Το μαζικό κίνημα που αναπτύσσεται με εντυπωσιακό τρόπο τις τελευταίες μέρες γύρω από την ΕΡΤ, συγκλονίζει ολόκληρη την ελληνική κοινωνία και πιέζει ασφυκτικά τη θνησιγενή συγκυβέρνηση Σαμαρά, οδηγώντας την στο χείλος της κατάρρευσης. Μετά την κατάληψή της από τους χιλιάδες απολυμένους, η ΕΡΤ έχει μετατραπεί σ’ ένα καθημερινό ορμητήριο αγώνα για την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα της χώρας. Ταυτόχρονα, σαν αποτέλεσμα των θαυμάσιων επιτευγμάτων της εργατικής πρωτοβουλίας και αλληλεγγύης έχει αναδειχθεί στο προσκήνιο ένα ζωντανό παράδειγμα εργατικού ελέγχου και εργατικής διοίκησης, που κάνει τους εργαζόμενους ολόκληρης της χώρας να συνειδητοποιούν τις δημιουργικές τους ικανότητες, αποκαλύπτοντας τον κοινωνικά άχρηστο και παρασιτικό ρόλο των αφεντικών και των παχυλά αμειβόμενων στελεχών που διευθύνουν για λογαριασμό τους.
Ποια είναι όμως η αιτία για τη μαζικοποίηση και τη μεγάλη απήχηση αυτού του κινήματος; Σύμφωνα με την κυρίαρχη άποψη μέσα στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, το κίνημα αυτό αναπτύχθηκε για να «διεκδικηθεί η δημοκρατία». Τίποτα όμως, δεν βρίσκεται πιο μακριά από την αλήθεια. Οι χιλιάδες εργαζόμενοι και νέοι που συμμετέχουν στο κίνημα της ΕΡΤ, στην πραγματικότητα ποτέ δεν πήραν στα σοβαρά το παραμύθι της «δημόσιας τηλεόρασης». Η εμπειρία τους έχει αποδείξει ότι η ΕΡΤ με μανδύα το «δημόσιο χαρακτήρα» της, ήταν διαχρονικά ένα όπλο προπαγάνδας στα χέρια της εκάστοτε αστικής κυβέρνησης, δεν πρόβαλε ποτέ, αλλά αντίθετα συκοφαντούσε τους εργατικούς αγώνες και την Αριστερά και ταυτόχρονα, αποτελούσε το ιδανικό πεδίο για τα ρουσφέτια των υπουργών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.
Οι εργαζόμενοι και οι νέοι που συγκεντρώνονται και ξενυχτούν καθημερινά στο Ραδιομέγαρο θέλουν να συμπαρασταθούν σε χιλιάδες απολυμένους συναδέλφους τους και ταυτόχρονα, πάνω από όλα, αξιοποιούν τη μάχη ενάντια στο κλείσιμο της ΕΡΤ παλεύοντας να ανατρέψουν μια κυβέρνηση που καταλαβαίνουν ότι αν μείνει στην εξουσία θα κλείσει μαζικά τα νοσοκομεία, τα σχολεία και τις σχολές, τα ασφαλιστικά ταμεία και τις δημοτικές υπηρεσίες στο βωμό της εξυπηρέτησης των κερδοσκόπων κατόχων ελληνικού χρέους. Με άλλα λόγια, βλέπουν στη μάχη της ΕΡΤ μια ταξική και πολιτική μάχη για την πλήρη ανατροπή των Μνημονίων και των κυβερνήσεων που τα υπηρετούν και όχι αφηρημένα μια «μάχη για τη δημοκρατία».
Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ βέβαια, όταν μιλά για «μάχη για τη δημοκρατία», δεν κάνει ένα αθώο λάθος εκτίμησης των αληθινών ταξικών και πολιτικών κινήτρων των μαζών. Στην πραγματικότητα θέλει να αποφύγει – για μια ακόμα φορά – τις πολιτικές και ταξικές της ευθύνες. Αν βαφτίσεις την παρούσα μεγάλη ταξική μάχη σαν μάχη αφηρημένα «για τη δημοκρατία», τότε το μόνο για το οποίο δεσμεύεσαι μπροστά στους εργαζόμενους είναι να γίνεις εγγυητής για τη λειτουργία των υπαρχόντων αστικοδημοκρατικών θεσμών, χωρίς ταυτόχρονα να εγγυάσαι ότι θα δώσεις ριζική λύση στα προβλήματα της μαζικής φτώχειας και της ανεργίας, εκείνα δηλαδή που βγάζουν όλα αυτά τα χρόνια κατά χιλιάδες τους εργαζόμενους και τους νέους στους δρόμους.
Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να ξεχνάει ότι ηγείται ενός αριστερού, εργατικού κόμματος. Για τα αριστερά εργατικά κόμματα δεν μπορεί να υπάρξει δημοκρατία σε συνθήκες μαζικής φτώχειας και ανεργίας. Τα αριστερά εργατικά κόμματα από τη φύση τους, οφείλουν να είναι πλήρως διαχωρισμένα από τις αταξικές, δημοκρατικές αυταπάτες του φιλελευθερισμού. Για τα αριστερά εργατικά κόμματα που εμπνέονται – σύμφωνα με μια αγαπημένη φράση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ – από την «Μαρξική» σκέψη, πάνω στο έδαφος του καπιταλισμού οι αστικοδημοκρατικοί θεσμοί αποτελούν «φύλλα συκής» για την άγρια εκμετάλλευση της εργατικής τάξης.
Η περίφημη «δημοκρατική εκτροπή» που τάχα λαμβάνει χώρα σύμφωνα με την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα, είναι βγαλμένη από την ίδια τη φύση ενός καθεστώτος που είναι δημοκρατικό μόνο στο βαθμό που δεν απειλούνται τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης, αλλά που περιλαμβάνει μια σειρά διατάξεις και κρατικούς θεσμούς νόμιμης βίαιης επιβολής των συμφερόντων και της θέλησης αυτής της τάξης. Αυτό που πραγματικά συμβαίνει σήμερα δεν είναι μια «εκτροπή», αλλά η αποκάλυψη του ψευδεπίγραφου χαρακτήρα της αστικής δημοκρατίας και των θεσμών της. Οι ισχύοντες νόμοι της «δημοκρατίας» είναι αυτοί που παρείχαν το δικαίωμα για όλες τις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και τα προεδρικά διατάγματα που έχουν μέχρι τώρα περάσει από τις κυβερνήσεις των Μνημονίων. Το υπάρχον, αστικοδημοκρατικό νομοθετικό πλαίσιο είναι αυτό που επιτρέπει και διαφυλάσσει τον αδιαφανή και ελεγχόμενο από τις αστικές κυβερνήσεις χαρακτήρα λειτουργίας της ΕΡΤ και κάθε άλλου κρατικού οργανισμού. Το αντιδραστικό νομοθετικό οπλοστάσιο που επιστρατεύεται σήμερα, δεν βρίσκεται καθόλου εκτός του πλαισίου της υφιστάμενης αστικής δημοκρατίας. Είναι οργανικό της μέρος.
Αυτό άλλωστε ακριβώς το πλαίσιο θεσμών και νόμων της υφιστάμενης ψευτοδημοκρατίας είναι που αμφισβητούν τα θαυμάσια παραδείγματα εργατικού ελέγχου που βλέπουμε στην ΕΡΤ από τους αγωνιζόμενους απολυμένους και τους αλληλέγγυους συναδέλφους τους. Τι μήνυμα στ΄ αλήθεια στέλνει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ σε όλους αυτούς τους εργαζόμενους με την έκκληση για αποκατάσταση της «δημοκρατίας»; Ότι θέλει να αποκαταστήσει την παλιά γνώριμη λειτουργία της ΕΡΤ χωρίς εργατικό έλεγχο και με τα «αποφασίζουμε και διατάσουμε» των παχυλά αμειβόμενων διευθυνόντων; Αν η ηγεσία συμφωνεί με τη νέα, αληθινά δημοκρατική λειτουργία της ΕΡΤ αυτών των ημερών, θα πρέπει να πει καθαρά ότι δεν την ενδιαφέρει κανενός είδους «αποκατάσταση», αλλά ότι αντίθετα θα αγωνιστεί υπέρ της εδραίωσης και της εξάπλωσης των σημερινών μορφών εργατικού ελέγχου και διοίκησης της ΕΡΤ σε όλους τους κρατικούς οργανισμούς και τις υπηρεσίες, σε όλες τις μεγάλες επιχειρήσεις της χώρας.
