Διαβάστε ένα άρθρο σχετικά με τον δυσβάσταχτο ΕΝΦΙΑ και τα καθήκοντα της Αριστεράς για τη δημιουργία ενός πραγματικού μαζικού κινήματος που θα τον καταργήσει.
Ο ΕΝΦΙΑ (Ενιαίος Φόρος Ιδιοκτησίας Ακινήτων) αποτελεί κατά κοινή ομολογία – όλων πλην της κυβέρνησης και των καπιταλιστών αφεντικών της – έναν ιδιαίτερα δυσβάσταχτο, άδικο έως και εξοντωτικό για πολλούς φτωχούς φορολογούμενους φόρο.
Συνοπτικά, οι λόγοι είναι οι εξής: πρώτον, είναι ένας φόρος οριζόντιος και καθολικός χωρίς να κάνει διακρίσεις, ως προς την χρήση ή μη του ακινήτου και τη συνολική του αξία, αλλά επιβάλλεται από το πρώτο τετραγωνικό με ενιαίο τρόπο (για την αξία ζώνης που βρίσκεται το ακίνητο). Με δυο λόγια, ο φόρος θα υπολογιστεί με τον ίδιο συντελεστή για τον ιδιοκτήτη ενός και μόνο ακινήτου π.χ 70 τετραγωνικών που το χρησιμοποιεί ως κατοικία, με τον ιδιοκτήτη ενός ακινήτου 300 τετραγωνικών που βρίσκεται στην ίδια περιοχή, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη, το εισόδημα, η χρήση του ακινήτου ή άλλοι παράγοντες. Ή αλλιώς 20 εργατικές οικογένειες που κατοικούν σε μια πολυκατοικία 2.000 τ.μ. καλούνται να πληρώσουν αντίστοιχο φόρο με ένα γειτονικό σούπερ μάρκετ 2.000 τ.μ., που τζιράρει εκατομμύρια ευρώ ετησίως…
Δεύτερον, καταργείται το αφορολόγητο όριο που ίσχυε μέχρι το 2011, οπότε και παραβιάστηκε για πρώτη φορά με τα χαράτσια που επιβλήθηκαν ως «έκτακτα» μέτρα και τώρα μονιμοποιήθηκαν και επιδεινώθηκαν με τον ΕΝΦΙΑ. Μέχρι την επιβολή του «έκτακτου» χαρατσιού, υπήρχε αφορολόγητο όριο για την προσωπική ακίνητη περιουσία κάτω από τα 200.000 ευρώ. Πλέον, οι προκλητικά ευνοημένοι θα είναι οι μεγαλοϊδιοκτήτες με περιουσία πάνω από 400.000 ευρώ, για την οποία προβλέπονταν υψηλότεροι φορολογικοί συντελεστές, που τώρα καταργήθηκαν.
Τρίτον, δεν ενσωματώνονται όλοι οι φόροι για τα ακίνητα στον ΕΝΦΙΑ, καθώς μια σειρά άλλων χαρατσιών πάνω στην εργατική κατοικία παραμένουν σε ισχύ (όπως π.χ. το ΤΑΠ, το Τέλος Ακίνητης Περιουσίας, το οποίο πληρώνεται μέσω ΔΕΗ από όλα τα νοικοκυριά, ανεξάρτητα από το αν είναι ιδιοκτήτες ή ενοικιαστές). Στην ουσία δηλαδή, οι φορολογούμενοι καλούνται να φορολογηθούν δύο φορές για την ίδια αιτία, μέτρο όχι μόνο άδικο, αλλά και αντισυνταγματικό.
Τέταρτον, οι τιμές των ακινήτων υπολογίζονται βάσει της αξίας που είχαν το 2007 πριν την κρίση, αγνοώντας την πτώση των τιμών που έχει επέλθει στο μεταξύ, αλλά και την επιβάρυνση των φορολογούμενων.
Πέμπτον, επιβαρύνονται για πρώτη φορά με φόρο αγροτικά ακίνητα που προορίζονται για καλλιέργεια, ή ακόμα μένουν ανενεργά.
Τέλος, προβλέπονται μεγάλες φοροαπαλλαγές για το μεγάλο κεφάλαιο (βιομηχανίες και τα μεγάλα ξενοδοχεία). Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά κατά τη διάρκεια της ψήφισης του νόμου για τον ΕΝΦΙΑ (Δεκέμβρης 2013) ο τότε υπουργός Οικονομικών, Γ. Στουρνάρας, οι ελαφρύνσεις αφορούν «μεγάλες βιομηχανίες και μεγάλα ξενοδοχεία, που είναι έντασης χώρου(!) και θα ήταν άδικο να πληρώσουν όλο το φόρο»[1]… Επίσης τρανταχτές ελαφρύνσεις ισχύουν και για τις μεγάλες συγκεντρωμένες εκτάσεις γεωργικής γης, για τις οποίες η μείωση του αρχικά προσδιοριζόμενου φόρου φτάνει στο 60% για εκτάσεις πάνω από 500 στρέμματα, ενώ φοροαπαλλαγές προβλέπονται για τις «εξωχώριες» («οφσόρ») εταιρείες, που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα.
