Θεωρία - Ιστορία - Σελίδα 1

Μάζες-κομπάρσος και εφευρήματα χουντικών κινήτρων Η παρουσίαση στη «Διακήρυξης της ΚΕ του ΚΚΕ για τα 50 χρόνια από την επαναφορά της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας» της κατάρρευσης της Χούντας υπό το βάρος της προεπαναστατικής περιόδου που άνοιξε η εξέγερση του Πολυτεχνείου ως μια συντεταγμένη αλλαγή φρουράς στις κορυφές του αστικού καθεστώτος, πηγάζει από μια γενικότερη τάση του κειμένου να υποβαθμίσει τον ρόλο της εισόδου των εργατικών μαζών στο προσκήνιο. Αυτή την τάση τη βλέπουμε και στην ενότητα με τίτλο «Ο χαρακτήρας της δικτατορίας», όπου η Διακήρυξη μιλώντας για την αιτία της επιβολής της δικτατορίας το 1967 δεν κάνει ούτε μία αναφορά στο εκπληκτικό μαζικό κίνημα που αναπτύχθηκε από την εργατική τάξη και τη νεολαία μέσα στη δεκαετία του 1960, με αποκορύφωμα τα «Ιουλιανά» του 1965 και το οποίο τρομοκράτησε την ελληνική άρχουσα τάξη και τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Η ανάγκη τους να συντρίψουν αυτό το μαζικό κίνημα (το οποίο έθετε αντικειμενικά το ζήτημα της εξουσίας, παρά την εκτονωτική υπονόμευση της επαναστατικής του δυναμικής από την πολιτική των σταλινικών ηγετών της ΕΔΑ και της ηγεσίας της αριστεράς της Ένωσης Κέντρου), ήταν ο βασικός λόγος που επέβαλε την επιλογή τους να επιβάλουν τη δικτατορία. Αντί για μια τέτοια ξεκάθαρη ταξικά και πολιτικά ερμηνεία, στη Διακήρυξη διαβάζουμε...

Ο Λένιν άρχισε να γράφει το έργο του «Υλισμός και εμπειριοκριτικισμός» στον απόηχο της ηττημένης Ρωσικής Επανάστασης του 1905, τον Φεβρουάριο του 1908. Ήταν το αποκορύφωμα της περιόδου αντίδρασης στη Ρωσία. Οι μαζικές συλλήψεις, οι εκτελέσεις και η συντριβή κάθε αντιπολίτευσης αποδεκάτισαν το κίνημα. Οι μαρξιστές (τότε γνωστοί ως Σοσιαλδημοκράτες) υπέστησαν τις πιο βάναυσες διώξεις. Οι ηγέτες τους φυλακίστηκαν, στάλθηκαν στη Σιβηρία ή εκτελέστηκαν. Χιλιάδες άλλοι αγωνιστές δολοφονήθηκαν χωρίς δίκη. Όπως συμβαίνει σε κάθε ανάλογη περίπτωση στην Ιστορία, αυτή η ήττα είχε μια επίδραση βαθιάς απογοήτευσης στους διανοούμενους, δημιουργώντας τους μια τάση να εγκαταλείψουν την ταξική πάλη και να αναζητήσουν «νέες ιδέες», συμπεριλαμβανομένων μυστικιστικών και μισοθρησκευτικών ιδεών («Θεοπλασία»). Ήταν περίπου εκείνη την εποχή που ο υποκειμενικός ιδεαλισμός του Ρίχαρντ Αβενάριους (1) και του Έρνστ Μαχ (2) έγινε της μόδας σ' ένα στρώμα της διανόησης στη Ρωσία, αντανακλώντας την επικρατούσα διάθεση κατάθλιψης, απαισιοδοξίας και μυστικισμού. Ένα τμήμα του σοσιαλιστικού κινήματος άρχισε να κάνει παραχωρήσεις στον Μαχισμό. Αυτό ήταν μέρος της διαδικασίας της αντεπανάστασης στη σφαίρα των ιδεών. «Ελευθερία κριτικής» Στη Ρωσία, μεταξύ 1906 και 1908, εμφανίστηκε μια σειρά βιβλίων και άρθρων των μπολσεβίκων Αλεξάντερ Μπογκτάνοφ, Ανατόλ Λουνατσάρσκι και Βλαντίμιρ Μπαζάρωφ, καθώς και άλλων αριστερών διανοουμένων όπως ο μενσεβίκος Πάβελ Γιουσκέβιτς και ο κύριος θεωρητικός...

