Η ώρα του δημοψηφίσματος για το “Brexit” έφτασε. Δύο αντιδραστικές πτέρυγες της βρετανικής άρχουσας τάξης συγκρούονται με ιδέες εξίσου αντεργατικές. Οι ρεφορμιστές ηγέτες του Εργατικού Κόμματος γίνονται “ουρά” της κύριας μερίδας του βρετανικού κεφαλαίου. Ποιά θέση πρέπει να τηρήσουν οι συνεπείς σοσιαλιστές; Οι εκτιμήσεις και οι θέσεις του βρετανικού τμήματος της Διεθνούς Μαρξιστικής Τάσης (ΙΜΤ).
Η ώρα του δημοψηφίσματος για το «Brexit» έφτασε. Ο πρωθυπουργός της Βρετανίας, Ντέιβιντ Κάμερον έχει κυριολεκτικά κρυφτεί από το προσκήνιο, με την Daily Mail να αναφέρει ότι κρατά ένα «χαμηλό προφίλ», ώστε να μην επιτραπεί σε κανέναν άλλον εκτός από τον Τζέρεμι Κόρμπιν και τον πρώην ηγέτη των Εργατικών, Γκόρντον Μπράουν, να προωθούν την καμπάνια της ψήφου υπέρ της παραμονής στην Ε.Ε. Αυτό είναι στην πραγματικότητα μια παραδοχή από την πλευρά του πρωθυπουργού, ότι είναι τόσο αντιδημοφιλής που έχει βασιστεί στην αντιπολίτευση για να πραγματοποιήσει την εκστρατεία γι ‘αυτόν, κάνοντας μια σαφή σύγκριση με την μισητή εκστρατεία «Καλύτερα Μαζί» που αφορούσε στο δημοψήφισμα για την Ανεξαρτησία της Σκωτίας.
Την Τετάρτη, 15 Ιουνίου, πραγματοποιήθηκε μια συνάντηση που τελικά δεν ικανοποίησε κανέναν, ο Τζώρτζ Όζμπορν και ο Λόρδος Ντάρλινγκ (ο πρώην καγκελάριος των Εργατικών) ένωσαν όμως τις δυνάμεις τους για να εκδώσουν μια αυστηρή προειδοποίηση για το έθνος: Αν η Βρετανία εγκαταλείψει την ΕΕ, ο Όζμπορν θα αναγκαστεί να αυξήσει τους φόρους και να κάνει περικοπές σε Υγεία και Παιδεία, ώστε να γεμίσει «την μαύρη τρύπα των 30 δισ λιρών» που θα έχει δημιουργηθεί από το «Brexit»….
Είτε το ονομάσουμε λοιπόν, «σχέδιο φόβος», είτε «παλιό καλό εκβιασμό», το μήνυμα είναι σαφέστατο: ένας πρωθυπουργός που μέχρι τώρα καθ’ όλη τη διάρκεια της εξαετούς θητείας του παριέκοπτε τις δημόσιες δαπάνες, θα «αναγκαστεί» να κάνει περαιτέρω περικοπές στις δημόσιες δαπάνες, στην περίπτωση που οι Βρετανοί ψηφίσουν υπέρ ενός διαζυγίου μ’ ένα θεσμικό όργανο, που έχει επίσης περάσει τα τελευταία έξι χρόνια την επιβολή περικοπών στις δημόσιες δαπάνες σ’ όλη την Ευρώπη….
Εν τω μεταξύ, ο πρώην τραπεζικός «επενδυτής» Νάιτζελ Φάρατζ, και ο πολυεκατομμυριούχος φοροφυγάς Μπόμπ Γκέντολφ, αντάλλαξαν προειδοποιητικά πυρά , όταν ο στόλος της καμπάνιας «Fishing for Leave» (τάσσεται υπέρ της εξόδου), που έφερε περήφανα τη σημαία του Αγίου Γεωργίου, συγκρούστηκε με το φιλο-ευρωενωσιακό «σκάφος αναψυχής» του Σερ Μπομπ στον Τάμεση. Εκτός του ότι ήταν ένα από τα πιο γελοία γεγονότα στην ιστορία της βρετανικής πολιτικής, η «Μάχη του Τάμεση» εξέφρασε απόλυτα το πραγματικό νόημα αυτής της «διαμάχης», αφού πρόκειται πραγματικά για δύο συμμορίες πειρατών που ανταγωνίζονται για τη λεία λεηλατημένων ανθρώπων.
