Η τρομοκρατική επίθεση που έλαβε χώρα στο Κουμάνοβο στις 9 και 10 Μαΐου έμοιαζε ως προς την ένταση της, στα περιστατικά που συνέβησαν κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων του 2001, όταν παρόμοια σκληρές μάχες έλαβαν χώρα στα χωριά κοντά στο Κουμάνοβο, όπως το Slupcane, το Matejce, το Vaksinceκαι σε άλλα μέρη. Η περιοχή του Κουμάνοβο ανέκαθεν κατοικούταν από ένα μίγμα λαών (Μακεδόνες, Αλβανοί, Σέρβοι, Ρομά, Τούρκοι, κλπ), αλλά είναι επίσης μια περιοχή με μια μακρά παράδοση συνύπαρξης και κοινού αγώνα πέρα και πάνω από τις εθνικές διαιρέσεις.
Ένας τέτοιος κοινός αγώνας, ήταν και ο αγώνας των ανταρτών στο Β ‘Παγκόσμιο Πόλεμο: όχι μόνο αντιφασιστικός, αλλά και σοσιαλιστικός – μία πάλη των εργατών (όλων των εθνικοτήτων) για μια πιο ανθρώπινη και δίκαιη κοινωνία. Η ενότητα των εργαζομένων στη Γιουγκοσλαβία ξεκίνησε να υποχωρεί, όταν η ρητορική σχετικά με την ταξική πάλη περιορίστηκε και αντικαταστάθηκε από μια νέα ρητορική εθνικισμού, σοβινισμού και εθνοκεντρισμού. Από τότε, η πλειοψηφία των εργαζομένων και των φοιτητών, σταμάτησαν να βλέπουν τους συντρόφους τους, ως ένα συνάδελφο εργαζόμενο ή έναν συμφοιτητή, αλλά απλώς ως Μακεδόνα, Αλβανό ή Σέρβο.
Μεταξύ άλλων, η αλλαγή αυτή στη συνείδηση οδήγησε στο ξέσπασμα των πολέμων στη Γιουγκοσλαβία και η Μακεδονία δεν ήταν η εξαίρεση. Στη σύγκρουση του 2001, κάθε εθνοτική κοινότητα στάθηκε σταθερά πίσω από τη «δική της» πλευρά. Οι συγκρούσεις της περασμένης εβδομάδας στο Κουμάνοβο ήταν μια προσπάθεια να ξαναδημιουργήσουν μία κατάσταση αντίστοιχη με εκείνη του 2001, και πάνω απ ‘όλα να καταστρέψουν την ήδη ορατή ενίσχυση της υπερεθνικής ενότητας του λαού, κάτι το οποίο δυστυχώς εξέλειπε το 2001. Η ανάπτυξη ενός αισθήματος ενότητας πάνω από εθνικές διαιρέσεις αποτελεί ήδη απειλή για τα παραδοσιακά αστικά κόμματα, τα οποία, παίζοντας το χαρτί του εθνικισμού, εδώ και καιρό έχουν καταφέρει να αποσπάσουν την προσοχή του κόσμου από τα πραγματικά του προβλήματα και τις ανάγκες του και να προωθήσουν μία κατάσταση εθνικιστικής αναδίπλωσης. Το ερώτημα που τίθεται είναι ουσιαστικά ποιος έχει συμφέρον από το να θέσει σε κίνδυνο την δημιουργία μιας υπερεθνικής ενότητας στην μακεδονική κοινωνία και ποιον φέρεται ότι προσπαθεί να «απελευθερώσει» ο Απελευθερωτικός Στρατός του Κοσσυφοπεδίου (KLA).
