Τις τελευταίες εβδομάδες, η υποστηριζόμενη από την Τουρκία προέλαση της Χαγιάτ Ταχρίρ αλ-Σαμ (HTS) κατάφερε να ανατρέψει το καθεστώς του Άσαντ. Τα δυτικά ΜΜΕ γενικά έχουν πανηγυρίσει γι’ αυτό. Ωστόσο, ένα πράγμα το οποίο δεν έχει αναφερθεί είναι η ταυτόχρονη τουρκική προέλαση σε ένα τμήμα της κουρδικής Αυτόνομης Περιοχής στη Βορειοανατολική Συρία (AANES), ευρύτερα γνωστής ως Ροζάβα.
Τις τελευταίες εβδομάδες, η Τουρκία συνέχισε να πιέζει προς το κουρδικό έδαφος, καταλαμβάνοντας την πόλη Τελ Ριφαάτ την περασμένη εβδομάδα και τη Μανμπίτζ, την τελευταία πόλη που ελέγχεται από τους Κούρδους δυτικά του Ευφράτη, τις τελευταίες ημέρες. Τουρκικές δυνάμεις μαζί με τζιχαντιστές συμμάχους τους βομβάρδισαν τη γέφυρα του Κερεκοζάκ, η οποία συνδέει τις δύο πλευρές του ποταμού, και πιθανότατα σκόπευαν να την καταλάβουν και να τη διασχίσουν, αν και απωθήθηκαν. Ήδη υπάρχουν αναφορές για μαζικές εκτελέσεις και βιασμούς. Οκτώ άνθρωποι από μια οικογένεια σκοτώθηκαν μέσα σε μια μέρα στην πόλη Άιν Ίσσα.
Ο Ερντογάν άδραξε την ευκαιρία για να προωθήσει τις τουρκικές ιμπεριαλιστικές φιλοδοξίες χρηματοδοτώντας την προέλαση της HTS. Σκοπεύει να θέσει τη βόρεια Συρία υπό τον ντε φάκτο έλεγχό του και να χρησιμοποιήσει ως μαριονέτα του το πρόσφατα εγκατεστημένο καθεστώς που διοικούν οι τζιχαντιστές στη Δαμασκό. Πάνω απ’ όλα, θέλει να συντρίψει την αυτόνομη περιοχή των Κούρδων και να εκκαθαρίσει από τα τουρκικά σύνορα τις συνδεόμενες με το αριστερό Κουρδικό Εργατικό Κόμμα (PKK) πολιτοφυλακές των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (SDF), οι οποίες είναι αγκάθι για αυτόν εδώ και χρόνια. Σκοπεύει να συντρίψει τις κουρδικές ελπίδες για εθνική ανεξαρτησία, σβήνοντας τη φλόγα ενός αυτόνομου κουρδικού κράτους στη Ροζάβα.
Ο δυτικός ιμπεριαλισμός είχε στηριχθεί στους Κούρδους ως τους πιο ικανούς μαχητές κατά του ISIS από το 2014. Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι ετοιμάζεται μια προδοσία. Αυτό επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά ότι οι μικρές και καταπιεσμένες εθνότητες αντιμετωπίζονται ως πιόνια στις σχέσεις μεταξύ των ιμπεριαλιστικών αρπακτικών. Δεν μπορούν να έχουν την παραμικρή εμπιστοσύνη σ’ αυτούς τους γκάνγκστερ.
Ο μόνος τρόπος με τον οποίο ο κουρδικός λαός μπορεί να επιτύχει μόνιμη ανεξαρτησία και πραγματική ελευθερία είναι πολεμώντας για την ανατροπή όλων των σάπιων καθεστώτων στην περιοχή, αγωνιζόμενος δίπλα σε όλους τους καταπιεσμένους και εκμεταλλευόμενους λαούς για μια σοσιαλιστική ομοσπονδία της Μέσης Ανατολής.
Η βεντέτα του Ερντογάν κατά των Κούρδων
Όλες οι μεγάλες δυνάμεις τα τελευταία χρόνια έπαιξαν ρόλο στη μετατροπή της Συρίας σε συντρίμια. Όμως ο Ερντογάν υπήρξε ιδιαίτερα βάναυσος. Η Τουρκία έχει επενδύσει πολλά στις τζιχαντιστικές ομάδες, συμπεριλαμβανομένων του ISIS και της HTS, και τις υποστήριξε ως τρόπο ενίσχυσης των συμφερόντων της στην περιοχή. Για τον Ερντογάν δεν έχει σημασία το πόσο βάρβαρες είναι αυτές οι ομάδες, μόνο το πώς μπορεί να τις χρησιμοποιήσει. Δεδομένου ότι οι Κούρδοι πολεμούν τους τζιχαντιστές στη Συρία εδώ και δέκα χρόνια, ο Ερντογάν τους βλέπει ως δύναμη που υπονομεύει τα σχέδιά του.
