ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗΣ ΤΑΣΗΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ – 27/1/2015
Μέσα σ’ ένα απόλυτα αναμενόμενο και φυσιολογικό, γενικευμένο κλίμα πολιτικής σύγχυσης, αυταπατών και χαμηλών προσδοκιών, η πλειονότητα της εκλογικής βάση του κόμματός μας, τείνει να αποδέχεται σαν «λογική» την επιλογή κυβερνητικής συνεργασίας με τους ΑΝΕΛ, με το επιχείρημα ότι, με δεδομένη την άρνηση της ηγεσίας του ΚΚΕ για συνεργασία, «δεν υπήρχε δρόμος» για να σχηματιστεί μια σταθερή αυτοδύναμη αριστερή κυβέρνηση. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Ασφαλώς όχι.
Καταρχάς είναι αυτονόητες οι καθοριστικές ευθύνες της ηγεσίας του ΚΚΕ για τη μη πραγματοποίηση του ζωτικού σκοπού μιας αυτοδύναμης αριστερής συγκυβέρνησης. Την ώρα που ο εργαζόμενος λαός έδωσε με την ψήφο του μια μεγάλη – ακόμα και απόλυτη στις μεγάλες πόλεις – πλειοψηφία στα κόμματα που προέρχονται από το αριστερό και κομμουνιστικό κίνημα, η ηγεσία του ΚΚΕ αρνήθηκε να αξιοποιήσει αυτή την εντολή για να φέρει στο προσκήνιο μια λύση εξουσίας υπέρ των συμφερόντων της εργατικής τάξης, υιοθετώντας μια στάση Πόντιου Πιλάτου, αποφεύγοντας ακόμα και να προβάλει στοιχειωδώς προγραμματικές θέσεις – όρους που θα φανέρωναν στα μάτια του λαού την ανωτερότητα και τη χρησιμότητα των κομμουνιστικών ιδεών. Με αυτή τη σεχταριστική στάση, όχι μόνο δεν «ξεσκέπασε», αλλά αντίθετα προμήθευσε με πολιτική νομιμοποίηση την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και την αναζήτηση από την πλευρά της συμμάχων στο αστικό πολιτικό στρατόπεδο.
Όμως αυτή η απαράδεκτη ταξικά και πολιτικά στάση της ηγεσίας του ΚΚΕ δεν δικαιώνει στο ελάχιστο την επιλογή της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ να συνεργαστεί με ένα αστικό, δεξιό εθνικιστικό κόμμα, δένοντας μόνη τα χέρια της και αποδεχόμενη τις «κόκκινες γραμμές» του Καμμένου που θα εμποδίζουν την εφαρμογή κάθε ουσιαστικού, αριστερού – ριζοσπαστικού μέτρου στην κυβέρνηση. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ αντίθετα, θα μπορούσε με συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές να υπηρετήσει το σκοπό του σχηματισμού μιας αυτοδύναμης αριστερής κυβέρνησης. Οι επιλογές αυτές θα έπρεπε και θα μπορούσε να ήταν οι ακόλουθες:
1ο Η ηγεσία του ΚΚΕ δεν αρνήθηκε, αντίθετα δημόσια αναγκάστηκε να αποδεχθεί ότι θα ψηφίσει όποιο φιλεργατικό – αντιμνημονιακό μέτρο έρθει στη Βουλή. Έτσι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να ζητήσει από το ΚΚΕ, όχι αφηρημένα μια ψήφο ανοχής σε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αλλά μια ψήφο ανοχής για ένα συγκεκριμένο, κοινά συμφωνημένο διάστημα που απαιτείται για να ψηφιστούν στη Βουλή όλα τα φιλεργατικά μέτρα του προγράμματος της Θεσσαλονίκης, μαζί με άλλα βασικά μέτρα που θα μπορούσε να προτείνει το ΚΚΕ.
2ο Φυσικά, η πρόταση παροχής ψήφου ανοχής για συγκεκριμένο ορίζοντα στη βάση αυτών των κοινά συμφωνημένων μέτρων μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ – ΚΚΕ, θα μπορούσε να απευθυνθεί και στους ΑΝΕΛ, ΧΩΡΙΣ ΟΜΩΣ ΚΑΜΙΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ. Αυτό θα ήταν και ένα πρώτο αξιόπιστο τεστ για τα όρια της (σαθρής, δημαγωγικής και ασυνεπούς κατά την άποψή μας) «αντιμνημονιακής» στάσης τους.