Ωστόσο, κάτω από την επιφάνεια, ισχυρά ρεύματα απειλούν να διαλύσουν το Κόμμα των Συντηρητικών. Λίγο μετά τη σχετική ανακοίνωση του Όζμπορν, μια ομάδα 65 Συντηρητικών βουλευτών, δήλωσαν ότι η συμπεριφορά του πρωθυπουργού θα είναι «απαράδεκτη», αν ο ίδιος προσπαθήσει να περικόψει τις δαπάνες για το NHS (Εθνικό Σύστημα Υγείας), την αστυνομία ή τα σχολεία. Με την πλειοψηφία μόνο 17 βουλευτών, μια ανταρσία αυτού του μεγέθους, στην καλύτερη περίπτωση θα παραλύσει την κυβέρνηση εν μέσω μιας σοβαρής οικονομικής και συνταγματικής κρίσης και στη χειρότερη περίπτωση θα τη ρίξει , πιθανώς προκαλώντας νέες γενικές εκλογές. Επίσης, δεν υπάρχει κάποια εγγύηση ότι μια νίκη για την «Παραμονή» θα προσφέρει κάποια ανακωχή, λαμβάνοντας υπόψη το βάθος αυτής της διαμάχης στην καρδιά του Συντηρητικού Κόμματος.
Η «Μεσαία Αγγλία» σε ανταρσία
Η πρόσφατη άνοδος του «Brexit» στις δημοσκοπήσεις ωστόσο, δεν αποτελεί αντανάκλαση κανενός μαζικού αριστερού κινήματος των εργαζομένων ενάντια στη λιτότητα του ευρώ και της απάνθρωπης μεταχείρισης των προσφύγων. Σ’ ένα άρθρο με τίτλο «Η Μεσαία Αγγλία οδηγεί την επανάσταση του Brexit», οι Financial Times ορίζουν τις τρεις κύριες ανησυχίες των ακτιβιστών υπέρ της «Αποχώρησης» ως «μετανάστευση, κυριαρχία, ταυτότητα». Σ’ ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε την Τρίτη 14 Ιουνίου, η Daily Mail χαιρέκακα ανέφερε ότι η ξαφνική στροφή προς το «Brexit», συνέβη μετά τη δημοσίευση «έκθεσης» (η πηγή δεν δίνεται), η οποία ανέφερε ότι ο πληθυσμός του Ηνωμένου Βασιλείου θα φτάσει τα 76 εκατομμύρια μέχρι το 2035.
Σε συνδυασμό με το έντονο μίσος και τη δυσπιστία προς όλο το πολιτικό κατεστημένο, που συχνά συνδέονται με τη γραφειοκρατία της ΕΕ που εδρεύει στις Βρυξέλλες, αυτή η διάθεση που υπάρχει στο λαό «να πάρει τον έλεγχο» και «να ζει αυτόνομος» έχει με ευχαρίστηση γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης από εκκεντρικούς τυχοδιώκτες, όπως ο Μπόρις Τζόνσον. Αλλά η πηγή αυτής της δυσφορίας, δεν βρίσκεται στον Τζόνσον ή τον Φάρατζ, αλλά σε ολόκληρο το βρετανικό πολιτικό κατεστημένο, ειδικά στο Κόμμα των Συντηρητικών και εν τέλει, στο ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα.
Όλες οι δυνάμεις που χρησιμοποιήθηκαν για να σταθεροποιήσουν το σύστημα μετατρέπονται τώρα στο αντίθετό τους, ενόψει του δημοψηφίσματος. Για δεκαετίες οι Συντηρητικοί εσκεμμένα καλλιεργούσαν τις πιο αντιδραστικές προκαταλήψεις, ώστε να κερδίσουν μ’ ένα κυνικό τρόπο περισσότερες ψήφους. Αρκεί να δει κανείς την ισλαμοφοβική εκστρατεία του Ζάκ Γκόλντσμιθ κατά τη διάρκεια των δημοτικών εκλογών στο Λονδίνο.