Ο Ερντογάν βλέπει επίσης τους Κούρδους ως εχθρό εντός του τουρκικού κράτους. Οι Κούρδοι, που απλώνονται μεταξύ Συρίας, Ιράν, Ιράκ και Τουρκίας, αποτελούν το 15%-20% του πληθυσμού της Τουρκίας. Ως εκ τούτου, θα μπορούσαν να είναι μια από τις μεγαλύτερες απειλές για την εξουσία του και το όνειρό του για μια «Μεγάλη Τουρκία». Οι κουρδικές οργανώσεις ελέγχουν πολλά συνδικάτα στην Τουρκία καθώς και το HDP, το νόμιμο αριστερό πολιτικό κόμμα, το οποίο στο αποκορύφωμά του φαινόταν έτοιμο να προσελκύσει μαζικά την ψήφο Τούρκων εργαζομένων και νέων, αποκαλύπτοντας τις δυνατότητές του να ξεπεράσει την κατά κύριο λόγο κουρδική βάση του. Και το HDP στις εκλογές συνεχίζει να παίρνει την πλειοψηφία στις κουρδικές περιοχές. Για όλους αυτούς τους λόγους, ο Ερντογάν θέλει να καταστρέψει το PKK, το οποίο συνδέεται στενά με το PYD/YPG (τις κύριες κουρδικές δυνάμεις στη Συρία).
Έτσι, τα προηγούμενα χρόνια ο Ερντογάν έχει αποπειραθεί ξεδιάντροπα να συντρίψει τους Κούρδους, είτε μέσω της έμμεσης προώθησης του ISIS είτε μέσω ευθέων στρατιωτικών επιθέσεων. Το 2015 βομβάρδισε και επιτέθηκε στις κουρδικές περιοχές της Τουρκίας, σε μια επιχείρηση που είπε ότι είχε σκοπό να επιτεθεί στο PKK αλλά στην πραγματικότητα στόχευε σε μεγάλο βαθμό αμάχους. Το 2018, ενώ οι Κούρδοι εξακολουθούσαν να εστιάζουν τις ενέργειές τους ενάντια στο ISIS, ο Ερντογάν πραγματοποίησε μια βάναυση επίθεση σε κουρδικό έδαφος δυτικά του Ευφράτη, πολιορκώντας και κυριεύοντας την πόλη του Αφρίν που ελεγχόταν από το PYD. Χιλιάδες άνθρωποι σκοτώθηκαν σε αυτή την επίθεση που ονομάστηκε «Επιχείρηση Κλαδί Ελιάς» και πάνω από 150.000 εκτοπίστηκαν.
Παρόλο που ο Ερντογάν αρέσκεται να παριστάνει τον αντιμπεριαλιστή – για παράδειγμα στο ζήτημα της Παλαιστίνης – αυτό είναι εντελώς ψευδές. Αυτός και οι υπόλοιποι ηγέτες των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων είναι εκπρόσωποι μιας σάπιας, σε αποσύνθεση καπιταλιστικής τάξης, που συνεχίζουν να σέρνουν τη Μέση Ανατολή στην κόλαση. Αν δεν αποκρουστεί αυτή η τουρκική πολιορκία κατά των Κούρδων, θα επιφέρει αναμφίβολα νέες τραγωδίες.
