Διαβάστε ένα σύντομο άρθρο του συντόφου Γιώργου Δημητράκη από την Κορυτσά για την νίκη του αλβανικού λαού ενάντια στα σχέδια κυβέρνησης, δεξιάς αντιπολίτευσης και Η.Π.Α.
Μετά από μια εβδομάδα διαδηλώσεων και ειρηνικών πορειών, για πρώτη φορά στην ιστορία της αλβανικής μεταπολίτευσης ο αλβανικός λαός έδωσε αγωνιστικό παλμό, βγήκε στους δρόμους και διαδήλωσε, φώναξε ένα μεγάλο ΟΧΙ στην εισαγωγή χημικών όπλων της Συρίας, προκειμένου να καταστραφούν και να αποθηκευτούν σαν χημικά απόβλητα στην περιοχή Μιεκες του Ελμπασάν. Με το μόνο όπλο που έχουν όλοι οι λαοί – την αλληλεγγύη – τα Τίρανα, το Ελμπασάν, το Δυρράχιο, η Κορυτσά, η Κρούϊα, η Λέζα, η Σκόδρα και άλλες πόλεις της αλβανικής επικράτειας έδωσαν το παρών μέχρι την τελική νίκη.
Το πολιτικό σκηνικό
Μεγάλη ταραχή προκάλεσαν στο πολιτικό σκηνικό της χώρας τα γεγονότα του Νοέμβρη. Είναι η πρώτη φορά που το λαϊκό κίνημα δεν «καπελώθηκε» από την αντιπολίτευση, όπως γινόταν τα προηγούμενα χρόνια. Η δεξιά αντιπολίτευση όταν κατάλαβε πως ο αλβανικός λαός θα εξεγερθεί κατά της κυβέρνησης Ράμα για τα όπλα, δεν έχασε ευκαιρία και με διάφορα τρικ επιχείρησε να εισχωρήσει στις λαϊκές μάζες και να ηγηθεί. Όμως η οργάνωση ΑΚΙΡ και άλλες ανεξάρτητες πολιτικές οργανώσεις έκαναν σαφή έκκληση στο λαό να διώξει τις φάλαγγες του ΔΚ και κάθε πολιτικού κόμματος που ήθελε από το πουθενά μπει επικεφαλής. Μια σημαντική στιγμή ήταν η αποδοκιμασία από τους νέους, με το χειρότερο τρόπο, του πρώην πρωθυπουργού και νυν βουλευτή Σαλί Μπερίσα και του νέου αρχηγού της Αντιπολίτευσης Λουλζίμ Μπάσα. (Είναι αλήθεια ότι μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις. Δείτε παρακάτω)
Μέσα στο κυβερνητικό στρατόπεδο υπήρξαν μεγάλες αντιπαραθέσεις σχετικά με το θέμα της εισαγωγής των χημικών όπλων. Ακούστηκαν πολλές γνώμες, από τις οποίες επισημαίνουμε την πολύ σημαντική δήλωση του βουλευτή του ΣΚ, Μπεν Μπλούσι: “Εμάς δεν μας εξέλεξε ο αλβανικός λαός για να αποσυνθέσουμε χημικά όπλα, αλλά για να χτίσουμε την οικονομία της χώρας”.
Ασκήθηκε επίσης μεγάλη πολιτική πίεση από τους αμερικανούς εκπροσώπους. Ιδιαίτερα ο εν ενεργεία Αμερικανός πρέσβης Αλεξάντερ Αρβίζου επιχείρησε να «θεοποιήσει» τα «πλεονεκτήματα» της εισαγωγής, δηλαδή ότι η Αλβανία θα λάβει 900 δις δολάρια. Αυτό που δεν μπόρεσαν κι ούτε θα μπορέσουν να καταλάβουν οι ιμπεριαλιστές Αμερικάνοι και οι αστικές κυβερνήσεις είναι πως ο λαός, μπροστά στη ζωή των παιδιών του, δε λογαριάζει ούτε τα δολάρια, ούτε τους «στρατηγικούς συνασπισμούς» που χτίζουν τα συμφέροντα μεταξύ τους.
Σαν επίμετρο
Ο Νοέμβρης έχει χαραχθεί στη μνήμη του αλβανικού λαού ως μήνας των λαϊκών αγώνων. Αξίζει να θυμίσουμε στον αναγνώστη μερικά σημαντικά γεγονότα στην αλβανική ιστορία που συνέβησαν αυτόν το μήνα:
Στις 28 Νοεμβρίου 1443 στην πόλη Κρούϊα, ο εθνικός ήρωας Gjergj Kastrioti Skënderbeu ύψωσε στο κάστρο της πόλης την αλβανική σημαία μετά από μια μεγάλη νίκη κατά των Τούρκων (έχει χαρακτηριστεί ως ο Νοέμβρης ο Ι).
Στις 28 Νοεμβρίου 1912, στην Βλόρα (Αυλώνα), ο γέρος της Δημοκρατίας Ισμαήλ Κεμάλι, ύψωσε την αλβανική σημαία στην πόλη, κηρύσσοντας την ανεξαρτησία (Νοέμβρης ο ΙΙ).
Στις 29 Νοεμβρίου 1944, το Εθνικό Αντιφασιστικό Απελευθερωτικό Μέτωπο απελευθερώνει και την τελευταία πόλη από τους κατακτητές, την Σκόδρα, και με τον τρόπο αυτόν ολοκληρώνεται η εμπλοκή της χώρας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, η ημερομηνία 15 Νοεμβρίου 2013, πρέπει να γραφτεί στην ιστορία του τόπου ως η ημέρα που ο λαός αγωνίστηκε για την αξιοπρέπεια του, τη ζωή και την τιμή του ενάντια στα μεγάλα συμφέροντα των αστών και των ιμπεριαλιστών.
Από την Κορυτσά: σ. Γεώργιος Δημητράκης
{fcomment}
