαμιστές και λόγω της συνεχόμενης διάλυσης του ιρακινού στρατού, αρπαγή εξοπλισμού αξίας εκατομμυρίων δολαρίων, ακόμα και ελικόπτερων «Black Hawk».
Τουλάχιστον 500.000 άνθρωποι λέγεται ότι έχουν φύγει από την πόλη, από φόβο για το μέλλον. Ήδη η ISIS έχει δηλώσει ότι θα εφαρμοστεί ο αυστηρός ισλαμικός νόμος της «Σαρία». Η Μοσούλη αποτελείται από πολλές εθνότητες που συμβιώνουν εδώ και γενιές. Παράλληλα με την πλειοψηφία των Σουνιτών, χιλιάδες Ασσύριοι, Κούρδοι, Τουρκομάνοι, Σαμπάκοι, και Αρμένιοι ζουν επίσης στην περιοχή. Τώρα, όλοι οι μη Σουνίτες, θα πρέπει να φοβούνται τα χειρότερα.
Η Μοσούλη με δύο εκατομμύρια κατοίκους, είναι επίσης ένα σημαντικό εμπορικό κέντρο. Μετά την κατάληψη της Μοσούλης, οι Ισλαμιστές κατάφεραν να καταλάβουν την Τικρίτ, καθώς και τη Μπέιζι, στην οποία υπάρχει το μεγαλύτερο διυλιστήριο πετρελαίου στο Ιράκ. Εκεί η αστυνομία και άλλες ένοπλες δυνάμεις παραδόθηκαν μέσα από ένα απλό τηλεφώνημα!
Ο Ιρακινός στρατός, μετρώντας επισήμως 800.000 άνδρες (εκ των οποίων, 300.000 εν ενεργεία), καταρρέει κυριολεκτικά μπροστά σε μερικές χιλιάδες Ισλαμιστές. Οι απελπισμένοι και πεινασμένοι στρατιώτες δεν έχουν καμία πρόθεση να πάρουν μέρος σε μια μάχη ενάντια στην καλά εξοπλισμένη και αποφασισμένη ISIS. Οι Ισλαμιστές έχουν υπό τον έλεγχό τους, περισσότερο από το μισό Ιράκ ως αποτέλεσμα αυτής της επίθεσης.
Βαρβαρότητα
Η ISIS έχει ρίζες στις πολιτοφυλακές που αποτελούσαν τον Ιρακινό τομέα της Αλ Κάιντα. Μέχρι πρόσφατα ήταν στο περιθώριο του ισλαμικού κινήματος και θεωρούνταν μάλιστα πολύ ακραία. Φημίζεται για τις βίαιες και βάρβαρες μεθόδους της, που συμπεριλαμβάνουν μεθόδους σταύρωσης και αποκεφαλισμού. Ήταν κυρίως απομονωμένη στην έρημο και σε περιοχές των ιθαγενών φυλών στο δυτικό Ιράκ, όπου η διάλυση του ιρακινού κράτους και η οπισθοδρομική κατάσταση των περιοχών αυτών επέτρεψε στους αντάρτες της ISIS να αποκτήσουν πρόσβαση.
Η οργάνωση υιοθέτησε τη μέθοδο της επίθεσης στις φυλακές, όπου τα μέλη της, εώς τότε φυλακισμένοι, απελευθερώθηκαν μαζί με τους συγκρατούμενούς τους, τους οποίους και στρατολόγησαν. Πρόσφατα απελευθέρωσαν 2.400 κρατούμενους στη Μοσούλη συμπεριλαμβανομένων κοινών κακοποιών και δολοφόνων που είναι μέλη μόνο για τα λάφυρα.
