Διαβάστε την αναλυτική πολιτική δήλωση της Γραμματείας της Διεθνούς Μαρξιστικής Τάσης (ΙΜΤ) για τα δραματικά γεγονότα στο Κομπάνι.
Οι δυνάμεις της ISIS πλησιάζουν την πολιορκημένη πόλη Κομπάνι κοντά στα τουρκο-συριακά σύνορα. Χιλιάδες τρομοκρατημένοι Κούρδοι έχουν καταφύγει στην Τουρκία, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να φέρουν προμήθειες και ενισχύσεις. Διαπιστώνουν όμως ότι είναι μπλοκαρισμένοι από τον τουρκικό στρατό, ο οποίος εμποδίζει ενισχύσεις, όπλα και προμήθειες να περάσουν τα σύνορα. Ενώ ο υπόλοιπος κόσμος παρακολουθεί, ο λαός του Κομπάνι απειλείται με ένα «λουτρό αίματος».
Οι Κούρδοι διοργανώνουν διαδηλώσεις, καταλήψεις και δράσεις σε όλη την Ευρώπη. Στην ίδια την Τουρκία διαμαρτυρίες κατέληξαν σε αιματηρές συγκρούσεις με την αστυνομία. Στο Ντιγιαρμπακίρ, δύο άνδρες σκοτώθηκαν όταν ομάδες ισλαμιστών άνοιξαν πυρ εναντίον διαδηλωτών, ενώ στην Κωνσταντινούπολη ένας διαδηλωτής σκοτώθηκε από κάνιστρο δακρυγόνου που έριξε η αστυνομία. Μέχρι στιγμής (ΣτΜ: 9/10) τουλάχιστον είκοσι άνθρωποι έχουν σκοτωθεί. Οι Κούρδοι ζητούν η συμμαχία υπό την αμερικανική ηγεσία να εντείνει τις αεροπορικές επιδρομές εναντίον θέσεων της ISIS και από τον τουρκικό στρατό να ανοίξει τα σύνορα για να επιτρέψει να διέλθουν ενισχύσεις, προμήθειες και πυρομαχικά προς το Κομπάνι και τους συντρόφους τους στη Συρία. Όμως αυτή είναι μια μάταιη ελπίδα.
Ο Τουρκικός στρατός σφράγισε τα σύνορα, έριξε δακρυγόνα και σφαίρες καουτσούκ, τόσο σε Κούρδους της Τουρκίας που προσπαθούν να περάσουν στη Συρία, όσο και σε Σύριους πρόσφυγες που προσπαθούν να εισέλθουν στην Τουρκία. Αυτό δεν αποτελεί έκπληξη για όποιον καταλαβαίνει τα κίνητρα της τουρκικής κυβέρνησης. Η τουρκική συμπαιγνία με την ISIS είναι ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός. Ο Ερντογάν χαίρεται ιδιαίτερα βλέποντας τις YPG (Λαϊκές Μονάδες Αυτοάμυνας) να συνθλίβονται από την ISIS και αν στο μεταξύ ο λαός του Κομπάνι σφαγιάζεται, είναι πολύ κρίμα… Θα είναι ένα καλό μάθημα για όλους τους Κούρδους που αρνούνται να δεχθούν την Τουρκία ως κύριο και αφέντη τους.
Η τουρκική κυβέρνηση, αυτοί οι υποκριτές, δηλώνουν ότι θα ήταν πολύ χαρούμενοι να ανοίξουν τα σύνορα αν οι Κούρδοι της Συρίας ήταν αρκετά λογικοί ώστε να αποδεχθούν τους όρους της Άγκυρας: διαλύστε τις στρατιωτικές μονάδες σας, ενταχθείτε στον Ελεύθερο Συριακό Στρατό και επιτρέψτε στην Τουρκία να δημιουργήσει μία «νεκρή ζώνη» στην βόρεια Συρία (Δυτικό Κουρδιστάν). Ο ξεδιάντροπος κυνισμός αυτών των αιτημάτων αποκαλύπτει τις πραγματικές προθέσεις της Τουρκίας. Ο Ερντογάν επιθυμεί να τσακίσει την αυτονομία των Κούρδων στο δυτικό Κουρδιστάν, που έγινε δυνατή λόγω της απόσυρσης του στρατού του Άσαντ από την περιοχή τον Ιούλη του 2012.
