Πρώτες εκτιμήσεις για τα αίτια, τις συνέπειες και τις προεκτάσεις του χτεσινού τρομοκρατικού χτυπήματος στις Βρυξέλλες.
Για άλλη μια φορά ζήσαμε την αδίστακτη δολοφονία αθώων ανθρώπων. Οι μαρξιστές καταδικάζουν τέτοιες τρομοκρατικές πράξεις, με τον ίδιο τρόπο που καταδικάζουν τις δολοφονίες χιλιάδων ανθρώπων στη Συρία και άλλες εμπόλεμες χώρες. Η ουσία τώρα είναι: τι μπορεί να γίνει για να σταματήσει αυτή η βαρβαρότητα;
Όταν είδα τα νέα για τη βομβιστική επίθεση στο αεροδρόμιο των Βρυξελλών και αργότερα στο Μετρό, ήρθαν στο νου μου τα εξής:
1) Πρώτα από όλα, η αλληλεγγύη μας κατευθύνεται στις οικογένειες των θυμάτων των τρομοκρατικών επιθέσεων στις Βρυξέλλες. Αυτές οι επιθέσεις αποδεικνύουν ότι καμία ποσότητα ασφαλείας (αστυνομικής ή στρατιωτικής) δεν μπορεί να σταματήσει τις βάρβαρες και άνανδρες επιθέσεις σαν αυτές που είδαμε χτες. Παρά την παρουσία ειδικών στρατιωτικών δυνάμεων στα αεροδρόμια από τον περσινό Νοέμβρη και την αυξημένη αστυνομική παρακολούθηση στις εισόδους των αεροδρομίων και του Μετρό, η ασφάλιση αυτών των χώρων παραμένει αδύνατη. Ένα γενικευμένο κλείσιμο αυτών των υπηρεσιών όπως το σημερινό θα παρέλυε την οικονομία και την πόλη, η οποία θα έπαυε να λειτουργεί.
2) Εφόσον η Μέση Ανατολή παραμένει ανοιχτή πληγή, αυτό θα συνεχιστεί. Οι «δικές μας» δυτικές κυβερνήσεις φέρουν την ευθύνη για το χάος στη Μέση Ανατολή, αφού πίστευαν ότι είχαν το δικαίωμα να εισβάλουν σε χώρες, να ρίξουν κυβερνήσεις, να βομβαρδίσουν τα πάντα και ότι όλα θα επέστρεφαν στη φυσιολογική κατάσταση. Οι πράξεις τους είχαν το αντίθετο αποτέλεσμα. Και με το να μην κάνουν τίποτα για να ενσωματώσουν τη νεολαία των μεταναστών, τίποτα για να εξαφανίσουν το ρατσισμό, την φτώχεια κτλ, ενώ την ίδια στιγμή βομβάρδιζαν, έχουν δημιουργήσει ώριμο έδαφος για να «ψαρεύουν» υποστηρικτές οι φονταμενταλιστές.
3)Αυτές οι τελευταίες βομβιστικές επιθέσεις θα χρησιμοποιηθούν για να δικαιολογήσουν ακόμα πιο καταπιεστικούς νόμους – στο όνομα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας φυσικά. Τα μισά από τα 18 αντιτρομοκρατικά μέτρα που ανακοινώθηκαν από τη βελγική κυβέρνηση μετά τις επιθέσεις του Νοέμβρη στο Παρίσι, απειλούν ΟΛΟΥΣ τους πολίτες, ξεκινώντας από τις εργατικές και προοδευτικές οργανώσεις. Αυτό έχει καταδικαστεί ήδη από σημαντικά συνδικάτα, συλλόγους δικηγόρων και δικαστών. Η «Σένγκεν» θα δεχτεί ακόμα μεγαλύτερες πιέσεις. Αυτά θα προστεθούν στην ήδη εύθραυστη κατάσταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αυξάνοντας τις εντάσεις ανάμεσα αλλά και μέσα στις χώρες.