Αναξιόπιστοι σύμμαχοι
Η Τουρκία είναι αναμφισβήτητα ένα ισχυρό κράτος. Ποιος είναι όμως στο πλευρό των Κούρδων; Η Ροζάβα ιδρύθηκε το 2013, καθώς η συριακή επανάσταση εκφυλίστηκε σε εμφύλιο πόλεμο με την αντίδραση να κυριαρχεί και από τις δύο πλευρές. Το YPG επηρεάζεται από τις ιδέες του PKK και θεωρείται μια προοδευτική, αριστερή δύναμη. Εξαιτίας αυτού είχε αποκτήσει μεγάλη απήχηση. Και η πραγματική υποστήριξη προερχόταν πάντα, όχι από αυτήν ή την άλλη ισχυρή δύναμη, αλλά από τις φτωχές και καταπιεσμένες μάζες – και όχι μόνο στις κουρδικές περιοχές. Αυτή η επανάσταση θα μπορούσε να είχε εξαπλωθεί παντού, αν είχε συνδεθεί με ένα επαναστατικό κομμουνιστικό πρόγραμμα και μια ταξική έκκληση προς τα φτωχά στρώματα και την εργατική τάξη της Συρίας, της Τουρκίας, του Ιράκ και του Ιράν, χώρες μεταξύ των οποίων είναι «διαμελισμένο» το κουρδικό έθνος.
Η ηγεσία των Κούρδων, ωστόσο, έβλεπε τον αγώνα ως καθαρά εθνικού χαρακτήρα, και το ζήτημα της εξεύρεσης στρατιωτικών συμμάχων ως καθαρά τακτικό, και όχι πολιτικό, ζήτημα. Οι Αμερικανοί – οι οποίοι είχαν δώσει στους τζιχαντιστές αντάρτες στη Συρία τεράστια οικονομική και στρατιωτική υποστήριξη που συνέβαλε στο να δημιουργηθεί το «τέρας του Φρανκενστάιν» του ISIS – χρειάζονταν πλέον ένα σημείο στήριξης για να απωθήσουν το ISIS και να αποκαταστήσουν μια βάση στη Συρία. Επιδίωξαν να χρησιμοποιήσουν το YPG γι’ αυτόν τον σκοπό.
Προσέφεραν στην κουρδική ηγεσία χρήματα, όπλα και υποστήριξη ως αντάλλαγμα για μια συμμαχία. Ωστόσο, αυτό είχε ένα τίμημα. Οι Αμερικανοί σκόπευαν να χρησιμοποιήσουν τους Κούρδους αλλά ποτέ δεν σκόπευαν να τους δώσουν πραγματικές εγγυήσεις ως αντάλλαγμα.
Από το 2014 και μετά, οι Αμερικανοί οργάνωσαν τους Κούρδους στις SDF (Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις). Αυτή υποτίθεται ότι ήταν μια κοινή δύναμη που ήταν ανεξάρτητη από το PYD/YPG. Αλλά στην πραγματικότητα οι Κούρδοι παρέμεναν πάντα στην πρώτη γραμμή. Οι Αμερικανοί που ήταν μέρος των SDF δεν είχαν διακριτικά ή επώνυμα. Λειτουργούσαν σχεδόν με απόλυτη μυστικότητα. Και όμως είχαν τεράστιες απαιτήσεις από τους Κούρδους, αποφασίζοντας οι ίδιοι όλους τους στρατιωτικούς στόχους και στέλνοντάς τους από τη μια ελεγχόμενη από το ISIS πόλη στην άλλη. Συνολικά, μεταξύ 2015 και 2019 πάνω από 11.000 Κούρδοι σκοτώθηκαν πολεμώντας το ISIS, έναντι μόλις 8 Αμερικανών.
Οι Κούρδοι ήταν οι πιο αποτελεσματικοί μαχητές κατά του ISIS. Προσπαθούσαν να υπερασπιστούν ολόκληρο τον τρόπο ζωής τους απέναντι σε μία από τις πιο βάρβαρες οργανώσεις επί Γης. Αλλά η ηγεσία των SDF θυσίασε την πολιτική της ανεξαρτησία με αντάλλαγμα στρατιωτική υποστήριξη. Αυτό είναι που άνοιξε το δρόμο για την καταστροφή που αντιμετωπίζουν τώρα.
Οι Αμερικανοί δεν στάθηκαν ποτέ πραγματικά στο πλευρό των Κούρδων. Τους χρησιμοποίησαν ως εργαλείο για να αλλάξουν τον συσχετισμό δύναμης στη Συρία ελαφρώς περισσότερο υπέρ των ΗΠΑ σε σχέση με τη Ρωσία και το Ιράν, ενώ οι ΗΠΑ φλέρταραν ταυτόχρονα με την Τουρκία και διοχέτευαν σκανδαλωδώς χρήματα σε ισλαμιστικές ομάδες. Εν τω μεταξύ, έκαναν κουμάντο για το ποιες πόλεις θα έπρεπε να πάρουν οι SDF, εμποδίζοντας τους Κούρδους να προσπαθήσουν να εξαπλώσουν την επανάσταση στις περιοχές που ελέγχονται από την κυβέρνηση της Συρίας ή στην Τουρκία.
