Πριν από λίγες βδομάδες, ο διαγραμμένος από τη ΝΔ βουλευτής Πάνος Καμένος ανακοίνωσε την ίδρυση του νέου κόμματος «Ανεξάρτητοι Έλληνες». Η ανακοίνωση έγινε με την ανάρτηση από τον ίδιο στο διαδίκτυο, του παρακάτω μηνύματος: «Το δικό μας κίνημα γεννήθηκε. Η Παναγία να είναι βοηθός και προστάτης. Είμαστε Πολλοί. Είμαστε Ανεξάρτητοι. Είμαστε Έλληνες». Λίγες μέρες αργότερα, στις 11 Μαρτίου, ο βουλευτής παρουσίασε στο χωριό του Διστόμου την ιδρυτική διακήρυξη του κόμματος: ένα μίγμα δημαγωγίας, θρησκοληψίας και εθνικιστικού δηλητηρίου.
Ο Π. Καμμένος διαγράφτηκε από την Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας και έγινε ανεξάρτητος βουλευτής όταν τον περασμένο Νοέμβριο δεν έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση Παπαδήμου. Τρεις μήνες αργότερα καταψήφισε το «Μνημόνιο 2» με αποτέλεσμα να διαγραφεί και από μέλος της ΝΔ. Έτσι, το νέο κόμμα του και ο ίδιος εμφανίζονται ως «αντι-μνημονιακοί». Έχει επίσης, επανειλημμένα αναφέρει, πως οι «Ανεξάρτητοι Έλληνες» δεν αναγνωρίζουν το «επαχθές» μέρος του δημόσιου χρέους. Τα παραπάνω συνδυάζονται με συχνές δηλώσεις για «παραδειγματική τιμωρία των πολιτικών που παρέδωσαν την εθνική μας κυριαρχία, από ειδικά δικαστήρια».
Την ίδια στιγμή όμως, στην Ιδρυτική Διακήρυξη του κόμματος αναφέρεται ότι: «Πιστεύουμε σε μια ορθολογική ανάπτυξη με κυρίαρχο μοχλό την ελεύθερη αγορά». Με αυτόν τον τρόπο επαναλαμβάνεται η αυταπάτη πως η «ελεύθερη αγορά» είναι κάτι ριζικά διαφορετικό από την «οικονομική τρομοκρατία των τοκογλύφων». Άλλωστε, ο Καμμένος συχνά έχει περιγράψει την κρίση της ελληνικής οικονομίας ως αποτέλεσμα μιας συνομωσίας της «Νέας Τάξης πραγμάτων». Στην πραγματικότητα όμως, η υπερχρέωση του ελληνικού κράτους είναι συνέπεια της επίδρασης της διεθνούς καπιταλιστικής κρίσης στον αδύναμο ελληνικό καπιταλισμό. Οι αιτίες της καπιταλιστικής αυτής κρίσης είναι οι εγγενείς αντιφάσεις της «ελεύθερης αγοράς», δηλαδή του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής. Η κερδοσκοπία και το τζογάρισμα στις κρατικές χρεοκοπίες (CDS κ.α.) δεν είναι παρά έκφραση του παρασιτισμού της άρχουσας τάξης και ενός τέτοιου σαπισμένου συστήματος.
Ο συγκεκριμένος βουλευτής δεν είναι καθόλου μια «αθώα περιστερά». Έχει πορεία δυο δεκαετιών στο παραδοσιακό κόμμα της αστικής τάξης, την ΝΔ. Ως συνεπής αστός πολιτικός λοιπόν, δεν παραλείπει να ακολουθήσει την γνωστή τακτική της προσπάθειας να εκτραπεί η αγανάκτηση των μαζών προς «τους ξένους». Με την αναγωγή σε «προμετωπίδες», ζητημάτων όπως η «απόρριψη της εκχώρησης της εθνικής κυριαρχίας» και ο «καθορισμός των Ελληνικών Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών (ΑΟΖ)», ποτίζει με εθνικιστικό δηλητήριο τα αντανακλαστικά που ενεργοποιεί στο λαό η ωμή επέμβαση της τρόικας στην Ελλάδα και αποκρύπτει την ταξική φύση της επίθεσης που δέχεται η πλειοψηφία της κοινωνίας. Αυτό δεν τον εμποδίζει βέβαια να δηλώνει σε πρόσφατη τηλεοπτική του συνέντευξη περήφανος που ως Υφυπουργός της μισητής κυβέρνησης Καραμανλή το διάστημα 2007-09 «έφερε την COSCO στο λιμάνι», παρέδωσε δηλαδή στους Κινέζους καπιταλιστές ένα τεράστιο κομμάτι του λιμανιού του Πειραιά και τους εργαζόμενους σε αυτό.
