Γνώριζα. ότι αυτή θα ήτανε η πρώτη λογική, ως ένα βαθμό, αντίδραση του αριστερού αναγνώστη, απέναντι στο παραπάνω ερώτημα. Ωστόσο, γι αυτό έχω απαντήσεις! Και ερωτώ: τι είναι αυτό που καθορίζει, το ρεαλιστικό στην εποχή μας; Κατ’ αρχάς η πολιτική, που ανταποκρίνεται και δίνει λύσεις στις ανάγκες και τα προβλήματα των εργαζομένων, της νεολαίας και γενικά της κοινωνίας. Κατά δεύτερο και πιο σημαντικό, να υπάρχουν οι συνθήκες ώστε να μπορεί να δημιουργηθεί η δυναμική, δηλαδή ο συσχετισμός, για να κατακτηθεί ο στόχος. Θεωρώ ότι οι προϋποθέσεις υπάρχουν για να μπει, ο στόχος της αυτοδυναμίας, με την σημείωση ότι, ο στόχος της αυτοδυναμίας, είναι σημαντικός όρος, για την δημιουργία δυναμικής σε επίπεδο κινημάτων και κοινωνικών αγώνων, επειδή τους δίνει πολιτική διέξοδο. Και με την σειρά τους, η άνοδος των κινημάτων και των αγώνων θα στηρίζει αποφασιστικά και θα δημιουργεί την δυναμική για την εκλογική αυτοδυναμία.
Πιστεύω ότι είναι αρκετά ρεαλιστική η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ-θα μπορούσε να ήτανε και πιο αντικαπιταλιστικά προχωρημένη-οι: «15 ΑΜΕΣΟΙ ΣΤΟΧΟΙ ΠΑΛΗΣ».Κάτω από το γενικό σύνθημα: «Δεν θα πληρώσουμε εμείς την κρίση τους». Γιατί βρίσκεται πιο κοντά στις ανάγκες των εργαζομένων, της νεολαίας και του λαού, από το πρόγραμμα και τις διαθέσεις της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, όπου αναζητά την αυτοδυναμία, για να σώσει, για μια ακόμη φορά το σύστημα, για να « Να πληρώσουμε εμείς την κρίση τους».
Είναι ρεαλιστικό
Ποιος εργαζόμενος δεν θέλει; « Την άμεση εξίσωση των κατώτερων αποδοχών με τον μέσο όρο των χωρών της ΕΕ-15. Καθιέρωση γνήσιας ΑΤΑ για μισθούς – ημερομίσθια – συντάξεις».
Ποιος άνεργος δεν θέλει; «Επίδομα ανεργίας ίσο με το 80% των αποδοχών και επιδότηση για όλο το διάστημα της ανεργίας».
Ποιος νέος, νέα και η οικογένεια τους δεν θέλει; « Ειδικό επίδομα ανεργίας για τους νέους και νέες».
Τα πάνω από 2 εκατ. Έλληνες, που ζούνε κάτω από το όριο της φτώχιας, είναι σίγουρο ότι θέλουν: «Καθορισμό ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος».
Όλοι μας θέλουμε: «Αγώνα για μια Ευρώπη προοδευτική σοσιαλιστική,[…]Δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο όλων των ΔΕΚΟ. Ανάκτηση δημοσίου ελέγχου και ιδιοκτησίας όλων των υποδομών της χώρας.[…]πλήρη, σταθερή και ασφαλή εργασία για όλους και όλες,[…]Υπεράσπιση και ενίσχυση του δημόσιου, κοινωνικού, καθολικού, αναδιανεμητικού και αλληλέγγυου χαρακτήρα του ασφαλιστικού συστήματος…κλπ, κλπ». Διαβάστε τα υπόλοιπα.
