Οι απολογητές του συστήματος στην Ελλάδα ονομάζουν τα τελευταία πέντε με έξι χρόνια, ως «χρόνια της ελληνικής κρίσης». Η αλήθεια είναι ότι ζούμε την πιο βαθειά κρίση του καπιταλισμού στην ιστορία του σε παγκόσμιο επίπεδο ως αποτέλεσμα των δομικών και λειτουργικών αντιφάσεων και αδιεξόδων του. Από την άλλη μεριά όμως η άρχουσα τάξη, να την παρουσιάσει ως συνέπεια λανθασμένων κυβερνητικών και κρατικών επιλογών και επιχειρεί να μεταθέσει το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης στην εργατική τάξη (είτε λόγω των «εκλογικών επιλογών» της, είτε λόγω κάποιας υποτιθέμενης «σπάταλης ζωής»), Κατ’ αυτόν τον τρόπο αφενός προσπαθεί να αποκρύψει την ευθύνη των αστών και αφετέρου για να δημιουργήσει το ανάλογο ενοχικό σύνδρομο, το οποίο θα αποτρέψει οποιαδήποτε μορφή αντίστασης σε αυτό το καθεστώς, αλλά και θα ανακόψει εξαρχής οποιαδήποτε ιδέα κ διάθεση ανατροπής του.
Στα πλαίσια λοιπόν της επιδίωξης της ηθικής και φυσικής εξόντωσης των επαναστατικών δυνάμεων και δυνατοτήτων, αλλά πολύ περισσότερο θέλοντας να διατηρήσουν τον έλεγχο πάνω στις μάζες και στα μέσα παραγωγής, οι αστοί δεν διαπραγματεύονται καν την μείωση των υπερκερδών τους αλλά ούτε έχουν ιδέα για το πώς θα μπορούσε ο καπιταλισμός να βγει από το τέλμα στο οποίο βρίσκεται. (Οι κομμουνιστές γνωρίζουμε τη λύση : Είναι η αντικατάστασή του από τον σοσιαλισμό!)
Έτσι, με απλά λόγια θα μπορούσε κανείς να πει ότι η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα πληρώνουν τα σπασμένα! Η κατακόρυφη πτώση των εισοδημάτων, η ραγδαία αύξηση της ανεργίας και η αποδόμηση και διάλυση των δομών Υγείας και του κράτους πρόνοιας έχουν φέρει την πλειοψηφία του πληθυσμού αντιμέτωπη με μια εφιαλτική πραγματικότητα.
Αυτό που ξεκίνησε ως περιορισμός της πιστοληπτικής και καταναλωτικής ικανότητας του μεγαλύτερου μέρους όχι μόνο των εργαζομένων αλλά και των μικροαστών, εξελίχθηκε πλέον σε ολική αδυναμία ανταπόκρισης όχι μόνο σε έκτακτες μικρές ή μεσαίες οικονομικές απαιτήσεις αλλά ακόμη και στην κάλυψη των βασικών καθημερινών υποχρεώσεων και αναγκών!
Δεν μιλούμε πλέον για το ότι κάποιοι δεν μπορούν να πάνε διακοπές, ή να αγοράσουν ακριβά και «επώνυμα» ρούχα, παπούτσια κτλ. Mιλάμε για το ότι οι περισσότεροι δεν μπορούν να πληρώσουν το ενοίκιο ή το στεγαστικό δάνειο και κινδυνεύουν άμεσα να βρεθούν άστεγοι, για ανθρώπους που δεν μπορούν να αγοράσουν τροφή για αυτούς και τα παιδιά τους, αλλά και για πάμπολλους ανασφάλιστους που είναι αβοήθητοι απέναντι στις ασθένειες.
Αυτήν την καθημερινή τραγωδία ονομάζουν «ανθρωπιστική κρίση» ΜΜΕ, κόμματα, φορείς, ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ την ονομάζει έτσι. Την κατήγγειλε ως αντιπολίτευση, υποσχέθηκε προεκλογικά με την εξαγγελία του «Προγράμματος της Θεσσαλονίκης» να την καταπολεμήσει και τώρα ως κυβέρνηση καλείται από την κοινωνία να εκπληρώσει τις υποσχέσεις του.
Όμως οι συνεχείς υποχωρήσεις και οι συμβιβασμοί της κυβέρνησης ταξικής συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, η απροθυμία ρήξης με τους εκβιαστές τοκογλύφους αλλά και με την εγχώρια αστική τάξη και τα συμφέροντα της διαφθοράς και της διαπλοκής (παρά τις συνεχείς αντικυβερνητικές επιθέσεις μέσω των αστικών ΜΜΕ) απογοητεύουν μέρα με την μέρα όλο και μεγαλύτερο μέρος της εργατικής τάξης και των μικροαστών που εμπιστεύτηκαν και ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ στις 25/01.
