Τα τελευταία νέα για το περιβάλλον τον Οκτώβριο του 2014 είναι θλιβερά και απογοητευτικά.
Ο Σεπτέμβριος του 2014 υπήρξε ο θερμότερος Σεπτέμβριος παγκοσμίως πάνω στην γη και στην επιφάνεια των ωκεανών από το έτος 1880 που υπάρχουν μετεωρολογικά στοιχεία, ανακοίνωσε η Αμερικανική Υπηρεσία Ωκεανών και Ατμόσφαιρας, την ίδια στιγμή που το 2014 ενδέχεται να είναι η πιο ζεστή χρονιά από το 1880 όταν άρχισαν να γίνονται μετρήσεις της γήινης θερμοκρασίας. Τον προηγούμενο μήνα η μέση θερμοκρασία στην επιφάνεια των ωκεανών και στην γη ανήλθε στους 15,72 βαθμούς Κελσίου, δηλαδή 0,72 βαθμοί πάνω από την μέση θερμοκρασία του 20ού αιώνα (15 βαθμοί Κελσίου). Το 2014 ο Μάιος, ο Ιούνιος, ο Αύγουστος και ο Σεπτέμβριος ήταν οι πιο θερμοί μήνες που έχουν ποτέ καταγραφεί. Εάν το 2014 οι μηνιαίες θερμοκρασίες παραμείνουν σε επίπεδα ανώτερα της μέσης θερμοκρασίας έως τον Δεκέμβριο, τότε η χρονιά αυτή θα είναι η πιο θερμή από το 1880. Στο έδαφος παντού στον κόσμο οι θερμοκρασίες είναι μεγαλύτερες από τον μέσο όρο εκτός από την Κεντρική Ρωσία και ορισμένες περιοχές στον Ανατολικό και Βόρειο Καναδά. Στην επιφάνεια των ωκεανών η θερμοκρασία τον Σεπτέμβριο του 2014 ήταν παγκοσμίως μεγαλύτερη κατά 0,66 βαθμούς από την μέση θερμοκρασία του 20ού αιώνα, που βρισκόταν στους 16,2 βαθμούς. Η θερμοκρασία της γης έχει ήδη αυξηθεί κατά 0,85οC από το 1880. Αυτός ο ρυθμός είναι πιο γρήγορος από την αλλαγή του κλίματος που σηματοδότησε το τέλος της τελευταίας εποχής των παγετώνων πριν από περίπου 10.000 χρόνια. Ποτέ στην ιστορία του ανθρώπινου είδους δεν υπήρξαν τόσο ψηλές θερμοκρασίες όπως αυτές του 20ου και του 21ου αιώνα.
Σε επίπεδα ρεκόρ έφτασε η ατμοσφαιρική συγκέντρωση διοξειδίου του άνθρακα το 2013 καθώς πληθαίνουν τα σημάδια ότι η απορρόφηση του αερίου από τους ωκεανούς και τα δάση μειώνεται. «Γνωρίζουμε χωρίς καμία αμφιβολία ότι το κλίμα μας αλλάζει και ότι τα καιρικά φαινόμενα γίνονται πιο ακραία εξαιτίας ανθρώπινων δραστηριοτήτων όπως η καύση ορυκτών καυσίμων» είπε ο γενικός γραμματέας του Παγκόσμιου Οργανισμού Μετεωρολογίας (WMO) Μισέλ Ζαρό, κατά την δημοσίευση του Ετήσιου Ενημερωτικού Δελτίου Αερίων του Θερμοκηπίου. Η συγκέντρωση αερίων του θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα αυξάνεται με ρυθμούς ταχύτερους από τις εκπομπές ρύπων, κάτι που πιθανώς σημαίνει ότι μειώνεται η ικανότητα του πλανήτη να απορροφά το αέριο. «Μπορεί αυτό να οφείλεται στην μειωμένη απορρόφηση του διοξειδίου του άνθρακα από την βιόσφαιρα» είπε ο Ζαρό, προσθέτοντας ότι απαιτούνται περισσότερες έρευνες. «Αν αυτό επιβεβαιωθεί, προκαλεί μεγάλη ανησυχία». Αν οι ωκεανοί και τα φυτά απορροφούν στο εξής λιγότερο διοξείδιο του άνθρακα, μεγαλύτερες ποσότητες αερίου θα μένουν στην ατμόσφαιρα, επιταχύνοντας την κλιματική αλλαγή. Εξαιτίας του διοξειδίου του άνθρακα που έχουν ήδη απορροφήσει, οι ωκεανοί έχουν φτάσει σε επίπεδα πρωτοφανούς οξύτητας. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Μετεωρολογίας, τα νερά των ωκεανών γίνονται όξινα με ρυθμούς που δεν έχουν προηγούμενο τα τελευταία 300 εκατομμύρια χρόνια. «Η συνολική αύξηση στην οξύτητα των ωκεανών από την προβιομηχανική περίοδο είναι 25%, ενώ το 6% συνέβη την τελευταία δεκαετία» είπε η επικεφαλής του τμήματος ατμοσφαιρικών ερευνών του Παγκόσμιου Μετεωρολογικού Οργανισμού, Οξάνα Ταράσοβα. Ακόμη και αν οι ανθρωπογενείς εκπομπές ρύπων μειωθούν κατά 80% ως το 2050, η αδράνεια που υπάρχει στο κλιματικό σύστημα θα φροντίσει ώστε να μην γίνει αισθητή η βελτίωση τουλάχιστον ως το 2100. «Οι εκπομπές ρύπων από το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον θα έχουν συσσωρευτική επίδραση τόσο στην υπερθέρμανση του πλανήτη όσο και στην οξύτητα των ωκεανών. Οι νόμοι της Φυσικής δεν είναι διαπραγματεύσιμοι»είπε ο Ζαρό. «Ο χρόνος μας τελειώνει». Το 2013, η συγκέντρωση διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα άγγιξε τα 396 ppm (μέρη ανά εκατομμύριο), ήταν δηλαδή κατά 2,9 ppm μεγαλύτερη από ότι το 2012. Πρόκειται για την μεγαλύτερη ετήσια άνοδο από το 1984, όταν ξεκίνησαν οι αξιόπιστες παγκόσμιες μετρήσεις. Το ατμοσφαιρικό διοξείδιο του άνθρακα εμφανίζει πλέον αύξηση 142% σε σχέση με τα επίπεδά του το 1750, πριν ξεκινήσει η βιομηχανική επανάσταση στην Ευρώπη. Η μεγάλη αύξηση του πέρυσι εκτιμάται ότι οφείλονταν όχι μόνο στις αυξημένες εκπομπές αερίων αλλά και στην μειωμένη απορρόφησή τους από την γήινη βιόσφαιρα, κάτι το οποίο προβληματίζει τους επιστήμονες. Η τελευταία φορά που παρατηρήθηκε μια τέτοια «αδυναμία» της βιόσφαιρας ήταν το 1996 όταν είχαν υπάρξει εκτεταμένες πυρκαγιές παγκοσμίως, σε συνδυασμό με την εμφάνιση του φαινομένου «Ελ Νίνιο.» «Επειδή το 2013 δεν συνέβησαν αντίστοιχες επιπτώσεις στη βιόσφαιρα όπως το 1996, η εξέλιξη αυτή είναι πιο ανησυχητική», δήλωσε η Οξάνα Ταράσοβα και πρόσθεσε ότι, προς το παρόν, είναι άγνωστο αν πρόκειται για μια παροδική ή πιο μόνιμη τάση. «Μπορεί να σημαίνει ότι η βιόσφαιρα έφτασε πια στα όρια της, αλλά δεν μπορούμε να πούμε με σιγουριά», τόνισε. Αν και οι παγκόσμιες μέσες θερμοκρασίες δεν έχουν αυξηθεί ανάλογα με τις αυξήσεις του διοξειδίου του άνθρακα και των άλλων αερίων του θερμοκηπίου (κάτι που έχει επιτρέψει σε ορισμένους ανέκαθεν σκεπτικιστές επιστήμονες να ισχυρίζονται ότι η κλιματική αλλαγή έχει «φρεναριστεί»), τα στοιχεία του WMO στην πραγματικότητα δείχνουν ότι μεταξύ 1993 – 2013 έχει συμβεί μια αύξηση κατά 34% στην θέρμανση του πλανήτη, καθώς τα εν λόγω αέρια (διοξείδιο του άνθρακα, μεθάνιο, οξείδιο του αζώτου κλπ) παραμένουν στην ατμόσφαιρα για πολύ καιρό. Τους τελευταίους μήνες, στην Γιακουτία και σε άλλες περιοχές της Σιβηρίας εντοπίστηκαν γιγάντιες τρύπες στο έδαφος, οι οποίες προξένησαν μεγάλη έκπληξη στον τοπικό πληθυσμό και ενδιαφέρον στην επιστημονική κοινότητα. Οι επιστήμονες είπαν ότι απαιτείται μελέτη για τα αίτια του φαινομένου, αλλά η πιθανότερη ερμηνεία έχει να κάνει με το λιώσιμο του μονίμως παγωμένου εδάφους, το οποίο απελευθερώνει μεθάνιο εγκλωβισμένο στο έδαφος. Το λιώσιμο του μονίμως παγωμένου εδάφους (permafrost) είναι μία ακόμη ένδειξη ότι η βιόσφαιρα αγγίζει ορισμένα κρίσιμα, οριακά σημεία αντοχής. Το στρώμα πάγου στην Γροιλανδία το 2013 έγινε πιο σκουρόχρωμο κατά 5,6% σε σχέση με τον προηγούμενο χρόνο.
