Ένα συνοπτικό άρθρο για την πολιτική κατάσταση στην Τουρκία και τις προεκτάσεις της πρόσφατης εκλογικής επιτυχίας του Ερντογάν.
Στις τουρκικές εκλογές της 1ης Νοέμβρη το κόμμα του Ερντογάν (AKP) κέρδισε μια άνετη πλειοψηφία στο κοινοβούλιο με 49.29% και 313 έδρες, έναντι 25.5% και 134 έδρες που έλαβε το CHP (Ρεπουμπλικανικό Κόμμα), 12% και 42 έδρες το MHP (Εθνικιστικό Κίνημα) και 10.69% με 61 έδρες το HDP (Δημοκρατικό Κόμμα του Λαού). Το AKP πέτυχε σχεδόν 9 ποσοστιαίες μονάδες παραπάνω από ό,τι στις εκλογές του περασμένου Ιουνίου και ανέκτησε την κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Ήταν δίκαιες οι εκλογές; Πώς θα μπορούσαν να είναι δίκαιες όταν το νοτιοανατολικό τμήμα της χώρας, η πατρίδα των Κούρδων, έγιναν στρατιωτικές επιδρομές με 2.000 νεκρούς, όταν το εκλογικό υλικό του HDP κατασχέθηκε και εκατοντάδες γραφεία του λεηλατήθηκαν από ομάδες που προστατεύονται από το κράτος; Όταν χιλιάδες αριστεροί και κούρδοι αγωνιστές (και εκλεγμένοι τοπικοί αξιωματούχοι) έχουν φυλακιστεί χωρίς λόγο; Λίγες μόλις βδομάδες πριν, η βομβιστική επίθεση της Άγκυρας, στην οποία σκοτώθηκαν περισσότερα από εκατό άτομα σε μια διαδήλωση υπέρ της ειρήνης, είχε συγκλονίσει όλη την Τουρκία.
Παρ΄ όλα αυτά, είναι σημαντικό το ότι η πλειοψηφία των ψηφοφόρων ψήφισε κατά του Ερντογάν. Αυτό δείχνει την πολωμένη κατάσταση. Ωστόσο, ήταν καθοριστικό για τη νίκη του Ερντογάν το γεγονός ότι στις μάζες δεν παρουσιάστηκε κανένα ουσιαστικό εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο.
Το CHP ιστορικά είναι το κόμμα που εξέφραζε τις αριστερόστροφες τάσεις. Αλλά δεν φαίνεται καθόλου διαφορετικό από τους τυπικούς «πραγματιστές» αστούς πολιτικούς. Στις εκλογές του περασμένου έτους, το κόμμα ενώθηκε με το ακροδεξιό ΜΗΡ και υπεράσπισε ένα δεξιό οικονομικό πρόγραμμα.
To HDP ήταν μια εξαίρεση στον κανόνα του τουρκικού πολιτικού σκηνικού κατά την τελευταία δεκαετία, καθώς θεωρείται μια ριζοσπαστική φωνή. Την ίδια ώρα, ο ηρωικός αγώνας των Σύριων Κούρδων του YPG, μιας ομάδας η οποία θεωρείται ως μέρος της ίδιας τάσης με το HDP, έχει εμπνεύσει εκατοντάδες χιλιάδες Τούρκους. Επιπρόσθετα, η επίκληση από αυτό του «πνεύματος του πάρκου Γκεζί» και οι βίαιες κυβερνητικές επιθέσεις εναντίον του, έκαναν το κόμμα πόλο έλξης για πολλούς νεολαίους.
Ενώ οι ψήφοι του HDP έπεσαν από 6.000.000 τον Ιούνιο σε 5.100.000, αυτό το αποτέλεσμα παραμένει καλύτερο από τις 3.900.000 ψήφους που έλαβε στις προεδρικές εκλογές του 2014 και διπλάσιες από τις 2.500.000 που έλαβε η κουρδική-αριστερή υποψηφιότητα στις προεδρικές του 2011. Αυτό αντανακλά τη δυναμική ριζοσπαστικοποίησης στην κοινωνία.
Η τριήμερη γενική απεργία μετά τη βομβιστική επίθεση, ήταν το πιο σημαντικό κίνημα των τελευταίων ετών. Ο μόνος τρόπος για να ανατραπεί ο Ερντογάν είναι να προετοιμαστεί ένα επαναστατικό κίνημα. Αλλά η εργατική τάξη δεν έχει την απαιτούμενη ηγεσία. Παραμένει καθήκον του HDP να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ της επαναστατικής νεολαίας και των εργατικών μαζών, συνδέοντας τα καθημερινά αιτήματα με την πάλη κατά του καπιταλισμού.
Χαμίντ Αλιζαντέχ
Μετάφραση από την ιστοσελίδα www.marxist.com:
Χάρης Μασαούτης, Άγγελος Σταμούλης