4) Θα χρησιμοποιηθούν επίσης για να καλύψουν τη βαρβαρότητα ενάντια στους πρόσφυγες στα ελληνικά και άλλα σύνορα. Για να στοχοποιηθούν οι πρόσφυγες πρέπει να εξισωθούν με το έγκλημα, την βία ενάντια στις γυναίκες, και γενικά με την ανομία. Αφού η μηχανή προπαγάνδας το έχει πετύχει αυτό, βαρβαρικές πρακτικές κάθε είδους μπορούν να δικαιολογηθούν. Οικογένειες μπορούν να αφεθούν στο να σαπίσουν στη λάσπη, πεθαίνοντας κατά χιλιάδες ενώ τρέχουν να φύγουν από τον πόλεμο που ξεκίνησε η ίδια η «Ευρώπη».
5) Τα δεξιά κόμματα παντού θα αποπειραθούν να χρησιμοποιήσουν αυτές τις επιθέσεις προς όφελος τους. Σε περιόδους αυξημένης ταξικής πάλης, όπως στη Γαλλία και στο Βέλγιο, αυτά τα περιστατικά είναι χρήσιμα ως αντιπερισπασμός που τραβάει την προσοχή από τις πραγματικές αιτίες της κρίσης που ζούμε. Παντού έχουμε ταξικές εντάσεις. Η νεολαία συγκεκριμένα στρέφεται ενάντια στον καπιταλισμό. Δεν θα πάρει καιρό μέχρι να κινητοποιηθεί η εργατική τάξη σε όλη την Ευρώπη.
6) Οι επιθέσεις θα χρησιμοποιηθούν επίσης για να δικαιολογήσουν περεταίρω βομβαρδισμούς της Συρίας, χειροτερεύοντας την ήδη σοβαρή προσφυγική κρίση. Οι πρόσφυγες συνεχίζουν να έρχοντα και δεν θα σταματήσουν, αφού αυτό που κάποτε ονομάζανε «σπίτι» τώρα έχει μετατραπεί σε μία πραγματική κόλαση. Δεν έχουν άλλη επιλογή από το να συνεχίσουν να μαζεύονται στα Ευρωπαϊκά σύνορα.
7) Αυτή η βαρβαρότητα έχει ποτίσει τη συνείδηση εκατομμύριων εργατών και νέων, ιδιαίτερα των πολύ νέων. Βλέπουνε ένα κόσμο χωρίς μέλλον, με αυξανόμενη ανεργία, συνεχόμενες επιθέσεις σε όλα τα κεκτημένα του παρελθόντος, στην εκπαίδευση, την Υγεία, τη στέγαση, τις αξιοπρεπείς δουλειές, τους μισθούς, σε συνδυασμό με πολέμους σε κάθε άκρη του κόσμου.
8) Δεν υπάρχει τρόπος να λυθούν αυτά τα προβλήματα εφόσον η πολιτική όλων των κυβερνήσεων είναι η μεγιστοποίηση του κέρδους για τους λίγους. Το σύστημα δεν μπορεί να διορθωθεί ή να μεταρρυθμιστεί. Πρέπει να καταργηθεί!
9) Οι αγώνες των εργατών και των νέων παγκοσμίως για μία καλύτερη ζωή, καλύτερες δουλειές, στέγαση, υγεία, κτλ.. πρέπει να ενοποιηθούν σε έναν που θα στοχεύει σε ένα πράγμα: στην εκ θεμελίων ανατροπή αυτού του συστήματος και τη θεμελίωση μία νέας κοινωνίας, σοσιαλιστικής. Δεν είναι ουτοπία, είναι η μοναδική εναλλακτική λύση στη σημερινή βαρβαρότητα.
Φρεντ Γουέστον
Μετάφραση από την ιστοσελίδα www.marxist.com : Νίκος Πάγκας