Tο προηγούμενο έτος, οι ισλαμιστές αντάρτες παρενέβησαν στο Συριακό εμφύλιο πόλεμο. Αρχικά προσπάθησαν να συγχωνευθούν με τo Μέτωπο Αλ-Νάσρα, που ήταν ο επίσημος «συνεργάτης» της Αλ Κάιντα στη Συρία. Παρόλαυτα, επειδή δεν μπορούσαν να συμφωνήσουν με τους όρους της ενοποίησης, τo Μέτωπο Αλ-Νάσρα διασπάστηκε. Λόγω των ακραίων θέσεών της η ISIS, κατάφερε να κερδίσει μια θέση ανάμεσα στους φιλοπόλεμους Ισλαμιστές της Συρίας, θέτοντας σαν σκοπό τη δημιουργία Χαλιφάτου της κατά μήκος των συνόρων μεταξύ του Ιράκ και Συρίας.
Στη Συρία, η οργάνωση έγινε διάσημη σαν μια ιδιαίτερα άγρια και γεμάτη μίσος πολιτοφυλακή, που είχε πάρει τον έλεγχο της αγροτικής περιοχής στα σύνορα με το Ιράκ, όπου λόγω των διεθνών διπλωματικών μανουβρών του Άσαντ δεν στοχοποιήθηκε από τις δυνάμεις του. Αυτό επέτρεψε στην ISIS να εδραιωθεί πάνω σε ένα μεγάλο τμήμα της ανατολικής Συρίας, παίρνοντας υπό τον έλεγχό της, πολλές πετρελαιοφόρες περιοχές.
Μόνο μια πετρελαιοπηγή που ελέγχεται από την ISIS νότια από την Ράκα φέρνει της αποδίδει μέχρι και 1.300.000 δολάρια την ημέρα. Η ISIS χρηματοδοτείται επίσης από απαγωγές και λύτρα ντόπιων και ξένων, συμπεριλαμβανομένων και των δημοσιογράφων, καθώς και από ληστείες και πλιάτσικα αρχαιολογικών χώρων και εργοστασίων. Επιπλέον έχει αναλάβει τον έλεγχο των σπόρων, την παραγωγή βαμβακιού στις ανατολικές περιοχές και έχει λεηλατήσει αποθήκες δημητριακών.
Η σύγκρουση στη Συρία έχει επίσης επιτρέψει στην ISIS να πάρει στα χέρια της ένα μεγάλο οπλοστάσιο. Αυτό, σε συνδυασμό με την αύξηση των εσόδων, της επέτρεψε να λάβει πιο θαρραλέες πρωτοβουλίες στις πόλεις. Όμως η πραγματική αιτία για την επιτυχία της είναι ο σάπιος χαρακτήρας του διεφθαρμένου καθεστώτος του Νούρι αλ Μαλίκι.
Η εκτεταμένη διαφθορά έχει αποξενώσει ένα όλο και μεγαλύτερο στρώμα του πληθυσμού. Την ίδια στιγμή, η φτώχεια και η ανεργία μαστίζουν το Ιράκ. Σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα, το 28% των Ιρακινών οικογενειών ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Χιλιάδες οικογένειες τρέφονται κυριολεκτικά με σκουπίδια και ζουν σε ανθυγιεινές συνθήκες στις παραγκουπόλεις.
Για να αποσπάσει την προσοχή από την άθλια οικονομική κατάσταση, ο Μαλίκι εχει στοχοποιήσει ιδιαίτερα τους Σουνίτες, των οποίων οι εκπρόσωποι απομακρύνθηκαν συστηματικά από το κράτος. Πολλοί Σουνίτες ηγέτες δολοφονήθηκαν και ένα κύμα τρόμου εξαπολύθηκε από αντιδραστικούς Σιίτες με την καθοδήγηση του Μαλίκι.
Ο πόλεμος εναντίον του ISIS έχει βαπτιστεί πόλεμος κατά της «τρομοκρατίας» και χρησιμοποιείται συχνά για να στοχεύσουν τους αντιπάλους του Μαλίκι, ακόμη και απλούς πολίτες. Αυτό ώθησε όλο και περισσότερους νέους ανθρώπους στην αγκαλιά της ISIS. Μήνες «αντιτρομοκρατικών» βομβαρδισμών στην επαρχία Ανμπάρ, γέννησαν το αίσθημα εκδίκησης μεταξύ των οικογενειών των θυμάτων.
