Η πρόσφατη απεργία πείνας του Πάνου Ρούτσι, πατέρα του 22χρονου Ντένι Ρούτσι που σκοτώθηκε στο δυστύχημα-έγκλημα των Τεμπών, κατέληξε μετά από 23 μέρες σε μια θριαμβευτική νίκη
Από την πρώτη στιγμή της απεργίας πείνας του Π. Ρούτσι, κορυφαίοι υπουργοί επιδόθηκαν στη συκοφάντηση του αγώνα του. Ο υπουργός Υγείας Α. Γεωργιάδης ισχυριζόταν ότι ο Ρούτσι αρνούταν να εξεταστεί από κλιμάκια του ΕΚΑΒ, ενώ εκείνος δήλωνε ότι εξεταζόταν τακτικά από την ιατρική του ομάδα. Αμφισβήτησε τις ιατρικές γνωματεύσεις της επικεφαλής της ομάδας και γιατρού στο Γ. Κ. Νοσοκομείο Νίκαιας, Ο. Κοσμοπούλου, εξαιτίας των ιδιοτήτων της ως μέλος αριστερής αντικαπιταλιστικής οργάνωσης και ως συνδικαλίστρια αγωνίστρια, υπονοώντας ότι η κατάσταση του Ρούτσι δεν υπήρξε πράγματι κρίσιμη και ότι δεν έκανε πραγματική απεργία πείνας. Και βέβαια, δεν παρέλειψε να εμφανίσει την απεργία πείνας του Ρούτσι ως «οργανωμένο σχέδιο» της δικηγόρου του και επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας, Ζ. Κωνσταντοπούλου, ώστε να καθυστερήσει η έναρξη της δίκης.
Ο υπουργός Δικαιοσύνης Γ. Φλωρίδης διατυμπάνιζε το ωμό ψέμα ότι δεν υπάρχει αίτημα εκταφής σορών και διενέργειας εξετάσεων από συγγενείς, επιτέθηκε στους τεχνικούς συμβούλους των συγγενών ως «απατεώνες» που θέλουν να αναβιώσουν τη «συνωμοσία του ξυλολίου» και ισχυρίστηκε και αυτός ότι πρόκειται για μεθοδεύσεις της Κωνσταντοπούλου και άλλων συνηγόρων για να καθυστερήσει η έναρξη της δίκης.
Στο ίδιο «μήκος κύματος» κινήθηκε και ο «ανεξάρτητος» Άρειος Πάγος, δηλώνοντας αναρμοδιότητα για τα αιτήματα εκταφών αλλά τονίζοντας ότι κάτι τέτοιο γενικά δεν προβλέπεται και νουθετώντας τους συγγενείς να αντισταθούν σε όσους αποσκοπούν στην «καθυστέρηση με οποιοδήποτε τρόπο στην έναρξη της δίκης». Και οι αρμόδιες δικαστικές Αρχές θεώρησαν ότι εφόσον – σκανδαλωδώς – δεν δικαιολογήθηκαν εκταφές πριν ολοκληρωθεί η ανάκριση, το αίτημα πλέον δεν έστεκε νομικά.
Μια σπουδαία νίκη – ο αγώνας συνεχίζεται!
Όλα τα παραπάνω άλλαξαν δραστικά, καθώς η απεργία πείνας του Πάνου Ρούτσι συνεχιζόταν. Η κυβέρνηση και η άρχουσα τάξη άρχισαν να φοβούνται μια γιγάντωση του κινήματος αλληλεγγύης και ακόμα κι ένα ενδεχόμενο κίνημα εξεγερσιακού χαρακτήρα σε περίπτωση που ο απεργός πείνας κατέληγε. «Ξαφνικά», κορυφαίοι αστοί πολιτικοί – ακόμα και Υπουργοί – άρχισαν να ζητούν να ικανοποιηθούν τα αιτήματα του απεργού πείνας, ο Φλωρίδης «εκτίμησε» ότι θα υπάρξει σχετική κίνηση από την «ανεξάρτητη Δικαιοσύνη», ο «αναρμόδιος» Άρειος Πάγος ανακοίνωσε ότι τα αιτήματα «πρόκειται σύντομα να απαντηθούν από τους αρμόδιους (…) λειτουργούς» και τελικά, η αρμόδια Εισαγγελέας εξέδωσε εντολή εκταφής.
Όταν δε ανακοινώθηκε πως αυτή θα γίνει μόνο για ταυτοποίηση μέσω DNA και όχι για βιοχημικές και τοξικολογικές εξετάσεις, και χωρίς τη συμμετοχή τεχνικών συμβούλων της οικογένειας, ο Ρούτσι δήλωσε ότι πρόκειται για εμπαιγμό και ότι εκείνος συνεχίζει «μέχρι τέλους». Έτσι, τις επόμενες μέρες η εντολή τροποποιήθηκε και ήρθε η πλήρης ικανοποίηση των αιτημάτων του απεργού πείνας και των υπολοίπων συγγενών, σηματοδοτώντας μια σπουδαία νίκη ενάντια στην κυβέρνηση και το αστικό καθεστώς.
Αλλά ο αγώνας για απόδοση πραγματικής δικαιοσύνης για το έγκλημα των Τεμπών κάθε άλλο παρά τελείωσε. Και ο ηρωικός αγώνας του Π. Ρούτσι υπογράμμισε εκ νέου ότι δεν μπορεί να υπάρξει απόδοση δικαιοσύνης αν δεν ανατραπεί η κυβέρνηση του εγκλήματος και της συγκάλυψης για να αντικατασταθεί από μια εργατική κυβέρνηση, και χωρίς να αντικατασταθούν η αστική «Δικαιοσύνη» και οι άλλοι αντιδημοκρατικοί θεσμοί του αστικού κράτους από τους θεσμούς μιας δημοκρατικής εξουσίας του εργαζόμενου λαού.