H οικονομική κρίση βαθαίνει σε όλες τις χώρες του πλανήτη, σχεδιάζονται απολύσεις και εκτιμάται ότι στα επόμενα δύο χρόνια ο αριθμός των ανέργων θα αυξηθεί κατά 55 εκατομμύρια (!). Είναι στα πρόθυρα της χρεοκοπίας ή χρεοκόπησαν μεγάλες πολυεθνικές επιχειρήσεις και χώρες, όπως η Ισλανδία και αυτές της Ανατολικής Ευρώπης. Η οικονομική κρίση γίνεται η βάση της κοινωνικής και πολιτικής κρίσης, που αναπτύσσονται, με διαφορετικούς ρυθμούς, σε όλες τις χώρες του πλανήτη. Έχουμε παραιτήσεις κυβερνήσεων, όπως στην Ισλανδία, Εσθονία, Λετονία, κλπ, καθώς επίσης και την ανάπτυξη σημαντικών αγώνων των εργαζομένων, της νεολαίας και των αγροτών. Στην χώρα μας έχουμε απολύσεις και πρόβλεψη για άνοδο της ανεργίας σε υψηλά επίπεδα. Ο σημαντικός για την οικονομία της χώρας κλάδος της οικοδομής υπολειτουργεί, ο τουρισμός δεν δίνει πολλές ελπίδες και η κατανάλωση μαζεύεται στα απαραίτητα. Υπάρχει αναβρασμός στους χώρους δουλειάς, με την ανασφάλεια για το μέλλον να κυριαρχεί οπωσδήποτε στον ιδιωτικό τομέα, αλλά και σε ΔΕΚΟ, τράπεζες, ακόμη- ακόμη και στον στενό δημόσιο τομέα, όπου μέχρι χθες νιώθανε σιγουριά και ασφάλεια για το μέλλον της εργασίας τους. Πρόσφατα, αναγκάστηκε η ΑΔΕΔΥ να κηρύξει 24ωρη απεργία, επειδή το δημόσιο καθυστερεί, πέραν κάθε ορίου, να πληρώσει το εφ’ άπαξ των συνταξιούχων και τα φάρμακα των ασφαλισμένων.
Είναι βέβαιο, ότι τα μέτρα που παίρνει και σχεδιάζει να πάρει η κυβέρνηση θα τα πληρώσουν λαός και εργαζόμενοι. Τα εισοδήματα θα πέσουν πάρα πέρα και η κρίση θα βαθύνει , γιατί θα περιορίσουν ακόμη περισσότερο την ζήτηση και κατ’ επέκταση και την παραγωγή. Το δε ΠΑΣΟΚ παρά την αντιπολιτευτική ρητορική του «Γιωργάκη» για «Σοσιαλισμό ή Βαρβαρότητα», είναι αναμφίβολα βέβαιο ότι με το πρόγραμμα του στην υπηρεσία του κεφαλαίου, η απάντηση που θα δώσει σαν κυβέρνηση-όταν τελικά γίνει-θα είναι «Βαρβαρότητα», για μια ακόμη φορά σε βάρος των εργαζομένων και του λαού.
Η κρίση, όπως λένε είναι: «Δομική», «Συστημική», στο «DNA του καπιταλισμού κλπ, κλπ.», στην ουσία προκύπτει μέσα από τις αντιφάσεις της λειτουργίας του ίδιου του συστήματος. Είναι γι αυτό, που η διέξοδος από την κρίση προς όφελος των εργαζομένων, βρίσκεται έξω από τα πλαίσια του συστήματος και είναι ταυτισμένη με την ανατροπή του.
Η αντιμετώπιση της κρίσης θέλει κυβέρνηση της Αριστεράς με Σοσιαλιστικό πρόγραμμα. Όπου, η διαχείριση και ο έλεγχος της οικονομίας, των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας και των τραπεζών, θα περάσει στους εργαζόμενους, προς όφελος της κοινωνίας, με δημοκρατία και διαφάνεια. Και από την στιγμή που το ΚΚΕ αρνείται μια κυβέρνηση ΚΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ, τότε είναι ρεαλιστικό ο ΣΥΡΙΖΑ να θέσει ανοιχτά στο λαό και να παλέψει την Αυτοδυναμία. Το ΠΑΣΟΚ, το 1974 ξεκίνησε από το πουθενά με ένα και μόνο σημαντικό ατού στα χέρια του, την Σοσιαλιστική Διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη, όπου το περιεχόμενο της, αν και γενικό, έδινε διέξοδο προς σοσιαλιστική κατεύθυνση απέναντι στη τότε σοβαρή κρίση του καπιταλισμού και τόλμησε να βάλλει ανοιχτά το ζήτημα της αυτοδυναμίας! Και το πέτυχε, το 1981, γνωρίζοντας τα προηγούμενα χρόνια μια πρωτόγνωρη θεαματική ανάπτυξη. Οι άτολμοι σκεπτικιστές θα πούνε: άλλη εποχή, άλλες συνθήκες! Ομολογώ, ότι ως ένα βαθμό έχουν δίκιο, πάνω στη βάση ότι: τα πάντα ρει. Υπάρχουν αλλαγές, τις οποίες πρέπει να πάρουμε υπόψη μας για το πώς θα παρουσιάσουμε το πρόγραμμα μας στη νέα ριζοσπαστικοποίηση, αλλά τα βασικά στοιχεία της εποχής και των συνθηκών παραμένουν και μας επιβάλλουν ξανά σαν διέξοδο από την κρίση, το σύνθημα: Αυτοδύναμη κυβέρνηση της Αριστεράς, με Σοσιαλιστικό πρόγραμμα!