Η έκκληση προς την Τουρκία να επέμβει για να σώσει τους Κούρδους της Συρίας είναι σαν να κάνεις έκκληση σε μία αλεπού να μπει σε ένα κοτέτσι για να σώσει τα κοτόπουλα. Ο Ερντογάν δεν θα βοηθήσει τις πολιτοφυλακές του YPG στο Κομπάνι επειδή έχουν αριστερές καταβολές και συνδέονται με το ΡΚΚ στην Τουρκία. Έχει καταστήσει σαφές ότι θα προτιμούσε να δει ένα διευρυμένο Ισλαμικό Κράτος αντί για ένα ενοποιημένο Κουρδιστάν. Ο Τούρκος πρόεδρος έχει δηλώσει όσον αφορά την ISIS και το PKK ότι είναι βασικά το ίδιο. Έτσι, η αμφιλεγόμενη απόφαση του τουρκικού κοινοβουλίου να δώσει την άδεια στον τουρκικό στρατό να επιτεθεί σε «τρομοκράτες» στη Συρία έχει ως στόχο, όχι τόσο την ISIS, όσο τους Κούρδους της Συρίας!
Αντί να καλούμε την Τουρκία και τους ιμπεριαλιστές υποστηρικτές τους να βοηθήσουν τους Κούρδους, θα πρέπει να απαιτήσουμε να δοθούν στους Κούρδους τα απαραίτητα μέσα για να βοηθήσουν τους εαυτούς τους. Σε τελική ανάλυση, οι μόνοι άνθρωποι που ενδιαφέρονται να παλέψουν για τον κουρδικό σκοπό είναι οι ίδιοι οι Κούρδοι.
Οι αντεπαναστατικές συμμορίες της ISIS δεν είναι μόνο εχθροί των Κούρδων. Είναι εχθροί της εργατικής τάξης και όλων των προοδευτικών στοιχείων. Κάτω από τη μαύρη σημαία της αντίδρασης, είναι ορκισμένοι να εξαφανίσουν κάθε ίχνος δημοκρατίας, παιδείας και πολιτισμού. Η διεθνής εργατική τάξη έχει καθήκον να σπεύσει στην υποστήριξη εκείνων των δυνάμεων που μάχονται αυτά τα αντεπαναστατικά τέρατα.
Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να υποστηρίξουμε τις ενέργειες των ιμπεριαλιστών και του ΝΑΤΟ. Η στάση των ιμπεριαλιστών κρύβει υποκρισία. Αυτοί οι ίδιοι είναι υπεύθυνοι για τον οπλισμό, την ενθάρρυνση και τη χρηματοδότηση των αντιδραστικών συμμοριών των τζιχαντιστών στην προσπάθειά τους να ανατρέψουν το καθεστώς Άσαντ. Αυτός ο αηδιαστικός ελιγμός πέτυχε μια εντελώς προβλέψιμη εξέλιξη. Όπως ο μαθητευόμενος μάγος, οι ιμπεριαλιστές έχουν απελευθερώσει τρομακτικές δυνάμεις που δεν μπορούν να ελέγξουν. Τώρα βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα δίλημμα.
