Στις 9 Ιουνίου, το ιστιοφόρο Μαντλίν – μέρος του «Freedom Flotilla Coalition» (FFC) – δέχτηκε επιδρομή τη νύχτα από τις ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις (IDF). Περιτριγυρισμένο από ισραηλινά ταχύπλοα και drones, μονάδες ένοπλων αλεξιπτωτιστών επιβιβάστηκαν στο πλοίο, ενώ οι 12 επιβάτες του, ανάμεσά τους η Γκρέτα Τούνμπεργκ και η Γαλλίδα ευρωβουλευτής Ρίμα Χασάν, παρέμειναν στην κύρια καμπίνα με τα χέρια πάνω απ’ το κεφάλι, φοβούμενοι για τη ζωή τους.
Με αναφορές ότι το Ισραήλ έκανε παρεμβολές στις επικοινωνίες του σκάφους, χάθηκε το ραδιοσήμα, ενώ όλα τα μέλη του πληρώματος υποχρεώθηκαν να πετάξουν τα τηλέφωνά τους στη θάλασσα. Από ψηλά, ψέκασαν με μια λευκή ουσία στο κατάστρωμα, προκαλώντας ερεθισμούς στο δέρμα και τα μάτια των ακτιβιστών.
Τα δυτικά μέσα ενημέρωσης χρησιμοποίησαν διάφορα παραπλανητικά λογοπαίγνια για να παρουσιάσουν τις ενέργειες του Ισραήλ ως νόμιμες ή δικαιολογημένες. Στον καπιταλιστικό τύπο διαβάζουμε ότι ο IDF απλά «πήρε τον έλεγχο», «απεκλείσε» το Μαντλίν και «συνέλαβε» τους επιβαίνοντες. Όμως αυτό είναι απολύτως ψευδές. Στην πραγματικότητα, οι ένοπλες δυνάμεις του ισραηλινού κράτους εισήλθαν στα διεθνή ύδατα για να απαγάγουν παράνομα 12 αθώους πολίτες. Φανταστείτε τη διεθνή κατακραυγή αν κάτι τέτοιο το έκανε κάποια άλλη χώρα. Όμως, επειδή ήταν το Ισραήλ, του επιτρέπεται να το κάνει χωρίς συνέπειες.
Το περιστατικό έλαβε χώρα σε απόσταση άνω των 150 χιλιομέτρων από τις ακτές της Γάζας, σε διεθνή ύδατα βόρεια της Αιγύπτου. Η απαγωγή που διέπραξε το Ισραήλ αποδεικνύει για ακόμη μια φορά ότι δεν διστάζει να αγνοήσει τους λεγόμενους «κανόνες» του διεθνούς δικαίου. Είτε στη Γάζα, είτε στη Δυτική Όχθη, είτε στο εξωτερικό, το Ισραήλ εφαρμόζει συνειδητά την πολιτική του αδιαφορώντας για κάθε είδους ψηφίσματα του ΟΗΕ, εντολές διεθνών δικαστηρίων κ.ά.
Το να φτάσει το Μαντλίν στη Γάζα ήταν εκτός συζήτησης. Το ισραηλινό καθεστώς δεν θα το επέτρεπε ποτέ, καθώς θα θεωρούνταν μια συμβολική νίκη για το παλαιστινιακό κίνημα. Πιστό στην τακτική του, το Ισραήλ αντέδρασε με υπερβολική βία, με τον υπουργό Άμυνας Ισραέλ Κατζ να δηλώνει ότι ο IDF ήταν έτοιμος να χρησιμοποιήσει «οποιοδήποτε μέσο είναι απαραίτητο». Κανείς δεν μπήκε στον κόπο να αναφέρει ότι οι 12 ακτιβιστές ήταν άοπλοι και μετέφεραν μόνο βρεφικό γάλα, τρόφιμα και ιατρικές προμήθειες.
Και αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που το Ισραήλ παίρνει ακραία μέτρα για να αποτρέψει την είσοδο ανθρωπιστικής βοήθειας στη Γάζα μέσω πολιτικών στολίσκων. Μόλις τον περασμένο μήνα, το Ισραήλ επιτέθηκε σε άλλο σκάφος του Freedom Flotilla Coalition με δύο στρατιωτικά drones, τραυματίζοντας αρκετά μέλη του πληρώματος. Και το 2010, έξι πλοία της FFC δέχτηκαν επιδρομή από το Ισραήλ, επίσης σε διεθνή ύδατα, με τον IDF να σκοτώνει δέκα επιβάτες και να τραυματίζει άλλους τριάντα. Κανένας Ισραηλινός στρατιώτης δεν καταδικάστηκε ποτέ για τις δολοφονίες.