Ακούστε στο ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ Podcast: Κυβέρνηση και συνδικαλιστική γραφειοκρατία συνεργάζονται για να φρενάρουν την επαναστατική γενική απεργία. Ο Ντε Γκωλ θριαμβεύει στις εκλογές. Τι απέμεινε από τον Γαλλικό Μάη; Ομιλητής: Σταμάτης Καραγιαννόπουλος. Ακούστε αυτό το επεισόδιο στην πλατφόρμα Spotify εδώ και εδώ και στην πλατφόρμα Apple Podcasts εδώ.

Μετά από πολύμηνη και κοπιαστική δουλειά μετάφρασης, επιμέλειας και διορθώσεων του κειμένου, η νέα, αναθεωρημένη και βελτιωμένη ελληνική έκδοση της «Διαλεκτικής σε Αντεπίθεση» (Εκδόσεις «Μαρξιστική Φωνή») είναι γεγονός! Δείτε με ελληνικούς υπότιτλους το βίντεο με το χαιρετιστήριο μήνυμα που απέστειλε για τη νέα έκδοση ο ένας εκ των δύο συγγραφέων και ηγετικό στέλεχος της Επαναστατικής Κομμουνιστικής Διεθνούς (RCI), Άλαν Γουντς. Το βιβλίο θα είναι διαθέσιμο από τη Δευτέρα 14 Οκτωβρίου – παραγγείλετέ το συμπηρώνοντας την ακόλουθη φόρμα: forms.gle/gN9A5qmqvAsd1sHS9 https://www.youtube.com/watch?v=WLhK7iiz8eo

Μέρος 1ο | Μέρος 2ο ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΣ; Κάθε προλετάριος έχει πάρει μέρος σε απεργίες, έχει δοκιμάσει τους «συμβιβασμούς» με τους μισητούς καταπιεστές και εκμεταλλευτές, όταν οι εργάτες ήταν υποχρεωμένοι να ξαναπιάσουν δουλειά ή χωρίς να έχουν πετύχει τίποτε, ή συμφωνώντας με μια μερική ικανοποίηση των διεκδικήσεών τους. Ο κάθε προλετάριος, χάρη στις συνθήκες της μαζικής πάλης και της βαθιάς όξυνσης των ταξικών αντιθέσεων μέσα στις όποιες ζει, παρατηρεί τη διαφορά ανάμεσα στο συμβιβασμό που επιβάλλεται από τις αντικειμενικές συνθήκες (το απεργιακό ταμείο είναι φτωχό, οι απεργοί δεν παίρνουν βοήθεια απ’ έξω, έχουν πεινάσει και βασανιστεί ως εκεί που δεν παίρνει) – που δεν μειώνει καθόλου την επαναστατική αφοσίωση και τη θέληση για παραπέρα αγώνα των εργατών που έκλεισαν έναν τέτοιο συμβιβασμό – και από το άλλο μέρος, το συμβιβασμό των προδοτών που φορτώνουν στις αντικειμενικές συνθήκες το φιλοτομαρισμό τους (και οι απεργοσπάστες κλείνουν «συμβιβασμούς»!), τη δειλία τους, την επιθυμία τους να εξυπηρετήσουν τους καπιταλιστές, την υποχωρητικότητά τους απέναντι στους εκφοβισμούς, κάποτε απέναντι στις νουθεσίες, κάποτε απέναντι στις ελεημοσύνες και κάποτε απέναντι στις κολακείες των καπιταλιστών (τέτοιους συμβιβασμούς προδοτών βλέπουμε πάρα πολλούς στην ιστορία του αγγλικού εργατικού κινήματος από την πλευρά των αρχηγών των αγγλικών τρέιντ-γιούνιον, όμως σχεδόν όλοι οι εργάτες έχουν...

Μέρος 1ο | Μέρος 2ο Συνεχίζοντας το αφιέρωμά μας στο έργο του Λένιν με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από τον θάνατό του, δημοσιεύουμε μια περίληψη του σημαντικού βιβλίου του με τίτλο «Ο Αριστερισμός – παιδική αρρώστια του κομμουνισμού». Το βιβλίο γράφτηκε τον Απρίλιο του 1920 για το 2ο συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς (Πετρούπολη και Μόσχα, 19 Ιουλίου έως 7 Αυγούστου 1920). Ο σκοπός για τον οποίο γράφτηκε ο «Αριστερισμός» ήταν ο σωστός πολιτικός προσανατολισμός των νεαρών και άπειρων δυνάμεων του διεθνούς κομμουνισμού και η αφομοίωση από αυτές των αληθινών πολιτικών, τακτικών και μεθόδων που χρησιμοποίησε το Μπολσεβίκικο Κόμμα για να οδηγήσει την εργατική τάξη στην κατάκτηση της εξουσίας στην Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917. Ο Λένιν απαντάει στις ιδέες και τις πολιτικές μιας αριστερίστικης-σεχταριστικής τάσης που αναπτυσσόταν εκείνη την περίοδο σε αρκετά και σημαντικά κόμματα-τμήματα της Κομμουνιστικής Διεθνούς. Βασική αιτία γι΄ αυτή την τάση ήταν μια διάθεση ανυπομονησίας στις γραμμές της κομμουνιστικής πρωτοπορίας της εργατικής τάξης που ωθούσε αρκετούς αγωνιστές σε μια σχηματική προσέγγιση των αναγκαίων επαναστατικών πολιτικών, τακτικών και συνθημάτων, στο όνομα μιας στρεβλά κατανοημένης «επαναστατικής καθαρότητας» και «αδιαλλαξίας». Αυτή η διάθεση έτεινε να σταθεί εμπόδιο στο θεμελιώδες καθήκον των κομμουνιστικών κομμάτων, δηλαδή την κατάκτηση της υποστήριξης των εργατικών μαζών. Σήμερα, πάνω...