Ένα λυσσασμένο σκυλί μπορεί να δαγκώσει το χέρι που το ταΐζει και δεν θα είναι η πρώτη φορά που κάτι τέτοιο συμβαίνει. Ας θυμηθούμε ότι η Αλ-Κάιντα και ο Μπιν Λάντεν είχαν εξοπλιστεί, υποστηριχθεί και χρηματοδοτηθεί, από τη CIA στον αγώνα ενάντια στον «κομμουνισμό» στο Αφγανιστάν. Όσο σκότωναν Ρώσους, χαρακτηρίζονταν ως «μαχητές της ελευθερίας», αλλά όταν άρχισαν να σκοτώνουν Αμερικανούς έγιναν τρομοκράτες. Τώρα οι άνδρες στην Ουάσιγκτον πρέπει να βρουν έναν τρόπο να νικήσουν την ISIS, αλλά δεν ξέρουν πώς. Οι λαοί των ΗΠΑ και της Βρετανίας είναι επιφυλακτικοί σε νέες στρατιωτικές περιπέτειες στο εξωτερικό και οι πολιτικοί πρέπει να κοιτάνε διαρκώς να σφυγμομετρούν τις διαθέσεις στην κοινωνία.
Έχουν επιμείνει όλοι ότι «δεν θα υπάρξουν μπότες στο έδαφος» (εννοώντας Αμερικανικές ή Βρετανικές μπότες). Όλη η επιχείρηση θα περιοριστεί σε «χειρουργικές αεροπορικές επιδρομές», οι οποίες, λένε, δεν θα σκοτώσουν κανένα αθώο πολίτη. Αλλά όλοι γνωρίζουν ότι οι αεροπορικές επιδρομές από μόνες τους δεν μπορούν να κερδίσουν αυτόν ή οποιοδήποτε άλλο πόλεμο. Είναι ακριβώς «οι μπότες στο έδαφος» που είναι απαραίτητες. Το μόνο ερώτημα είναι: ποιών οι μπότες; Οι YPG και οι μαχητές του ΡΚΚ έχουν δείξει να είναι πειθαρχημένοι και θαρραλέοι μαχητές στον αγώνα τους ενάντια στην ISIS. Αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα. Είναι αριστεροί και έχουν ισχυρούς δεσμούς με το ΡΚΚ στην Τουρκία, το οποίο η Άγκυρα (και η Ουάσιγκτον και η ΕΕ) θεωρούν ως «τρομοκρατική» οργάνωση.
Ενώ οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι δεν θα ήταν αντίθετοι με τη χρήση των YPG / PKK ως πιόνια στον πόλεμο ενάντια στην ISIS, δεν είναι πρόθυμοι να προσβάλουν την Τουρκία, μέλος του ΝΑΤΟ, για χάρη μερικών χιλιάδων Κούρδων στο Κομπάνι. Εντωμεταξύ, ο Ερντογάν διατηρεί φιλικές σχέσεις με την ISIS, η οποία συνεχίζει να λαμβάνει γενναιόδωρη προμήθεια όπλων και χρημάτων από τη Σαουδική Αραβία και άλλες πλούσιες χώρες του Κόλπου, παρόλο που θεωρητικά αποτελούν μέρος της υπό αμερικανικής ηγεσίας συμμαχίας για την καταπολέμηση της ISIS.
Είναι σαφές ακόμα και στον τυφλότερο των τυφλών ότι η τουρκική κυβέρνηση έχει σαμποτάρει κάθε προσπάθεια για να βοηθήσει τους ανθρώπους του Κομπάνι, ενώ η λεγόμενη «διεθνής κοινότητα» κλείνει τα μάτια της, αγνοώντας το ρόλο της Τουρκίας, της Σαουδικής Αραβίας και άλλων «σύμμαχων» στην υποστήριξη της ISIS. Το πραγματικό νόημα στην υποτιθέμενη τουρκική συμφωνία για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας στη Συρία είναι να προετοιμάσει το έδαφος για μια τουρκική κατάληψη της συριακής επικράτειας και τη συντριβή του YPG.
