Με αφορμή την απελευθέρωση των δύο Ελλήνων στρατιωτικών στη στήλη του «Ριζοσπάστη» (17\8\18) «Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ» (άρα άποψη της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ) με τίτλο «Κανένας εφησυχασμός», γράφτηκαν πράγματα που προξενούν απορίες… Έγραφε ο «Ριζοσπάστης»: «…πέρα από την προσπάθεια να εξαργυρώσει πολιτικά την απελευθέρωση των δύο στρατιωτικών, η κυβέρνηση συνεχίζει να καλλιεργεί εφησυχασμό για την τούρκικη επιθετικότητα και θολώνει τα νερά για τον επικίνδυνο ρόλο των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ στην περιοχή, την κλιμάκωση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων με άμεση εμπλοκή της Ελλάδας». Παρακάτω επισήμαινε ότι «…Κανένας εφησυχασμός δεν πρέπει να υπάρχει στο λαό. Οι εξελίξεις στην περιοχή μυρίζουν μπαρούτι και απαιτούν ένταση της πάλης ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και την εμπλοκή της Ελλάδας».
Στις 5\9\18 επίσης, ο Ριζοσπάστης, με τίτλο «Επικίνδυνη η κατάσταση στην περιοχή, ο λαός να είναι σε ετοιμότητα», παρέθεσε την ανακοίνωση του γραφείου τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ, όπου αναφέρεται:
«Το ΚΚΕ εκφράζει την έντονη ανησυχία του για τις εξελίξεις σε Ανατολική Μεσόγειο και Μέση Ανατολή……Η κατάσταση είναι επικίνδυνη, συνδέεται με τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς στα Βαλκάνια, την ένταξη των Δυτικών Βαλκανίων στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, για αλλαγή συνόρων ανάμεσα π.χ στη Σερβία και το Κόσσοβο, αλλά και την ένταση της επιθετικότητας της Τουρκίας…». Και γι’ αυτό: «Το ΚΚΕ καλεί το λαό σε ετοιμότητα… Να κλιμακώσει τον αγώνα ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους…Να παλέψει μαζικά ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, που είναι σημαιοφόρος των συμφερόντων του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στην περιοχή και να απαιτήσει να μην υπάρξει εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Καμιά συμμετοχή στην ΑμερικανοΝΑΤΟϊκή άσκηση ”Bright star 2018” και στις άλλες στρατιωτικές ασκήσεις. Να κλείσουν τώρα η βάση-ορμητήριο Σούδας και οι άλλες στρατιωτικές βάσεις».
«Εφησυχασμός»; Κάθε άλλο!
Συμμεριζόμαστε την ανησυχία της ΚΕ του ΚΚΕ για τις εξελίξεις στην περιοχή ότι «μυρίζουν μπαρούτι», ότι η κατάσταση είναι επικίνδυνη, κλπ. Αλλά είναι «απορίας άξιον» σε ποια στοιχεία στηρίζει η Κεντρική Επιτροπή (ΚΕ) του ΚΚΕ την άποψη ότι «η κυβέρνηση συνεχίζει να καλλιεργεί τον εφησυχασμό για την τουρκική επιθετικότητα».
Το αντίθετο συμβαίνει. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, που είναι κυβέρνηση του ελληνικού καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού, απαντάει με επιθετικότητα στην επιθετικότητα του τούρκικου ιμπεριαλισμού! Αυτό, το δέχεται σωστά και η ΚΕ του ΚΚΕ όταν θεωρεί και ως ένα βαθμό σωστά την κυβέρνηση «σημαιοφόρο των συμφερόντων του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στην περιοχή»!
Μόνο που –και αυτό δεν μας το λέει η ΚΕ– η κυβέρνηση δεν είναι σημαιοφόρος μόνο για τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, αλλά πάνω απ’ όλα για τα συμφέροντα του ελληνικού καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού που ταυτίζονται με του ΝΑΤΟ των ΗΠΑ και της ΕΕ.
Και για να γίνουμε συγκεκριμένοι: Η συγκρότηση του άξονα «Ελλάδα-Ισραήλ-Αίγυπτος-Κύπρος», με τις ευλογίες των ΗΠΑ (και την υποστήριξη του Αμερικανικού 6ου στόλου) είναι στοιχείο εφησυχασμού; Υπάρχει η επιθετικότητα της Τουρκίας, ασφαλώς, αλλά από πλευράς Ελλάδας δεν υπάρχει εφησυχασμός, υπάρχει αντεπίθεση, την οποία οι κομμουνιστές έχουμε καθήκον να αποκαλύπτουμε.
Χρειάζονται δύο για να τσακωθούν, δεν γίνεται να είσαι σημαιοφόρος του ΝΑΤΟ και καλό παιδί των ΗΠΑ, αλλά ταυτόχρονα να καλλιεργείς εφησυχασμό και να στερείσαι επιθετικότητας! Για να γίνουμε πάλι συγκεκριμένοι, στην Ελλάδα της κρίσης και των Μνημονίων το χρήμα για εξοπλισμούς ρέει άφθονο! Είναι και αυτό σύμπτωμα της καλλιέργειας εφησυχασμού;
Ποια ετοιμότητα, ποια κλιμάκωση;
Κάτι άλλο, επίσης «απορίας άξιον», είναι πώς δεν αντιλαμβάνεται η ΚΕ του ΚΚΕ ότι με απόψεις όπως αυτές που εκφράζει στον «Ριζοσπάστη» ενισχύει τον εθνικισμό σε Ελλάδα και Τουρκία και κάθε άλλο παρά βοηθάει «στην κοινή πάλη των λαών της περιοχής ενάντια στην εξουσία του κεφαλαίου, που “ταΐζει” την εκμετάλλευση και τον πόλεμο, “σπέρνει” φτώχεια και προσφυγιά».
