Αντιμέτωποι με ένα ισχυρό επαναστατικό κίνημα, οι αρχηγοί των ενόπλων δυνάμεων του πρώην προέδρου Ομάρ Μπασίρ επενέβησαν για να τον απομακρύνουν και να αναλάβουν τον έλεγχο της κυβέρνησης. Συγκρότησαν το Προσωρινό Στρατιωτικό Συμβούλιο (TMC) και υποσχέθηκαν εκλογές σε λίγα χρόνια. Αυτοί οι άνθρωποι ήταν συνεργάτες του Μπασίρ και αντιπροσωπεύουν τη συνέχιση του καθεστώτος του. Ο μόνος λόγος που τον απομάκρυναν ήταν για να αποτρέψουν την πλήρη κατάρρευση του καθεστώτος. Έχουν ως κίνητρο τη δική τους αυτοσυντήρηση και δεν έχουν καμία πραγματική επιθυμία να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του επαναστατικού λαού του Σουδάν. Οι υποσχέσεις τους είναι άχρηστες.
Μετά απ’ αυτά τα γεγονότα, η πιο οργανωμένη έκφραση του κινήματος, γνωστή ως Διακήρυξη Ελευθερίας και Αλλαγής (DFC), της οποίας η ισχυρότερη οργάνωση είναι η Ένωση Επαγγελματιών του Σουδάν (SPA), εισήλθε σε διαπραγματεύσεις για τη σύνθεση του μελλοντικού καθεστώτος. Η DFC ζήτησε από το Στρατιωτικό Συμβούλιο να παραδώσει την εξουσία, παρ’ όλο που το αποδέχθηκε ως μέρος της μελλοντικής κυβέρνησης.
Αλλά, όπως είπαμε και πριν, είναι μοιραίο λάθος να υπάρχει εμπιστοσύνη στο TMC. Αυτοί οι στρατιωτικοί ηγέτες είναι εγκληματίες και δολοφόνοι, που συμμετείχαν στη βάναυση καταπίεση των σουδανικών μαζών για δεκαετίες. Δεν εκπροσωπούν κανέναν παρά μόνο τον εαυτό τους και δεν έχουν κανένα δικαίωμα να διαπραγματευτούν για θέσεις στην κυβέρνηση του Σουδάν. Καθένας απ’ αυτούς θα έπρεπε εκδιωχθεί, όπως συνέβη και με τον Μπασίρ.
Μια άθλια συμφωνία
Ωστόσο, οι ηγέτες του SPA και άλλοι έχουν προχωρήσει σε διαπραγματεύσεις. Κατέληξαν σε συμφωνία ότι θα υπάρξει μεταβατική περίοδος τριών ετών, μετά την οποία θα πραγματοποιηθούν εκλογές για την εκλογή 300 βουλευτών, εκ των οποίων το 67% θα έχει υπογράψει τη Διακήρυξη της Ελευθερίας και της Αλλαγής, και οι υπόλοιπα όχι. Δεν έγινε καμία αναφορά σ’ αυτή τη συμφωνία σχετικά με τη σύνθεση του κυβερνητικού σχήματος.
Αυτή είναι μια άθλια συμφωνία. Οι σουδανικές μάζες έχουν «εκθρονίσει» τον Μπασίρ και μπορούν να κάνουν το ίδιο και για τα «φιλαράκια» του. Γιατί να περιμένουν τρία χρόνια για τις εκλογές, που θα μπορούσαν να διεξαχθούν τώρα; Αυτή η καθυστέρηση δεν εξυπηρετεί κανέναν εκτός από τους αξιωματικούς του στρατού, που χρειάζονται χρόνο για να αποστασιοποιηθούν από τα εγκλήματα που διέπραξαν στο παρελθόν και να σταθεροποιήσουν τη θέση τους.
Και γιατί να διατεθεί το ένα τρίτο των εδρών στις δυνάμεις τις αντεπανάστασης; Είναι οι επαναστατημένες μάζες εκείνες που θα πάνε το Σουδάν μπροστά. Αυτά τα στρώματα της κοινωνίας, που στέκονται εμπόδιο σ’ αυτή τη διαδικασία, θα πρέπει να καταπολεμηθούν, όχι να τους εγγυηθούν θέσεις σ’ ένα κοινοβούλιο, στο οποίο δε θα είχαν καμία πιθανότητα εκλογής.
