Η καπιταλιστική διαφθορά στην Ελλάδα και οι διεκδικήσεις της Αριστεράς. Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο.
Διαβάζουμε: «Η διαφθορά είναι διάχυτη στην ελληνική κοινωνία και για να καταπολεμηθεί απαιτείται πάνω απ’ όλα πολιτική βούληση, κάτι που δεν υπάρχει. Το κόστος της φτάνει τα 33δις ευρώ ετησίως, συνεπώς αν για 10 χρόνια δεν είχαμε φαινόμενα διαφθοράς θα είχε εκλείψει το δημόσιο χρέος της χώρας.»
«Τα λόγια αυτά ανήκουν στο πλέον αρμόδιο πρόσωπο για το ζήτημα, τον Γενικό Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης Λέανδρο Ρακιντζή, ….».
«Για το επίκαιρο θέμα των επίορκων δημοσίων υπαλλήλων, ο κ. Ρακιντζής σκιαγράφησε το προφίλ των περισσότερων, αναφέροντας ότι συνήθως πρόκειται για άτομα με ανώτατο εκπαιδευτικό επίπεδο, βρίσκονται κοντά στη σύνταξη και κατέχουν θέσεις σε υψηλά κλιμάκια της ιεραρχίας, κυρίως διευθυντικές. Χάρη στο πόστο τους διαθέτουν οικονομική ευχέρεια, με αποτέλεσμα όταν κατηγορηθούν για διαφθορά και παραπεμφθούν στο δικαστήριο, να αναθέτουν την υπόθεση τους στους καλύτερους και ακριβότερους δικηγόρους, οι οποίοι συχνά πετυχαίνουν την αθώωση τους.» (!!!)
Θεωρεί ότι: «Για την οριστική πάταξη της διαφθοράς εκτός των άλλων απαιτείται αλλαγή νοοτροπίας των πολιτών και ισχυρή βούληση.» (huffingonpost.gr 8/10/2015 υπογράμμιση δική μου)
Τη διαφθορά την συναντάμε όχι μόνο στη δημόσια διοίκηση αλλά είναι συστατικό στοιχείο του καπιταλισμού και δεν τη συναντάμε μόνο στη χώρα μας υπάρχει σε παγκόσμια κλίμακα σ’ όλες τις χώρες του πλανήτη. Από την ιστοσελίδα «tovima.gr» πληροφορούμαστε ότι: «Οι πολυεθνικές κλέβουν 240 δις δολάρια ετησίως» (πολύ λίγα μου φαίνονται!!) και ότι: «G20: Οι υπουργοί οικονομικών ενέκριναν μέτρα κατά της φοροαποφυγής πολυεθνικών», τα οποία είναι σίγουρο ότι δεν θα αποδώσουν. Γιατί οι υπουργοί είναι στην υπηρεσία των πολυεθνικών! Επίσης κορυφαίο το πρόσφατο σκάνδαλο της γερμανικής VW, που τα λέει όλα! Η διαφθορά είναι ισχυρό στοιχείο της κερδοφορίας του κεφαλαίου γι αυτό το φαινόμενο ακολουθεί το καπιταλισμό από τη γέννησή του και παρ’ όλες τις προσπάθειες που γίνονται το φαινόμενο ζει και θα συνεχίσει να ζει και θα εξαλιφθεί μόνο με το θάνατο του καπιταλισμού.
Όπως ομολογεί ο κ. Ρακιντζής : «Από συστάσεως του ελληνικού κράτους έως σήμερα, (..), έχουν ψηφιστεί 17.500 (!!) νόμοι και έχουν εκδοθεί 120.000 εγκύκλιοι, (!!) ενώ ο Γενικός Οικοδομικός Κανονισμός αποτελείται από 30.000 σελίδες.»(ο.π) Και παρ’ όλα αυτά η διαφθορά συνεχίζεται αμείωτη!