Η «πολιτική ταυτότητα» των «Ανεξάρτητων Ελλήνων» αποτελεί ένα συνονθύλευμα κραυγών ενάντια στην «γερμανική κατοχή» και δημαγωγικής αντίθεσης στα Μνημόνια, με παράλληλη υποστήριξη σε επιθετικές κινήσεις των ντόπιων και ξένων καπιταλιστών ενάντια στην εργατική τάξη. Το νέο κόμμα του Π. Καμμένου, μπορεί να φανεί πολύ χρήσιμο τους σχεδιασμούς της αστικής τάξης. Μπορεί οι Έλληνες αστοί ενόψει των εκλογών να υποστηρίζουν με όλες τους τις δυνάμεις τον Α. Σαμαρά, αλλά θα χρησιμοποιήσουν τους «Ανεξάρτητους Έλληνες» ως ανάχωμα στην κίνηση πρώην ψηφοφόρων της ΝΔ προς την Αριστερά.
Ο πατριωτισμός που έχει «τρυπώσει» στον λόγο των Αριστερών ηγεσιών, δυστυχώς, κάθε άλλο παρά βοηθάει στο ξεσκέπασμα του ύπουλου ρόλου του Καμμένου. Η ηγεσία του ΚΚΕ έχοντας υιοθετήσει την παραδοσιακή σταλινική διαστρέβλωση του μαρξισμού, έχει καταλήξει πάμπολλες φορές να «συμβουλεύει» την ελληνική αστική τάξη στα «εθνικά θέματα» (σχέσεις Ελλάδας-Τουρκίας και Αιγαίο, ονομασία της Δημοκρατίας της Μακεδονίας). Για όσους μάλιστα έχουν αμφιβολίες, η ηγεσία του ΚΚΕ έχει σπεύσει να ξεκαθαρίσει ήδη από την Εισαγωγή του Προγράμματος του κόμματος ότι «το ΚΚΕ είναι κόμμα βαθιά πατριωτικό». Η ηγετική πλειοψηφία του ΣΥΝ από την άλλη, το τελευταίο διάστημα έχει στραφεί εμφανώς σε μια πατριωτική ρητορική. Υποστηρίζει πως ο αγώνας είναι ένα «πατριωτικό καθήκον» και όχι αγώνας για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης, θέτοντας ταυτόχρονα καθήκοντα στην ελληνική άρχουσα τάξη για το πώς θα διαπραγματευτεί καλύτερα με τους δανειστές. Μάλιστα, το μέλος της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του κόμματος σ. Ν. Παππάς έφτασε στο σημείο να υποστηρίξει πως «δεν πρέπει να αναζητούμε προφάσεις για να σταματήσουμε την υλοποίηση του αντιμνημονιακού μετώπου» έχοντας συμπεριλάβει σε αυτό και «όσους αποδεσμεύονται από την ΝΔ»!
Αυτή η τακτική των ηγεσιών της Αριστεράς είναι άκρως επιζήμια και εντείνει την σύγχυση των εργαζόμενων που προκαλεί η αστική προπαγάνδα. Η επιστροφή της Αριστεράς στον επαναστατικό, διεθνιστικό μαρξισμό και στο πρόγραμμα του σοσιαλισμού αποτελεί αδιαπραγμάτευτο όρο για την νίκη του εργατικού κινήματος και την αποτελεσματική καταπολέμηση του αστικού, πατριωτικού δηλητηρίου της δημαγωγίας τύπου Καμμένου και «Ανεξάρτητων Ελλήνων».