Επιπρόσθετα, η κυβέρνηση Κάμερον έχει συστηματικά απομακρύνει τους νέους και τους φοιτητές από τους εκλογικούς καταλόγους. Η Εκλογική Επιτροπή υπολόγισε, πως μέχρι τον Φλεβάρη περίπου, 770.000 ονόματα αφαιρέθηκαν από τους καταλόγους εξαιτίας αλλαγών στους κανονισμούς εγγραφής. Με την απομάκρυνση των «μη αξιόπιστων» ψηφοφόρων οι Συντηρητικοί ήλπιζαν να εξασφαλίσουν σταθερή διακυβέρνηση για τις επόμενες δεκαετίες.
Τώρα οι ίδιες δυνάμεις που κράτησαν τον Κάμερον στην εξουσία, απειλούν να τον ρίξουν. Με το δημοψήφισμα και την καμπάνια για την παραμονή στην ΕΕ, ο Κάμερον χαρακτηρίζεται από πολλούς Συντηρητικούς ως προδότης και όσοι πιθανοί ψηφοφόροι θα στήριζαν την καμπάνια του για παραμονή στην ΕΕ, πλέον βρίσκονται εκτός εκλογικών καταλόγων. Αυτή η κατάσταση, εξηγεί και την βιασύνη να εγγραφούν όσο το δυνατόν περισσότεροι νέοι στους κομματικούς καταλόγους μέχρι την προθεσμία του δημοψηφίσματος.
Στο μεταξύ, η εφημερίδα «The Sun» που θεωρείται πως επηρεάζει κατά πολύ το πολιτικό σκηνικό της χώρας, δημοσίευσε πρωτοσέλιδο ανοιχτά υπέρ της εξόδου της χώρας από την ΕΕ. Ο «χαϊδεμένος» από Συντηρητικούς και Εργατικούς πολιτικούς μεγαλοεκδότης Μέρντοχ, έδωσε το τελικό χτύπημα στην καμπάνια υπέρ της ΕΕ.
Αν και θα ήταν βολικό να κατατροπωθούν οι Τόρις από το ίδιο τους το κατασκεύασμα, αυτή η προοπτική λίγα θετικά επιφυλάσσει για τους βρετανούς εργαζόμενους που βρίσκονται αντιμέτωποι με δύο όψεις του ίδιου αντιδραστικού νομίσματος. Αυτό που απουσιάζει εντελώς από τoν πολιτικό διάλογο, είναι μια ανεξάρτητη ταξική εναλλακτική, βασισμένη στην πάλη κατά του ιμπεριαλισμού, της λιτότητας και της ξενοφοβίας. Η ευθύνη βαρύνει αποκλειστικά την ηγεσία του Εργατικού Κόμματος.
Ο Κόρμπιν απομονωμένος
Κάτω από την τεράστια πίεση των μέσων μαζικής ενημέρωσης και κάποιων βουλευτών του Κόμματος, ο Κόρμπιν τοποθετήθηκε υπέρ της παραμονής στην ΕΕ, έχοντας δίπλα του αρκετούς συνδικαλιστές και «σοσιαλιστές» βουλευτές. Θέλοντας να δώσει έμφαση στο θέμα της παραμονής στην ΕΕ, ο Κόρμπιν πολύ σωστά χαρακτήρισε τους Τζόνσον και Φάρατζ ως «λύκους ντυμένους με προβιά» αναφορικά με τις θέσεις τους όσον αφορά στο Εθνικό Σύστημα Υγείας.
Ενώ όμως, προσπαθεί συστηματικά και δημοσίως να αρνηθεί οποιαδήποτε κοινή στάση με τον Κάμερον, δίνοντας έμφαση στους διαφορετικούς λόγους που τον οδηγούν να είναι υπέρ της παραμονής της χώρας στην ΕΕ, επιθυμώντας έτσι να διαφοροποιηθεί από τους φιλοευρωπαίους συντηρητικούς Τόρις, ο βουλευτής των Εργατικών Τόμ Γουάτσον σε συνέντευξή του επανέλαβε κάποια από τα επιχειρήματα των Συντηρητικών και όχι των Εργατικών, σχετικά με την ελεύθερη κίνηση προσώπων στην ΕΕ.