Για να αντιληφθούμε το μέγεθος της φοροεπιδρομής, είναι χαρακτηριστικό ότι από 500 εκατομμύρια ευρώ που πλήρωσαν συνολικά οι φορολογούμενοι για τα ακίνητα τους το 2009, φέτος θα κληθούν να πληρώσουν 3,5 δις, με το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος αυτού του ποσού να επιμερίζεται στα μικρά και μεσαία νοικοκυριά!
Είναι δε προφανές, ότι αντικειμενικό αποτέλεσμα του μέτρου – σε συνδυασμό, με άλλα μέτρα όπως η δυνατότητα πλειστηριασμού της πρώτης κατοικίας από το 2015 και ο «Κώδικας Δεοντολογίας» της Τράπεζας της Ελλάδας που θα εφαρμοστεί από 1/1/2015 – είναι με μαθηματική ακρίβεια το ξεσπίτωμα εργατικών οικογενειών και η συγκέντρωση της γης και της ακίνητης ιδιοκτησίας στο μεγάλο κεφάλαιο, (τράπεζες, κατασκευαστικές εταιρίες, εταιρίες «real estate» κλπ), εφόσον πολλοί φτωχοί μεροκαματιάρηδες θα χάσουν τα σπίτια τους, αδυνατώντας να ανταπεξέλθουν στα χαράτσια, ενώ πολλοί περισσότεροι θα προτιμήσουν να πουλήσουν τα ακίνητα τους για ένα κομμάτι ψωμί, σε κάποιο τέτοιο «ευαγές ίδρυμα», από το να επιβαρύνονται μόνιμα για την ιδιοκτησία του με δυσβάσταχτους φόρους… Όλοι οι υπόλοιποι θα κληθούν να πληρώνουν μόνιμο ενοίκιο στο κράτος ή στην τράπεζα για το ιδιόκτητο ακίνητο τους, που σε πολλές περιπτώσεις αποκτήθηκε με στερήσεις πολλών ετών.
Τα καθήκοντα της Αριστεράς
Είναι σωστή η θέση που έχουν πάρει τόσο το ΚΚΕ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ ενάντια στον ΕΝΦΙΑ και το αίτημα της συνολικής κατάργησης και όχι της τροποποίησης του. Είναι επίσης απόλυτα σωστή η δέσμευση του ΣΥΡΙΖΑ, ότι θα καταργήσει το φόρο αυτό όταν κληθεί να κυβερνήσει. Ωστόσο, οι σωστές αυτές θέσεις είναι απολύτως ανεπαρκείς αν δε συνδυαστούν με ένα πρόγραμμα δράσης στην κατεύθυνση της πολιτικής ανυπακοής σήμερα. Συγκεκριμένα, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ και η υπόλοιπη Αριστερά πρέπει να αναλάβουν από κοινού πρωτοβουλίες όχι σε συμβολικό μόνο επίπεδο, για τη μη πληρωμή του ΕΝΦΙΑ, μέχρι να καταργηθεί ή να πέσει η κυβέρνηση.
Τα στελέχη των 2 κομμάτων που βρίσκονται στη Βουλή, οι εκλεγμένοι στην «Τοπική αυτοδιοίκηση» και οπουδήποτε αλλού, θα έπρεπε να δηλώσουν δημόσια την άρνηση τους να πληρώσουν τον άδικο φόρο και να καλέσουν τους πολίτες να κάνουν το ίδιο. Επίσης τα κόμματα της Αριστεράς θα έπρεπε να αναλάβουν πρωτοβουλίες κλιμάκωσης της πολιτικής ανυπακοής, όπως η κατάληψη των εφοριών τις μέρες που καλούνται οι πολίτες να πληρώσουν, να ζητήσουν από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις των εργαζόμενων στις ΔΟΥ και το Υπουργείο Οικονομικών να οργανώσουν απεργίες και στάσεις εργασίας για την παρεμπόδιση είσπραξης των φόρων και να οργανώσουν τοπικές επιτροπές παντού, που θα προπαγανδίζουν την πολιτική ανυπακοή από τους πολίτες, θα αναλαμβάνουν τη νομική αρωγή και την αλληλεγγύη σε όσους τυχόν διωχθούν για την άρνηση τους να πληρώσουν και θα οργανώσουν την πολιτική ανυπακοή με όρους μαζικής διαμαρτυρίας σε κάθε πόλη και χωριό.
Αντί αυτών, το μόνο που έχουν κάνει μέχρι στιγμής είναι να παροτρύνουν τους πολίτες να καταθέσουν ενδικοφανείς προσφυγές κατά του ΕΝΦΙΑ, κίνηση που είναι σωστή, αλλά απόλυτα ανεπαρκής καθώς έχει το χαρακτήρα ατομικής άμυνας απέναντι στο μέτρο κυρίως και όχι συλλογικής, επιθετικής διαμαρτυρίας.
Μια τέτοια αναγκαία μαζική εκστρατεία άρνησης πληρωμής του ΕΝΦΙΑ θα μπορούσε να ταρακουνήσει θανάσιμα την αδύναμη κυβέρνηση και αν συνδυαζόταν την κρίσιμη στιγμή με μια εκστρατεία για μια γενική πολιτική απεργία διαρκείας ενάντια στην κυβέρνηση, θα έκανε την πτώση της μισητής κυβέρνησης θέμα λίγων ημερών.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
——————
[1]. Ριζοσπάστης Κυριακή 10 Αυγούστου 2014, σελ 6.
{fcomment}
