Τα αίτια και η σημασία του αγροτικού ξεσηκωμού. Η υποκριτική προπαγάνδα και ο πανικός της κυβέρνησης. Τα επόμενα αναγκαία βήματα στον αγώνα ενάντια στο νέο ασφαλιστικό.
Η κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με το μεγαλύτερο, μέχρι στιγμής, κύμα αντίστασης απέναντι στην εφαρμογή των δεσμεύσεων του τρίτου μνημονίου. Οι ασφυκτικές πιέσεις των «θεσμών» για τις «αναγκαίες μεταρρυθμίσεις» στο ασφαλιστικό ως προϋπόθεση έναρξης της πρώτης αξιολόγησης, έχουν οδηγήσει σε γενικευμένο ξεσηκωμό τα παραδοσιακά μικροαστικά στρώματα της πόλης και της υπαίθρου. Και μπορεί μεν δικηγόροι, μηχανικοί και άλλοι ελεύθεροι επαγγελματίες – και ιδιαίτερα τα πιο νεαρά και προλεταριοποιημένα τους στρώματα – να έχουν βγει ήδη δυναμικά στο προσκήνιο, όμως οι κινητοποιήσεις του αγροτικού κόσμου είναι αυτές που λαμβάνουν σταδιακά το χαρακτήρα εξέγερσης.
Η εξήγηση των σημερινών κινητοποιήσεων δεν μπορεί να εντοπιστεί αποκλειστικά στις πρόσφατες εξαγγελίες της κυβέρνησης για τη φορολόγηση και την ασφάλιση των αγροτών: αυτές αποτελούν το «κερασάκι στην τούρτα» μιας διαρκώς επιδεινούμενης κατάστασης τα τελευταία αρκετά χρόνια. Στις επιπτώσεις για τους μικρούς και μεσαίους αγρότες της αγροτικής πολιτικής της ΕΕ, στην ασχεδίαστη και δυσαρμονική αξιοποίηση των εκμεταλλεύσεων και στους άνισους όρους εμπορίου που αποδυναμώνουν την εγχώρια παραγωγή έναντι των εισαγωγών, προστέθηκαν με βίαιο τρόπο τα άμεσα αποτελέσματα της βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης, η πτώση της ζήτησης και των τιμών και οι διαδοχικές φοροεπιδρομές.
Μέσα στο πλαίσιο αυτό έχει διαμορφωθεί το πλέον εύφορο έδαφος για την εντατικοποίηση της τάσης συγκεντροποίησης της αγροτικής γης με βασικό εργαλείο το ρόλο της Τράπεζας Πειραιώς, η οποία έχοντας απορροφήσει την πρώην Αγροτική Τράπεζα και διαθέτοντας στο χαρτοφυλάκιο της το σύνολο της αγροτικής πίστης, υλοποιεί πλέον ένα φιλόδοξο σχέδιο ταχείας αναδιάρθρωσης του αγροτικού τομέα, όπως η ίδια ανακοινώνει με υπερηφάνεια1. Άμεσο αποτέλεσμα αυτών των σχεδίων θα είναι χωρίς αμφιβολία, όπως η μέρα διαδέχεται τη νύχτα, «η περαιτέρω επιδείνωση των όρων και των συνθηκών διαβίωσης των φτωχών και μεσαίων αγροτών, η ενίσχυση της τάσης προλεταριοποίησής τους και η σχετική αλλά και η απόλυτη εξαθλίωσή τους» 2.
Ο αγροτικός κόσμος λοιπόν, έχοντας το φάσμα της καταστροφής σαν άμεση προοπτική και όντας αντιμέτωπος με μια κυβέρνηση που εκλέχθηκε με πρόγραμμα την ουσιαστική ελάφρυνση των βαρών τους, αλλά στην πράξη εφαρμόζει κατά γράμμα τις σκληρότερες απαιτήσεις των τραπεζών και των διεθνών τοκογλύφων, δεν είχε κανέναν άλλο δρόμο παρά αυτόν του γενικού ξεσηκωμού.
Έχοντας υπόψη μας τα παραπάνω, η προσπάθεια κυβερνητικών στελεχών και λοιπών απολογητών της κυβερνητικής κλίκας να καταδείξει το κίνημα των αγροτών ως ένα αντιδραστικό κίνημα της μικροαστικής τάξης είναι δόλια και απολύτως ανήθικη. Πιο ακραία εκδοχή αυτών των «θεωριών» που κυκλοφορούν τις τελευταίες μέρες είναι εκείνη που συγκρίνει το σημερινό ξεσηκωμό των αγροτών ενάντια στην κυβέρνηση της «Αριστεράς» με την απεργία των φορτηγατζήδων στη Χιλή του Αλιέντε, η οποία άνοιξε τότε το δρόμο για την πραξικοπηματική ανατροπή της κυβέρνησης Λαϊκού Μετώπου και την εφαρμογή του νεοφιλελεύθερου προγράμματος από τη στρατιωτική δικτατορία που επιβλήθηκε. Φυσικά απουσιάζει οποιαδήποτε αναλογία ανάμεσα στα δύο γεγονότα: η κυβέρνηση Αλιέντε εκπροσωπούσε, σε αντίθεση με την κυβέρνηση Τσίπρα που υλοποιεί πιστά τις εντολές της τρόικας, τα συμφέροντα των εργατικών μαζών απέναντι στο μεγάλο κεφάλαιο, ενώ ήταν η ηγεσία των χιλιανών φορτηγατζήδων που υπηρετούσε τα συμφέροντα και τους σχεδιασμούς του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στη χώρα.