Ακούστε στο ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ Podcast: Η γενική απεργία διαρκείας φέρνει τον γαλλικό καπιταλισμό μια ανάσα πριν την ανατροπή, αλλά οι εργατικές ηγεσίες πασχίζουν να σώσουν το καθεστώς. Ομιλητής: Σταμάτης Καραγιαννόπουλος. Ακούστε αυτό το επεισόδιο στην πλατφόρμα Spotify εδώ και εδώ και στην πλατφόρμα Apple Podcasts εδώ.

Ακούστε στο ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ Podcast: Πώς και γιατί εκδηλώθηκε η εξέγερση του Μάη στη Γαλλία το 1968. Οι φοιτητές αρχίζουν, οι εργάτες θέτουν το ζήτημα της εξουσίας. Ομιλητής: Σταμάτης Καραγιαννόπουλος. Ακούστε αυτό το επεισόδιο στην πλατφόρμα Spotify εδώ και εδώ και στην πλατφόρμα Apple Podcasts εδώ.

Η φετινή επέτειος των 50 χρόνων Μεταπολίτευσης (Ιούλιος 1974 - Ιούλιος 2024) έκανε τους αστούς, απόλυτα αναμενόμενα, να κλιμακώσουν από τα ΜΜΕ τη χρήση των γνωστών κλισέ περί «εδραιωμένης δημοκρατίας» και τους επαίνους στους «πολιτικούς ήρωες» της τάξης τους όπως ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, για τη μεγάλη συμβολή τους στην «υπόθεση της πολιτικής ομαλότητας» (βλέπε τη σταθεροποίηση της εξουσίας του κεφαλαίου πάνω στους εκμεταλλευόμενους εργαζομένους). Το φυσικό αντίπαλο δέος στους γεμάτους αυτοϊκανοποίηση πανηγυρικούς των αστών για τα 50 χρόνια Μεταπολίτευσης, θα μπορούσε και θα έπρεπε να είναι η αποτίμηση της επετείου από το ΚΚΕ, από μια σκοπιά που οι αστοί είναι οργανικά ανίκανοι να τοποθετηθούν, δηλαδή από εκείνη της εργατικής τάξης και του ιστορικού της σκοπού για την ανατροπή του καπιταλισμού και την προετοιμασία ενός κομμουνιστικού μέλλοντος. Γιατί όπως σωστά σημειώνεται στην εισαγωγή της «Διακήρυξης της ΚΕ του ΚΚΕ για τα 50 χρόνια από την επαναφορά της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας» που δημοσιοποιήθηκε τον περασμένο Ιούλιο, τα χρόνια αυτά προσφέρονται «για την εξαγωγή χρήσιμων συμπερασμάτων και αναγκαίας ιστορικής πείρας. Η πείρα αυτή πρέπει να ενσωματωθεί στους αγώνες του εργατικού – λαϊκού κινήματος για βαθιές αλλαγές και ανατροπές στον συσχετισμό δυνάμεων, ενάντια στην ίδια την καπιταλιστική εξουσία». Όμως, δυστυχώς, με αυτό το κείμενο...

Δείτε με ελληνικούς υπότιτλους την ομιλία της Γιόλα Κίπτσακ, στελέχους τους αυστριακού τμήματος της Επαναστατικής Κομμουνιστικής Διεθνούς (RCI), στη συζήτηση με θέμα «O "δεξιός λαϊκισμός" και πώς να τον αντιμετωπίσουμε» που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της ιδρυτικής συνδιάσκεψης της RCI και του παγκόσμιου «Σχολείου του Κομμουνισμού». https://www.youtube.com/watch?v=HpGrRVTNrtA Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας πατώντας εδώ. Οργανώσου στην Επαναστατική Κομμουνιστική Διεθνή!