Αυτή τη φορά, λόγω της δημοσιότητας γύρω από το Μαντλίν και της παρουσίας της Γκρέτα Τούνμπεργκ, το Ισραήλ πιθανόν να αισθάνθηκε ότι δεν μπορούσε να βάλει άμεσα κατά του σκάφους. Αντ’ αυτού, προκλητικά βιντεοσκοπήθηκαν να μοιράζουν σάντουιτς στα μέλη του πληρώματος, την ίδια στιγμή που αφήνουν τη Γάζα να λιμοκτονεί. Η απαγωγή του πληρώματος, το οποίο πλέον απελαύνεται από το Ισραήλ, προκάλεσε αμέσως ένα κύμα αυθόρμητων διαδηλώσεων σε όλο τον κόσμο.
Διαδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν στη Βρετανία, τη Γερμανία, τη Δανία, την Ελλάδα, την Ολλανδία, την Ισπανία, την Ινδία και αλλού. Στη Γαλλία, περισσότεροι από 150.000 άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους για να εκφράσουν την υποστήριξή τους, με 50.000 μόνο στην Place de la République στο Παρίσι.
Το πρόσφατο ταξίδι του Μαντλίν έθεσε εκ νέου το ζήτημα της άμεσης δράσης για το σπάσιμο του αποκλεισμού. Το ερώτημα είναι: πώς μπορεί να γίνει αυτό;
Η εργατική τάξη παίζει ρόλο-κλειδί σε αυτόν τον αγώνα, διότι έχει τη δύναμη να οργανώσει και να εφαρμόσει ένα διεθνές εμπάργκο κατά του Ισραήλ. Η διεθνής εργατική τάξη μπορεί να μεταφέρει τη μάχη απευθείας στα νευραλγικά κέντρα του καπιταλιστικού συστήματος που επιτρέπει στο Ισραήλ να συνεχίζει τον αποκλεισμό: στα εργοστάσια, τα λιμάνια και τους θαλάσσιους εμπορικούς διαδρόμους.
Συνδικάτα λιμενεργατών και μεταφορών σε Βέλγιο, Σουηδία, Ινδία, Ισπανία, Γαλλία και Ιταλία έχουν μπλοκάρει αποστολές προς το Ισραήλ, παρά τη σφοδρή αντίδραση από τα αφεντικά και τις ίδιες τους τις κυβερνήσεις.
Η συλλογική ταξική δράση μπορεί να αντιμετωπίσει άμεσα το Ισραήλ και τους ιμπεριαλιστές υποστηρικτές του. Μέσω απεργιών και της άρνησης μεταφοράς όπλων και εμπορευμάτων προς το Ισραήλ, η εργατική τάξη σε κάθε χώρα μπορεί να κληθεί να ενταχθεί στον αγώνα. Έτσι ο αγώνας ενάντια στη γενοκτονική πολιορκία της Γάζας μπορεί να περάσει άμεσα σε ανώτερο επίπεδο, μετά από έναν χρόνο συνεχούς αναζήτησης του επόμενου βήματος για το κίνημα.
Το κλειδί για την απελευθέρωση του παλαιστινιακού λαού βρίσκεται στην ανατροπή των αντιδραστικών καθεστώτων που βοήθησαν και στήριξαν το Ισραήλ. Όταν οι εργαζόμενες μάζες της Μέσης Ανατολής ανατρέψουν τα αντιδραστικά αραβικά καθεστώτα, το επόμενο καθήκον θα είναι η υλική υποστήριξη στον παλαιστινιακό λαό. Στη Δύση, το κύριο καθήκον μας είναι να ανατρέψουμε τις δικές μας κυβερνήσεις – κυβερνήσεις που είναι ποτισμένες με το αίμα του παλαιστινιακού λαού· αίμα που τώρα προσπαθούν βιαστικά να σβήσουν από τα χέρια τους καθώς παρακολουθούν με ανησυχία τη διογκούμενη κοινωνική οργή.
Βίκτορ Μάρεϊ Βέντσο
μετάφραση από www.marxist.com: Κωνσταντίνος Αυγέρος