Οι προεκλογικές υποσχέσεις του «Προγράμματος της Θεσσαλονίκης» παραμένουν ανεκπλήρωτες ενώ κυβερνητικά στελέχη παραδέχονται δημοσίως στα ΜΜΕ ότι πολλές από αυτές ακυρώνονται είτε «εκ των πραγμάτων», είτε στα πλαίσια των «διαπραγματεύσεων με τους εταίρους».`
Η φτώχεια, η δυστυχία, οι στερήσεις, οι αυτοκτονίες, η τραγωδία για την συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού συνεχίζεται και η λαϊκή δυσαρέσκεια, αν και σε χαμηλά ακόμη επίπεδα λόγω της δημοφιλίας της νέας κυβέρνησης, δεν θα αργήσει να εκδηλωθεί και να διογκωθεί με επικίνδυνες προοπτικές για την κυβέρνηση, για το ενδεχόμενο επιστροφής των παραδοσιακών αστικών κομμάτων στην εξουσία, αλλά και την άνοδο της δύναμης και της επιρροής της ναζιστικής συμμορίας της Χ.Α.
Στην κατεύθυνση της προσπάθειας υπέρβασης όλων αυτών των εμποδίων, αλλά και της μερικής έστω αντιμετώπισης αυτών των κινδύνων, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ κατέθεσε το νομοσχέδιο για «την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης».
Ο χαρακτήρας του νομοσχεδίου δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση ουσιαστική λύση του προβλήματος. Δεν είναι καν μια ουσιαστική απόπειρα μερικής επίλυσης μέσα σε αστικά πλαίσια. Κινείται στο επίπεδο επικοινωνιακών τακτικών της προηγούμενης μνημονιακής συγκυβέρνησης ΝΔ- Πασόκ, εφαρμόζοντας στην ουσία ρυθμίσεις των προκατόχων, που είχαν τη μορφή «πασαλείμματος» και «φιλοδωρήματος» στην ουσία εμπαιγμού των εξαθλιωμένων λαϊκών στρωμάτων.
Συμπληρώνει προγράμματα της Αυτοδιοίκησης που στην ουσία χρηματοδοτούνται από το ΕΣΠΑ και δε δίνουν καμία ουσιαστική λύση.
Αυτό γίνεται ξεκάθαρο με την πρώτη μάτια στα βασικά μέτρα του νομοσχεδίου που είναι τα εξής :
1) Δωρεάν επανασύνδεση και παροχή ηλεκτρικού ρεύματος.
2) Επίδομα ενοικίου κατοικίας.
3) Επίδομα σίτισης με εκπτωτικά κουπόνια.
4) Ιατροφαρμακευτικές παροχές σε ανέργους και ασθενείς οικονομικά ομάδες.
Καταρχάς τα μέτρα δεν είναι ασφαλώς από μόνα τους κάτι κακό. Ο,τιδήποτε μπορεί να βελτιώσει τη ζωή των εξαθλιωμένων ανθρώπων είναι θετικό και καλοδεχούμενο.
Η λογική όμως και οι αντικειμενικές συνθήκες δεν μπορούν να επιτρέψουν σε ημίμετρα και επικοινωνιακά τεχνάσματα να παρουσιάζονται σαν κοσμογονικά σωτήρια μέτρα και ρηξικέλευθες πολιτικές αποφάσεις και ενέργειες που αλλάζουν καθοριστικά την ζοφερή πραγματικότητα και αποτελούν σημαντικά βήματα προόδου.
Τα πασαλείμματα και τα φιλοδωρήματα δεν είναι η λύση.
Όταν όσο αφορά το μέτρο για την επανασύνδεση και παροχή ηλεκτρικού ρεύματος το νομοσχέδιο μιλά για ρυθμίσεις και όχι διαγραφές οφειλών, ούτε για μειώσεις τιμολογίων και την ίδια στιγμή οι οφειλέτες και καταναλωτές είναι οικογένειες που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας σε άθλιες συνθήκες…
Όταν το επίδομα ενοικίου θα χορηγείται κατευθείαν στον ιδιοκτήτη του ακινήτου και το ποσό θα είναι 220 ευρώ (συμπεριλαμβανομένου του ΦΠΑ !!) ανά οικογένεια..