Τον Φεβρουάριο ξεκίνησε μια εκστρατεία συμφιλίωσης μεταξύ της κυβέρνησης και των τοπικών φυλών της επαρχίας Ανμπάρ, αλλά τελικά η κυβέρνηση σαμποτάρισε εσκεμμένα τις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές στις Σουνιτικές περιοχές.
Έτσι η κυβέρνηση έχασε κάθε νομιμότητα στις Σουνιτικές περιοχές και η ISIS κατάφερε να πάρει την πρωτοβουλία ενσωματώνοντας άλλες παραστρατιωτικές ομάδες Σουνιτών και παλιούς υψηλούς αξιωματούχους του καθεστώτος και του στρατού του Σαντάμ Χουσεΐν.
Οι Κούρδοι του βορείου Ιράκ
Και στα βόρεια επίσης, οι διαρκείς αυταρχικές ενέργειες του Μαλίκι έχουν καταφέρει να απομακρύνουν τον πληθυσμό της κουρδικής αυτόνομης περιοχής.Ο Μαλίκι απαίτησε υπακοή από τους Κούρδους, οι οποίοι ομώς ισορροπούν μεταξύ της Ιρακινής και της Τουρκικής κυβέρνησης. Στην πραγματικότητα, το Ιρακινό Κουρδιστάν αποτελεί ντε φάκτο ανεξάρτητο κράτος εδώ και καιρό. Τον περασμένο μήνα ήδη, οι Κούρδοι άρχισαν να εξάγουν το δικό τους πετρέλαιο, παρακάμπτοντας την κεντρική κυβέρνηση. Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση έχει μπλοκάρει τα κεφάλαια του προϋπολογισμού που διατίθενται για την περιοχή. Μόλις πριν από μερικές εβδομάδες η Κουρδική κυβέρνηση προειδοποίησε την κεντρική κυβέρνηση για μια επικείμενη επίθεση στη Μοσούλη, αλλά ο Μαλίκι δεν αντέδρασε.
Οι Κούρδοι έχουν επίσης δικές τους ένοπλες δυνάμεις, αλλά και αυτές, λόγω της επιδείνωσης των σχέσεων με την κεντρική κυβέρνηση, έκαναν ελάχιστα έως και τίποτα για να βοηθήσουν κατά της επίθεσης της ISIS στη Μοσούλη. Δεδομένου ότι ο Ιρακινός στρατός ήταν σε κατάσταση διάλυσης, οι Κουρδικές ένοπλες δυνάμεις των «Πεσμεργκά» έχουν ήδη μετακινηθεί και δυναμώσει τον έλεγχό τους σε διάφορες περιοχές του Ιρακινού Κουρδιστάν, που επισήμως δεν ήταν ακόμα υπό τον έλεγχο της Κουρδικής Περιφερειακής Κυβέρνησης. Έχουν επίσης καταλάβει την πολύ πλούσια σε πετρέλαιο πόλη του Κιρκούκ. Τώρα πλέον, είναι αναπόφευκτο να υπάρχουν συγκρούσεις μεταξύ των Ισλαμιστών και των Κουρδικών δυνάμεων. Αυτό, ωστόσο, θα είναι μια πολύ μεγαλύτερη πρόκληση για την ISIS από ότι είναι η αναμέτρησή της με τον καταρρέοντα ιρακινό στρατό.
Απελπισμένος Στρατός
Η ταχύτητα της διάλυσης του στρατού ήρθε σαν έκπληξη ακόμα και για ορισμένους Ισλαμιστές. Στις τελευταίες δυο μέρες, έχουν καταλάβει τουλάχιστον πέντε εγκαταστάσεις του στρατού και το αεροδρόμιο της Μοσούλης. Ο απελπισμένος ιρακινός στρατός κατέληξε να βομβαρδίζει τις ίδιες του τις βάσεις για να αποφύγει να χάσει όπλα που θα κέρδιζε ο εχθρός. Ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός έχει ξοδέψει 14 δις δολάρια για τις Ιρακινές δυνάμεις. Όμως η τεράστια επένδυση σε εξοπλισμούς βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με τη χρόνια υποχρηματοδότηση του ίδιου του στρατού. Αυτό έχει οδηγήσει σε μαζικές λιποταξίες λόγω πείνας.
