Οι πρόσφατες καταστροφικές πλημμύρες στην Ισπανία έχουν αφήσει πίσω τους 214 νεκρούς, ενώ υπάρχουν φόβοι ότι ο αριθμός θα είναι πολύ μεγαλύτερος καθώς υπάρχουν 1900 δηλωμένοι αγνοούμενοι.
Από την πρώτη στιγμή αυτής της καταστροφής, άρχισε σιγά-σιγά να αποκρυσταλλώνεται στο μυαλό των μαζών, σε όλη τη Βαλένθια και πέρα από αυτήν, η ιδέα πως αυτή δεν ήταν απλώς μια τραγωδία που προκλήθηκε από ένα φυσικό φαινόμενο και ότι οι περισσότεροι από τους θανάτους θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί.
Η καταιγίδα τύπου DANA που προκάλεσε τις ξαφνικές πλημμύρες την Τρίτη 29 Οκτωβρίου, είναι ένα κοινό φαινόμενο στις μεσογειακές ακτές της Ισπανίας. Ο ζεστός και υγρός αέρας που ανέρχεται από τη θάλασσα συγκρούεται με θύλακες κρύου αέρα που βρίσκονται σε μεγάλα υψόμετρα. Αυτό οδηγεί στον σχηματισμό νεφών που προκαλούν ισχυρές τοπικές καταιγίδες, οι οποίες παραμένουν στάσιμες κοντά στις ακτές, καθώς παγιδεύονται ανάμεσα στους ανατολικούς ανέμους και τις οροσειρές, πράγμα που σημαίνει ότι η βροχή πέφτει συγκεντρωμένα στο ίδιο σημείο.
Η κλιματική αλλαγή ήταν μόνο ένας γενικός παράγοντας στην καταστροφή της 29ης Οκτωβρίου. Στην τραγωδία συνέβαλαν άμεσα η δεξιά περιφερειακή κυβέρνηση και οι ίδιοι οι καπιταλιστές. Εδώ και δεκαετίες παραχωρούνται άδειες για να μπαζωθούν περιοχές που κινδυνεύουν από πλημμύρες παρά την αντίθεση των ειδικών. Επιπρόσθετα, για να εξοικονομήσει χρήματα, μία από τις πρόσφατες περικοπές αυτής της περιφερειακής κυβέρνησης ήταν η κατάργηση της Μονάδας Έκτακτης Ανάγκης της Βαλένθια, υπηρεσίας για την αντιμετώπιση τέτοιων καταστροφών.
Αδιαφορία για τις προειδοποιήσεις
Ενώ τα καιρικά φαινόμενα είναι απρόβλεπτα, η πιθανή θέση καταιγίδων DANA μπορεί να προβλεφθεί με κάποια ακρίβεια. Ήδη από τις 25 Οκτωβρίου, η AEMET (η ισπανική Μετεωρολογική Υπηρεσία) είχε εκδώσει γενική προειδοποίηση για την περιοχή της Βαλένθια. Στις 28 Οκτωβρίου, την παραμονή της καταστροφής, η AEMET εξέδωσε κόκκινη προειδοποίηση στην οποία προσδιόρισε επακριβώς τις περιοχές που διέτρεχαν τον μεγαλύτερο κίνδυνο ξαφνικών πλημμυρών. Η περιφερειακή κυβέρνηση αγνόησε τις προειδοποιήσεις και ο λόγος είναι σαφής: η έκδοση μιας οδηγίας για το κλείσιμο των χώρων εργασίας θα είχε κόστος για την εργοδοσία.
Οι καπιταλιστές είναι επίσης υπεύθυνοι για μεγάλο αριθμό θανάτων και για την έκθεση εκατοντάδων ανθρώπων σε κίνδυνο. Υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις εργαζομένων που δεν τους επιτράπηκε να φύγουν νωρίτερα από την εργασία τους. Μερικοί παγιδεύτηκαν στους χώρους δουλειάς, ενώ άλλοι εγκλωβίστηκαν καθώς οδηγούσαν προς τα σπίτια τους και θα μπορούσαν να είχαν σωθεί αν είχαν φύγει από τη δουλειά λίγο νωρίτερα.