Ο Jason Box, καθηγητής παγετωνολογίας, ο οποίος εργάζεται στην Γεωλογική Υπηρεσία της Γροιλανδίας, μόλις τελείωσε την 23η εξερευνητική αποστολή του στο νησί από το 1994, ανέφερε ότι δεν είχε δει ποτέ ξανά κάτι τέτοιο, ούτε στα αρχεία αναφέρεται κάτι παρόμοιο. Το γρήγορο μαύρισμα του στρώματος πάγου οφείλεται πιθανά στις όλο και πιο σπάνιες καλοκαιρινές χιονοθύελλες και στην μεταφορά σκόνης και αιθάλης από τον αέρα, συνέπεια του αριθμού ρεκόρ των Αρκτικών πυρκαγιών αυτό το χρόνο, είπε ο Box. Ακόμα χειρότερα, μπορεί να είναι η αρχή ενός καταστροφικού συστήματος ανατροφοδότησης: Το μαύρισμα του στρώματος πάγου της Γροιλανδίας είναι αποτέλεσμα της υπερθέρμανσης του πλανήτη και θα θερμάνει ακόμα περισσότερο το κλίμα όλης της γης, καθώς η επιταχυνόμενη υπερθέρμανση του πλανήτη υπερθερμαίνει την Αρκτική με αποτέλεσμα το όλο και μεγαλύτερο μαύρισμα και λιώσιμο του πάγου της, μειώνοντας έτσι την ικανότητά της να αντανακλά την ηλιακή ακτινοβολία στο διάστημα, η οποία με την σειρά της την θερμαίνει ακόμη περισσότερο μαυρίζοντας και λιώνοντας ακόμη περισσότερο τον πάγο της κλπ. Το λιώσιμο του πάγου και του χιονιού στην Αρκτική καθιστά το έδαφος πιο φιλόξενο για μικρο-οργανισμούς προσθέτοντας σκούρα βιομάζα στην επιφάνεια, ενώ την ίδια στιγμή εκτίθεται σκόνη που μπορεί να μεταφερθεί με τον αέρα σε άλλες χιονισμένες επιφάνειες.
Ο Jason Box είπε: «Έμεινα άναυδος από το πόσο μεγάλη περιοχή είχε τέτοια σκούρα εμφάνιση. Περιμένω ο πάγος και το χιόνι να συνεχίσουν να σκουραίνουν. Όλα δείχνουν ότι το κλίμα της Αρκτικής θα συνεχίσει να θερμαίνεται και ότι ο αριθμός των πυρκαγιών θα αυξάνεται.» Ξεχωριστές μελέτες δείχνουν ότι καθώς η Αρκτική θερμαίνεται, εκδηλώνονται πυρκαγιές με ρυθμό χωρίς προηγούμενο τα τελευταία 10.000 χρόνια. Αυτή τη χρονιά μεγάλο μέρος από τον καπνό και την αιθάλη που παρήχθησαν από αυτές τις πυρκαγιές κατέληξε στην Γροιλανδία, είπε ο Box. Περισσότερα από 3,3 εκατομμύρια εκτάρια δασών κάηκαν στα Βορειοδυτικά Εδάφη του Καναδά αυτή τη χρονιά.