Ο συσχετισμός είναι ευνοϊκός…αλλά να κουνάμε και τα χέρια μας
Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις μας λένε: Ότι πάνω από τους μισούς Έλληνες δεν εμπιστεύονται πολιτικά, ούτε την κυβέρνηση, ούτε το ΠΑΣΟΚ. Η ΝΔ βρίσκεται σε πορεία φθοράς και κρίσης. Η κρίση και η σήψη εκδηλώνεται σε όλο το φάσμα του κατεστημένου, με τα αλλεπάλληλα οικονομικά σκάνδαλα που ξεσπάνε με επίκεντρο υπουργούς, κυβερνητικά και κομματικά στελέχη, σκάνδαλα στο στρατό, στην αστυνομία, στην δικαιοσύνη, ακόμη και στην εκκλησία!! Το ΠΑΣΟΚ φαίνεται να πηγαίνει μπροστά στις δημοσκοπήσεις, αλλά η αλήθεια είναι ότι: Με βαριά καρδιά σκέφτονται να ψηφίσουν ΠΑΣΟΚ, αυτοί που δεν είχανε σχέση με τα προνόμια του κρατικού κορβανά και των ειδικών θέσεων κι αυτό επειδή δεν βλέπουν με πιο άλλο τρόπο μπορεί να φύγει, το μη χειρότερο.
Οι εκλογές του 2007 δείξανε στροφή προς τα αριστερά με ταυτόχρονη φθορά ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, φθορά, η οποία συνεχίστηκε, όπως δείχνανε οι δημοσκοπήσεις και μετεκλογικά με βασική κατεύθυνση προς τα αριστερά και κύρια προς τον ΣΥΡΙΖΑ, όπου κάποια στιγμή έφτασε το 18%! Ήτανε την εποχή που είχε βάλλει δυνατά το ζήτημα της εξουσίας με το σύνθημα: «της Κυβέρνησης με επίκεντρο την αριστερά».
Αυτό θορύβησε εξαιρετικά το κατεστημένο και πέρασε στην αντεπίθεση χρησιμοποιώντας και αξιοποιώντας κάθε μέσο. Πριν απ όλα, η πρόταση υπονομεύτηκε από την άρνηση του ΚΚΕ να συμπράξει ενιαιομετωπικά στη δράση με τον ΣΥΡΙΖΑ, πολύ δε περισσότερο για μια κυβέρνηση της αριστεράς ΚΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ. Μετά απ αυτό, δεν φαίνεται η ύπαρξη δυνάμεων ριζοσπαστικών, για να σχηματίσουν κυβέρνηση με επίκεντρο τον ΣΥΡΙΖΑ.
Μπροστά σε αυτή την προοπτική οι εργαζόμενοι άρχισαν με βαριά καρδιά να στρέφονται προς το ΠΑΣΟΚ, αρκεί να φύγει η χειρότερη κυβέρνηση. Αυτό έφερε άνοδο του ΠΑΣΟΚ, όπου πέρασε μπροστά από την ΝΔ, αλλά προοδευτική πτώση των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ. Ταυτόχρονα,τα επιτελεία του κεφαλαίου μπροστά στον κίνδυνο να μη μπορεί το ΠΑΣΟΚ να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση, πέρασαν σε επίθεση φθοράς του ΣΥΡΙΖΑ και με αιχμή τα ΜΜΕ, άρχισαν να τον πιέζουν προς την κατεύθυνση της συγκυβέρνησης ή της στήριξης του ΠΑΣΟΚ, με βασικό στόχο να φθείρουν το αριστερό του πρόσωπο, γιατί κατά βάση θέλουν αυτοδύναμη κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και απεύχονται την συγκυβέρνηση.
