Κι ενώ εκατοντάδες πρόσφυγες πνίγονται στη Μεσόγειο, με αποκορύφωμα την τραγωδία της 19ης Απριλίου έξω από τη Λαμπεντούζα και με καταγεγραμμένα έως τώρα 22.000 θύματα τις τελευταίες δύο δεκαετίες, δηλαδή πολλαπλάσια των θυμάτων του τείχους του Βερολίνου, τα ευρωπαϊκά κράτη και η Ελλάδα σηκώνουν τείχη στο Έβρο και επεκτείνουν τον έλεγχο των ελληνικών θαλασσών ώστε να μην αναλάβουν το μερίδιο που τους αναλογεί από το δράμα του λαού της Συρίας καθώς έχουν παίξει καθοριστικό ρόλο στο ξέσπασμα και στην επέκταση του εμφυλίου
«Η Συρία είναι σήμερα σε μια κατάσταση όπου οι ζωές των ανθρώπων βρίσκονται σε κίνδυνο σε όλη τη χώρα», υπογραμμίζει η ΕΕ. Και ενώ αυτό καταγγέλλεται φραστικά από τις επίσημες αρχές της Ε.Ε., η πολιτική γραμμή περί κλειστών συνόρων εξακολουθεί να εφαρμόζεται σχολαστικά.
Επί της ουσίας, τα μιλιταριστικά και συνεργαζόμενα με την νεοναζιστική Χρυσή Αυγή έντυπα, διαδίδουν όλη την προπαγάνδα της ΕΥΠ περί «μουσουλμανικού κινδύνου, ακραίων ισλαμιστών τρομοκρατών, κλπ», καλλιεργούν ρατσιστικά και ξενοφοβικά ένστικτα, βρίσκονται σε ευθεία γραμμή με τα μεγάλα καθεστωτικά ΜΜΕ που χειραγωγούν και αποπροσανατολίζουν από τον κοινωνικό όλεθρο των μνημονιακών περικοπών. Είναι μια πολιτική που φτάνει ακόμη και στο φόνο. Όχι μόνο από τις δολοφονικές ομάδες μαχαιροβγαλτών της Χρυσής Αυγής ή τα βασανιστήρια μεταναστών στα αστυνομικά τμήματα.
Οι νεοναζιστές και οι μιλιταριστές υπερασπιστές του αυταρχικού καθεστώτος Άσαντ και του ρωσικού ιμπεριαλισμού, καταφέρνουν τελικά να ισορροπούν σε πολλές βάρκες με το λαϊκισμό τους, αφού σβήνουν τις ιμπεριαλιστικές ευθύνες των ΗΠΑ-Ε.Ε.-Τουρκίας.
Τελικά, κοινός εχθρός όλων είναι οι πρόσφυγες. Ποιος όμως είναι αυτός ο «εχθρός» και σε τι κατάσταση βρίσκεται;
Τους τελευταίους τρεις μήνες, οι ανθρωπιστικές οργανώσεις καταγράφουν κατά μέσο όρο περισσότερους από 500 πρόσφυγες καθημερινά.
Περίπου το 75% των Σύριων προσφύγων είναι γυναίκες και παιδιά. Οι ζωές των περισσοτέρων εξαρτώνται απόλυτα από την ανθρωπιστική βοήθεια. Στην Ιορδανία και τον Λίβανο οι περισσότεροι πρόσφυγες ζουν μέσα στις τοπικές κοινότητες υποδοχής και μόνο ένας μικρός αριθμός στην Ιορδανία ζει σε εγκαταστάσεις προσωρινής διαμονής κοντά στα σύνορα. Στην Τουρκία, οι Σύριοι πρόσφυγες φιλοξενούνται σε καταυλισμούς που έχουν παραχωρηθεί από την κυβέρνηση. Στο Ιράκ, η πλειονότητά τους έχει βρει καταφύγιο στην Περιφέρεια του Κουρδιστάν, όπου συνεχώς αυξανόμενοι αριθμοί μετακινούνται προς τον καταυλισμό του Ντομίζ στη βόρεια επαρχία Ντοχούκ.