Ο παγκόσμιος πληθυσμός πτηνών, θηλαστικών, αμφίβιων, ερπετών και ψαριών μειώθηκε κατά 52 τοις εκατό από το 1970 έως το 2010 σύμφωνα με μελέτη του περιβαλλοντικού οργανισμού WWF. Την μεγαλύτερη πτώση υπέστη ο πληθυσμός των ειδών του γλυκού νερού, ο οποίος μειώθηκε κατά 76 τοις εκατό τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες, ενώ οι πληθυσμοί θαλάσσιων και χερσαίων ζώων μειώθηκαν και οι δύο κατά 39 τοις εκατό στο ίδιο διάστημα. Η περισσότερο πληγείσα ζώνη είναι η Λατινική Αμερική (-83%), ακολουθούμενη από κοντά από την περιφέρεια Ασίας-Ειρηνικού. Οι αιτίες αυτής της μείωσης: η απώλεια και η υποβάθμιση των οικοσυστημάτων (εξαιτίας της αποδάσωσης, της δημιουργίας πόλεων, της γεωργίας, της άρδευσης, των υδροηλεκτρικών φραγμάτων), το κυνήγι και η υπεραλιεία και η κλιματική αλλαγή. Η ανθρωπότητα υπερεκμεταλλεύεται την γη, καταναλώνει περισσότερους φυσικούς πόρους απ’ όσους μπορεί να αποκαταστήσει ο πλανήτης: καταναλώνει περισσότερα ψάρια απ’ όσα γεννιούνται, εκπέμπει περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα απ’ όσο μπορούν να απορροφήσουν τα δάση και οι ωκεανοί. «Σήμερα χρειαζόμαστε την δημιουργική δυνατότητα μιάμισης γης για να έχουμε στην διάθεσή μας τις οικολογικές υπηρεσίες που απολαμβάνουμε κάθε χρόνο», υπενθυμίζει το WWF. Και η «βιο-ικανότητα», δηλαδή η διαθέσιμη επιφάνεια για να εξασφαλιστούν αυτά τα αγαθά και οι υπηρεσίες, δεν σταματάει να συρρικνώνεται με την παγκόσμια δημογραφική έκρηξη. Από το 1961 ως το 2010, ο πληθυσμός αυξήθηκε από 3,1 σε σχεδόν 7 δισεκατομμύρια κατοίκους και η διαθέσιμη κατά κεφαλήν βιο-ικανότητα από 32 σε 17 στρέμματα παγκοσμίως. «Καθώς ο παγκόσμιος πληθυσμός πρόκειται να φτάσει τα 9,6δισεκατομμύρια κατοίκους το 2050 και τα 11 δισεκατομμύρια το 2100, η διαθέσιμη βιο-ικανότητα για καθέναν από εμάς θα συνεχίσει να μειώνεται μέσα σ’ έναν κόσμο που χαρακτηρίζεται από την υποβάθμιση των εδαφών, την έλλειψη γλυκού νερού και την άνοδο του κόστους της ενέργειας», σύμφωνα πάντα με το WWF.
Η καταστροφή του δάσους του Αμαζονίου, του μεγαλύτερου τροπικού δάσους του πλανήτη, ονομαζόμενου και «πνεύμονα» του πλανήτη – τέτοια είναι η σημασία του για την γη – όχι μόνο δεν σταματά, αλλά συνεχίζεται επιταχυνόμενη, κάτω από την διακυβέρνηση των σοσιαλπροδοτών του Κόμματος Εργαζομένων της Βραζιλίας. Ο ρυθμός καταστροφής του μεγαλύτερου τροπικού δάσους του πλανήτη αυξήθηκε κατά 29 τοις εκατό το περασμένο έτος, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσίευσε η κυβέρνηση της Βραζιλίας. Δορυφορικές εικόνες έδειξαν ότι το 2013 χάθηκαν περίπου 6.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα δάσους, αριθμός μεγαλύτερος κατά 29 τοις εκατό σε σχέση με το προηγούμενο έτος, γεγονός που αντικατοπτρίζει την αναστροφή της πτωτικής τάσης που είχε παρατηρηθεί από το 2009. Τα τελευταία 50 χρόνια εκτιμάται πως το 17 τοις εκατό του τροπικού δάσους του Αμαζονίου έχει αποψιλωθεί, κυρίως για λόγους εκτροφής ζώων. Οι αριθμοί αυτοί προκαλούν μεγάλη ανησυχία στην επιστημονική και οικολογική κοινότητα, καθώς ο Αμαζόνιος φιλοξενεί περίπου ένα στα τέσσερα χερσαία είδη οργανισμών, ενώ αποτελεί επίσης σημαντικό παράγοντα σταθεροποίησης του κλίματος του πλανήτη. Άλλοι παράγοντες που οδηγούν στην αύξηση της αποψίλωσης είναι η παράνομη υλοτομία και η επέκταση δημοσίων εκτάσεων κοντά σε μεγάλα έργα υποδομής, όπως οδικά δίκτυα και υδροηλεκτρικά φράγματα, σύμφωνα με την περιβαλλοντική οργάνωση WWF. Η αποψίλωση των δασών ευθύνεται για το 15 τοις εκατό του συνόλου των ετήσιων εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου. Παγκοσμίως τα δάση εμφανίζουν απώλειες 150.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων κάθε χρόνο, σύμφωνα με στοιχεία του WWF.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες του κλίματος, οι αλλαγές που έχουν ήδη συμβεί στο κλίμα της γης είναι τεράστιες και πρωτοφανείς, πραγματοποιούνται με τρομαχτική ταχύτητα και πλησιάζουμε χρονικά στο σημείο που αυτές θα γίνουν ανεξέλεγκτες και ανεπίστρεπτες. Η φοβερή παγκόσμια καταστροφή των δασών από τους καπιταλιστές και τους μπράβους τους – καθώς αυτά δεν αποδίδουν κέρδος στους καπιταλιστές – και η συντριπτική κυριαρχία των ιδιωτικών έναντι των δημόσιων μεταφορών – καθώς οι ιδιωτικές μεταφορές αποδίδουν τεράστια κέρδη στους καπιταλιστές των βιομηχανιών αυτοκινήτων και πετρελαίου, ενώ τα ιδιωτικά αυτοκίνητα αποτελούν στοιχεία επίδειξης πλουτισμού για τους αστούς και μικροαστούς – αποτελούν τα θεμέλια καταστροφής του κλίματος και της οικολογικής ισορροπίας του πλανήτη.