Σημαντική βοήθεια στα σχέδια του κατεστημένου προσφέρει η δεξιά « Ανανεωτική πτέρυγα» του ΣΥΝ με τις απόψεις της: Για στήριξη, συνεργασία ή ακόμη και συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ. Οι απόψεις τους, όχι τυχαία, έχουνε μεγάλη προβολή από τα ΜΜΕ. Βασικός τους στόχος: να συγχύσουν και αποπροσανατολίσουν τους εργαζόμενους, τον λαό και ιδιαίτερα την νεολαία, για τις πραγματικές διαθέσεις του ΣΥΝ και να υπονομεύσουν την μέχρι τώρα αρνητική στάση της πλειοψηφίας της ηγεσίας του ΣΥΝ, απέναντι σε οποιαδήποτε μορφή συγκυβέρνησης με το ΠΑΣΟΚ. Στο σημείο αυτό θα ήθελα να τονίσω, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και η πλειοψηφία του ΣΥΝ δεν κρατάνε μια στείρα αριστερίστικη στάση απέναντι στο ΠΑΣΟΚ, γιατί –και πολύ σωστά πράττουν- καλούν την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ σε κοινή δράση πάνω σε συγκεκριμένα προγραμματικά σημεία, την οποία η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ αρνείται με αφορισμούς ή γενικόλογες, αόριστες απαντήσεις.
Ένα από τα βασικά επιχειρήματα των ΜΜΕ, αλλά και της «Ανανεωτικής πτέρυγας», είναι το πρόβλημα της ακυβερνησίας της χώρας στην περίπτωση που το ΠΑΣΟΚ δεν έχει αυτοδυναμία , με το οποίο προσπαθούν να στριμώξουν την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, μα κυρίως την πλειοψηφία της ηγεσίας του ΣΥΝ, βάζοντας τους το δίλημμα: Ότι με την άρνηση τους να στηρίξουν το ΠΑΣΟΚ θα φέρνουν την βασική ευθύνη, για την πολιτική αστάθεια και την ακυβερνησία της χώρας, την κρίσιμη αυτή περίοδο της οικονομικής κρίσης. Με αυτό το επιχείρημα προσπαθούν επίσης να φοβίσουν τα μεσαία στρώματα και ένα μέρος των εργαζομένων ότι: Μπροστά σε αυτή την κρίσιμη συγκυρία, η πολιτική αστάθεια και η ακυβερνησία, θα είναι ότι πιο χειρότερο από μια κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, έστω και με φιλοκαπιταλιστικό πρόγραμμα. Στην ουσία τους σπρώχνουν να ψηφίσουν ΠΑΣΟΚ!
Ταυτόχρονα συντηρούν τον μύθο του δικομματισμού, ότι, κυβερνητική εξουσία μπορεί να αναλαμβάνουν ενίοτε και εναλλάξ(!) ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ. Αυτό μπορεί να το πετυχαίνουν ακόμη και σε συγκυρία κρίσης και φθοράς των ως άνω κομμάτων ,όσο η αριστερά δεν τολμά, με πρόφαση το συσχετισμό, να βάλλει δυνατά και με οποιοδήποτε τρόπο το ζήτημα της εξουσίας.