Πάνω απ’ όλα, το ζήτημα της κυβέρνησης είναι αποφασιστικής σημασίας. Είναι σαφές ότι οι στρατιωτικοί ηγέτες σκοπεύουν να κρατήσουν τον πλήρη έλεγχο του Σουδάν, ακόμη και μετά τις βουλευτικές εκλογές. Μ’ άλλα λόγια, το καθεστώς του Μπασίρ θα συνεχιστεί, αλλά κάτω από ένα νέο «δημοκρατικό» κέλυφος. Θα στελεχωθεί και θα διοικηθεί, λιγότερο ή περισσότερο, από τους ίδιους αντιδραστικούς, αιμοδιψείς τυράννους που εξουσίαζαν το Σουδάν μέχρι σήμερα. Οι σουδανικές μάζες δε θα το δεχτούν αυτό.
Προκλήσεις και μανούβρες
Ενώ οι διαπραγματεύσεις έχουν οδηγήσει σ’ αυτή την άθλια συμφωνία, το TMC χρησιμοποιεί τις συνομιλίες για να φέρει πιο κοντά τους ηγέτες του SPA, προετοιμάζοντας ταυτόχρονα το έδαφος για να τσακίσει τις μάζες μέσω της κρατικής καταστολής.
Πριν από λίγες ημέρες, κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, διαδηλωτές στο Χαρτούμ δέχθηκαν επίθεση από άγνωστους δράστες και τέσσερις άνθρωποι σκοτώθηκαν. Οι στρατιωτικοί ηγέτες δεν έκαναν τίποτα για να παρέμβουν και ισχυρίστηκαν ότι ήταν απλά μια περίπτωση ένοπλης αυτοδικίας. Αυτό οδήγησε σε πολύ μεγαλύτερες διαδηλώσεις σε διάφορες πόλεις, τις οποίες οι στρατιωτικοί ηγέτες καταδίκασαν στη συνέχεια ως ακατάλληλο τρόπο διεξαγωγής διαπραγματεύσεων.
Έκτοτε, η σποραδική βία κατά των διαδηλωτών έχει ενταθεί. Υπάρχουν αναφορές για κάποιες στρατιωτικές μονάδες που προσπαθούν να εκκαθαρίσουν οδοφράγματα, ανοίγοντας πυρ κατά των διαδηλωτών. Όλα αυτά έχουν γιγαντώσει το μέγεθος των διαδηλώσεων, καθώς οι άνθρωποι μπορούν να δουν ξεκάθαρα τους ανειλικρινείς ελιγμούς από την πλευρά των στρατιωτικών ηγετών.
Η διάθεση των μαζών είναι μαχητική – πολλοί μπορούν να δουν την πραγματικότητα πίσω από τη σάπια συμφωνία, στην οποία κατέληξαν οι διαπραγματεύσεις. Μπορούν να δουν ότι μια ειρηνική μετάβαση δε θα είναι ποτέ εφικτή, όσο εμπλέκονται οι βάρβαροι στρατιωτικοί ηγέτες του καθεστώτος.
Ο επικεφαλής του ΤΜC, Μπουχράν, χρησιμοποιεί τώρα την κλιμάκωση της βίας και τις κινητοποιήσεις για να επιχειρήσει να αποθαρρύνει και να διασπάσει το κίνημα. Έχει κηρύξει αναστολή στις διαπραγματεύσεις, επειδή «η επανάσταση έχει χάσει τον ειρηνικό της χαρακτήρα» και ότι ο μόνος τρόπος να προχωρήσει θα ήταν να φύγουν οι διαδηλωτές από τα οδοφράγματα, να ανοίξουν τις σιδηροδρομικές γραμμές, να σταματήσουν τις εμπρηστικές δηλώσεις στο διαδίκτυο και να σταματήσουν «να έρχονται σε αντιπαράθεση με τις δυνάμεις του καθεστώτος». Αυτό έγινε την ημέρα που άγνωστοι παραστρατιωτικοί επιτέθηκαν σε οδοφράγματα στο Χαρτούμ, σκοτώνοντας αρκετούς ανθρώπους, ενώ ο στρατός στεκόταν στην άκρη, χωρίς να κάνει τίποτα.
Ώρα για την εργατική αντεπίθεση
Οι ηγέτες του κινήματος ανταποκρίθηκαν, καλώντας για εντατικοποίηση των διαδηλώσεων, για πολιτική ανυπακοή και για «προετοιμασίες» για πολιτική γενική απεργία (αν και δεν έχει ανακοινωθεί ακόμη επίσημη ημερομηνία). Ωστόσο, μια λαοθάλασσα έχει ήδη ανταποκριθεί στο κάλεσμα, γεμίζοντας τους δρόμους των πόλεων του Σουδάν. Δεκάδες οργανώσεις εργαζομένων έχουν δηλώσει την υποστήριξή τους στην απεργία, από επαγγελματίες του ιατρικού τομέα και κυβερνητικούς υπαλλήλους, μέχρι τους εργαζομένους σε λιμάνια και αεροδρόμια.