Αμερικάνοι στρατιωτικοί σχολιαστές εκτιμούν ότι περίπου το 40-50% των στρατιωτών έχουν ήδη γίνει λιποτάκτες. Η τακτική που ακολουθούσε η ISIS μέχρι τώρα ήταν μια σειρά βίαιων επιθέσεων σε θέσεις απο τις οποίες θα υποχωρούσαν λίγο αργότερα. Με τον τρόπο αυτό καταφέρνουν να φθείρουν ακόμα περισσότερο το ήδη χαμηλό ηθικό του στρατού, με ελάχιστες μόνο απώλειες.
Το καθεστώς είναι λαομίσητο λόγω της διαφθοράς και της αγριότητας που το χαρακτηρίζει. Αυτός είναι ο λόγος που 4-5.000 στρατιώτες μπορούν εύκολα να νικήσουν ένα στρατό με τέτοια αριθμητική υπεροχή. Κανένας δεν είναι διατεθειμένος να διακινδυνεύσει τη ζωή του για τον Μαλίκι. Το πρόβλημα αυτό δεν μπορεί να λυθεί με ένα μεγάλες ποσότητες εξελιγμένου στρατιωτικού εξοπλισμού.
«Αποστολή Εξετελέσθη»;
Μετά την εισβολή του 2003, ο Τζορτζ Μπους περήφανα διακήρυξε το «αποστολή εξετελέσθη». Ωστόσο όπως φάνηκε, οι προβλέψιμες γκάφες του αμερικανικού ιμπεριαλισμού απειλούν τώρα να ωθήσούν ολόκληρη την περιοχή σε εμφύλιο πόλεμο.
Το καθεστώς του Σαντάμ Χουσεΐν ήταν μια σκληρή δικτατορία, αλλά έπαιξε ένα πολύ σημαντικό ρόλο για τον Αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Κράτησε τη χώρα ενωμένη. Η ανατροπή του Σαντάμ και πάνω απ ‘όλα, η διάλυση των κρατικών Ιρακινών δομών από τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό έφερε όλες τις εθνικές, φυλετικές και θρησκευτικές εντάσεις στην επιφάνεια.
Αντί να ενώσουν το ιρακινό έθνος οι ΗΠΑ βάσισαν την κυριαρχία τους στο Ιράκ σε όλες τις θρησκευτικές διαιρέσεις. Ήταν η κλασική τακτική του «διαίρει και βασίλευε», που δεν επέτρεπε σε διάφορες άλλες ομάδες να συμμαχήσουν κατά της παρουσίας των ΗΠΑ.
Με τη διάλυση του στρατού του Σαντάμ, οι ΗΠΑ κατέστρεψαν τη στρατιωτική ισορροπία ολόκληρης της περιοχής, θέτοντας έτσι τους Σαουδάραβες και τους Ισραηλινούς σε πορεία σύγκρουσης με το Ιράν, που μέχρι τότε ήταν υπό τον έλεγχο των στρατευμάτων του Σαντάμ.
Καθώς οι Ιρανοί κατέληξαν αναπόφευκτα να κυριαρχούν στο Ιράκ, οι χώρες του Κόλπου άρχισαν να χρηματοδοτούν ομάδες Σουνιτών Ισλαμιστών φονταμενταλιστών σε όλη την περιοχή, ως αντίβαρο της επιρροής του Ιράν. Ωστόσο, η αντιδραστική εξουσία των Σαούντ, έθεσε σε κίνηση μια διαδικασία την οποία δεν μπορούσε να ελέγξει πλήρως. Η παρούσα ριζοσπαστικοποίηση του κινήματος των Σουνιτών Ισλαμιστών γίνεται μια άμεση απειλή για το καθεστώς της Σαουδικής Αραβίας.
