Ο Φραντσέσκο Κοσίγκα είναι ένας παλιός αντιδραστικός Ιταλός πολιτικός. Διετέλεσε υπουργός σε κυβερνήσεις της Χριστιανοδημοκρατίας και Πρόεδρος της Ιταλίας από το 1985 ως το 1992. Σήμερα είναι ισόβιος γερουσιαστής. Η παρακάτω συνέντευξη που παραχώρησε πριν από τρεις μήνες είναι εξαιρετικά επίκαιρη για όσα ζούμε τις τελευταίες εβδομάδες στην Ελλάδα. Στη συνέντευξη αυτή μιλάει στην πραγματικότητα το αντιδραστικό πνεύμα της απανταχού άρχουσας τάξης που βλέπει το κίνημα της νεολαίας σαν μια εν δυνάμει απειλή για την εξουσία της.
Συνέντευξη του Φραντσέσκο Κοσίγκα στον Αντρέα Κανίνι για το “Quotidiano nazionale” 23/10/2008
Αντρέα Κανίνι: Πρόεδρε Κοσίγκα, νομίζετε ότι ο Μπερλουσκόνι το παρατράβηξε με την απειλή χρήσης δύναμης των μονάδων Δημόσιας Τάξης εναντίον των φοιτητών;
Φραντζέσκο Κοσίγκα: Εξαρτάται: αν πιστεύει ότι είναι ο Πρωθυπουργός ενός δυνατού Κράτους, τότε όχι, είχε δίκιο. Αλλά καθώς η Ιταλία είναι ένα Κράτος αδύναμο, καθώς η αντιπολίτευση δεν είναι πλέον μονολιθική όπως ήταν κάποτε το Ιταλικό ΚΚ, αλλά το ψόφιο Δημοκρατικό Κόμμα, φοβάμαι ότι τα λόγια του δεν θα συνοδευθούν από πράξεις και ότι Μπερλουσκόνι απλώς θα καταλήξει με αυγά στα μούτρα.
Αντρέα Κανίνι: Τι θα έπρεπε να γίνει τώρα;
Φραντζέσκο Κοσίγκα: Εδώ που φτάσαμε, ο Μαρόνι θα έπρεπε να κάνει ό,τι εγώ όταν ήμουν υπουργός Εσωτερικών.
Αντρέα Κανίνι: Τι δηλαδή;
Φραντσέσκο Κοσίγκα: Καταρχήν, ν’ αφήσει ήσυχους τους μαθητές του Γυμνάσιου… φαντάζεστε τι θα συμβεί αν ένα δεκάχρονο παιδί σκοτωθεί ή τραυματιστεί σοβαρά…
Αντρέα Κανίνι: Ενώ οι φοιτητές;
Φραντσέσκο Κοσίγκα: Αφήστε τους να κάνουν ό,τι θέλουν. Αποσύρετε την αστυνομία από τους δρόμους και τα πανεπιστήμια, διαβρώστε το κίνημα βάζοντας προβοκάτορες έτοιμους για τα πάντα και αφήστε τους διαδηλωτές για καμιά βδομάδα να σπάνε καταστήματα, να καίνε αυτοκίνητα και να δημιουργούν χαμό στους δρόμους.
Αντρέα Κανίνι: Και μετά;
Φραντσέσκο Κοσίγκα: Τότε, με την κοινή γνώμη στο πλευρό σας, ο ήχος των σειρήνων των ασθενοφόρων θα πνίξει τις σειρήνες της αστυνομίας και των καραμπινιέρων.
Αντρέα Κανίνι:Με ποια έννοια;
Φραντσέσκο Κοσίγκα: Με την έννοια ότι οι δυνάμεις του νόμου και της τάξης δεν θα δείξουν οίκτο και θα τους στείλουν όλους στο νοσοκομείο. Μην τους συλλάβετε – οι δικαστές θα τους απελευθερώσουν αμέσως σε κάθε περίπτωση… βαράτε τους αλύπητα και ξυλοφορτώστε και τους δασκάλους τους που τους ξεσηκώνουν μαζί.