«Μόνο ο λαός σώζει τον λαό»
Η περιφερειακή κυβέρνηση του Μαζόν, και τώρα και η κεντρική κυβέρνηση του Σάντσεθ, έχουν οδηγήσει σε βάλτωμα την προσπάθεια διάσωσης και καθαρισμού. Σε μεγάλο βαθμό, αυτό αποτελεί μέρος μικροπολιτικών παιχνιδιών σχετικά με το ποια διοίκηση (η περιφερειακή ή η κεντρική) έχει την ευθύνη για την προσπάθεια ανακούφισης των πληγέντων.
Ενώ το αστικό κράτος κωλυσιεργούσε, αμέσως μετά την καταστροφή χιλιάδες άνθρωποι της εργατικής τάξης δημιούργησαν ένα μαζικό κίνημα αλληλεγγύης. Φόρεσαν γαλότσες, μάζεψαν κουβάδες και σκούπες, και έσπευσαν στις πληγείσες πόλεις, αρχίζοντας αυθόρμητα να οργανώνονται για να βοηθήσουν τους πληγέντες. Καθάρισαν τα σπίτια από τη λάσπη, αφαίρεσαν εμπόδια από τους δρόμους, άδειασαν υπόγειους χώρους στάθμευσης και υπόγεια από το νερό και παρείχαν στους πληγέντες νερό, τροφή και είδη πρώτης ανάγκης.
Από την άλλη πλευρά, ορισμένοι μαυραγορίτες καπιταλιστές, βλέποντας την καταστροφή ως άλλη μια ευκαιρία για κερδοφορία, δημιούργησαν τεχνητή έλλειψη αγαθών και αύξησαν τις τιμές.
Ο θυμός για τις αρχές και την κυβέρνηση ξεχείλισε όταν το αστικό κράτος αποφάσισε να στείλει τους μονάρχες να επισκεφθούν τις πληγείσες περιοχές για μια φωτογράφιση. Μόλις ο βασιλιάς, η βασίλισσα και ο Ισπανός πρωθυπουργός έφτασαν στην Παϊπόρτα, οι άνθρωποι – καλυμμένοι με λάσπη καθώς εργάζονταν καθαρίζοντας τους δρόμους – άρχισαν να τους εκσφενδονίζουν λάσπες και να φωνάζουν «δολοφόνοι», «πού ήσασταν;», «κανείς δεν μας προειδοποίησε»!
Ο καπιταλισμός σκοτώνει – πρέπει να σκοτώσουμε τον καπιταλισμό
Οι σύντροφοι της Organización Comunista Revolucionaria (Επαναστατική Κομμουνιστική Οργάνωση), του τμήματος της RCI στο ισπανικό κράτος, συμμετέχουν στο κίνημα εθελοντών στη Βαλένθια. Έχουν επίσης δημοσιεύσει μια δήλωση που υπογραμμίζει τις αναγκαίες διεκδικήσεις για το κίνημα. Όπως επισημαίνουν, οι νεκροί δεν είναι θύματα φυσικής καταστροφής, αλλά δολοφονήθηκαν επειδή στον καπιταλισμό το κέρδος είναι πάνω από τις ζωές των ανθρώπων.
Οι σύντροφοι ζητούν δημιουργία επιτροπών αγώνα σε κάθε γειτονιά, για την οργάνωση της βοήθειας και του καθαρισμού, τον έλεγχο στις τιμές και τις προμήθειες, και την τήρηση της τάξης. Τονίζουν επίσης ότι το τίμημα γι’ αυτήν την τραγωδία θα πρέπει να το πληρώσει η άρχουσα τάξη και όχι οι εργαζόμενοι, με την απαλλοτρίωση των ασφαλιστικών εταιρειών και την επίταξη κάτω από εργατικό έλεγχο όλου του αναγκαίου εξοπλισμού για την ανακούφιση και τον καθαρισμό των χτυπημένων περιοχών. Οι επιχειρήσεις που αιτούνται κρατικές επιδοτήσεις θα πρέπει να ανοίξουν πρώτα τα βιβλία τους. Αν διαπιστωθεί ότι όντως χρήζουν βοήθειας από το δημόσιο, τότε θα πρέπει να κρατικοποιηθούν υπό εργατικό έλεγχο.
Πρέπει να υπάρξει μαζικός αγώνας ενάντια στην περιφερειακή, αλλά και την κεντρική κυβέρνηση. Και πέρα από αυτό, το μόνο λογικό συμπέρασμα από τη συνειδητοποίηση ότι ο καπιταλισμός σκοτώνει είναι ότι πρέπει να ανατραπεί το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα.
Χόρχε Μαρτίν