Αν –πράγμα που δεν ισχύει– η κυβέρνηση καλλιεργεί εφησυχασμό απέναντι στην τούρκικη επιθετικότητα, τότε, η ΚΕ του ΚΚΕ, μ’ αυτές τις απόψεις καλλιεργεί εφησυχασμό για το ρόλο του ελληνικού ιμπεριαλισμού στην κλιμάκωση της έντασης στην περιοχή και αυτό είναι εξαιρετικά πιο επικίνδυνο!!!
Ας πάμε πάρα κάτω:
«Το ΚΚΕ καλεί το λαό σε ετοιμότητα»…
Δηλαδή τι ακριβώς να κάνει ο λαός για να τεθεί σε ετοιμότητα; Υποθέτουμε (και ας μας συγχωρεθεί η ελαφρώς σκοπτική διάθεση που προκαλείται όμως από τον αφηρημένο χαρακτήρα της έκκλησης) πως η ΚΕ δεν εννοεί να πάμε να προμηθευτούμε στολές παραλλαγής και τα συναφή… «Να κλιμακώσει τον αγώνα του ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους…».
Ποιον αγώνα; Γίνεται σήμερα μαζικός αγώνας ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και δεν τον πήραμε χαμπάρι; Κάνει αγώνα ο λαός από μόνος του – πότε έγινε αυτό; Και χρειάζεται να τον κλιμακώσει – πώς θα τον κλιμακώσει;
Είναι καιρός να σταματήσει λοιπόν, αυτή η αφηρημένη φρασεολογία των γενικών αντιιμπεριαλιστικών-αγωνιστικών κορώνων από την ηγεσία του ΚΚΕ, γιατί δεν έχει καμία πρακτική αξία! Ο μόνος ρόλος που παίζουν αυτού του είδους οι εκκλήσεις, είναι να αξιοποιούνται από την ηγετική ομάδα για να καθιστά υπεύθυνο για ότι πρέπει να γίνει τον λαό, απαλλάσσοντας την ηγεσία από τις δικές της ευθύνες.
Ο αγώνας που πρέπει να γίνει είναι υπόθεση κυρίως του ΚΚΕ, αλλά και των λοιπών οργανώσεων της Αριστεράς. Αν η ΚΕ του ΚΚΕ εννοεί το ότι πρέπει να μπει ο λαός σε αντεπίθεση, οφείλει να οργανώσει την πάλη του σε μαζικό επίπεδο. Αυτό είναι όμως εντελώς διαφορετικό από το να καλεί σε κομματικές στην ουσία, συγκεντρώσεις. Αυτό σημαίνει να μπει επικεφαλής σε αγώνα ενάντια στον πόλεμο και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, σε κοινό μέτωπο δράσης με ΑΝΤΑΡΣΥΑ- ΛΑΕ και κάθε άλλη κίνηση και κινηματική πρωτοβουλία. Σε αγώνα πολύμορφο και συνεχή, με διαδηλώσεις, απεργίες, συγκεντρώσεις, κεντρικές και κατά συνοικία, σε εργοστάσια, επιχειρήσεις κ.ο.κ.
Ασφαλώς είναι ολόσωστη η έκκληση της ΚΕ του ΚΚΕ για την αναγκαιότητα της κοινής πάλης των λαών της περιοχής. Αυτό όμως σημαίνει ότι είναι αναγκαίος ο συντονισμός με τις όποιες μαζικές εργατικές, αριστερές οργανώσεις και κινήματα των χωρών της περιοχής, με έναν διεθνιστικό προσανατολισμό. Χωρίς τέτοιου είδους προτάσεις για ενωτική δράση, όλα τα άλλα είναι απλώς λόγια.
Επιπλέον, σήμερα περισσότερο από ποτέ, οι συνθήκες επιβάλουν συγκεκριμένες πρωτοβουλίες για το χτίσιμο μια νέας Διεθνούς πάνω στην παράδοση των 4ων πρώτων συνεδρίων της 3ης, Κομμουνιστικής Διεθνούς, του έργου δηλαδή που ξεκίνησε ο Μαρξ και συνέχισε ο Λένιν, αλλά κατέστρεψε ο Στάλιν καταργώντας την Κομουνιστική Διεθνή το 1943. Μια διεθνής οργάνωση των εργαζομένων είναι η δύναμη (και η μόνη δύναμη) που μπορεί να πείσει τους λαούς ότι δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν – και μόνο πάνω σ’ αυτή τη βάση θα γίνει δυνατή η αποτελεσματική και νικηφόρα, κοινή πάλη των λαών.
Θοδωρής Μαράκης
