Το πολυνομοσχέδιο που κατέθεσε η κυβέρνηση στη Βουλή σηματοδοτεί την κλιμάκωση της επίθεσης τρόικας και ελληνικής άρχουσας τάξης στην εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα της χώρας. Ταυτόχρονα, δείχνει στην πράξη το είδος του (ακόμα εφιαλτικότερου) μέλλοντος που τους επιφυλάσσει ο καπιταλισμός, μακριά από τα προκλητικά ψεύδη για το «επερχόμενο τέλος των Μνημονίων».
Το πολυνομοσχέδιο περιέχει, εκτός των άλλων, την επέκταση των ιδιωτικοποιήσεων, ιδιαίτερα στον τομέα της Ενέργειας, μεγάλες περικοπές στα επιδόματα, πολλαπλασιασμό των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας και φορολογικές αλλαγές προς όφελος του κεφαλαίου. Πάνω απ’ όλα όμως, το πολυνομοσχέδιο χτυπά το κατακτημένο με πολύχρονους και αιματηρούς εργατικούς αγώνες δικαίωμα στην απεργία, καθιερώνοντας τέτοιους όρους για την άσκησή του που το καθιστούν ουσιαστικά απαγορευμένο (λήψη απόφασης για απεργία μόνο με την παρουσία τουλάχιστον του 1/2 των οικονομικά τακτοποιημένων μελών του σωματείου, ενώ ως τώρα απαιτούνταν η παρουσία του 1/3 στην πρώτη Συνέλευση και του 1/5 στην τρίτη).
Η προκλητική άρνηση των ηγετικών πλειοψηφιών της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ να αποφασίσουν γενική απεργία, παρότι γνώριζαν έγκαιρα για το πολυνομοσχέδιο στη Βουλή και παρότι είχαν σαφή εντολή κλιμάκωσης από το εργατικό κίνημα μετά από τη μεγάλη συμμετοχή στις απεργιακές συγκεντρώσεις της 14ης Δεκεμβρίου, υπογραμμίζει την πλήρη χρεοκοπία τους. Η μόνη δύναμη που μπορεί να ηγηθεί στον μαζικό εργατικό αγώνα διαρκείας που απαιτείται για να μην περάσει το πολυνομοσχέδιο, αλλά και για να ανοίξει ένας δρόμος αγωνιστικής αντεπίθεσης που θα ξεριζώσει τα Μνημόνια και την ίδια εξουσία της τρόικας και της άρχουσας τάξης, είναι το ΠΑΜΕ. Με εφαλτήριο τη μαχητική στάση που επιδεικνύει αυτές τις μέρες, είναι ανάγκη, μέσα από κοινή δράση με τις άλλες αγωνιζόμενες αριστερές δυνάμεις στα συνδικάτα, να πρωτοστατήσει στην προσπάθεια για έναν αγώνα με τις ακόλουθες μεθόδους:
• Άμεση απεργιακή κλιμάκωση: 48ωρη γενική απεργία την επόμενη βδομάδα
• Συνελεύσεις και εκλογή επιτροπών αγώνα σε όλους τους χώρους
• Συντονισμός των σωματείων, των ομοσπονδιών και των επιτροπών αγώνα κατά κλάδο, πόλη, περιφέρεια και πανελλαδικά για την επιτυχία των αναγκαίων επόμενων κινητοποιήσεων, στην προοπτική περαιτέρω κλιμάκωσης με μια σοβαρά προετοιμασμένη γενική απεργία διαρκείας.
Ένας αγώνας με αυτά τα χαρακτηριστικά μπορεί να οδηγήσει στη νίκη. Η κυβέρνηση είναι στην πραγματικότητα κοινωνικά απομονωμένη και πολιτικά εξαιρετικά αδύναμη. Αν ο εργαζόμενος λαός συνειδητοποιήσει ότι η ηγεσία του εργατικού κινήματος με πυρήνα τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ είναι αποφασισμένη να πρωτοστατήσει σ’ έναν τέτοιο αγώνα, θα βγει οριστικά από το τέλμα της απογοήτευσης και θα συμμετάσχει στη δράση με μαχητικότητα και ενθουσιασμό.
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΤΑΣΗ (περιοδικό «ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ» – marxismos.com)