Στις τρέχουσες αγροτικές κινητοποιήσεις, κατά κύριο λόγο μικροί και μεσαίοι αγρότες υπερασπίζουν την ύπαρξή τους απέναντι στην επιθετικότητα του μεγάλου κεφαλαίου και είναι σαφές ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ψευδολογεί όταν ισχυρίζεται ότι υπερασπίζεται τα συμφέροντα των φτωχότερων στρωμάτων έναντι των πιο προνομιούχων και ευνοημένων.
Λέγοντας αυτό φυσικά, δε σημαίνει πως δεν αναγνωρίζουμε ότι υπάρχουν ισχυρές διαφοροποιήσεις μεταξύ των αγροτών και ότι όλα τα στρώματα που συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις έχουν το ίδιο συμφέρον να φτάσει ο αγώνας τους μέχρι το τέλος. Επίσης δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτές τις μαζικές κινητοποιήσεις προσπαθούν να τις αξιοποιήσουν πολιτικά τα κόμματα της αντιπολίτευσης, ιδιαίτερα η ΝΔ, η οποία παραδοσιακά διατηρεί ισχυρή επιρροή στον αγροτικό κόσμο, χωρίς όμως να έχει να προτείνει κανένα εναλλακτικό πρόγραμμα από το πρόγραμμα της τρόικας και του μεγάλου κεφαλαίου. Όμως δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το κυρίαρχο στοιχείο στο κίνημα αυτό είναι η μεγάλη μάζα των φτωχότερων αγροτών που έρχεται αντιμέτωπη με την πλήρη εξαθλίωσή της και η οποία εξάλλου, καμία εχθρότητα δεν έχει δείξει απέναντι στο εργατικό κίνημα.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ σήμερα επιδιώκει, με τις σάπιες προπαγανδιστικές μεθόδους και το προσωπείο της «Αριστερής κυβέρνησης» που ακόμα ξεδιάντροπα χρησιμοποιεί, να παραπλανήσει και να διαιρέσει τα κινήματα της πόλης και της υπαίθρου, με απώτερο σκοπό τη διατήρησή της στην εξουσία και τη ψήφιση του συνόλου των «αναγκαίων μεταρρυθμίσεων». Με λίγα λόγια επιδιώκει να κάνει όλη τη βρώμικη δουλειά για λογαριασμό των καπιταλιστών πριν εγκαταλείψει το προσκήνιο. Ο πανικός των κυβερνητικών στελεχών εξηγείται από το γεγονός ότι οι αγροτικές κινητοποιήσεις, μέσα από την κλιμάκωση που εμφανίζουν, αποτελούν πραγματική απειλή για τη σταθερότητα της κυβέρνησης και την υλοποίηση των σχεδιασμών της άρχουσας τάξης για ολοκλήρωση των βασικών δεσμεύσεων προς την τρόικα, πριν τεθούν με άμεσο τρόπο στο τραπέζι είτε σενάρια οικουμενικής κυβέρνησης, είτε ακόμα το απευκταίο σενάριο νέων εκλογών. Καθόλου τυχαία, τόσο η Φώφη Γεννηματά, όσο και ο υπεύθυνος τύπου της ΝΔ Γ.Κουμουτσάκος, παρά τις καταγγελίες προς τον ΣΥΡΙΖΑ για τον λαϊκισμό που άσκησε κατά την προηγούμενη περίοδο, κάλεσαν τους αγρότες να μην κλείσουν τους δρόμους και να μην κλιμακώσουν τις κινητοποιήσεις τους.
Όπως αναφέραμε και παραπάνω, η πραγματική κλιμάκωση των κινητοποιήσεων περνάει μέσα από την αναζωογόνηση του εργατικού κινήματος και τη σύνδεσή του με αυτό των αγροτών. Για να μπορέσει να γίνει αυτό, είναι αναγκαίο τα κόμματα της αντιμνημονιακής – αντικαπιταλιστικής Αριστεράς και τα συνδικάτα, να συγκροτήσουν ένα ενιαίο μέτωπο δράσης με σχεδιασμό κλιμάκωσης των κινητοποιήσεων και στόχο την προετοιμασία για τη σοβαρή οργάνωση μιας γενικής απεργίας διαρκείας. Μια τέτοια εξέλιξη θα ασκούσε ισχυρή επίδραση τόσο στα κινήματα των μικροαστών της πόλης όσο και των αγροτών, θα έφερνε στην επιφάνεια τα πιο προλεταριοποιημένα στρώματά τους και θα έθετε σε ημερήσια διάταξη την ανατροπή όχι μόνο αυτής της κυβέρνησης που λειτουργεί στο όνομα των συμφερόντων της καπιταλιστικής ολιγαρχίας, αλλά της ίδιας της κυριαρχίας του καπιταλισμού στη χώρα.
Άγγελος Ηρακλείδης
(1) http://www.newsbomb.gr/oikonomia/trapezes/story/664803/peiraios-pylonas-gia-tin-anaptyxi-o-agrotodiatrofikos-tomeas
(2) http://www.komep.gr/2012-teyxos-6/h-ekseliksh-ths-agrotikhs-paragoghs-sthn-ellada