Από το άρθρο της σ, Βαλαβάνη μαθαίνουμε ότι: «Το ΣΔΟΕ έχει σήμερα συνολικά 740 υπαλλήλους και 39.500 υποθέσεις υπό έλεγχο στην καθεμιά από τις οποίες εμπλέκονται συνήθως δεκάδες και εκατοντάδες ΑΦΜ φυσικών η νομικών προσώπων. Το 85% περίπου απ’ αυτές τις υποθέσεις αφορούν το πιο σοβαρό απ’ τα οικονομικά εγκλήματα τη μεγάλη φοροδιαφυγή.»
«Από τις 39.500 υποθέσεις αρκετές χιλιάδες απ’ τις οποίες είναι σε προχωρημένο στάδιο ελέγχου οι 12.500 παραγράφονται τέλος 2015 και οι υπόλοιπες μέσα στα επόμενα 2-3 χρόνια.» (ισκρα 9/10/15) Το εν λόγω άρθρο μας πληροφορεί ότι με την μεταφορά υποθέσεων και προσωπικού από το ΣΔΟΕ στη Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων βαδίζουμε δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για ένα «ΜΑΖΙΚΟ ΠΛΥΝΤΗΡΙΟ;»
Και η πιο σημαντική: Η λίστα Λαγκάρντ έκλεισε πενταετία και το κουαρτέτο των δανειστών ζητά να παραγραφεί (!!). Καλά διαβάσατε! Μάλιστα ζητάνε να παραγραφεί μαζί με τις 12.500 υποθέσεις φοροδιαφυγής που κλείνουν 5ετία στο τέλος του χρόνου, αποκαλύπτοντας το ταξικό τους πρόσωπο, το ποια συμφέροντα υπηρετούν! Είναι αυτοί που μας κόβουν τις συντάξεις που ανεβάζουν το ΦΠΑ χωρίς κανένα ενδοιασμό για να πάνε τις συντάξεις και τους μισθούς στα 300 ευρώ όπως ζητά ο Τόμσεν!! Πέντε χρόνια και μέχρι σήμερα από τις 2.062 υποθέσεις της λίστας έχει ξεκινήσει ο έλεγχος σε 481, αλλά έχει ολοκληρωθεί σε μόλις 136!!
Η κυβέρνηση «θέλει» να νομοθετήσει και να αναστείλει την παραγραφή τόσο της λίστας Λαγκάρντ όσο και των υπολοίπων ανέλεγκτων υποθέσεων που κλείνουν πενταετία στο τέλος του χρόνου και να παρατείνει την διαδικασία για ένα έτος. Αλλά συναντά τη σφοδρή άρνηση των δανειστών και όπως γνωρίζεται αυτοί καθορίζουν στην κυβέρνηση ποιους νόμους θα ψηφίσει!!
Το ερώτημα προς τα συνδικάτα, τα κόμματα και τις οργανώσεις της αριστεράς είναι αν θα επιτρέψουν να γίνει η παραγραφή; Η απάντηση είναι ΟΧΙ μέχρι τέλους! Το ΟΧΙ ηττήθηκε αλλά δεν χάθηκε, δεν έσβησε!! Γι αυτό άμεσα χρειάζεται να συγκροτηθεί ενιαίο μέτωπο από τις παραπάνω οργανώσεις όπου θα ξεκινήσει καμπάνια ενημέρωσης για το θέμα και θα προγραμματίσει κινητοποιήσεις κάθε μορφής για να αποτρέψει το σκάνδαλο της παραγραφής που αποτελεί πρόκληση για το εργατικό και λαϊκό κίνημα. Να απαιτήσουμε παράταση έντοκη μέχρι να περαιωθεί και η τελευταία υπόθεση.
Χρειάζεται επίσης να αναρωτηθούμε γιατί καθυστερεί η περαίωση των υποθέσεων φοροδιαφυγής κύρια «των εχόντων και των κατεχόντων»; Το πρώτο και το πιο βασικό που όλοι αναγκάζονται να ομολογήσουν είναι η έλλειψη πολιτικής βούλησης κάτι που είναι φυσικό να συμβαίνει από τη στιγμή που οι κυβερνώντες, μηδέ του ΣΥΡΙΖΑ εξαιρουμένου, είναι στη υπηρεσία του κεφαλαίου. Η έλλειψη πολιτικής βούλησης επιτρέπει την διαιώνιση εμποδίων στο τεχνικό μέρος της διαδικασίας του ελέγχου της φοροδιαφυγής μέχρι του σημείου της παραγραφής. Και να σκεφτείτε ότι όλα τα κόμματα πριν έρθουν στην κυβέρνηση, από τη θέση της αντιπολίτευσης υπόσχονται την πάταξη της φοροδιαφυγής!!