Όσο περισσότερο καιρό έμεναν οι ΗΠΑ στην περιοχή, τόσο πιο βαθιές γίνονταν οι θρησκευτικές εντάσεις. Επιπλέον, εγκατέστησαν στην εξουσία τον Μαλίκι, ο οποίος ηγούταν μιας ολοένα και πιο διεφθαρμένης και θρησκευτική κυβέρνηση. Από την αρχή, ο πρωθυπουργός Μαλίκι, διορίστηκε σαν ένας κοινά αποδεκτός ηγέτης μεταξύ των Ιρανών και των Αμερικανών. Η αδυναμία του ωστόσο, σήμαινε ότι θα μπορούσε να επιβιώσει μόνο με την προώθηση της θρησκευτική διαίρεσης της χώρας.
Τώρα όλοι οι έξυπνοι δυτικοί ειδήμονες, που έχουν περάσει την τελευταία δεκαετία υπερασπιζόμενοι τον Μαλίκι και τον πόλεμο στο Ιράκ, τον κατηγορούν για το χάος. Αλλά είναι εξαιτίας της εισβολή στο Ιράκ, που οι ΗΠΑ αναγκάστηκαν να υποστηρίξουν τέτοιους ανθρώπους. Ο Μαλίκι θυμίζει τον Καρζάι στο Αφγανιστάν. Το κόμμα του, παρά το γεγονός ότι είναι το μεγαλύτερο στο κοινοβούλιο, κέρδισε μόνο 92 από τις 328 έδρες, ενώ το δεύτερο μεγαλύτερο κόμμα κέρδισε 34. Αυτά τα αποτελέσματα είναι μια ένδειξη του διαμελισμού της χώρας.
Η παρούσα τραγωδία είναι ένα άμεσο αποτέλεσμα αυτού του διαμελισμού. Το απερίσκεπτο παιχνίδι με τις σεχταριστικές διαφορές που ξεκίνησαν οι ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ, απλώς αναπτύχθηκε παραπέρα από τον Μαλίκι. Το αποτέλεσμα είναι ότι βλέπουμε σήμερα: η αρχή της διάλυσης του Ιράκ και μια πλήρης κατάρρευση του καθεστώτος το οποίο δεν μπορεί καν να συγκεντρώσει την απαραίτητη απαρτία τη Βουλή, για να επιβάλει στη χώρα κατάσταση έκτακτης ανάγκης…
Επιδιώξεις και συγκρούσεις ιμπεριαλιστικών δυνάμεων
Σαν «ταύρος σε υαλοπωλείο», οι ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ κατέστρεψαν ό,τι έχουν αγγίξει. Κάθε κίνηση που κάνει η κυβέρνηση των ΗΠΑ, φαίνεται να είναι η λάθος. Απομάκρυναν τον Σαντάμ Χουσεΐν γιατί ήθελαν ένα πιο «εύκαμπτο» Ιράκ, αλλά κατέληξαν να πολεμούν σε έναν ακριβό εμφύλιο πόλεμο. Η Αλ Κάιντα ξαφνικά πήρε πίσω τη θέση που είχε χάσει στο παρελθόν.
Στη συνέχεια, μετά την «Αραβική Άνοιξη», επιχείρησαν να ανατρέψουν τον Καντάφι και τον Άσαντ. Βασίστηκαν στους φίλους τους στη Σαουδική Αραβία και το Κατάρ για να κάνουν τη βρώμικη δουλειά. Όμως σύντομα αντιμετώπισαν μετακινήσεις οπλισμένων Ισλαμιστών από τη Λιβύη στο Μαλί, με όπλα και χρήματα από το Κατάρ.
Οι ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ, μη έχοντας μάθει τίποτα από την εμπειρία τους στο Αφγανιστάν, προσπάθησαν να στηριχθούν στους Ισλαμιστές στη Συρία. Είναι γεγονός ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ και η CIA υποστήριξαν άμεσα ομάδες που συνδεόνται με την Αλ-Κάιντα στη Συρία και, εδώ και καιρό, διευκολύνουν τις μετακινήσεις τους στην περιοχή. Η ISIS έδωσε απλώς σε αυτά τα στρατεύματα ένα σπίτι καθώς ριζοσπαστικοποιούνταν στην κόλαση του εμφυλίου πολέμου.