Όσον αφορά την ίδια την τρομοκρατική επίθεση, θα πρέπει να επισημάνουμε αρκετές, σημαντικές στιγμές. Γνωρίζουμε ότι η μακεδονική Μυστική Αστυνομία (UBK) διαθέτει εξοπλισμό παρακολούθησης, ικανό να χρησιμοποιηθεί για την παρακολούθηση ενός σημαντικού αριθμού πολιτών και σε μεγάλο βαθμό, έχει τον πλήρη έλεγχο των γεγονότων. Εκτός από αυτό, δημοσιοποιήθηκε η πληροφορία ότι η μυστική αστυνομία είχε ήδη προειδοποιηθεί από τις μυστικές υπηρεσίες γειτονικών χωρών για την ύπαρξη τρομοκρατικών ομάδων, αλλά δεν έκανε καμία προσπάθεια να αποτρέψει την επίθεση. Το γεγονός αυτό εγείρει ερωτήματα, σχετικά με το πώς μια τόσο μεγάλη ομάδα περίπου 80 τρομοκρατών εισήλθαν στη χώρα, παρακάμπτοντας τη συνοριακή αστυνομία, και πώς κατάφεραν να αποκτήσουν τόσο μεγάλο αριθμό όπλων και πυρομαχικών, ώστε να μπορούν να μάχονται αδιάλειπτα για 30 ώρες. Επίσης, είναι ύποπτο το γεγονός, ότι οι τρομοκράτες δεν έχουν αναφερθεί σε καμία απαίτηση τους ή σε διευκρινίσεις ως προς το ποιος είναι ο στόχος τους, όπως είναι η συνήθης πρακτική σε τρομοκρατικές επιθέσεις. Ως εκ τούτου, πολλοί ειδικοί σε θέματα ασφάλειας έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η πράξη στο σύνολό της, εκτελέστηκε με έναν εξαιρετικά αντιεπαγγελματικό τρόπο και ότι οι αστυνομικές δυνάμεις (κυρίως νέοι και άπειροι αστυνομικοί – για πολλούς από αυτούς αυτή ήταν η πρώτη συμμετοχή σε επιχείρηση) ρίχτηκαν ενάντια στους τρομοκράτες ως ανθρώπινες ασπίδες. Ο ισχυρισμός τους υποστηρίζεται και από τις προειδοποιήσεις πολλών από τις τοπικές ιστοσελίδες ειδήσεων στην αλβανική γλώσσα, οι οποίες δήλωναν ότι αγνοήθηκαν ομάδες ένστολων και ένοπλων ατόμων στην περιοχή του Κουμάνοβο, πριν από την επίθεση.
Σύμφωνα με το μεγαλύτερο κόμμα της αντιπολίτευσης, το SDSM (το κόμμα έχει ήδη παρουσιάσει μια πληθώρα αποδεικτικών στοιχείων, που όπως ισχυρίζεται, αποδεικνύουν την παράνομη υποκλοπή τηλεφωνικών συνδιαλέξεων εκ μέρους της Μυστικής Αστυνομίας, υπό τις διαταγές του πρωθυπουργού Νίκολα Γκρουέφσκι. Μάλιστα οι ηχογραφήσεις που έχουν μέχρι τώρα παρουσιάσει δημοσίως μαρτυρούν μια ποικιλία εγκληματικών πράξεων, που έχουν διαπραχθεί από τη σημερινή κυβέρνηση. Το περιστατικό αυτό, είχε οργανωθεί από τις αρχές σε μια προσπάθεια να σωθούν από τις συνέπειες του σκανδάλου υποκλοπών και τα εγκλήματα που αποκαλύφθηκαν. Το κόμμα διευκρίνισε ότι τα υψηλότερα κλιμάκια της κυβέρνησης δεν ενεπλάκησαν κατ ‘ανάγκη, άμεσα ή έμμεσα, στην υποκίνηση της τρομοκρατικής ομάδας, αλλά επέτρεψαν στους τρομοκράτες να διεισδύσουν στην πόλη του Κουμάνοβο και να προκαλέσουν την επίθεση, προκειμένου να αποσπάσουν την προσοχή της κοινής γνώμης από τα πραγματικά προβλήματα της χώρας.
Το κυβερνών κόμμα, VMRO-DPMNE, από την άλλη πλευρά, κατηγόρησε το κόμμα της αντιπολίτευσης και τον ηγέτη του Ζόραν Ζάεφ, ότι δημιούργησε μια βαθιά πολιτική κρίση σχετικά με το σκάνδαλο υποκλοπών, η οποία στη συνέχεια κορυφώθηκε με την αποσταθεροποίηση ολόκληρης της κοινωνίας και δημιούργησε το περιβάλλον για μια κρίση εθνικής ασφάλειας.
