Η επανεκλογή Κόρμπιν στην ηγεσία του Εργατικού κόμματος στη Βρετανία προκάλεσε αισθήματα χαράς στους εργαζόμενους και στη νεολαία, αλλά και απόγνωσης στη δεξιά πτέρυγα και την άρχουσα τάξη στη χώρα. Η νίκη του ήταν ακόμα ευρύτερη από πέρυσι, με 62% (σε σχέση με 59,5%), ενώ η συμμετοχή ήταν μαζική, με προέλευση που άγγιξε σχεδόν το 80%.
Ο Κόρμπιν κέρδισε την πλειοψηφία απέναντι στον «ενωτικό» υποψήφιο της δεξιάς πτέρυγας, Όουεν Σμιθ, σε κάθε κατηγορία: 59% στα μέλη (10 ποσοστιαίες μονάδες ψηλότερα με πέρυσι), 70% στους εγγεγραμένους υποστηρικτές και 60% στις συνδεδεμένες με το κόμμα οργανώσεις (πχ συνδικάτα). Το αποτέλεσμα αυτό αποτελεί επιβεβαίωση της ισχυρής υποστήριξης που έχει ο Κόρμπιν και ισχυρό πλήγμα στη Δεξιά πτέρυγα των Εργατικών.
Το μαζικό κίνημα υπέρ του Κόρμπιν
Αξίζει να θυμηθούμε ότι η νίκη αυτή ήρθε ενάντια σε μια εκστρατεία του κατεστημένου, εντός κι εκτός του κόμματος, με στόχο την αποπομπή του Κόρμπιν. Απαγορεύτηκε η ψήφος σε εκατοντάδες χιλιάδες μέλη, ενώ δεκάδες χιλιάδες από τα παλιότερα διαγράφτηκαν. Παρόλα αυτά, η επιρροή του Κόρμπιν αυξήθηκε!
Η δεξιά πτέρυγα της κοινοβουλευτικής ομάδας των Εργατικών από τη αρχή δούλεψε ενάντια στην εκλογή του Κόρμπιν στην ηγεσία του κόμματος και προσπάθησε να τον διώξει. Η προσπάθεια αυτή κορυφώθηκε όταν η μεγάλη πλειοψηφία της (κοντά στο 80%) υποστήριξε ένα ψήφισμα μη εμπιστοσύνης στο πρόσωπό του. Ωστόσο, οι ενέργειες τους, γύρισαν «μπούμερανγκ». Ο υποψήφιός τους (Όουεν Σμιθ) στην πραγματικότητα δεν είχε προοπτικές νίκης. Εκατοντάδες χιλιάδες μέλη μπήκαν στο κόμμα τη τελευταία περίοδο για την υποστήριξη του Κόρμπιν. Υπολογίζεται ότι το κόμμα τριπλασίασε τα μέλη του από τις εθνικές εκλογές του Μάη 2015. Το αποτέλεσμα αποτελεί μια ηχηρή νίκη και ισχυροποίηση της αριστερής πτέρυγας, η οποία πρέπει να αξιοποιηθεί ώστε να μεταμορφωθεί το Εργατικό κόμμα σε ένα μαζικό, μαχητικό κόμμα που θα παλεύει για το σοσιαλισμό!
Αυτονόητα, μετά το αποτέλεσμα, υπήρξε πίεση προς τους βουλευτές της δεξιάς πτέρυγας να δεσμευτούν για ενωτική δράση υπό την ηγεσία του Κόρμπιν. Οι τοπικές του κόμματος, στις συνατήσεις που έχουν κανονιστεί μέσα στον επόμενο μήνα, αναμένεται να πιέσουν να σταματήσει η υπονομευτική δημόσια δράση και δηλώσεις των τελευταίων απέναντι στη πλειοψηφία των αριστερών μελών, η οποία είναι και η βασική αιτία της χαμηλής δυναμικής του κόμματος.