Επιπρόσθετα, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να καταλάβει ότι οι εργαζόμενοι που συσπειρώνονται στο Ραδιομέγαρο δεν περιμένουν από εκείνη αφηρημένα συνθήματα και θολές εκκλήσεις χωρίς κανένα «δια ταύτα». Αναμένουν μέρες τώρα, να τους προτείνει ένα συγκεκριμένο σχέδιο πάλης για την ανατροπή της συγκυβέρνησης. Από τη δική της πλευρά, η συνδικαλιστική γραφειοκρατία των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, μένοντας πιστή στις παραδόσεις της, φρόντισε με μια 24ωρη γενική απεργία να ανοίξει απλά «το καπάκι της χύτρας» και να εκτονώσει λίγο την εργατική και λαϊκή οργή. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ τι έχει συγκεκριμένα να προτείνει εκτός από μια επετειακή συγκέντρωση – ομιλία του σ. προέδρου στο Σύνταγμα;
Η Κομμουνιστική Τάση του ΣΥΡΙΖΑ καλεί τα μέλη και τους υποστηρικτές του κόμματος να μην μείνουν με «σταυρωμένα τα χέρια», παρακολουθώντας παθητικά την κατώτερη των περιστάσεων στάση της ηγεσίας. Η βάση του ΣΥΡΙΖΑ – ο περιβόητος «ΣΥΡΙΖΑ των μελών» – πρέπει να αναλάβει δράση. Για το σκοπό αυτό έχουμε ήδη προτείνει ένα ψήφισμα για τις τοπικές οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ, με το οποίο τα μέλη θα ζητούν από την ηγεσία να υποστηρίξει και να προετοιμάσει μια γενική απεργία διαρκείας μέχρι να φύγει η ετοιμόρροπη κυβέρνηση Σαμαρά. Διότι η συγκυβέρνηση θα πρέπει να πέσει όχι σαν άμεσο αποτέλεσμα των εσωτερικών της αντιφάσεων, αλλά σαν άμεσο αποτέλεσμα της δράσης του κινήματος των μαζών. Αυτή η εξέλιξη θα αποκαταστήσει την κλονισμένη πίστη της εργατικής τάξης στις δυνάμεις της και θα κάνει την όποια νέα κυβέρνηση εκλεγεί, να υπολογίζει σε κάθε της βήμα τη δύναμη του κινήματος.
- Η συγκυβέρνηση πρέπει να ανατραπεί από το μαζικό κίνημα των εργαζόμενων και της νεολαίας! ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ μαζί με τα συνδικάτα, να υποστηρίξουμε και να προετοιμάσουμε μια γενική απεργία μέχρι την ανατροπή της συγκυβέρνησης, με τη δημιουργία επιτροπών αγώνα σε κάθε εργατικό χώρο και κάθε γειτονιά.
- Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΚΚΕ στη βάση ενός προγράμματος για την ανατροπή των Μνημονίων και την εγκαθίδρυση μιας δημοκρατικά σχεδιασμένης οικονομίας με κοινωνικοποιημένους τους μοχλούς της, είναι η μόνο ριζική πολιτική λύση για τα προβλήματα των εργαζόμενων και είναι απόλυτα ρεαλιστική με τον σημερινό πολιτικό συσχετισμό δυνάμεων.
- Εμπρός στον αγώνα μέχρι τη νίκη, ενάντια στη «δημοκρατία» της φτώχειας και της ανεργίας, για τη δημοκρατία των εργαζόμενων, για την αληθινή δημοκρατία του σοσιαλισμού!
Σταμάτης Καραγιαννόπουλος