O Μαρξ και ο Ένγκελς έβλεπαν τους ανθρώπους όχι ως κάτι ξεχωριστό από την φύση, όπως κάνει η καπιταλιστική ιδεολογία, αλλά διαλεκτικά συνδεδεμένους. Στα Οικονομικά και Φιλοσοφικά χειρόγραφα του 1844 ο Μαρξ γράφει: «Η φύση είναι το ανόργανο σώμα του ανθρώπου, στον βαθμό που η φύση δεν είναι το ανθρώπινο σώμα. Ο άνθρωπος ζει από την φύση, δηλαδή η φύση είναι το σώμα του, και ο ίδιος πρέπει να διατηρεί έναν συνεχή διάλογο με αυτήν αν πρόκειται να μην πεθάνει. Το να λέμε ότι η φυσική και πνευματική ζωή του ανθρώπου συνδέεται με την φύση, απλά σημαίνει ότι η φύση συνδέεται με τον εαυτό της, αφού ο άνθρωπος είναι μέρος της φύσης». Ο Μαρξ προβλέπει ότι η επίλυση της διαρκούς σύγκρουσης ανθρώπων-φύσης στον καπιταλισμό θα πραγματοποιηθεί μόνο με την ανατροπή του, στα πλαίσια της παγκόσμιας κομμουνιστικής κοινωνίας. Ο ίδιος ο Μαρξ γράφει παρακάτω στο ίδιο βιβλίο του: «Αυτός ο κομμουνισμός, ως πλήρως αναπτυγμένη φυσιοκρατική αντίληψη, ισοδυναμεί με ανθρωπισμό, και ως πλήρως αναπτυγμένος ανθρωπισμός, ισοδυναμεί με φυσιοκρατία. Είναι η γνήσια επίλυση της σύγκρουσης μεταξύ ανθρώπου και φύσης, όπως και μεταξύ ανθρώπου και ανθρώπου . . .»
Η πιο τραγική ίσως συνέπεια της κλιματικής αλλαγής είναι η τρομαχτική μείωση των βροχοπτώσεων και των χιονοπτώσεων σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Μια τέτοιου μεγέθους είδηση δεν προκαλεί καμία αίσθηση στην μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων. Στο λαϊκό ημερολόγιο ο Οκτώβριος ονομάζονταν βροχάρης, ο μήνας των βροχών. Ο Οκτώβριος του 2014 έχει σίγουρα το θλιβερό προνόμιο να ονομαστεί ο μήνας της ηλιοφάνειας. Ο Μαρξ έγραφε στα «Οικονομικά και Φιλοσοφικά Χειρόγραφα» ότι στον καπιταλισμό ο άνθρωπος αλλοτριώνεται από την φύση και από τον ίδιο τον εαυτό του. Στις αρχές του 21ου αιώνα – με την ανάπτυξη των τερατόμορφων πόλεων πνιγμένων στις απαίσιες πολυκατοικίες και ουρανοξύστες, τα αυτοκίνητα, την άσφαλτο, το τσιμέντο, την φωτεινή και ηχητική μόλυνση και την σχεδόν πλήρη καταστροφή της υπαίθρου από την καταστροφική μανία του ανθρώπινου «πολιτισμού» – η αλλοτρίωση αυτή των ανθρώπων έφτασε στα έσχατα όρια της. Και μήπως αυτό δεν είναι αλήθεια; Πάντοτε ακούμε στις συζητήσεις των ανθρώπων και στα δελτία καιρού ότι η ηλιοφάνεια αποτελεί καλοκαιρία, ενώ η βροχοπτώσεις και οι χιονοπτώσεις αποτελούν κακοκαιρία, κάτι σαν καταστροφή. Τις πολύ λιγοστές πια ημέρες που βρέχει ή χιονίζει, οι άνθρωποι τρέχουν σαν λυσσασμένοι να κρυφτούν, σαν να τους βρήκε η χειρότερη συμφορά. Πρόκειται για πλήρη αντιστροφή της πραγματικότητας. Το νερό σύμφωνα με τις στοιχειώδεις αρχές της βιολογίας και της αστροφυσικής αποτελεί την απόλυτη πηγή ζωής όχι μόνο για την γη, αλλά για ολόκληρο το σύμπαν. Χωρίς νερό δεν υπάρχει ζωή όχι μόνο στην γη, αλλά πουθενά στο σύμπαν. Ο Μαρξ όταν έγραφε τα «Οικονομικά και Φιλοσοφικά Χειρόγραφα» δεν μπορούσε να φανταστεί μέχρι ποιου σημείου θα έφτανε η αλλοτρίωση των ανθρώπων. Οι άνθρωποι αλλοτριώθηκαν από το ίδιο το νερό, την απόλυτη πηγή ζωής στο σύμπαν. Αντί οι βροχές και τα χιόνια να αποτελούν για τους ανθρώπους την μεγαλύτερη ομορφιά της