Οι ηγέτες του ΡΚΚ επέτρεψαν στον εαυτό τους να εξαπατηθούν από τη λεγόμενη ειρηνευτική τουρκο-κουρδική διαδικασία, η οποία δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια φάρσα εξαρχής. Σε αντάλλαγμα για τις κενές υποσχέσεις το 2013, οι ηγέτες του PKK κήρυξαν μονομερή κατάπαυση του πυρός και απέσυραν τους περισσότερους από τους μαχητές τους από την Τουρκία. Αλλά ο αρχηγός του ΡΚΚ Αμπντουλάχ Οτσαλάν παραμένει σε τουρκική φυλακή και τίποτα δεν έχει επιτευχθεί, εκτός από μερικές διακοσμητικές μεταρρυθμίσεις που δεν αλλάζουν τίποτα θεμελιώδες.
Ήταν ακραία αφέλεια από την πλευρά του Οτσαλάν και των ηγετών του ΡΚΚ να φαντάζονται ότι ο Ερντογάν θα μπορούσε να είναι έμπιστος και να δράσει με καλή θέληση. Αυτός ο κυνικός αστός πολιτικός έχει αναπτύξει άριστες σχέσεις με τους ηγέτες των Κούρδων στο Ιράκ, προκειμένου να βάλει χέρι στο πετρέλαιο και να μετατρέψει το κουρδικό θύλακα στο βόρειο Ιράκ, σε ένα κράτος-μαριονέτα της Τουρκίας. Αλλά η στάση του προς τους Κούρδους στην Τουρκία και τη Συρία παραμένει αδιάλλακτη.
Τώρα η χαμογελαστή μάσκα του Ερντογάν έχει γλιστρήσει για να αποκαλύψει τη σκληρή όψη της τουρκικής τυραννίας. Το ναυάγιο των ειρηνευτικών συνομιλιών θα σημάνει αναπόφευκτα μια επανάληψη των εχθροπραξιών με τον ΡΚΚ. Ο Οτσαλάν έχει προειδοποιήσει ότι η ειρηνευτική διαδικασία θα εξαρτηθεί από την έκβαση του Κομπάνι. Έχει ζητήσει από την Τουρκία να αποδείξει τη δέσμευσή της με την αποτροπή της πτώσης της πόλης. Αλλά είναι ανόητο να φανταστεί κανείς ότι ο Ερντογάν θα υποχωρήσει σε κάτι τέτοιο.
Αντιθέτως, ο Τούρκος ηγέτης επιθυμεί διακαώς την πτώση του Κομπάνι και τη νίκη των de facto συμμάχων του, της ISIS. Η σφαγή των αμάχων και η χορωδία της υποκριτικής αγανάκτησης στις δυτικές πρωτεύουσες θα του παρέχει στη συνέχεια την τέλεια δικαιολογία για να κάνει αυτό που ήθελε να κάνει όλο αυτό το διάστημα: να στείλει τον τουρκικό στρατό να καταλάβει το Κομπάνι και τη γύρω περιοχή και να δημιουργήσει αυτό που ονομάζεται «νεκρή ζώνη» υπό τουρκικό έλεγχο. Αυτό θα ισοδυναμούσε με τουρκική εισβολή επί του συριακού εδάφους.
Οι υποκριτές στην Ουάσιγκτον, το Λονδίνο, το Παρίσι και το Βερολίνο δεν θα διαμαρτυρηθούν πάρα πολύ για αυτό. Ήδη λένε ότι η ιδέα μιας «νεκρής ζώνης» είναι κάτι που «αξίζει να εξεταστεί». Φυσικά, αυτό θα είναι μια σαφής παραβίαση της εθνικής κυριαρχίας της Συρίας. Αλλά τέτοια ήσσονος σημασίας ζητήματα, δεν τους απέτρεψαν από την εισβολή στο Ιράκ ή το Αφγανιστάν, οπότε δεν θα τους ενοχλήσουν τώρα. Με το να δώσουν στην Τουρκία ένα κόκαλο, θα έχουν αυτό που θέλουν: «Τουρκικές μπότες στο έδαφος» στο εσωτερικό της Συρίας. Όμως, αυτές οι μπότες δεν είναι γραφτό να ελευθερώσουν Σύριους ή Κούρδους αλλά να εξαλείψουν όλα τα ίχνη της κουρδικής αυτονομίας. Θα χρησιμεύσουν στο να πατήσουν το λαιμό του λαού της Συρίας που θα βρεθεί στο έλεος μιας νέας τυραννίας.
