Απέναντι στις επιθέσεις της κυβέρνησης ενάντια στη δημόσια Εκπαίδευση, με τελευταίο παράδειγμα τον νόμο για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, το φοιτητικό κίνημα πρέπει να απαντήσει ενιαία και σε συντονισμό με το εργατικό κίνημα. Παρότι σε αυτό συμφωνούν θεωρητικά όλες οι αριστερές δυνάμεις στα πανεπιστήμια, δεν έχει καταστεί εφικτό, με τις ευθύνες να βαραίνουν τις δύο βασικές αριστερές φοιτητικές παρατάξεις (ΠΚΣ και ΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ).
Τα συντονιστικά καταλήψεων και συνελεύσεων δεν αποτελούνται από εκλεγμένους και ανακλητούς αντιπροσώπους από τις Γενικές Συνελεύσεις (ΓΣ) των Φοιτητικών Συλλόγων (ΦΣ) και έτσι δεν είναι υπόλογα σε αυτές. Επίσης δεν έγινε προσπάθεια συντονισμού με το εργατικό και το αγροτικό κίνημα, κάτι που θα μπορούσε να απειλήσει σοβαρά την κυβέρνηση. Γι’ αυτή την κατάσταση στο φοιτητικό κίνημα ευθύνονται οι ηγεσίες της ΠΚΣ και των ΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ.
Η ΠΚΣ (η φοιτητική παράταξη της ΚΝΕ) στην πράξη δεν ενδιαφέρεται για τον δημοκρατικό συντονισμό του φοιτητικού κινήματος. Όσον αφορά το κίνημα ενάντια στον νόμο Πιερρακάκη, η ΠΚΣ κράτησε αρχικά μια διασπαστική στάση με ξεχωριστά πλαίσια στις ΓΣ και ξεχωριστά συντονιστικά. Αργότερα, κάτω από την πίεση του κινήματος, κατέβαζε τις περισσότερες φορές κοινά πλαίσια με τις υπόλοιπες δυνάμεις και συμμετείχε μια φορά σε κοινά συντονιστικά σε επίπεδο πόλεων.
Τα σχήματα των ΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ (εξωκοινοβουλευτική Αριστερά) υιοθετούν μια ουσιαστικά παρόμοια στάση με την ΠΚΣ στο φοιτητικό κίνημα. Αντιτίθενται στον δημοκρατικό συντονισμό του κινήματος με συντονιστικά καταλήψεων και συνελεύσεων αποτελούμενα από εκλεγμένους και ανακλητούς αντιπροσώπους από τις ΓΣ των ΦΣ. Επιπλέον έχουν μια ρεφορμιστική πολιτική γραμμή υπεράσπισης της «δημόσιας Εκπαίδευσης», του «Άρθρου 16 του Συντάγματος» κ.λπ., χωρίς σύνδεση με την ανάγκη ανατροπής του καπιταλιστικού συστήματος, σαν να μπορεί να υπάρξει μια τέτοια εκπαίδευση στο πλαίσιο του καπιταλισμού στις σημερινές συνθήκες της ιστορικής κρίσης του. Επίσης οι εκτονωτικές πρακτικές σύγκρουσης με τα ΜΑΤ σε κάθε πορεία που ακολουθούν τα ΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ είναι αντιδημοκρατικές καθώς δεν έχουν αποφασιστεί από τις ΓΣ ή τα συντονιστικά αλλά και αποτελούν αφορμή για επίθεση και διάλυση των διαδηλώσεων από την αστυνομία.
Η σεχταριστική τακτική αυτών των δυο βασικών δυνάμεων του κινήματος είχε ως αποτέλεσμα να αρχίσουν να απομαζικοποιούνται οι ΓΣ, ενώ με τη σταλινική πρακτική άσκησης φυσικής βίας εντός του φοιτητικού κινήματος που ακολουθήθηκε από την ΠΚΣ και τα ΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ (ΑΡΑΣ) απομάκρυναν ακόμα περισσότερους φοιτητές από τις διαδικασίες του κινήματος.
Οι επαναστάτες/ριες κομμουνιστές/ριες φοιτητές και φοιτήτριες ιδρύουμε την Επαναστατική Κομμουνιστική Κίνηση (ΕΚΚ) στις σχολές, στη βάση της αναγκαιότητας να εκφραστούν οι γνήσιες κομμουνιστικές πολιτικές θέσεις στο φοιτητικό κίνημα. Με ενιαιομετωπική στάση προς την υπόλοιπη φοιτητική Αριστερά απέναντι στην αντιδραστική ΔΑΠ, αλλά διατηρώντας παράλληλα το δικαίωμα της άσκησης σκληρής κριτικής στα λάθη των ηγεσιών των ΠΚΣ και ΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ, συνεχίζουμε την πολιτική μας παρέμβαση στα ΑΕΙ. Καλούμε τους φοιτητές και τις φοιτήτριες που βγάζουν συμπεράσματα από τα διασπαστικά και ζημιογόνα λάθη των ηγεσιών της ΠΚΣ και των ΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ να συσπειρωθούν στην ΕΚΚ και να παλέψουν μαζί μας.
Επαναστατική Κομμουνιστική Κίνηση