Ο Μοχάμεντ Χάμνταν, Αναπληρωτής Πρόεδρος του ΤΜC, και διοικητής της μοχθηρής πολιτοφυλακής, υπό την ονομασία «Δυνάμεις Ταχείας Υποστήριξης» (η πρώην προσωπική πολιτοφυλακή του Μπασίρ), η οποία έχει προηγουμένως δηλώσει ότι είναι στο πλευρό των διαδηλωτών, ανακοίνωσε ότι κάθε κυβερνητικός υπάλληλος που κάνει απεργία δεν πρέπει να ξαναγυρίσει στη δουλειά. Σε απάντηση, πολλοί εργαζόμενοι πραγματοποίησαν διαμαρτυρίες με πανό, που αμφισβητούσαν άμεσα τον Χάμνταν και τον καλούσαν να έρθει και να τους διώξει. Η διάθεση που αναπτύσσεται είναι διάθεση ατρόμητης ανυπακοής.
Ήταν οι μαζικές κινητοποιήσεις και η μαχητική διάθεση, όχι οι διαπραγματεύσεις, που διέσπασαν το στρατό και ανέτρεψαν τον Μπασίρ τον περασμένο μήνα. Ένα παρόμοιο κίνημα μπορεί να θάψει το TMC, αλλά, για να γίνει αυτό, το κίνημα πρέπει να οργανωθεί σε υψηλότερο επίπεδο.
Όλη η εξουσία στην εργατική τάξη
Αυτό που χρειάζεται τώρα το κίνημα είναι σαφής οργάνωση και κατεύθυνση. Υπάρχουν ήδη επιτροπές δράσης που έχουν συσταθεί σε χώρους εργασίας, γειτονιές, πόλεις και χωριά σ’ όλη τη χώρα. Δε θα ήταν πολύ δύσκολο να συνδεθούν αυτά σε εθνικό επίπεδο για το συντονισμό μιας γενικής απεργίας. Την ίδια στιγμή, το κίνημα θα πρέπει να στοχεύσει τις ένοπλες δυνάμεις με μια πολιτική εκστρατεία για την οργάνωση των απλών στρατιωτών, η πλειονότητα των οποίων είναι στο πλευρό της επανάστασης.
Ένα τέτοιο κίνημα θα αποκαλύψει την παρασιτική φύση των στρατηγών και της πλούσιας ολιγαρχίας, που κυβερνά στις πλάτες των εργατών και των φτωχών για δεκαετίες. Οι αρχηγοί αυτού του κινήματος δε θα πρέπει να σπαταλήσουν άλλο χρόνο για διαπραγματεύσεις μ’ αυτούς τους τυράννους. Αυτό που χρειάζεται είναι ένα τελικό ξεκαθάρισμα με το καθεστώς του Μπασίρ. Δεν πρέπει να μείνει πέτρα πάνω στην πέτρα από τον παλιό κρατικό μηχανισμό.
Η εργατική τάξη του Σουδάν μπορεί να χτίσει ένα νέο κράτος. Μπορούμε ήδη να δούμε το έμβρυό του στις συγκεντρώσεις και στις επιτροπές σ’ όλη τη χώρα. Μπορεί να δημιουργήσει μια εργατική δημοκρατία, βασισμένη στις οργανώσεις της, τα συνδικάτα και της επιτροπές που έχουν ξεφυτρώσει σ’ όλη τη χώρα. Μια πολιτική γενική απεργία θα ενισχύσει την οργανωτική ικανότητα και την εμπιστοσύνη των εργαζομένων στις ίδιες τους τις δυνάμεις.
Το καθήκον της σουδανικής επανάστασης είναι να σπάσει με το καπιταλιστικό σύστημα, του οποίου η κρίση οδήγησε κατευθείαν στη σπίθα που άναψε τη φλόγα του σημερινού επαναστατικού κινήματος. Μόνο οι Σουδανοί εργάτες μπορούν να σφυρηλατήσουν αυτό το νέο μέλλον. Πρέπει να κάψουν οριστικά τα λείψανα των προηγούμενων καθεστώτων και να πάρουν τη μοίρα τους στα χέρια τους.
Μπεν Γλινικιέσκι
Μετάφραση: Ηλίας Κυρούσης