Ένα τμήμα της δεξιάς πτέρυγας προσπαθεί αυτή τη στιγμή να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα, συνεχίζοντας να υπομονεύει τη θέση του κόμματος από το εσωτερικό, ενώ προετοιμάζεται να ξαναδράσει όταν δοθεί η κατάλληλη ευκαιρία. Παρά την υποκριτική τωρινή συναίνεση, αυτό που οργανώνουν είναι μια «σφιχτή» εσωτερική τάση, ώστε να συντονίζουν τις ενέργειες τους.
Οι μάχες που έρχονται
Ωστόσο, αυτή τη στιγμή έχουν χάσει απόλυτα τη πρωτοκαθεδρία των κινήσεων. Τα μέλη και οι υποστηρικτές του κόμματος έχουν επανειλημμένα απορρίψει τους «Μπλερικούς» και τη πολιτική της δεξιάς. Ψάχνουν για μια πραγματική εναλλακτική λύση στη τωρινή κοινωνική κατάσταση, κι αυτή την έχουν βρει στο πρόσωπο του Κόρμπιν και στις θέσεις της αριστερής πτέρυγας. Ο αριθμός των μελών συνεχίζει να αυξάνεται, γεγονός που συρρικνώνει επιπλέον τη βάση της δεξιάς. Η δυναμική αυτή φαίνεται να οδηγεί πολύ σύντομα και σε συνολική αλλαγή των συσχετισμών και στις τοπικές οργανώσεις, στις οποίες θα τεθούν επικεφαλείς αγωνιστές και αγωνίστριες της αριστερής πτέρυγας.
Μια τέτοια προοπτική δεν ενθουσιάζει καθόλου τη δεξιά πτέρυγα κι είναι πολύ αμφίβολο αν θα τη δεχτεί. Στη πραγματικότητα αποτελούν τη «Πέμπτη Φάλαγγα» των μεγάλων επιχειρήσεων μέσα στο Εργατικό κόμμα. Είναι καριερίστες, σαν τους συναδέλφους τους, στα κόμματα της άρχουσας τάξης. Δεν τους είναι καθόλου δύσκολο να αλλάξουν πλοίο, όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή. Κι αυτή φαίνεται πως δε θα αργήσει να έρθει.
Οι «Τόρις» (Συντηρητικοί), ακόμα και μετά την αναδιάταξη στο εσωτερικό τους, φαίνεται να ζορίζονται στο δρόμο προς τη διαπραγμάτευση του Brexit. Οι τριβές στο εσωτερικό τους είναι ήδη εμφανείς. Όταν αυτό συνδυαστεί με την αναμενόμενη, νέα φάση της οικονομικής κρίσης, το τοπίο θα είναι έτοιμο για νέες εκλογές. Εκλογές που είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα κερδίσουν οι Εργατικοί υπό την ηγεσία του Κόρμπιν. Τότε, είναι πολύ πιθανόν να προχωρήσει η δεξιά πτέρυγα σε μία διάσπαση, ώστε να αποφευχθεί η πορεία αυτή!
Παρόλες τις φωνές για «ενότητα», στη πραγματικότητα οι διαφορές ανάμεσα στη βάση και τη δεξιά πτέρυγα του κόμματος και της κοινοβουλευτικής ομάδας είναι ασυμφιλίωτες! Ο αγώνας για τη δημοκρατία στο εσωτερικό του κόμματος, οφείλει να συνδυαστεί με τον αγώνα για ξεκάθαρες σοσιαλιστικές πολιτικές, σαν απάντηση στη κρίση του καπιταλισμού. Η δεύτερη νίκη του Κόρμπιν χρειάζεται να σηματοδοτήσει την έναρξη αυτού του αγώνα. Του αγώνα να αλλάξουμε τη κοινωνία!
Μάριος Καλομενόπουλος
περίληψη άρθρου της σύνταξης της βρετανικής μαρξιστικής εφημερίδας «Socialist Appeal»