Στην ώρα του Πρωθυπουργού σε ερώτηση του στον Κάμερον o Κόρμπιν ξεκαθάρισε πως το κόμμα του δεν θα στηρίξει οποιοδήποτε προϋπολογισμό που θα προκύψει μετά από «Brexit», ενώ μια μόλις μέρα μετά, βουλευτής των Εργατικών προειδοποίησε για μειώσεις και περικοπές σε περίπτωση νίκης του «Brexit». Εν τω μεταξύ, ο Εργατικός δήμαρχος του Λονδίνου συμμερίζεται την πολιτική ατζέντα του Κάμερον, ενώ ο τελευταίος τον είχε αποκαλέσει φιλο-ισλαμιστή τρομοκράτη!
H θέση των Εργατικών συνολικά μπορεί να χαρακτηρισθεί ως φαρσοκωμωδία. Μια μερίδα βουλευτών υποστηρίζουν το «Brexit» για καθαρά σωβινιστικούς λόγους. Οι Μπλερικοί ουσιαστικά έχουν κοινό μέτωπο με τους «μετριοπαθείς» των Τόρις. Ο Κόρμπιν που εναντιωνόταν για πάνω από 30 χρόνια στην ΕΕ, είναι ο μόνος που βάζει το θέμα του σοσιαλισμού. Δεν προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι η συζήτηση για το δημοψήφισμα μονοπωλείται από τις δύο πλευρές των Συντηρητικών (και όχι από τους Εργατικούς).
Αν ο Κόρμπιν είχε διεξάγει μια μαζική καμπάνια κατά της λιτότητας, βασισμένη σε μια ανεξάρτητη ταξική πολιτική, η κατάσταση θα ήταν εντελώς διαφορετική σήμερα. Οι Εργατικοί και ο Κόρμπιν θα μπορούσαν να κάνουν αντιπολιτευτικό αγώνα ενάντια στη βρετανική και της ευρωπαϊκή «διαφθορά» και τις «περικοπές», υπογραμμίζοντας το γεγονός ότι οι ευρωπαϊκές πολιτικές ιδιωτικοποιήσεων και λιτότητας είναι σε ευθεία αντίθεση με τις προγραμματικές δηλώσεις των Εργατικών ηγετών σχετικά με τη δημόσια περιουσία και τη φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου.
Αντί για αυτό, έχουμε τους αριστερούς ρεφορμιστές Εργατικούς να υπερασπίζονται την κυβέρνηση των Συντηρητικών με τη δικαιολογία να αποτρέψουν την άνοδο του ακροδεξιού κομματιού των Συντηρητικών στην εξουσία. Μ’ αυτόν τον τρόπο, οι «μετριοπαθείς» Συντηρητικοί στηρίζουν τους τραπεζίτες, και οι αριστεροί ρεφορμιστές τους δεξιούς, όλοι βέβαια επί της ουσίας, βρίσκονται εναντίον των Βρετανών εργατών.
Απορρίψτε το δημοψήφισμα!
Καμία από τις δύο επιλογές του δημοψηφίσματος, όμως, δεν προσφέρει τίποτα παραπάνω στους εργαζόμενους της Βρετανίας εκτός από περαιτέρω λιτότητα και επιθέσεις ενάντια στα εργατικά τους δικαιώματα. Με το να παρουσιάζεται η εκδοχή της «εξόδου από την Ε.Ε» σαν κάτι το προοδευτικό αγνοείται η πραγματική φύση της εκστρατείας υπέρ της εξόδου. Από την άλλη, με το να παρουσιάζεται η ψήφος υπέρ της παραμονής στην Ε.Ε. ως υπερασπιστική για τα δικαιώματα των μεταναστών, αλλά και της εργατικής τάξης της χώρας, αγνοείται το γεγονός ότι οι πραγματικές επιθέσεις στους μετανάστες, αλλά και η καταστροφή των εργατικών δικαιωμάτων είναι αναπόσπαστο κομμάτι όλων των ευρωπαϊκών χωρών, συμπεριλαμβανομένης και της Βρετανίας, κάτω από το άγρυπνο μάτι της Ευρωπαϊκής ¨Ένωσης και των θεσμών της. Καμία από τις δύο εκδοχές δεν μπορεί να υποστηρίζεται από τους σοσιαλιστές.