Αυτός ήταν ένας από τους λόγους για τους οποίους οι ΗΠΑ υπαναχώρησαν από τους βομβαρδισμούς τον Αύγουστο του περασμένου έτους. Τώρα οι Ισλαμιστές έχουν δημιουργήσει οχυρά στη Λιβύη, τη Συρία και το Ιράκ, ενώ πριν ήταν περιορισμένοι κυρίως στο Αφγανιστάν και το Πακιστάν. «Αποστολή εξετελέσθη», πράγματι!
Συνειδητοποιώντας σε τι απελπιστικό χάος έχει μπλεχτεί, στην διάρκεια του προηγούμενου έτος η κυβέρνηση των ΗΠΑ προσχώρησε σε μια σιωπηλή συμμαχία με τους Ιρανούς και τον Άσαντ για τον περιορισμό των Ισλαμιστών που κυριαρχούν στην αντι-Άσαντ πλευρά του Συριακού εμφυλίου. Δεν είναι, ωστόσο σαφές αν η ίδια η CIA έχει ακολουθήσει αυτή τη γραμμή ή αν συνεχίζουν να στηρίζουν τους Ισλαμιστές.
Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί για την τουρκική άρχουσα τάξη, που από την αρχή του εμφυλίου πολέμου στη Συρία επενδύει στην πτώση του καθεστώτος του Άσαντ. Φαίνεται ότι ο Ερντογάν δεν έχει καμία ιδέα του τι κάνει. Μετά από χρόνια φιλοξενίας χιλιάδων μαχητών της αντιπολίτευσης και κλείνοντας τα μάτια τους για την σύνθεσή τους που όλο και περισσότερο κυριαρχείται από Ισλαμιστές φονταμενταλιστές, το καθεστώς Ερντογάν έχει εισέλθει σε περίοδο σοβαρής απειλής για τη σταθερότητα της ίδιας της Τουρκίας. Η ISIS έχει πάρει περίπου 80 Τούρκους πολίτες ως ομήρους. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτά δεν θα είναι δημοφιλή νέα στην Τουρκία, όπου οι ιμπεριαλιστικές περιπέτειες του Ερντογάν είναι ήδη μια σημαντική πηγή δυσαρέσκειας. Μόνο πρόσφατα η χώρα κήρυξε το μέτωπο Αλ-Nάσρα σαν μια τρομοκρατική οργάνωση. Αλλά μπορεί να είναι ήδη πολύ αργά. Ισλαμιστικές μονάδες έχουν ήδη αναπτύξει μια λεπτομερή γνώση των συνόρων της χώρας και ο περιορισμός τους θα κοστίσει πολύ στην Τουρκία.
Οι Ιρανοί από την άλλη πλευρά, σε συμμαχία με τον Μπασάρ Άσαντ, επέτρεψαν στην ISIS να περιφέρεται στην ανατολική Συρία, έτσι ώστε να ασκήσουν πίεση στα δυτικά και να τη χρησιμοποιήσουν σαν σκιάχτρο για τον Συριακό πληθυσμό. Παρ’ολαυτά, ολόκληρη η περιοχή την οποία η ISIS ανακοίνωσε σαν δική της, έχει τώρα αποσταθεροποιηθεί και οι Ιρανικοί οδοί εφοδιασμού προς τη Συρία και τον Λίβανο έχουν ουσιαστικά αποκλειστεί.
Η ISIS είναι το αποτέλεσμα της δράσης των διαφόρων αντιδραστικών δυνάμεων που παίζουν τα παιχνίδια τους. Χύνουν «κροκοδείλια δάκρυα», αλλά έχουν χρησιμοποιήσει κυνικά τις θρησκευτικές συγκρούσεις για να προωθήσουν τα δικά τους συμφέροντα. Έχουν δημιουργήσει ένα τέρας που τώρα απειλεί να αποσταθεροποιήσει ολόκληρη την περιοχή. Και τώρα όλοι κάθονται και να κοιτάνε ο ένας τον άλλο, χωρίς να ξέρουν τι να κάνουν.