Σήμερα, θεωρώ ότι ο συσχετισμός δύναμης είναι εξαιρετικά ευνοϊκός για να βάλλει ο ΣΥΡΙΖΑ το ζήτημα της αυτοδυναμίας. Το ξέσπασμα της νεολαίας τον Δεκέμβρη και οι σημαντικοί αγώνες που προηγήθηκαν ή βρίσκονται σε εξέλιξη, στους εργαζόμενους, στους αγρότες και την νεολαία, αποκαλύπτουν τις υπόγειες διεργασίες στην βάση της κοινωνίας και είναι οι βαρομετρικές ενδείξεις πού προαναγγέλλουν θύελλα. Η ανασφάλεια που επικρατεί σε όλους τους χώρους των εργαζομένων, της νεολαίας και της αγροτιάς, αποτελεί δυναμίτη στα θεμέλια του συστήματος με την προϋπόθεση ότι στα συνθήματα και το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ θα βρει πολιτική διέξοδο. Διαφορετικά, η ανασφάλεια θα γίνει ο αποφασιστικός παράγοντας, όπου προσωρινά θα καθηλώσει τους αγώνες και ίσως οδηγήσει σε αντιδραστικά φαινόμενα. Προϋπόθεση είναι να πιστέψει ο ΣΥΡΙΖΑ, ηγεσία, στελέχη και μέλη, στο στόχο της αυτοδυναμίας, για να μπορέσει να κερδίσει την εμπιστοσύνη των μαζών και κατά συνέπεια την αγωνιστική συμπαράταξη τους για την κατάκτηση του στόχου. Το παράδειγμα του ΠΑΣΟΚ, του 1974, ισχύει και για τον ΣΥΡΙΖΑ!!
Ο ΣΥΡΙΖΑ πιστεύω ότι οφείλει να τολμήσει, να βάλλει δυνατά και να ζητήσει από το λαό την αυτοδυναμία για να εφαρμόσει το πρόγραμμα του. Είμαι βέβαιος, ότι ο ίδιος ο στόχος θα βοηθήσει τα μέγιστα στην δυναμική αλλαγή του συσχετισμού, γιατί θα απεγκλωβίσει το ΣΥΡΙΖΑ και πολύ περισσότερο το ΣΥΝ από την φθοροποιό συζήτηση της «συγκυβέρνησης», της «ακυβερνησίας», κλπ και θα του επιτρέψει να προβάλει αγωνιστικά τα 15 σημεία σε πορεία με το λαό. Με ανοιχτές συγκεντρώσεις, πορείες, διαδηλώσεις στις βασικές πόλεις της χώρας, με ανοιχτές συζητήσεις στα σωματεία, στα εργοστάσια, στις επιχειρήσεις, γενικά στους χώρους δουλειάς και τις συνοικίες, να εξηγήσει το πρόγραμμα του και να δώσει την προοπτική του Σοσιαλισμού σαν την μόνη διέξοδο υπέρ των εργαζομένων από την καπιταλιστική κρίση. Και πάνω σε αυτή την προοπτική να καλέσει το λαό να τον στηρίξει μαχητικά. Έτσι, θα βγει δυναμικά από την παγίδα που του έχουνε στήσει το κατεστημένο, με την βοήθεια των ΜΜΕ, της «Ανανεωτικής» και δυστυχώς του ΚΚΕ, όχι γιατί του κάνει κριτική, αλλά γιατί διασπά την ενότητα για δράση της αριστεράς και τους αγώνες των εργαζομένων.
Η απάντηση του ΣΥΡΙΖΑ στην οικονομική και πολιτική κρίση της χώρας θεωρώ ότι πρέπει να είναι: Όχι «και με το 7% είμαστε ευχαριστημένοι», αλλά μια Αυτοδύναμη αριστερή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, με πρόγραμμα, όπου θα ξεκινάει από τα 15 σημεία και θα καταλήγει στην εθνικοποίηση των στρατηγικής σημασίας για την οικονομία της χώρας επιχειρήσεων, των τραπεζών κάτω από δημόσιο, εργατικό, κοινωνικό έλεγχο και διαχείριση, για να μπορέσει να σχεδιαστεί δημοκρατικά η παραγωγή προς όφελος των εργαζομένων και του λαού, σε συνθήκες πλήρους απασχόλησης.
Να φύγει εδώ και τώρα η κυβέρνηση του κεφαλαίου και των σκανδάλων
Όχι σε μια κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ στην υπηρεσία του κεφαλαίου
Αυτοδύναμη κυβέρνηση της Αριστεράς, με Σοσιαλιστικό πρόγραμμα!
10/3/ 2009 Θ. ΜΑΡΑΚΗΣ