ζωής, την πηγή κάθε ζωής, το ανθρώπινο είδος έχει φτάσει στον πιο έσχατο εξευτελισμό και στην πιο παράλογη σχιζοφρένεια να θεωρεί τις βροχές και τα χιόνια καταστροφή. Το ανθρώπινο είδος αλλοτριώθηκε από τα ίδια τα θεμελιώδη ένστικτα της αυτοσυντήρησης τα οποία είναι κοινά σε όλα τα φυτικά και ζωικά είδη της γης: το ένστικτο της συντήρησης και το ένστικτο της σεξουαλικής ηδονής. Οι άνθρωποι αλλοτριώθηκαν από την ίδια την ζωή. Οι άνθρωποι προσπαθούν με υστερική μανία να σκεπάσουν και να εξαφανίσουν από παντού το χώμα και το χορτάρι, αντικαθιστώντας τα με άσφαλτο και τσιμέντο. Σύμφωνα με τις στοιχειώδεις αρχές της βιολογίας η λάσπη αποτελεί την απόλυτη πηγή ζωής στην χερσαία γη. Οι άνθρωποι δεν θέλουν να βλέπουν ούτε την λάσπη από την οποία γεννήθηκαν και στην οποία ξανακαταλήγουν. Προσπαθούν με υστερική μανία να εξαφανίσουν κάθε είδος ζωής στην γη. Το ανθρώπινο είδος ξεπέρασε και τα πιο έσχατα όρια του πιο ξέφρενου παραλογισμού. Είναι προφανές ότι για τους Μαρξιστές και τα Μαρξιστικά κόμματα η ανάσχεση της κλιματικής αλλαγής και η αναστροφή της ολοένα και μεγαλύτερης μείωσης των βροχοπτώσεων και των χιονοπτώσεων αποτελεί ύψιστη προτεραιότητα, απόλυτα συνυφασμένη με την ταξική πάλη και την σοσιαλιστική επανάσταση, εγγεγραμμένη άλλωστε στο DNA του Μαρξισμού ως απόλυτη προστασία της φύσης, ως γνήσια επίλυση της σύγκρουσης μεταξύ ανθρώπου-μέρους της φύσης και φύσης.
Για τους Μαρξιστές και τα Μαρξιστικά κόμματα είναι απολύτως προφανές ότι χωρίς την συντριβή του καπιταλισμού, χωρίς την δημόσια ιδιοκτησία της γης, χωρίς την δημόσια ιδιοκτησία της βιομηχανίας και χωρίς την σχεδιασμένη οικονομία, χωρίς δηλαδή την σοσιαλιστική οικονομία, δεν μπορεί να υπάρξει καμία απολύτως –ούτε η στοιχειώδης – προστασία των δασών και του φυσικού περιβάλλοντος. Ο Μαρξισμός δεν έμεινε όμως μόνο στην θεωρία. Η Σοβιετική Ένωση και οι πρώην σοσιαλιστικές χώρες – παρά τους περιορισμούς τους εξαιτίας της καθυστέρησης της διεθνούς επανάστασης λόγω της ολοκληρωτικής προδοσίας της διεθνούς σοσιαλδημοκρατίας, η οποία είχε τελικά ως αποτέλεσμα την ήττα του σοσιαλισμού στις χώρες αυτές – κατέκτησαν τόσο απίστευτα επιτεύγματα όσον αφορά την προστασία της φύσης, τα οποία οι άνθρωποι στις καπιταλιστικές χώρες δεν μπορούν καν να διανοηθούν. Τα πιο σημαντικά από αυτά ήταν η ύπαρξη τεράστιων δασών καθώς και η αποτελεσματική προστασία τους – χάρη στην δημόσια ιδιοκτησία της γης και την κρατική απασχόληση πολλών χιλιάδων δασοφυλάκων –, η αποτελεσματική προστασία των απειλούμενων φυτικών και ζωικών ειδών, η ύπαρξη τεράστιων πάρκων και δασών μέσα στις πόλεις, η διατήρηση της παλιάς αρχιτεκτονικής των πόλεων, καθώς και η πλήρης κυριαρχία των δημόσιων μεταφορών έναντι των ιδιωτικών, κυρίως δια μέσου της ύπαρξης τραμ και πολύ εκτεταμένων γραμμών τραμ, καθώς και τρένων και πολύ εκτεταμένων σιδηροδρόμων στην ύπαιθρο. Η Δρέσδη στην σοσιαλιστική Ανατολική Γερμανία ήταν η πιο πράσινη μεγάλη πόλη στον κόσμο, με την μεγάλη πλειοψηφία του εδάφους της καλυπτόμενη από πάρκα και δάση. Η μεγάλη πλειοψηφία των ιστορικών κτιρίων της Δρέσδης ανοικοδομήθηκαν από την κυβέρνηση