Αντρέα Κανίνι: Και τους δασκάλους;
Φραντσέσκο Κοσίγκα: Πάνω απ’ όλα τους δασκάλους. Όχι τους γηραιότερους βέβαια, τα νέα κορίτσια όμως ναι, και αυτά. Έχετε ιδέα της σοβαρότητας αυτού που συμβαίνει; Υπάρχουν δάσκαλοι που προσηλυτίζουν τα παιδιά και τα ενθαρρύνουν να διαδηλώνουν – αυτό είναι εγκληματική συμπεριφορά!
Αντρέα Κανίνι: Αλλά συνειδητοποιείτε τι θα πουν στην Ευρώπη αν γίνει κάτι σαν αυτό που προτείνετε; “Ο φασισμός επιστρέφει στην Ιταλία”, θα πουν.
Φραντσέσκο Κοσίγκα: Τρίχες, αυτός είναι ο δημοκρατικός δρόμος – να σβηστεί η φλόγα πριν απλωθεί η πυρκαγιά.
Αντρέα Κανίνι: Ποια πυρκαγιά;
Φραντσέσκο Κοσίγκα: Δεν υπερβάλλω όταν λέω ότι πραγματικά πιστεύω ότι η τρομοκρατία θα επιστρέψει να αιματοκυλίσει τους δρόμους της χώρας. Και δεν θέλω ο κόσμος να ξεχνά ότι οι Ερυθρές Ταξιαρχίες δε γεννήθηκαν στα εργοστάσια, αλλά στα πανεπιστήμια. Και ότι τα συνθήματα που χρησιμοποιούσαν, είχαν χρησιμοποιηθεί προηγουμένως από το φοιτητικό κίνημα και τα συνδικάτα της αριστεράς.
Αντρέα Κανίνι: Οπότε πιστεύετε ότι η ιστορία είναι δυνατόν να επαναληφθεί;
Φραντσέσκο Κοσίγκα: Δεν είναι απλώς δυνατόν. Είναι πιθανόν. Γι αυτό λέω: ας μην ξεχνάμε ότι οι Ε.Τ. γεννήθηκαν γιατί η φλόγα δεν έσβησε στην ώρα της.
Αντρέα Κανίνι: Ο ηγέτης του Δημοκρατικού Κόμματος Βελτρόνι είναι με τους διαδηλωτές.
Φραντσέσκο Κοσίγκα: Κοιτάξτε, ειλικρινά δε βλέπω τον Βελτρόνι να βγαίνει στους δρόμους και να ρισκάρει να σπάσει το κεφάλι του. Είναι πιθανότερο να τον δείτε σε κανένα ιδιωτικό κλαμπ στο Σικάγο να χειροκροτεί τον Ομπάμα.
Αντρέα Κανίνι: Βέβαια, δε θα πάρει τους δρόμους με κανένα ραβδί στα χέρια, αλλά πολιτικά…
Φραντσέσκο Κοσίγκα: Πολιτικά, κάνει το ίδιο λάθος που έκανε το Ιταλικό ΚΚ όταν είχαν αρχίσει οι φασαρίες: υποστήριξε το κίνημα, αυταπατώμενος ότι θα μπορέσει να το ελέγξει, αλλά όταν έγινε κι ο ίδιος στόχος, όπως αναμενόταν να συμβεί, μετάνιωσε. Η λεγόμενη σκληρή γραμμή που υιοθέτησε ο Αντρεότι, ο Ζατσιανίνι κι εγώ είχε προταθεί από τον Μπερλίγκουερ… Αλλά σήμερα έχουμε το ΔΚ, ένα εκτόπλασμα που καθοδηγείται από άλλο εκτόπλασμα. Κι αυτός είναι ένας άλλος λόγος για τον οποίον ο Μπερλουσκόνι θα έπρεπε να είναι πιο προσεκτικός.
