Η ομιλία – τοποθέτηση της Κομμουνιστικής Τάσης στη χθεσινή αυνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής από τον σ. Σταμάτη Καραγιαννόπουλο.
« Σύντροφοι και συντρόφισσες,
ο μήνας που φεύγει σηματοδότησε μια ποιοτική αλλαγή στην πολιτική κατάσταση.
Αντί για τις αντιμνημονιακές δεσμεύσεις, η κυβέρνηση άρχισε να εφαρμόζει πολιτικές άγριας λιτότητας.
Αντί για ένα πρόγραμμα ενάντια στα συμφέροντα του ταξικού αντιπάλου, η κυβέρνηση υιοθέτησε το ίδιο το πρόγραμμα του ταξικού αντιπάλου.
Και αντί για μια κυβέρνηση με «κορμό» τον ΣΥΡΙΖΑ, έχουμε στην εξουσία μια κυβέρνηση που στηρίζεται σε μια κοινοβουλευτική πλειοψηφία «εθνικής ενότητας» με τα κόμματα του κεφαλαίου. Στην πραγματικότητα, η ηγετική ομάδα και οι βουλευτές που την ακολουθούν, έχουν αποστατήσει από το κόμμα, έχουν διασπαστεί στην πράξη.
Όλα αυτά έγιναν με τη συναυτουργία της ηγετικής ομάδας, σ’ ένα διπλό πραξικόπημα.
Σ’ ένα κοινοβουλευτικό πραξικόπημα που μετέτρεψε το λαϊκό «Όχι» στο δημοψήφισμα σ’ ένα «Ναι» στη Βουλή και σ’ ένα εσωκομματικό πραξικόπημα που έβαλε στο «γύψο» τα όργανα του κόμματος και φέρνει το κόμμα προ των «τετελεσμένων» του νέου Μνημονίου.
Η ηγετική ομάδα ισχυρίζεται ότι δεν υπήρχε άλλη λύση. Και πράγματι δεν υπήρχε άλλη λύση από τη στιγμή που η ηγετική ομάδα εμπιστεύεται τον καπιταλισμό και φοβάται να λάβει ακόμα και το μετριοπαθέστερο μέτρο ενάντια στα συμφέροντα του κεφαλαίου. Πράγματι, δεν υπάρχει άλλη συνταγή διαχείρισης του καπιταλισμού σήμερα εκτός από τα Μνημόνια. Επιλέγοντας τη διαχείριση του καπιταλισμού η ηγεσία μοιραία έγινε Μνημονιακή.
Φυσικά όσο αληθινό είναι το ότι δεν υπάρχει άλλη λύση πάνω στο έδαφος του καπιταλισμού, άλλο τόσο ψευδές είναι το ότι δεν υπάρχει καθόλου και γενικά πολιτική λύση σύμφωνη με τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.
Αυτή η λύση όμως δεν είναι καθόλου κάποιο τεχνοκρατικό σχέδιο διαχείρισης που εστιάζει στο σύμπτωμα της κρίσης, στη νομισματική κυκλοφορία. Το αληθινά εναλλακτικό, αληθινά επιστημονικό πρόγραμμα είναι αυτό που ανταποκρίνεται στις ανάγκες του εργαζόμενου λαού και στο επίπεδο ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων.
Τα πολιτικά προγράμματα που έγιναν οδηγός της δράσης των μαζών και επέδρασαν καταλυτικά στην Ιστορία, όπως το Κομμουνιστικό Μανιφέστο, το πρόγραμμα των Μπολσεβίκων, τα προγραμματικά ντοκουμέντα της Κομμουνιστικής Διεθνούς, δεν ήταν τεχνοκρατικά σχέδια, αλλά καλέσματα για δράση με αντικαπιταλιστικές, σοσιαλιστικές διεκδικήσεις.
Ένα τέτοιο εναλλακτικό πρόγραμμα είναι κάτι ξένο με τις προεκλογικές δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ; Όχι. Είναι αυτές οι δεσμεύσεις, συμπληρωμένες από τα αναγκαία αντικαπιταλιστικά μέτρα για να βρεθούν πόροι χρηματοδότησης, δηλαδή από την κοινωνικοποίηση των μοχλών της οικονομίας και το τσάκισμα του διεφθαρμένου και σπάταλου αστικού κράτους, με όπλο την ενεργή και αποφασιστική συμμετοχή του εργαζόμενου λαού στην εξουσία.
Σύντροφοι και συντρόφισσες,
το νέο Μνημόνιο δεν πρόκειται να λύσει κανένα πρόβλημα του ελληνικού καπιταλισμού. Απλά επιβραδύνει την πορεία του προς την έξοδο από την Ευρωζώνη, βάζοντας ξανά το λαό να πληρώσει το τίμημα.
Το αδιέξοδο του ελληνικού καπιταλισμού είναι τόσο μεγάλο, που όχι μόνο δεν είναι εφικτή η ξεδιάντροπή διακήρυξη της κυβέρνησης ότι θα εφαρμόσει το Μνημόνιο «απαλύνοντας τον πόνο του λαού», αλλά αντίθετα, μέσα σε μια ύφεση που θα βαθαίνει φέτος όλο και περισσότερο, η κυβέρνηση θα πρέπει να λαμβάνει διαρκώς νέα μέτρα άγριας λιτότητας. Η ηγετική ομάδα σε αυτές τις συνθήκες, με τον ρόλο του διαχειριστή της λαϊκής εξαθλίωσης είναι καταδικασμένη να έχει την τύχη της στυμμένης μνημονιακής λεμονόκουπας.
Αυτό όμως που τώρα έχει σημασία δεν είναι η δική της προδιαγεγραμμένη τύχη, αλλά η τύχη του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρείται να γίνει το λάφυρο, που θα πάρει μαζί της η ηγετική ομάδα στο πέρασμά της στο αστικό, μνημονιακό στρατόπεδο. Ο μόνος δρόμος για να εμποδίσουν οι αριστεροί αγωνιστές του κόμματος αυτή την άθλια μεθόδευση είναι ένα Έκτακτο Συνέδριο ΠΡΙΝ την υπογραφή του νέου Μνημονίου, με σκοπό τη ριζική αλλαγή πολιτικής και την αλλαγή ηγεσίας.»