Αρκετοί υποστηρίζουν ότι οι δυτικές, ιμπεριαλιστικές δυνάμεις βρίσκονται πίσω από αυτό το περιστατικό. Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή, η Δύση, μέσω της αποσταθεροποίησης της Μακεδονίας, ενδιαφέρεται να σταματήσει την κατασκευή του τουρκικού αγωγού φυσικού αερίου, που θα μεταφέρει το καύσιμο από τη Ρωσία μέσω Τουρκίας, Ελλάδας, Μακεδονίας, και Σερβίας με τελικό προορισμό την Ουγγαρία και την Αυστρία. Υποστηρίζεται ότι τα συμφέροντα των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων εκπροσωπούνται σε τοπικό επίπεδο από τα δύο μεγάλα κόμματα – δηλαδή, το VMRO-DPMNE εκπροσωπεί τα συμφέροντα της Ρωσίας, ενώ το SDSM αντιπροσωπεύει τα συμφέροντα των ΗΠΑ και της ΕΕ. Κατά συνέπεια, η θεωρία αυτή οδηγεί στο συμπέρασμα ότι αυτές οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις δεν θα αγνοήσουν τη σύγκρουση αυτή και ότι τα παραδοσιακά στρατηγικά τους συμφέροντα στα Βαλκάνια, αντιστοιχούν στους πολιτικούς σχηματισμούς που υποστηρίζουν στο εσωτερικό του μακεδονικού καθεστώτος. Αλλά δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι, αν και οι δυτικοί ιμπεριαλιστές αντιμετώπιζαν τον σημερινό πρωθυπουργό, Νίκολα Γκρουέφσκι, ως «τεχνοκράτη και μεταρρυθμιστή» όταν ήρθε στην εξουσία, τώρα τον αντιμετωπίζουν ως δικτάτορα, λόγω της ανοικτής στροφής του προς τη σφαίρα των ρωσικών συμφερόντων.
Παραμένουμε σταθεροί στη θέση ότι κάθε πόλεμος και σύγκρουση είναι μάταια και αντιδραστικά, εκτός από έναν, τον ταξικό πόλεμο. Είμαστε ένθερμοι υποστηρικτές της ενότητας των λαών ανεξαρτήτως εθνικής καταγωγής– της ενότητας όλων των εργαζομένων, φοιτητών και όλων των αδύναμων στρωμάτων της κοινωνίας- τα οποία θα πρέπει να αγωνίζονται μαζί για να καταστρέψουν την πηγή όλων των εθνικών συγκρούσεων – το αστικό κράτος. Ως εκ τούτου, πιστεύουμε ότι όλοι οι υποστηρικτές των διάφορων εθνοτικών και σοβινιστικών συγκρούσεων εξυπηρετούν μόνο την αστική τάξη και το κράτος της και αποτελούν το φυσικό εχθρό μας. Αυτές οι τελευταίες επιθέσεις είναι απλώς άλλο ένα παράδειγμα αυτής της πραγματικότητας. Αυτή τη στιγμή, όταν κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί με βεβαιότητα ποίος οργάνωσε τις επιθέσεις και ποια ήταν τα κίνητρά πίσω από αυτές, ένα πράγμα είναι σίγουρο: το αποτέλεσμά τους είναι να υποδαυλίσουν αισθήματα σοβινιστικής μισαλλοδοξίας και στόχος τους είναι να διασπάσουν το λαό, τη στιγμή ακριβώς που αρχίζει να συνεργάζεται στον αγώνα για ένα καλύτερο μέλλον. Το αστικό κράτος επιβάλλεται κατά συνέπεια, ως ένας ψευδής προστάτης του λαού και καλεί για «εθνική ενότητα», αλλά, με τον τρόπο αυτό, προσπαθεί να οδηγήσει τις μάζες να ξεχάσουν ποιος είναι ο βασικός ένοχος για αυτή την κατάσταση και τον αναγκάζει να σταθεί υπάκουα πίσω από τα θεσμικά κρατικά όργανα που στελεχώνονται αποκλειστικώς από το κυβερνών κόμμα.
Οι μάζες πρέπει να καταλάβουν επιτέλους την κατάσταση στην οποία βρίσκονται και να συνεχίσουνμε ενότητα την κινητοποίησή, στηριζόμενες στις δικές τους δυνάμειςκαι μόνο. Είναι αυταπάτη να περιμένουμε τη σωτηρία από τη διεθνή κοινότητα και να αντιμετωπίζουμε τον παγκόσμιο ιμπεριαλισμό ως «ειλικρινείς φιλάνθρωπους», όταν είναι απολύτως σαφές ότι όλες οι μεγάλες δυνάμεις κινούνται με βάση μόνο τα ρεαλιστικά, γεωστρατηγικά τους συμφέροντα.
-Δεν χρειαζόμαστε ένα νέο ενδοεθνοτικό πόλεμο!
-Αυτό που χρειαζόμαστε είναι ένας ταξικός πόλεμος!
Το άρθρο δημοσιεύθηκε την Πέμπτη 14 Μαΐου 2015 στην ιστοσελίδα της Διεθνούς Μαρξιστικής Τάσης.