Απορρίπτουμε λοιπόν αυτό το αντιδραστικό δημοψήφισμα και συνεπώς, καλούμε όλους τους εργάτες και τη νεολαία να το μποϋκοτάρει και να υπονομεύσει στην πράξη την διεξαγωγή του δημοψηφίσματος με διαδηλώσεις διαμαρτυρίας. Όμως, αυτό από μόνο του δεν θα λύσει τίποτα, αφού οι πιο σημαντικές μάχες δεν έχουν έρθει ακόμα. Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, όλα τα ψέματα και οι απειλές και από τις δύο πλευρές, σταδιακά θα ξεχαστούν και το μόνο που θα μείνει είναι λιτότητα και επιθέσεις ενάντια στους εργαζόμενους, στην νεολαία και τους φτωχούς, οι οποίοι τελικά θα κληθούν να πληρώσουν το τίμημα της οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού. Είτε μέσα ή έξω από την Ε.Ε, μέσα στον καπιταλισμό, τα αφεντικά και οι τραπεζίτες θα είναι αυτοί που θα παίρνουν όλες τις τελικές αποφάσεις στην κοινωνία, με τους καθημερινούς ανθρώπους να πληρώνουν τελικά τις αποτυχίες του συστήματος τους.
Οπότε το καθήκον που απορρέει από την σημερινή πολιτική συγκυρία, για τους εργαζόμενους και τη νεολαία, είναι να χτίσουν ένα κίνημα ικανό να παλέψει για μια γνήσια απάντηση, για μια γνήσια εναλλακτική λύση στην λιτότητα, την εναλλακτική λύση ενός σοσιαλιστικού προγράμματος. Ο Κόρμπιν και οι υπόλοιποι ηγέτες του εργατικού κινήματος θα πρέπει να κινηθούν στην κατεύθυνση να νικήσουν τους Τόρις ( και αυτούς που στηρίζουν το «Brexit» και αυτούς που στηρίζουν την παραμονή στην Ε.Ε.) στη βάση ενός τέτοιου προγράμματος.
Είναι ξεκάθαρο ότι ο Κόρμπιν και το τεράστιο κίνημα υποστήριξης που έχει ανάμεσα στους εργάτες και τη νεολαία, συνεχώς υπονομεύεται από μια κλίκα στη δεξιά πτέρυγα μέσα στο Εργατικό Κόμμα που έχει περισσότερα κοινά με την κυβέρνηση των Συντηρητικών, παρά με το ίδιο το εκλογικό τους σώμα. Τα μέλη του Εργατικού Κόμματος, πρέπει να χρησιμοποιήσουν τα δημοκρατικά τους δικαιώματα και να διώξουν αυτούς τους εναπομείναντες μπλερικούς καριερίστες και να τους αντικαταστήσουν με εκλεγμένους αντιπροσώπους, που θα υπερασπιστούν το πρόγραμμα με το οποίο εκλέχθηκε ο Κόρμπιν.
Να παλέψουμε για τον σοσιαλισμό στη Βρετανία, στην Ευρώπη και σ’ ολόκληρο τον κόσμο!
Μποϋκοτάζ στο αντιδραστικό δημοψήφισμα!
Κάτω η κυβέρνηση των Συντηρητικών – Κυβέρνηση των Εργατικών με σοσιαλιστικό πρόγραμμα!
Κάτω η Ευρωπαϊκή Ένωση! Εμπρός για τις Ενωμένες Σοσιαλιστικές Πολιτείες της Ευρώπης!
Του: Τζος Χολρόιντ – από την εφημερίδα «Socialist Appeal» του βρετανικού τμήματος της Διεθνούς Μαρξιστικής Τάσης (ΙΜΤ)
Μετάφραση: Αλέξης Μητσόπουλος, Σοφία Παπακωνσταντίνου, Εύη Τούντα
Επιμέλεια: Εύη Τούντα