Σκανδαλωδώς, η απάντηση των Αμερικανών στην τουρκική επίθεση στο Αφρίν το 2018 ήταν να συμβουλεύσουν τον Μαζλούμ Αμπντί, τον στρατηγό των SDF, ότι το Αφρίν δεν ήταν στρατηγικός στόχος. Το Πεντάγωνο δήλωσε ότι «δεν τους θεωρούμε μέρος των επιχειρήσεων μας υπό την αιγίδα “Νίκηστε το ISIS”… και δεν τους υποστηρίζουμε».
Πάνω απ’ όλα, το μεγαλύτερο τίμημα που έχουν πληρώσει οι Κούρδοι για την υποστήριξη των ΗΠΑ ήταν πολιτικό. Οι αριστερές κουρδικές δυνάμεις θα μπορούσαν να έχουν ηγηθεί ενός επαναστατικού κινήματος στην περιοχή. Παραμένοντας εντός των ορίων ενός εθνικού κινήματος, και αποτυγχάνοντας να σπάσουν με τον καπιταλισμό – απαραίτητες προϋποθέσεις για την αμερικανική στήριξη – η υποστήριξή τους παρέμεινε αναγκαστικά περιορισμένη στον κουρδικό πληθυσμό. Ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός είναι η πιο αντιδραστική δύναμη στον πλανήτη. Είναι δίκαια και καθολικά μισητός σε όλη τη Μέση Ανατολή. Το «δηλητηριασμένο δώρο» της αμερικανικής υποστήριξης μόνο απομόνωσε περαιτέρω την υπόθεση των Κούρδων από τις μάζες της ευρύτερης περιοχής.
Προδομένοι από τον ιμπεριαλισμό
Το Αφρίν έδωσε τον τόνο για το τι θα συνέβαινε στη συνέχεια. Από τότε που απωθήθηκε το ISIS το 2018, οι Αμερικανοί απέσυραν σταδιακά την στήριξή τους προς τους Κούρδους. Για ένα διάστημα, αυτό άφησε τους Κούρδους σε μια ντε φάκτο συμφωνία μη επίθεσης με το καθεστώς του Άσαντ ενάντια στην Τουρκία και τους ισλαμιστές, αλλά αυτό δεν θα μπορούσε ποτέ να μακροημερεύσει. Η εποχή που οι Κούρδοι μπορούσαν να ισορροπήσουν μεταξύ αυτών των δυνάμεων και να αξιοποιήσουν τον μεταξύ τους ανταγωνισμό έφτασε στο τέλος της.
Η Τουρκία έχει αντικαταστήσει τις ΗΠΑ και τη Ρωσία ως ο κύριος παίκτης στη χώρα, εξοπλίζοντας και προμηθεύοντας την HTS. Το αντάλλαγμα που θα αποσπάσει η Τουρκία για την υποστήριξή της, θα είναι τα «κλειστά μάτια» μπροστά στις δραστηριότητές της. Για τον δυτικό ιμπεριαλισμό, το να πάρουν όσο περισσότερα λάφυρα μπορούν και τα «γεγονότα επί τόπου» είναι τα μόνα που μετράνε. Τώρα θα στηριχθούν όλο και περισσότερο στους Τούρκους συμμάχους τους για να αποσπάσουν ένα κομμάτι της πίτας για τον εαυτό τους.
Όχι μόνο οι ΗΠΑ, αλλά και το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ευρώπη χορεύουν τώρα κι αυτοί στο ρυθμό του Ερντογάν για ό,τι αφορά τους Κούρδους. Η καταστολή ενάντια σε κουρδικές ομάδες στο Ηνωμένο Βασίλειο τις τελευταίες εβδομάδες το αποδεικνύει. Έξι Κούρδοι κατηγορήθηκαν ως μέλη τρομοκρατικής οργάνωσης, γεγονός που καταδεικνύει την ακραία υποκρισία, καθώς οι δυτικές κυβερνήσεις συζητούν ταυτόχρονα την αφαίρεση της HTS από τη λίστα των τρομοκρατικών οργανώσεων. Τον περασμένο μήνα, η Γερμανία σταμάτησε να μπλοκάρει την πώληση 40 αεροσκαφών Eurofighter Typhoon στην Τουρκία. Αυτό είναι ένα σκληρό μάθημα για την πραγματική στάση των ιμπεριαλιστικών χωρών απέναντι στα «δικαιώματα» των μικρών εθνών.