Ποια είναι τα εμπόδια που κάνουν χρονοβόρα την διαδικασία έλεγχου; Με τις λειψές για το θέμα γνώσεις μου θα καταγράψω κάποια απ’ αυτά. Το πρώτο χρειάζεται προσωπικό. Προσλήψεις. Στην Ελλάδα έχουμε τους περισσότερους άνεργους πτυχιούχους σύμφωνα με έκθεση του ΟΟΣΑ. Το δεύτερο εμπόδιο είναι η σκόπιμη καθυστέρηση, με την οποία οι τράπεζες δίνουν τα στοιχεία για τις καταθέσεις των πελατών τους που αποκρύβουν εισοδήματα. Τους καλύπτουν! Να ένας ακόμη λόγος για την ανάγκη εθνικοποίησης των τραπεζών. Το τρίτο εμπόδιο η χρονοβόρα δικαστική διαδικασία. Εδώ το πράγμα είναι πιο σύνθετο. Από τη μια ο φόρτος υποθέσεων στα δικαστήρια πέρα των φορολογικών. Από την άλλη οι λειψές γνώσεις πάνω στο αντικείμενο της φοροδιαφυγής που έχουν αρκετοί δικαστές και εισαγγελείς με αποτέλεσμα να μην ξέρουν τι δικάζουν και αυτό να το εκμεταλλεύονται οι καπάτσοι οι δικηγόροι. Τέλος οι ατέρμονες αναβολές που σκόπιμα καταφέρνουν να παίρνουν οι δικηγόροι. Όλα αυτά επιβάλλουν την ανάγκη να συσταθούν ειδικά φορολογικά δικαστήρια που θα εκδικάζουν μόνο φορολογικές υποθέσεις και ενδεχομένως και υποθέσεις που αφορούν την κοινωνική ασφάλιση.
Θεωρώ ότι τα συνδικάτα, τα κόμματα και οι οργανώσεις της αριστεράς από τη στιγμή που παλεύουμε για την σκληρή φορολογία του πλούτου και για την πάταξη της φοροδιαφυγής και φοροαποφυγής, χρειάζεται να παλέψουμε για να φύγουν από τη μέση τα παραπάνω εμπόδια. Άλλωστε γνωρίζουμε ότι η φοροδιαφυγή και φοροαποφυγή έχουνε συντελέσει τα μέγιστα για το τεράστιο δημοσιονομικό χρέος της χώρας. Το καπιταλιστικό κράτος κάτω από την πίεση του τεράστιου χρέους έχει αναγκαστεί να καταργήσει το τραπεζικό απόρρητο και το εμπορικό μυστικό για τους ελεγκτικούς μηχανισμούς. Να παλέψουμε γι αυτά προς το παρόν μέχρις ότου μια πραγματικά αριστερή κυβέρνηση στηριγμένη σ’ ένα μαχόμενο εργατικό και λαϊκό κίνημα θεσπίσει εκτός των άλλων και τον εργατικό έλεγχο για να ξεκινήσει η ουσιαστική διαδικασία που θα χτυπήσει μια και καλή τη διαφθορά.
Όσο αφορά το θέμα των επιόρκων δημοσίων υπαλλήλων απ’ αυτά που ανέφερε ο κ. Ρακιντζής είναι φανερό ότι η πλειοψηφία τους έχει να κάνει με διευθυντές και προϊσταμένους, που όπως όλοι γνωρίζουμε είναι διορισμένοι και «παιδιά του εκάστοτε κομματικού σωλήνα» που κυβερνάει. Η ΑΔΕΔΥ και η αριστερά χρειάζεται να διεκδικήσουν οι διευθυντές και οι προϊστάμενοι της όποιας βαθμίδας να εκλέγονται από τους εργαζόμενους για ορισμένη θητεία και να είναι ανακλητοί.
Θόδωρος Μαράκης
