Το δράμα της σεισμόπληκτης Αϊτής, συγκλονίζει την παγκόσμια κοινή γνώμη. Οι φυσικές καταστροφές είναι πολύ συχνό φαινόμενο στην Αϊτή. Εδώ και δεκαετίες, σεισμοί και ανεμοστρόβιλοι πλήττουν το μικρό αυτό νησί. Ωστόσο, το μέγεθος των καταστροφών θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί. Το πρόβλημα δεν είναι η «θεία βούληση» ή η γεωγραφική θέση της Αιτής, αλλά το γεγονός ότι ο λαός της Αϊτής είναι όμηρος των ιμπεριαλιστικών σχεδίων που απομυζούν τον πλούτο της χώρας και την καταδικάζουν στην φτώχεια και τη δυστυχία.
Η Αϊτή απέκτησε τυπικά την ανεξαρτησία της το 1804, αλλά πραγματική ανεξαρτησία δεν γεύτηκε ποτέ. Ως αντίποινα μάλιστα για τον αγώνα για την απελευθέρωση από τον γαλλικό ζυγό και την κατάργηση της δουλείας, οι Αϊτινοί πλήρωναν φόρο στην Γάλλια για 150 χρόνια…
Το 1980 με βάση στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας, το 80% του ΑΕΠ της χώρας κατευθυνόταν στις τσέπες του γαλλικού ιμπεριαλισμού. Το αποκορύφωμα της ξένης επέμβασης στη χώρα ήταν το 1991, όταν μαζί με τις ΗΠΑ, η Γάλλια στήριξε το πραξικόπημα εναντίον του προέδρου Ζαν Μπερτράντ Αριστίντ, που είχε εκλεγεί το 1990 με ένα φιλολαϊκό πρόγραμμα. Το 2000 ο Αριστίντ επανεξελέγη και οι ιμπεριαλιστές δεν άργησαν πάλι να επέμβουν αυθαίρετα, στηρίζοντας εκ νέου ένα πραξικόπημα εναντίον του και εγκαθιδρύοντας μια επιτροπή ελέγχου του ΟΗΕ για τη «σταθεροποίηση της περιοχής». Από τότε, η επιτροπή αυτή δεν έχει αποχωρήσει και αποτελεί την πραγματική κυβέρνηση στην Αϊτή μέχρι σήμερα.
Η συστηματική ιμπεριαλιστική εκμετάλλευση της Αϊτής, οδήγησε στο να μην υπάρχουν καθόλου χρήματα για υποδομές και δημόσια έργα για τον λαό. Με γερές υποδομές και ένα εθνικό σχέδιο για τις περιπτώσεις σεισμικών δονήσεων, δεν θα είχαμε τόσους νεκρούς. Η Κούβα που πλήττεται συχνά από τα ίδια φαινόμενα, λόγω της ύπαρξης μιας σχεδιασμένης οικονομίας, είχε πριν από λίγα χρόνια σε μια αντίστοιχη περίπτωση «θεομηνίας» μόνο 4 νεκρούς. Η Κούβα, παρά την γραφειοκρατική παραμόρφωση του καθεστώτος, δεν είναι ένα άβουλο πιόνι στην παγκόσμια σκακιέρα των ισχυρών. Σαν κληρονομιά της επανάστασης διαθέτει, ένα σχέδιο που εξασφαλίζει τις ζωές του λάου της, αφού αυτό είναι προτεραιότητα της.
Οι ΗΠΑ, η Γαλλία και οι άλλες ιμπεριαλιστικές χώρες σπεύδουν σήμερα να «βοηθήσουν» το μικρό νησί. Είναι οι ίδιες χώρες που καταδίκασαν το νησί στην μηδενική ανάπτυξη και προετοίμασαν το έδαφος για τις ολέθριες συνθήκες που σήμερα βιώνουν οι κάτοικοί του. Είναι ξεκάθαρο ιστορικά, ότι η βοήθεια κάθε ιμπεριαλιστικής δύναμης στις φτωχότερες χώρες ξεπληρώνεται ακριβά και τελικά, δε λύνει τα προβλήματα του λαού. Η μόνη λύση είναι ο κοινός αγώνας με την Κούβα και τα υπόλοιπα κράτη της Καραϊβικής για την απομάκρυνση των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και την εγκαθίδρυσης μιας σοσιαλιστικής συνομοσπονδίας, που θα φροντίσει να αναπτύξει τις παραγωγικές δυνάμεις, να δημιουργήσει υποδομές και να παρέχει στους λαούς των χώρων αυτών την ιατρική περίθαλψη και το βιοτικό επίπεδο που τους χρειάζεται.
Τζίνα Παλαιολόγου