Υπάρχει αυξανόμενη πίεση για τις ΗΠΑ ώστε να επέμβουν στρατιωτικά και πάλι, κάτι όμως που είναι το τελευταίο που θα επιθυμούσε ο Ομπάμα. Δεν υπάρχει καμία όρεξη στην Ουάσιγκτον αλλά και στον αμερικάνικο λαό για άλλη μία δαπανηρή περιπέτεια.
Τώρα το επίκεντρο του ενδιαφέροντος, βρίσκεται τους Ιρανούς, τη νέα ανερχόμενη δύναμη στην περιοχή. Έχει ήδη αναφερθεί ότι οι Ιρανοί «Φρουροί της Επανάστασης» έχουν κινητοποιηθεί και ότι τα στρατεύματα έχουν ήδη συγκεντρωθεί στα σύνορα με το Ιράκ. Υπάρχει ακόμα ο ισχυρισμός ότι οι Ιρανοί θα κινηθούν με χερσαίες δυνάμεις, μαζί με τις αμερικανικές αεροπορικές επιδρομές. Πρόκειται για τη συνέχιση της «χαλάρωσης» των σχέσεων των τελευταίων ετών μεταξύ των ΗΠΑ και των Ιρανών.
Οι ΗΠΑ έχουν εξοργίσει τους συμμάχους τους στη Σαουδική Αραβία και το Κατάρ, και ακόμα περισσότερο το Ισραήλ, με τις συνεχείς ταλαντεύσεις τους. Έτσι έχουν αναγκαστεί να βασίζονται όλο και περισσότερο στο Ιράν, το οποίο μετά την κατάρρευση του Ιράκ έχει γίνει η κυρίαρχη περιφερειακή δύναμη.
Οι Ιρανοί μπορεί να χρειαστεί να κάνουν μια κίνηση για να υπερασπιστούν τα συμφέροντά τους, ωστόσο, διστάζουν να μπουν στην ίδια κινούμενη άμμο που παγιδεύει τους Αμερικανούς για μια δεκαετία, που τους έχει κοστίσει ένα τρισεκατομμύριο δολάρια. Είναι σαφές ότι δεν υπάρχει καμία δύναμη στη Μέση Ανατολή, η οποία να μπορεί να κρατήσει το δυτικό Ιράκ παρά τη θέλησή του πληθυσμού. Και οι Σουνίτες Ιρακινοί σίγουρα δεν πρόκειται να καλωσορίσουν Σιίτες από το Ιράν. Μια στρατιωτική επίθεση του Ιράν και των ΗΠΑ στο Ιράκ θα προσθέσει μόνο περισσότερη σοβαρότητα στην κρίση.
Η τουρκική κυβέρνηση έχει δώσει το πράσινο φως στον τουρκικό στρατό να κάνει διασυνοριακές επιχειρήσεις, τάχα για να σώσουν τους Τούρκους ομήρους. Ωστόσο, ούτε η Τουρκία, ούτε η Σαουδική Αραβία μπορεί να παρέμβει αποφασιστικά, χωρίς να προκαλέσει ακόμα μεγαλύτερο χάος. Στην πραγματικότητα, οποιαδήποτε εχθρική παρέμβαση, θα έχει σαν αποτέλεσμα μόνο την παιρετέρω ενίσχυση της ISIS.
Η ηθική και οικονομική ενίσχυση που έχει λάβει η ISIS θα ενισχυθεί ακόμα περισσότερο κατά την επόμενη περίοδο, επιτρέποντάς της να μεγαλώσει τις δυνάμεις της. Πλέον πλησιάζει τη Βαγδάτη, αλλά είναι πιθανό να αντιμετωπίσει πιο ισχυρή αντίσταση. Είναι πιθανό να προσπαθήσει να επιτεθεί και να αποσταθεροποιήσει την κεντρική κυβέρνηση και μετά να υποχωρήσει για να ενισχύσει τις θέσεις της πιο μακριά από την πρωτεύουσα.