Η επιθετική πολιτική του Ερντογάν και της κλίκας του στη Συρία θα είναι η αιτία νέων καταστροφών, όχι μόνο για τη Συρία, αλλά και για τον τουρκικό λαό. Οι βίαιες διαδηλώσεις στην Τουρκία είναι μια προειδοποίηση για το τι επιφυλάσσει το μέλλον. Ως άμεσο αποτέλεσμα των ιμπεριαλιστικών φιλοδοξιών του Ερντογάν στην ανάμιξη του στη Συρία, ο αιματηρός εμφύλιος πόλεμος στη χώρα μπορεί εύκολα να μεταφερθεί στην Τουρκία. Η κατάρρευση της «ειρηνευτικής διαδικασίας» και η έκρηξη της κουρδικής κατακραυγής για τη σφαγή των Κούρδων αδελφών τους στη Συρία θα πρέπει να εκφραστεί σε νέες και αιματηρές εκρήξεις.
Καθώς γράφονται αυτές οι γραμμές, η μοίρα του Κομπάνι ισορροπεί σε τεντωμένο σκοινί. Κατά την ενδεκάτη ώρα, όταν οι δυνάμεις της ISIS είχαν ήδη εισέλθει στην πόλη και κάτω από την πίεση της παγκόσμιας κοινής γνώμης, που δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί τίποτα δεν γίνεται για να βοηθήσει τους Κούρδους, το ΝΑΤΟ έχει πραγματοποιήσει μερικές αναποτελεσματικές αεροπορικές επιδρομές. Οι βομβαρδισμοί δεν έχουν σταματήσει την προέλαση της ISIS και στην πραγματικότητα έχουν ένα καθαρά διακοσμητικό χαρακτήρα. Ο Βρετανός υπουργός Εξωτερικών ανακοίνωσε αυτό που ήταν ήδη σαφές σε όλους, ότι «οι εναέριες επιδρομές από μόνες τους δεν μπορούν να εμποδίσουν την πτώση του Κομπάνι». Μόνο η παρέμβαση των χερσαίων δυνάμεων, μπορεί να νικήσει την ISIS.
Το ερώτημα είναι: από πού θα έρθουν αυτά τα επίγεια στρατεύματα; Τα τουρκικά τανκς έχουν παραταχθεί δίπλα στα σύνορα, αλλά δεν κάνουν καμία κίνηση για να προωθηθούν κατά των δυνάμεων της ISIS που έχουν υποσχεθεί να καταπολεμήσουν. Όμως, η τουρκική κυβέρνηση έχει εδώ και καιρό βοηθήσει την ISIS να κάνει τη βρώμικη δουλειά της στη Συρία. Όχι μόνο βοηθούν την ISIS μέσω σκόπιμης αδράνειας τους. Είναι ενεργοί στο να αποτρέπουν την αποστολή όπλων και προμηθειών για τους πολιορκούμενους υπερασπιστές του Κομπάνι, ενώ επιτρέπουν στους τζιχαντιστές που στηρίζουν την ISIS να περνούν ελεύθερα στη Συρία.
Όπως οι αδηφάγοι γύπες περιμένουν τη λεία τους να πεθάνει, οι Τούρκοι ηγέτες περιμένουν την πόλη να πέσει πριν να κινηθούν. Με την κυνική συνενοχή της τουρκικής κυβέρνησης και την εσκεμμένη αδράνεια του ΝΑΤΟ, η μαύρη σημαία της αντίδρασης έχει ήδη υψωθεί στην πόλη. Εάν οι δυνάμεις της ISIS πετύχουν τη σύνθλιψη της ηρωικής αντίστασης των Κούρδων μαχητών, θα προχωρήσουν σε μια αιματηρή εκδίκηση ενάντια στον πληθυσμό και η ευθύνη γι ‘αυτό θα βρίσκεται στους γκάνγκστερ στην Άγκυρα και στους υποστηρικτές τους στην λεγόμενη «διεθνή κοινότητα».