Είναι ξεκάθαρο ότι, κατά τη διάρκεια αυτής της πρόσφατης τουρκικής προέλασης, ο Αμπντί παρακάλεσε τις ΗΠΑ να επέμβουν για λογαριασμό τους. Αντ’ αυτού, οι ΗΠΑ μεσολάβησαν για μια κάλπικη κατάπαυση του πυρός με την οποία οι Κούρδοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πόλη Μανμπίτζ σε πολιτοφυλακές που υποστηρίζονταν από την Τουρκία. Ο Μπάιντεν είπε κάποτε στους Κούρδους ότι «τα βουνά δεν είναι οι μόνοι φίλοι σας». Αυτό μπορεί να είναι αλήθεια, αλλά σίγουρα εκείνος δεν είναι ένας από αυτούς.
Και τώρα τι;
Στριμωγμένα τώρα «στη γωνία», ορισμένα τμήματα της κουρδικής ηγεσίας εξετάζουν την απόπειρα συνεργασίας με το νέο καθεστώς. Γίνονται ήδη κινήσεις προς αυτό από τον στρατό. Για παράδειγμα, η νέα συριακή σημαία υψώνεται σε κυβερνητικά κτίρια. Ωστόσο, μια τέτοια προσπάθεια θα ήταν τεράστιο λάθος.
Η ταχύτητα της κατάρρευσης του καθεστώτος του Άσαντ έδειξε ότι το παλιό κράτος είχε σαπίσει από μέσα. Είναι αδύνατο να πούμε με βεβαιότητα τι θα ακολουθήσει. Αλλά επί του παρόντος, άλλες ένοπλες ομάδες γεμίζουν το κενό του κράτους και η χώρα καταλαμβάνεται από ένα πλήθος ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και πολεμάρχων.
Οι δυνάμεις της HTS εκτείνονται από το Ιντλίμπ μέχρι τη Δαμασκό, υπάρχουν άμεσα ελεγχόμενες από την Τουρκία δυνάμεις στον βορρά, Δρούζοι πολιτοφύλακες στον νότο, το Ισραήλ στα Υψώματα του Γκολάν, Ρώσοι στα δυτικά, ομάδες που συνδέονται με τις ΗΠΑ στα νοτιοανατολικά και το ISIS βγαίνει πλέον για άλλη μια αφορά από την έρημο. Μέσα στο στρατόπεδο της HTS, παρ’ όλες τις προσπάθειές της να λανσαριστεί ως «μετριοπαθής», υπάρχουν όχι λίγοι σκληροπυρηνικοί Ουαχαμπιστές οι οποίοι αναμφίβολα θα βλέπουν εχθρικά τις προσπάθειες του αρχηγού αλ-Τζολάνι για «σοβαρότητα».
Αυτό πρέπει να καταγγελθεί ως αυτό που πραγματικά είναι: πλήρης αντίδραση, η οποία είναι το προϊόν στη Μέση Ανατολή του ιμπεριαλισμού και ενός καπιταλιστικού συστήματος που έχει σαπίσει, και στο πλαίσιο της οποίας καμία από τις «φράξιες» δεν υπηρετεί τα συμφέροντα οποιουδήποτε τμήματος των καταπιεσμένων μαζών στη Συρία. Αυτό που πρόκειται να δημιουργηθεί δεν θα είναι ένα δημοκρατικό κράτος στο οποίο οι Κούρδοι θα μπορούσαν να βρουν μια θέση, αλλά ένας βάναυσος σεχταριστικός κατατεμαχισμός.