του Κόμματος Σοσιαλιστικής Ενότητας Γερμανίας, αφού είχαν καταστραφεί ολοσχερώς στους βομβαρδισμούς του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου από τους Αμερικάνους και Βρετανούς ιμπεριαλιστές. Η Δρέσδη είχε επίσης ένα πολύ εκτεταμένο δίκτυο γραμμών τραμ. Η κυβέρνηση του Μαρξιστή επαναστάτη προέδρου Τόμας Σανκάρα στην Μπουρκίνα Φάσο φύτεψε 10 εκατομμύρια δέντρα με στόχο να εμποδιστεί η ερημοποίηση της χώρας, κατά την διάρκεια των ετών της προεδρίας του το 1983-1987. Ο Τόμας Σανκάρα δολοφονήθηκε από ανδρείκελα της Γαλλίας το 1987.
Το μεγαλείο των εκατομμυρίων ηρωικών μαχητών των στρατών των Μαρξιστικών κομμάτων και των σοσιαλιστικών χωρών βρίσκεται στο γεγονός ότι πολέμησαν και έδωσαν τη ζωή τους όχι μάταια αλλά συμβάλλοντας στην δημιουργία και την υπεράσπιση του θαύματος των πρώην σοσιαλιστικών κρατών, τα οποία αποτέλεσαν όχι μόνο τον φάρο των καταπιεσμένων σε όλη την γη αλλά πέτυχαν – παρά τους περιορισμούς τους – τόσο τεράστια επιτεύγματα σε όλους σχεδόν τους τομείς της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής, της προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος, της τεχνολογίας και της εκπαίδευσης, τα οποία οι καπιταλιστικές χώρες δεν κατάφεραν – ούτε πρόκειται φυσικά να καταφέρουν ποτέ – να πετύχουν ούτε στα πιο τρελά όνειρα τους. Τα πιο σημαντικά από αυτά ήταν: η εξάλειψη της ανεργίας, της φτώχιας και της εγκληματικότητας. Η μαζικότατη ανάπτυξη του αθλητισμού, ιδιαίτερα του υποχρεωτικού μαζικού αθλητισμού στα σχολεία. Η ύπαρξη τεράστιων δασών καθώς και η αποτελεσματική προστασία τους – χάρη στην δημόσια ιδιοκτησία της γης και την κρατική απασχόληση πολλών χιλιάδων δασοφυλάκων –, η αποτελεσματική προστασία των απειλούμενων φυτικών και ζωικών ειδών, η ύπαρξη τεράστιων πάρκων και δασών μέσα στις πόλεις, η διατήρηση της παλιάς αρχιτεκτονικής των πόλεων, καθώς και η πλήρης κυριαρχία των δημόσιων μεταφορών έναντι των ιδιωτικών, κυρίως δια μέσου της ύπαρξης τραμ και πολύ εκτεταμένων γραμμών τραμ, καθώς και τρένων και πολύ εκτεταμένων σιδηροδρόμων στην ύπαιθρο. Η Σοβιετική Ένωση, η Ανατολική Γερμανία και οι πρώην σοσιαλιστικές χώρες μπορεί να χάθηκαν, αλλά ζουν στις καρδιές των Μαρξιστών όλης της γης, οι οποίοι ζουν με το πάθος να τις αναβιώσουν σε ένα ποιοτικά ανώτερο επίπεδο και είναι έτοιμοι να πολεμήσουν και να δώσουν τη ζωή τους γι’ αυτό, όπως πολεμούν σήμερα οι ηρωικοί μαχητές των Μαρξιστικών κομμάτων στο Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ για την αναβίωση του σοσιαλισμού στην Ουκρανία. Αυτή την φορά όμως η σοσιαλιστική επανάσταση θα είναι απολύτως αδύνατο να περιοριστεί στα πλαίσια των αναβιωμένων σοσιαλιστικών χωρών λόγω της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας και των τρομαχτικών παγκόσμιων οικολογικών προβλημάτων, αλλά θα μετατραπεί αναπόφευκτα σε παγκόσμια σοσιαλιστική επανάσταση, δίνοντας τέλος στον καπιταλιστικό εφιάλτη. Η κρατική ιδιοκτησία της γης και της βιομηχανίας αποτέλεσε – όπως αποδείχτηκε από την ιστορία – την μεγαλύτερη κατάκτηση στην ιστορία του ανθρώπινου είδους, παρά την προσωρινή ήττα του σοσιαλισμού.