Οι μαχητές του YPG πολέμησαν γενναία, αλλά τους τελειώνουν τα πυρομαχικά, ενώ η ISIS έχει πολύ ανώτερα αμερικάνικα όπλα, συμπεριλαμβανομένων τανκς και πυροβολικού, που πήραν από τον ιρακινό στρατό. Εντωμεταξύ, η τουρκική κυβέρνηση και η συμμαχία υπό τις ΗΠΑ περιμένουν, ενώ οι χασάπηδες της ISIS ετοιμάζονται να εξαπολύσουν ένα λουτρό αίματος στην πόλη.
Στην πραγματικότητα, ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζον Κέρι έχει δηλώσει σαφώς ότι η παρεμπόδιση του περάσματος του Κομπάνι στην ISIS δεν αποτελεί στρατηγικό στόχο των ΗΠΑ. Ο Κέρι δήλωσε σε δημοσιογράφους σε συνέντευξη Τύπου με τον Βρετανό υπουργό Εξωτερικών Philip Hammond: «Όσο αποτρόπαιο και αν είναι το να παρακολουθούμε σε πραγματικό χρόνο ό,τι συμβαίνει στο Κομπάνι… θα πρέπει να κάνουμε ένα βήμα πίσω και να κατανοήσουμε το στρατηγικό στόχο. Παρά την κρίση στο Κομπάνι, οι κύριοι στόχοι των προσπαθειών μας είναι τα κέντρα διοίκησης και ελέγχου, οι υποδομές… Προσπαθούμε να τους στερήσουμε (στην ΙSIS) τη συνολική ικανότητα να διεξάγουν επιχειρήσεις, όχι μόνο στην Κομπάνι αλλά και σε ολόκληρη τη Συρία και στο Ιράκ.»
Αντιμέτωπος με μια επικείμενη καταστροφή, ο κουρδικός λαός πρέπει να εξάγει τα αναγκαία συμπεράσματα. Είναι μάταιο να ελπίζουμε ότι οι Κούρδοι θα λάβουν κάποια βοήθεια από τους ιμπεριαλιστές που έχουν χρησιμοποιήσει πάντα τους Κούρδους για τους δικούς τους κυνικούς σκοπούς, και αφού τους χρησιμοποιούν τους πετάνε σαν βρώμικο κουρέλι. Δεν πρέπει να υπάρχει καμία εμπιστοσύνη στους ιμπεριαλιστές.
Ακόμη λιγότερο μπορεί κανείς να εμπιστευτεί τις λεγόμενες διαπραγματεύσεις με την εγκληματική τουρκική κλίκα που ειδικεύεται σε δολοφονίες, βασανιστήρια και την καταπίεση της εργατικής τάξης και των Κούρδων. Ο κουρδικός λαός μπορεί να έχει εμπιστοσύνη μόνο στον εαυτό του για να πολεμήσει και να κερδίσει τα δίκαια αιτήματα του. Και οι μόνοι αληθινοί φίλοι που θα έχουν σε αυτό τον αγώνα είναι οι εκμεταλλευόμενες μάζες των Τούρκων εργαζομένων και η διεθνής εργατική τάξη.
