Σύνθεση κυβέρνησης: Τεχνοκράτες, “Σημιτικοί” και ισχυρός Πάγκαλος
Η σύνθεση της νέας κυβέρνησης δεν αποτελεί ασφαλώς τον αποφασιστικό παράγοντα για την πολιτική της κατεύθυνση. Οι βασικές πολιτικές επιλογές της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ έχουν εδώ και καιρό διακηρυχτεί και αποτελούν δοκιμασμένες και αποτυχημένες συνταγές διαχείρισης του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος και του διαφθαρμένου κράτους του. Ακόμα και τις καλύτερες των προθέσεων να είχαν όσοι απαρτίζουν τη νέα κυβέρνηση, χωρίς μια πολιτική ριζικών, ταξικών αλλαγών στην οικονομία και τους θεσμούς εξουσίας, που θα στρέφονται ενάντια στα θεμέλια του καπιταλισμού, είναι σε τελική ανάλυση καταδικασμένοι να γίνουν και αυτοί, όπως οι προκάτοχοί τους, εκφραστές της πολιτικής και ηθικής παρακμής του συστήματος.
Όμως αναμφισβήτητα, αυτές καθ’ αυτές οι προσωπικότητες που απαρτίζουν τη νέα κυβέρνηση, με τα χαρακτηριστικά και τις καταβολές τους, της δίνουν ένα ιδιαίτερο πολιτικό στίγμα και μας προϊδεάζουν για τη μορφή και τους ρυθμούς που θα χαρακτηρίσουν την διακηρυγμένα φιλο-καπιταλιστική κυβερνητική πολιτική της ηγεσίας ΠΑΣΟΚ.
Από αυτή τη σκοπιά λοιπόν, έχει ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε ότι η μεγάλη πλειοψηφία των στελεχών της νέας κυβέρνησης δεν έχουν ούτε στο ελάχιστο αναδειχθεί μέσα από μαζικές διεργασίες του εργατικού και αριστερού κινήματος. Η καθημερινή ζωή και δράση τους δεν έχει τίποτα κοινό με την ανάγκες και τα προβλήματα των εργαζόμενων μαζών που τους εξέλεξαν στην κυβέρνηση. Πρόκειται είτε για νέους τεχνοκράτες και καριερίστες πολιτικούς που παίρνουν υπουργικούς θώκους χάρις στις διασυνδέσεις τους με την οικονομική εξουσία και την ηγετική ομάδα που ελέγχει σήμερα τον κομματικό μηχανισμό του ΠΑΣΟΚ, είτε για επίλεκτα στελέχη της δεξιότερης πτέρυγας που ανέδειξε το κόμμα, της πτέρυγας των «εκσυγχρονιστών» και τα οποία έχουν με επιτυχία δώσει εξετάσεις πίστης στο κεφάλαιο μέσα από τη συμμετοχή τους στις αντεργατικές κυβερνήσεις Σημίτη.
Με την επιλογή του να στηριχθεί σε αυτά τα πρόσωπα, ο Γ. Παπανδρέου για άλλη μια φορά πρόδωσε στην πράξη την σαφή αριστερή εντολή που του έδωσε η βάση του κόμματος το 2007, να εκτοπίσει δηλαδή από την ηγεσία μια για πάντα τις πολιτικές και τα πρόσωπα των κυβερνήσεων Σημίτη και τους «εκλεκτούς» των ιδιοκτητών των μεγάλων συγκροτημάτων ΜΜΕ και μεγαλοεργολάβων, που παραδοσιακά παρεμβαίνουν προκλητικά και καταλυτικά στην εσωκομματική κατάσταση του ΠΑΣΟΚ.
Ιδιαίτερα προκλητική, μέσα στο πλαίσιο της γενικότερης συντηρητικής λογικής με την οποία επιλέχθηκαν τα πρόσωπα της νέας κυβέρνησης, είναι η επιλογή του Θόδωρου Πάγκαλου για την θέση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης με «αρμοδιότητα συντονισμού των συλλογικών κυβερνητικών οργάνων ΚΥΣΕΑ και επιτροπής οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής». Ο συστηματικός υβριστής του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ, των χιλιάδων νεολαίων αριστερών αγωνιστών και του φοιτητικού κινήματος, ο φανατικός υποστηρικτής της κατάργησης του Πανεπιστημιακού ασύλου και υμνητής κάθε αντιδραστικού μέτρου της κυβέρνησης Καραμανλή, ο αγαπημένος προσκεκλημένος των τηλεοπτικών «πάνελ» των μεγάλων ιδιωτικών καναλιών, με την τοποθέτησή του στη θέση του «νούμερο 2» στη νέα κυβέρνηση, προφανώς επιβραβεύεται για την σπουδή του στην υπεράσπιση απόψεων εντελώς ασυμβίβαστων με την «πρόοδο» και την «κοινωνική δικαιοσύνη» που επαγγέλονταν στις προεκλογικές ομιλίες της η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.
Η σύνθεση της νέας κυβέρνησης λοιπόν, επιβεβαιώνει και αυτή με τη σειρά της, ότι η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ επιστρέφει στην εξουσία αμετανόητη, έτοιμη να ακολουθήσει την ίδια πολιτική που συνετέλεσε στην δημιουργία της σημερινής ασφυκτικής, εκμεταλλευτικής και καταπιεστικής πραγματικότητας για εκατομμύρια εργαζόμενους και νέους.
Το εργατικό κίνημα και η πρωτοπόρα νεολαία, με ηγεσία μια ενωμένη Αριστερά με «κορμό» το ΣΥΝ το ΚΚΕ, πρέπει να παλέψουν για να επιβάλουν στη νέα κυβέρνηση με την ισχύ των μαζικών αγώνων την ματαίωση των αντιδραστικών της σχεδίων και να βάλουν έτσι τις βάσεις για την εκλογή μιας αληθινά προοδευτικής, σοσιαλιστικής κυβέρνησης, που θα ξεθεμελιώσει το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα. Στον αγώνα αυτό, ασφαλώς έχουν θέση και οι εκατοντάδες χιλιάδες υποστηριχτές και μέλη του ΠΑΣΟΚ που δεν συμφωνούν με τις φιλο-καπιταλιστικές διακηρύξεις της ηγεσίας τους και οι οποίοι, μαθαίνοντας χθες τη σύνθεση της νέας κυβέρνησης, σίγουρα θα αισθάνονται όλο και λιγότερο αισιόδοξοι για την πολιτική της.