Η αντιδραστική φύση της ιδιωτικής ιδιοκτησίας της γης και της βιομηχανίας καθώς και η εξίσου αντιδραστική φύση των εθνικών κρατών, αποτελούν εμπόδια όχι μόνο για την απελευθέρωση των παραγωγικών δυνάμεων από τα δεσμά τους, όχι μόνο για την εξάλειψη των πολέμων, της εκμετάλλευσης, της ανεργίας, της δυστυχίας, της εγκληματικότητας, του εξευτελιστικά χαμηλού επιπέδου διανοητικής ικανότητας της τεράστιας πλειοψηφίας των ανθρώπων η οποία ξεπερνά κάθε όριο ηλιθιότητας και παραλογισμού με την υποταγή τους στις αστικές αξίες, στην αστική ηθική, στις θρησκείες κλπ και η οποία οφείλεται ακριβώς στην αλλοτρίωση των ανθρώπων από την φύση και κατά συνέπεια από τους εαυτούς τους, αλλά και για την ίδια την επιβίωση του ανθρώπου, καθώς και όλων των άλλων φυτικών και ζωικών ειδών στη γη. Οι Καρλ Μαρξ και Φρίντριχ Ένγκελς ήταν ασυμβίβαστοι οπαδοί της παγκόσμιας σοσιαλιστικής επανάστασης. Αν αυτό ίσχυε στην εποχή των ιδρυτών της Μαρξιστικής φιλοσοφίας, τότε ισχύει πολύ περισσότερο σήμερα στην εποχή της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας, προβλεφθείσας άλλωστε από τους Μαρξ και Ένγκελς στο «Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος» το 1848, αλλά και των εφιαλτικών παγκόσμιων περιβαλλοντικών προβλημάτων, τα οποία δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν από μία ή μερικές σοσιαλιστικές χώρες, ούτε μπορούν να περιοριστούν από τα αιματοβαμμένα σύνορα των καπιταλιστικών κρατών.
Η παγκόσμια σοσιαλιστική κοινωνία αποτελεί την μοναδική εναλλακτική λύση στην φρίκη της κλιματικής αλλαγής και της οικολογικής ή πυρηνικής καταστροφής κάθε είδους ζωής στην γη. Εργάτες και νέοι ανεξαρτήτου εθνικότητας. Όπου και αν βρίσκεστε αγωνιστείτε μέσα από τα Μαρξιστικά κόμματα για τη νίκη της σοσιαλιστικής επανάστασης στις χώρες σας και σε όλο τον κόσμο. Μισείστε με όλη σας την δύναμη τους σοσιαλπροδότες όλων των αποχρώσεων που ενώ μιλούν στα λόγια για τον σοσιαλισμό δεν προχωρούν ποτέ στην οικοδόμησή του και στην πράξη είναι οι μεγαλύτεροι εχθροί του σοσιαλισμού και τα πιο πιστά σκυλιά στην υπηρεσία των καπιταλιστών. Οι σοσιαλπροδότες όλων των αποχρώσεων μισούν τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, απορρίπτουν τα ιστορικά επιτεύγματά τους και γίνονται γελοίοι λέγοντας ότι αυτές δεν ήταν σοσιαλιστικές χώρες.
Αγωνιστείτε με όλες σας τις δυνάμεις, πολεμώντας και δίνοντας την ζωή σας αν χρειαστεί για την διάδοση του Μαρξισμού, τη νίκη της σοσιαλιστικής επανάστασης και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού παντού στον κόσμο. Η εναλλακτική επιλογή δεν είναι όπως στους καιρούς της Ρόζα Λούξεμπουργκ «Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα», αλλά «Σοσιαλισμός ή Θάνατος». Ή θα νικήσει ο παγκόσμιος καπιταλισμός και η οικολογική ή πυρηνική καταστροφή του ανθρώπινου και όλων των άλλων ειδών στη γη ή ο παγκόσμιος σοσιαλισμός και η ζωή. Πρέπει να βιαστούμε. Έχουμε πολύ λίγο χρόνο μπροστά μας.