Η προϋπόθεση για την ικανοποίηση των εθνικών και δημοκρατικών αιτημάτων των Κούρδων είναι η διαμόρφωση ενός ενιαίου μετώπου πάλης με την τουρκική εργατική τάξη ενάντια στον κοινό εχθρό. Δεν είναι μόνο οι Κούρδοι αυτοί που υφίστανται την εκμετάλλευση από τον Ερντογάν και τη συμμορία του. Οι μαζικές διαδηλώσεις που συγκλόνισαν το καθεστώς το περασμένο καλοκαίρι, οι οποίες επαναλαμβάνονται περιοδικά έκτοτε, δείχνουν ότι η εργατική τάξη προσπαθεί να ανατρέψει την διεφθαρμένη και αρπακτική κλίκα. Σε τελική ανάλυση, η λύση του εθνικού ζητήματος στην Τουρκία είναι άμεσα συνδεδεμένη με την προοπτική της ανατροπής του καπιταλισμού.
Το διεθνές εργατικό κίνημα πρέπει να συσπειρωθεί για την υπεράσπιση των Κούρδων της Συρίας, οι οποίοι βρίσκονται αντιμέτωποι με μια γενοκτονία. Διαδηλώσεις και συλλαλητήρια θα πρέπει να οργανωθούν για την υποστήριξη των Κούρδων. Ταυτόχρονα, καμία υποστήριξη δεν πρέπει να δοθεί, είτε άμεσα, είτε έμμεσα στην αμερικανική ιμπεριαλιστική συμμαχία. Οι ιμπεριαλιστές είναι υπεύθυνοι για τη δημιουργία της ISIS και των άλλων τεράτων της Τζιχάντ. Δεν μπορούν να είναι αξιόπιστοι στο να διεξάγουν μια σοβαρή μάχη εναντίον τους και ποτέ δεν θα ενεργήσουν για να υπερασπιστούν τα συμφέροντα των Κούρδων, του λαού της Συρίας, των Παλαιστινίων ή οποιουδήποτε από τους λαούς της Μέσης Ανατολής.
Πρέπει συστηματικά να στηλιτεύουμε τις εγκληματικές και επιθετικές πολιτικές της τουρκικής άρχουσας κλίκας, η οποία διεξάγει μια διπρόσωπη πολιτική υποστήριξης των ιμπεριαλιστών του ΝΑΤΟ και ταυτόχρονα, συνωμοτεί με την ISIS για να πετύχει τους ιδιοτελείς της σκοπούς στη Συρία. Η μέγιστη πίεση πρέπει να ασκηθεί στην τουρκική κυβέρνηση ώστε να ανοίξει τα σύνορα για να επιτρέψει να εισέλθουν όπλα και προμήθειες στην πολιορκούμενη πόλη. Αλλά πρέπει να αντιταχθεί με όλα τα μέσα σε κάθε πρόταση δημιουργίας μιας «νεκρής ζώνης», η οποίο είναι απλώς ένα «φύλλο συκής» για να συγκαλύψει μια τουρκική εισβολή στη Συρία.
– Εργαζόμενοι του κόσμου, υψώστε τη φωνή σας ενάντια στη σφαγή των Κούρδων!
– Παλέψτε ενάντια στις εγκληματικές ενέργειες της Τουρκίας και των υποστηρικτών της στο ΝΑΤΟ!
– Το εργατικό κίνημα να συγκεντρώσει χρήματα για τη στήριξη της κουρδικής αντίστασης στη Συρία!
– Εφοδιάστε τους ένοπλους Κούρδους στη Rojava [ΣτΜ: κουρδικές περιοχές της Συρίας] στην πάλη ενάντια στην αντεπανάσταση των τζιχαντιστών, στην τουρκική επιθετικότητα και τον δυτικό ιμπεριαλισμό!
– Να αφαιρεθεί το PKK από τη λίστα των τρομοκρατικών οργανώσεων στην ΕΕ και τις ΗΠΑ!
– Για μια δίκαιη και δημοκρατική λύση του κουρδικού εθνικού προβλήματος!
– Κάτω τα χέρια από τη Συρία και το Ιράκ!
– Κάτω ο ιμπεριαλισμός!
– Προλετάριοι όλων των χωρών, ενωθείτε!
Λονδίνο 9 Οκτωβρίου 2014
{fcomment}