Το αίτημα της Αριστεράς πρέπει να είναι ΝΑ ΑΝΟΙΞΟΥΝ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΣΥΝΟΡΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ- ΝΑ ΠΕΣΕΙ ΤΟ ΤΕΙΧΟΣ ΤΟΥ ΑΙΣΧΟΥΣ ΣΤΟΝ ΕΒΡΟ-ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΤΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ. ΑΣΥΛΟ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ.
Ο λαός μας, που κουβαλά στις πλάτες του τις βαριές παρακαταθήκες της προσφυγιάς του 1922 και της μετανάστευσης, γνωρίζει. Και τότε και σήμερα βίωσε την ασπλαχνία του ελληνικού κράτους και των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Τον ρατσισμό, την εργασιακή εκμετάλλευση, τις παραγκουπόλεις και τους καταυλισμούς. Ήταν το θύμα των φασιστών της Ε.Ε.Ε. που χρηματοδοτούσε το κράτος του Βενιζέλου και των Ταγμάτων Κυνηγών του Κονδύλη.
Ο εργαζόμενος λαός μας γνωρίζει ότι η μετανάστευση είναι κοινωνικό φαινόμενο που προκαλεί η φτώχεια, η βαρβαρότητα των καθεστώτων, οι πόλεμοι και οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Η χώρα μας ζει με ακραίο τρόπο την εκδήλωση του ως πέρασμα για την Ευρώπη, γιατί εφαρμόζει τις ευρωπαϊκές συμφωνίες του Δουβλίνου κλείνοντας τα σύνορα της, γιατί οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν αναλάβει το ρόλο του συνοριοφύλακα της Ευρώπης.
Τη λύση επομένως στο μεταναστευτικό ζήτημα δεν θα δώσει η καταστολή, τα πογκρόμ, η φασιστική βία που δικαιολογεί ο καθεστωτικός τύπος και οι μιλιταριστές. Όλοι αυτοί είναι κομμάτι του προβλήματος. Η Χρυσή Αυγή είναι ο μεγαλύτερος τσάτσος, απολογητής και μπράβος του αστικού συστήματος!
Η ζωή μας και η ζωή των μεταναστών είναι αλληλένδετη. Απαιτείται τώρα κοινός αγώνας ενάντια στις αυταρχικές κυβερνήσεις, τους αντεργατικούς νόμους που επιβάλλουν παντού μαύρη εργασία και ατομικές συμβάσεις εργασίας, τις απολύσεις και τις ιδιωτικοποιήσεις, τα Μνημόνια, τους φόρους και τις περικοπές, τη συμμετοχή του ελληνικού στρατού σε όλες τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις.
Αντίπαλοι μας δεν είναι οι πρόσφυγες, αλλά οι δυνάμεις καταστολείς και η αστική δικαιοσύνη, ο κόσμος του πλούτου με τα αφορολόγητα και τα υπερκέρδη του, όσοι πτώχευσαν τον λαό μας, κανιβαλίζοντας το παρόν και το μέλλον του. Είναι λάθος επομένως το εθνικιστικό σύνθημα «η Ελλάδα στους Έλληνες» και φυσικά οι φασίστες που το φωνάζουν δε λένε κουβέντα για το ξεπούλημα της Αγροτικής Τράπεζας, στον Σάλλα, του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου στον Λάτση, το χάρισμα της δημόσιας περιουσίας σε Κόκκαλη, Μυτιληναίο, Μπόμπολα, εφοπλιστές και τραπεζίτες. Η κοινωνική περιουσία ανήκει στους εργαζόμενους που τη δημιούργησαν, στην τεράστια κοινωνική πλειοψηφία που ποτίζει αυτή τη γη με το αίμα και τον ιδρώτα της, ανεξάρτητα το χρώμα, την εθνικότητα, τη φυλή και τη θρησκεία της.