Σε κάθε περίπτωση, η διαδικασία της αποσύνθεσης του Ιράκ ως έθνος επιταχύνεται δραματικά. Οι περιοχές των ιθαγενών φυλών στα δυτικά θα είναι εκτός ελέγχου της κεντρικής κυβέρνησης και οποιαδήποτε συμφωνία με αυτά θα είναι μόνο προσωρινή. Οι Κουρδικές περιοχές θα ενεργούν όλο και περισσότερο σαν μια ανεξάρτητη χώρα.
Μια σεχταριστική διαίρεση της χώρας θα οδηγήσει σε εκκαθαρίσεις, πογκρόμ, τρομοκρατικές επιθέσεις και έναν αιματηρό πόλεμο φθοράς μεταξύ των διαφόρων εθνοτικών ομάδων που απαρτίζουν τον Ιρακινό λαό και που για αιώνες ζούσαν μαζί ειρηνικά. Αυτό που κάποτε ήταν το λίκνο του πολιτισμού έχει τώρα βυθιστεί στη βαρβαρότητα. Αυτό είναι το αποτέλεσμα των κυνικών παιχνιδιών των ιμπεριαλιστών.
Βασίστηκαν στην έλλειψη ενός ανεξάρτητου κινήματος των εργαζομένων ενάντια σε αυτούς και στο διεφθαρμένο σύστημά τους, για να καταφέρουν να πάρουν μια θέση στο εσωτερικό της χώρας με τη στήριξη των πιο αντιδραστικών στοιχείων. Έτσι, για μια ολόκληρη περίοδο, η λύση για την κρίση στο Ιράκ, όπως και στη Συρία, θα βρίσκεται έξω από τα σύνορά της. Ένα επαναστατικό κίνημα στις γειτονικές χώρες, στο οποίο η εργατική τάξη πρέπει να διαδραματίσει αποφασιστικό ρόλο, μπορεί να αλλάξει την κατάσταση στο Ιράκ.
Η αραβική επανάσταση ανέδειξε τις δυνατότητες για μια εξέγερση των λαών της περιοχής. Στην Αίγυπτο έχουμε δει την κινητοποίηση εκατομμυρίων, που κατάφεραν να ρίξουν για πρώτη φορά το καθεστώς του Μουμπάρακ και στη συνέχεια τον Μόρσι. Στην Τουρκία είδαμε τη μαζική κινητοποίηση του περασμένου έτους και πιο πρόσφατα τη μαζική διαμαρτυρία για το θάνατο των ανθρακωρύχων στη Σόμα. Στο Ιράν το επαναστατικό κίνημα του 2009 μας έδωσε μια εικόνα του τι μπορεί να φέρει το μέλλον. Ακόμη και στη Σαουδική Αραβία υπάρχουν φήμες μαζικής αντίστασης.
Στο Ιράκ, καθώς και στη Συρία και τη Λιβύη όμως, βλέπουμε πώς η μαύρη αντίδραση μπορεί να υψώσει το αποτρόπαιο «κεφάλι» της. Οι μάζες δεν θέλουν αντιδραστικούς Ισλαμιστές φονταμενταλιστές στην εξουσία. Είναι η απόλυτη ανικανότητα του καπιταλισμού να προσφέρει μια λύση στα φλέγοντα προβλήματα των εργαζομένων, που έχει δώσει χώρο σε αυτά τα στοιχεία να κερδίσουν μια βάση.
Η μόνη τάξη που μπορεί να προσφέρει διέξοδο και πραγματικές λύσεις στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Μέση Ανατολή, είναι η εργατική τάξη. Οι διάφορες εθνικές αστικές τάξεις στην περιοχή, είναι σάπιες στον πυρήνα τους. Θα πρέπει να ανατραπούν. Η σήψη του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού στο Ιράκ είναι η αιτία του σημερινού αδιέξοδου. Μόνο απόλυτη βαρβαρότητα έχει να προσφέρει ο καπιταλισμός και οι υποστηρικτές του στη Μέση Ανατολή. Μόνο με τη σοσιαλιστική ανατροπή του συστήματός τους μπορεί για πρώτη φορά να εξασφαλιστεί μια πολιτισμένη ύπαρξη προς όφελος της λαϊκής πλειοψηφίας.
Μετάφραση: Νίνα Χρήστου