3ο Αν η ηγεσία του ΚΚΕ αρνούταν ακόμα και αυτή την πολύ συγκεκριμένη και χρονικά οριοθετημένη προγραμματική συμφωνία για ψήφο ανοχής, τότε ο ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε άμεσα να οδηγήσει τη χώρα σε νέες εκλογές. Πάνω στη βάση της συνεπούς και υπομονετικής υπεράσπισης της αναγκαιότητας μιας αριστερής αυτοδυναμίας και στηριζόμενος στο μεγάλο λαϊκό ρεύμα υπέρ του – ιδιαίτερα στα μεγάλα αστικά κέντρα – ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να ανεβάσει το εκλογικό ποσοστό του και να εκλεγεί αυτοδύναμος στην κυβέρνηση, με άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Αυτές οι πολιτικές επιλογές θα αποδείκνυαν στην πράξη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κινήθηκε – όχι για «τα μάτια του κόσμου», αλλά με ειλικρίνεια και συγκροτημένα – προς την κατεύθυνση της κυβερνητικής συμμαχίας με το ΚΚΕ. Τι έκανε όμως αντίθετα η ηγεσία; Στην ομιλία του συντρόφου προέδρου το βράδυ των εκλογών δεν υπήρχε ούτε μια συγκεκριμένη έκκληση προς το ΚΚΕ. Η συνολικότερη δημόσια στάση της ηγεσίας έβαζε τυπικά και εντελώς απαράδεκτα στην ίδια μοίρα τη συνεργασία με το ΚΚΕ και τη συνεργασία με το αστικό νεοφιλελεύθερο – Μνημονιακό «Ποτάμι» και με το αστικό, δεξιό και δημαγωγικά αντιμνημονιακό κόμμα των ΑΝΕΛ. Όμως μόνο τυπικά, καθώς ήταν ολοφάνερο ότι είχε ήδη έτοιμη την κυβερνητική συμφωνία με τον Καμμένο, καλυπτόμενη πίσω από το σεχταρισμό του ΚΚΕ και υποκύπτοντας στις αστικές πιέσεις που (από τρόμο φυσικά για μια αριστερή αυτοδυναμία) υποκριτικά εμφανίζουν την προσφυγή σε νέες κάλπες σαν «πολιτική ανωμαλία».
Η Κομμουνιστική Τάση του ΣΥΡΙΖΑ με χθεσινή ανακοίνωσή της εξέφρασε δημόσια και τεκμηριωμένα τη διαφωνία της με την επιλογή σχηματισμού συγκυβέρνησης με τους ΑΝΕΛ. Είναι θλιβερό και πάνω από όλα πολιτικά λαθεμένο και βαθιά επιζήμιο, το γεγονός της δημιουργίας συγκυβέρνησης με ένα δεξιό, εθνικιστικό κόμμα που δημόσια εμφανίζεται σαν ο θεματοφύλακας του αστικού καθεστώτος από τις «υπερβολές της αριστεράς», την ώρα που δεν εξαντλήθηκαν στοιχειωδώς οι υπάρχουσες δυνατότητες για μια αυτοδύναμη αριστερή κυβέρνηση.
Κατανοούμε ότι – ασφαλώς εντελώς λαθεμένα – για τον απλό εργαζόμενο κόσμο που ψήφισε τον ΣΥΡΙΖΑ, οι ΑΝΕΛ αντιπροσωπεύουν έναν «αναγκαίο (έστω δεξιό και αβέβαιο) αντιμνημονιακό» σύμμαχο. Η σύγχυση και οι αυταπάτες όλων αυτών των ανθρώπων θα εξαλειφθούν γρήγορα πάνω στη βάση της ζωντανής εμπειρίας των γεγονότων.
Όμως δεν μπορούμε παρά να σημειώσουμε με ειλικρίνεια, ότι για την ηγεσία του κόμματός μας, η συνεργασία με τους ΑΝΕΛ δεν αντιπροσωπεύει το ίδιο πράγμα. Για εκείνην, αποτελεί το άλλοθι για να αποφύγει τις ριζοσπαστικές ευθύνες που δημιουργεί μια αριστερή αυτοδυναμία και ένα μέσο για μια ακόμα απόπειρα καθησυχασμού της άρχουσα τάξης, σε μια διαδικασία συμφιλίωσης με την οικονομική και πολιτική της εξουσία.
Δυστυχώς την κρίσιμη αυτή στιγμή, που η ηγεσία της «Αριστερής Πλατφόρμας» θα όφειλε να αποτελέσει το μεγάλο ανάχωμα στην επιζήμια συνεργασία με τους ΑΝΕΛ και να υπερασπίσει με συνέπεια τον άλλο δρόμο για μια αριστερή αυτοδυναμία, «κλείνει τα μάτια» και συμμετέχει κανονικά στην κυβέρνηση για να συγκυβερνήσει με τον δημαγωγικό, αστικό συρφετό των ΑΝΕΛ…
Η Κομμουνιστική Τάση καλεί κάθε αριστερό αγωνιστή του ΣΥΡΙΖΑ να αντισταθεί στην ψευδεπίγραφη λογική του μονόδρομου της συμμαχίας με τους ΑΝΕΛ και να παλέψει μαζί της στην ακόλουθη πολιτική γραμμή:
– Αγώνας για να μην υπάρξει καμία υποχώρηση από όσες αριστερές – φιλεργατικές δεσμεύσεις περιλαμβάνονταν στο εκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ.
– Υπομονετική υπεράσπιση της ανάγκης να σπάσει η κυβερνητική συμμαχία με τους ΑΝΕΛ και να σχηματιστεί μια αριστερή αυτοδύναμη κυβέρνηση με σοσιαλιστικό πρόγραμμα, για τη διαγραφή του χρέους και το «ξήλωμα» όχι μόνο των Μνημονίων, αλλά και του ίδιου του καπιταλισμού που τα γέννησε.
Κομμουνιστική Τάση του ΣΥΡΙΖΑ 27/1/2015