Στο απόγειό του, το «όνειρο της Ροζάβα» έβρισκε απήχηση σε εκατομμύρια ανθρώπους. Οι SDF (και το PYD/YPG) κατείχαν μεγάλη έκταση στη Συρία, ενώ το PKK και το HDP είχαν ντε φάκτο την εξουσία σε μια ολόκληρη σειρά περιοχών στα κουρδικά τμήματα της Τουρκίας, καθώς και σοβαρή επιρροή στο Ιράν και το Ιράκ. Το 2015 οι μάζες στην κουρδική Τουρκία ξεσηκώθηκαν, διατεθιμένες να αντισταθούν στις επιθέσεις του τουρκικού κράτους. Αλλά από φόβο μήπως αποξενώσει τους συμμάχους του, ιδιαίτερα τους Αμερικανούς, το PKK έκανε το λάθος να επιλέξει την αυτοσυγκράτηση, αντί να συνδυάσει τον εξοπλισμό του πληθυσμού αυτών των περιοχών με ταξικές μεθόδους πάλης και με μια επαναστατική έκκληση προς τις εκμεταλλευόμενες κουρδικές και μη κουρδικές μάζες της ευρύτερης περιοχής. Έκτοτε η ηγεσία συνέχισε σε αυτόν τον δρόμο της συνεργασίας με ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Και τώρα οι ιμπεριαλιστές προετοιμάζουν μια τρομερή προδοσία.
Έχουν χαθεί πολλές ευκαιρίες. Δεδομένου του πόσο σάπιο ήταν το καθεστώς του Άσαντ, αν οι Κούρδοι είχαν προβάλει μια προοδευτική, ταξική θέση στις μάζες στη Συρία, θα μπορούσαν να είχαν ρίξει το καθεστώς εκείνοι αντί της HTS, κάτι που θα τους τοποθετούσε σε πολύ ισχυρότερη θέση. Το καθεστώς του Άσαντ ήταν μόνο ένας αδύναμος κρίκος στην αλυσίδα του καπιταλισμού στη Μέση Ανατολή, και πολλά από τα άλλα καθεστώτα είναι εξίσου σάπια. Ο επαναστατικός μετασχηματισμός της Συρίας, με τους Κούρδους επικεφαλής, θα ήταν πηγή έμπνευσης για τις μάζες σε όλη την περιοχή.
Τώρα οι Κούρδοι έχουν βρεθεί σε μειονεκτική θέση. Η μόνη δυνατή διέξοδος είναι να αναγνωριστεί ότι ο αγώνας για μια πατρίδα δεν μπορεί να λυθεί μέσα από έναν καθαρά εθνικό στρατιωτικό αγώνα. Η ελευθερία των Κούρδων μπορεί να έρθει μόνο μέσω επαναστατικού αγώνα για την ανατροπή του Ερντογάν και των ισλαμιστών στη Συρία. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τον κοινό επαναστατικό αγώνα των κουρδικών και μη κουρδικών μαζών.
Εκείνο που χρειάζεται είναι να αποσπαστεί η τουρκική εργατική τάξη και η νεολαία από την άρχουσα τάξη και το κράτος. Με τον πληθωρισμό και την ανεργία των νέων στην Τουρκία στα ύψη, το έδαφος είναι ώριμο γι’ αυτό. Στο μεταξύ, στη Συρία οι μάζες μπορεί να μισούσαν τον Άσαντ, αλλά δεν θα έχουν και πολλή συμπάθεια για το νέο ισλαμικό καθεστώς.
Οι κομμουνιστές υπερασπιζόμαστε πλήρως το δικαίωμα των Κούρδων στην αυτοδιάθεση. Ο αγώνας των Κούρδων ενάντια στα καταπιεστικά κράτη που έχουν κάνει τόσες θηριωδίες εναντίον τους είναι ένας προοδευτικός, επαναστατικός αγώνας στην ουσία του. Μπορεί να βρει και βρίσκει απήχηση και αισθήματα συμπάθειας σε εκατομμύρια εργάτες και νέους που αγωνίζονται ενάντια στη λιτότητα, τις δικτατορίες και τον ιμπεριαλισμό σε όλο τον κόσμο.
Ακόμη και τόσο αργά, παλεύοντας για την οικοδόμηση ενός επαναστατικού κόμματος που θα περιλαμβάνει Κούρδους και μη Κούρδους και υιοθετώντας μια ταξική στάση, συνδέοντας όλους τους αγώνες των λαών της περιοχής με το σύνθημα για μια Σοσιαλιστική Ομοσπονδία της Μέσης Ανατολής, θα μπορούσαν να επιτύχουν. Αυτός είναι ο τρόπος για να υπερασπιστούμε τη Ροζάβα και να εξαπλώσουμε την επανάσταση. Αλλά αυτό απαιτεί πλήρη ρήξη με τον ιμπεριαλισμό, την ταξική συνεργασία και τον καπιταλισμό.
Μίλο Κάσιντι
Μετάφραση από www.marxist.com: Γεωργία Τζιρκαλλή