Όταν το επίδομα σίτισης θα δίνεται σε εκπτωτικά κουπόνια (!) με εισοδηματικά κριτήρια (εισοδήματα από κάθε πηγή) τα οποία θα παρέχονται από τα καταστήματα, στην διακριτική ευχέρεια και ευαισθησία θα απευθύνεται η κυβέρνηση (!!!) προκειμένου να τα παρέχουν στους καταναλωτές που θα τα δικαιούνται…
Όταν όσον αφορά τις ιατροφαρμακευτικές παροχές, στην ουσία μιλούμε για τις ρυθμίσεις του νόμου Βρούτση της συγκυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου. Και είναι εμπαιγμός όταν η τωρινή συγκυβέρνηση δεν καταργεί την απαράδεκτη και απάνθρωπη αλλαγή του ορίου των ενσήμων προκειμένου να αποκτήσει κάποιος την ασφαλιστική κάλυψη, από τα 50 στα 100 ένσημα το χρόνο. Πώς θα εξασφαλίσει 100 μεροκάματα ένας άνεργος σήμερα, όταν η ανεργία έχει εκτοξευθεί (ιδιαιτέρως στη νεολαία) και οι μακροχρόνια άνεργοι πολλαπλασιάζονται συνεχώς;
Για τους ασφαλισμένους στον ΟΑΕΕ, προϋπόθεση είναι να μην οφείλουν ασφαλιστικές εισφορές ή να έχουν κάνει ρύθμιση. Μα πώς να γίνει κάτι τέτοιο όταν και οι ελεύθεροι επαγγελματίες μαστίζονται από τον εφιάλτη της ανεργίας;
Η διοίκηση του ΟΑΕΕ είχε αποφασίσει τον περασμένο Ιούλιο τη δωρεάν παροχή ιατροφαρμακευτικής κάλυψης και νοσηλείας στον ΕΟΠΠΥ μέχρι 28/02/2015 στους ελεύθερους επαγγελματίες που δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν στις οικονομικές υποχρεώσεις τους, καθώς έχαναν ή είχαν χάσει τις επιχειρήσεις τους. Με το νέο νομοσχέδιο, αυτό ισχύει μόνο υπό τους νέους όρους. Ναι μεν η απόφαση ήταν προσωρινή και ίσχυε μέχρι τέλη Φεβρουαρίου, όμως δημιουργούσε ένα προηγούμενο άνευ όρων βοήθειας. Αυτό αναιρείται τώρα.
Καταλαβαίνει κανείς ότι στην ουσία καμία πρόοδος δε συντελείται.
Στην καλύτερη περίπτωση είναι ελλιπέστατα και αναποτελεσματικά μέτρα, στην χειρότερη εμπαιγμός!
Δε λύνονται τα ουσιαστικά προβλήματα, δεν εξασφαλίζεται η αξιοπρεπής και άνετη διαβίωση που δικαιούνται οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι και η νεολαία, δεν γίνεται καν το πρώτο πραγματικό βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση!
Κανένα μέτρο δεν αφορά στην άμεση και επείγουσα καταπολέμηση της γάγγραινας της ανεργίας που καταστρέφει και απορρυθμίζει την κοινωνία! Κανένα μέτρο για την φορολόγηση του μεγάλου πλούτου. Οι εργαζόμενοι και η νεολαία που χτυπιούνται αλύπητα από την ανεργία και την φτώχεια έχουν ανάγκη δραστικών μέτρων. Αυτό όμως δεν μπορεί να γίνει με την υποταγή και τον συμβιβασμό, μέσα στον ετοιμοθάνατο καπιταλισμό, ούτε καν με τις ουτοπιστικές και αδιέξοδες, καταδικασμένες σε αποτυχία κεινσυανές πολιτικές!
Η εργασία, η Υγεία, η ευημερία του λαού μπορούν να εξασφαλιστούν μόνο με την ρήξη και την επανάσταση που οδηγούν στην σοσιαλιστική κοινωνία!
Κοινωνικοποίηση των τραπεζών και των μέσων παραγωγής!
Φορολόγηση και απαλλοτρίωση του μεγάλου κεφάλαιου χωρίς αποζημιώσεις!
Κοινωνικοποίηση της εκκλησιαστικής και μοναστηριακής περιουσίας!
Δημόσια και δωρεάν Υγεία και Παιδεία!
Εργατικός έλεγχος και εξουσία!
Διεθνιστική αλληλεγγύη και κοινή επαναστατική δράση με την εργατική τάξη σε όλη την Ευρώπη και τον κόσμο!
Μιχάλης Δημητρουλάκης
