Κεφάλαιο 6 – Σημείο 5
Τροπολογία σχετικά με την Παραγωγική Ανασυγκρότηση
Γιάννης Τόλιος
Βασικός στόχος της «παραγωγικής ανασυγκρότησης» είναι η αύξηση της απασχόλησης, η δραστική μείωση της ανεργίας, η αύξηση της εγχώριας παραγωγής και η αειφορική ανάπτυξη με γνώμονα την κάλυψη των βιοτικών, κοινωνικών και πολιτιστικών αναγκών. Αυτό συνεπάγεται «σχέδιο» κοινωνικοοικονομικής ανάπτυξης με δημοκρατικό προγραμματισμό σε εθνικό, χωροταξικό, περιφερειακό και δημοτικό επίπεδο, με εξασφάλιση ουσιαστικής συμμετοχής και ελέγχου του ίδιου του λαού σε όλα τα στάδια επεξεργασίας και εφαρμογής του στα πρότυπα του «συμμετοχικού προϋπολογισμού». Βασικοί τομείς της παραγωγικής ανασυγκρότησης, είναι κατ’ αρχήν η αγροτική οικονομία (γεωργία, κτηνοτροφία, αλιεία) με στόχο τη μέγιστη δυνατή αυτάρκεια της χώρας σε τρόφιμα στα πλαίσια των αρχών της «διατροφικής αυτοδυναμίας». Δεύτερος τομέας η βιομηχανία, με αξιοποίηση «συγκριτικών» και δημιουργία «ανταγωνιστικών» πλεονεκτημάτων, με αύξηση της παραγωγικότητας αντί της φθηνής εργατικής δύναμης (τρόφιμα, ελαφριά βιομηχανία, νέες τεχνολογίες, πλουτοπαραγωγικοί πόροι με σεβασμό στο περιβάλλον, κ.ά.). Τρίτος τομέας η ενέργεια με ανάπτυξη ανανεώσιμων πηγών και σταδιακή απεξάρτηση από στερεά καύσιμα, ανακύκλωση απορριμμάτων, κά. Τέταρτος, οι υποδομές-μεταφορές-δίκτυα, προτεραιότητα στα μέσα μαζικής τροχιάς, ειδικό πρόγραμμα σύνδεσης με νησιώτικες περιοχές, κοινωνικές υποδομές υγεία-παιδεία-πρόνοια-περιβάλλον, κά. Πέμπτος, ο τουρισμός και η σύνδεσή του με την αγροτική παραγωγή, ανάπτυξη εναλλακτικού τουρισμού. Τέλος σύγχρονες υπηρεσίες, εμπόριο, χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες, σφαίρα εξυπηρέτησης κά.
Όσον αφορά τους φορείς ανασυγκρότησης κρίσιμο ρόλο θα έχει ο δημόσιος τομέας, η αποτελεσματική δημόσια διοίκηση, οι ΔΕΚΟ, το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, η περιφερειακή και τοπική αυτοδιοίκηση. Ο ιδιωτικός τομέας μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο με νέο επιχειρηματικό πλαίσιο λειτουργίας (έλεγχος καρτέλ και μονοπωλιακών δομών, ρύθμιση και έλεγχος αγορών, προγράμματα ανάπτυξης και εκσυγχρονισμού ΜΜ-Επιχειρήσεων, κά). Τέλος ο «κοινωνικός τομέας» με τις συλλογικές μορφές δράσης (αυτοδιαχειριστικά σχήματα, σύγχρονοι συνεταιρισμοί, εταιρίες λαϊκής βάσης, κοινοπραξίες, δικτυώσεις μικροεπιχειρήσεων, μορφές αλληλέγγυας οικονομίας κά), μπορεί να συμβάλλει αποφασιστικά στην παραγωγική ανασυγκρότηση. Οι αναγκαίοι πόροι για την ανάπτυξη θα βρεθούν, όπως αναφέραμε από το νέο ριζοσπαστικό όσο και δίκαιο φορολογικό σύστημα, από την αμείλικτη πάταξη της φοροδιαφυγής και της φοροκλοπής, την εξοικονόμηση τοκοχρεολυσίων από τη διαγραφή χρέους, τη χορήγηση πιστώσεων από το δημόσιο τραπεζικό σύστημα με αναπτυξιακά και κοινωνικά κριτήρια, τη μείωση των αντιπαραγωγικών δαπανών (κυρίως στρατιωτικών) καθώς από την ανάπτυξη και περιβαλλοντικά ασφαλή αξιοποίηση του φυσικού και ορυκτού πλούτου της χώρας. Τέλος συμπληρωματική πηγή πόρων θα είναι οι «άμεσες ξένες επενδύσεις» (ΑΞΕ) στη βάση του αμοιβαίου οφέλους και ο δανεισμός στα πλαίσια ειδικών συμφωνιών με άλλες χώρες και ειδικούς φορείς (Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, κά). Κρίσιμο ρόλο στην παραγωγική ανασυγκρότηση θα παίξει η δίκαια κατανομή των αποτελεσμάτων της ανάπτυξης, με υπολογισμό της συμβολής του καθενός στην παραγωγική διαδικασία, την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών και των επενδυτικών πόρων ανασυγκρότησης της οικονομίας, έχοντας ως γενικότερο όραμα τη συνεχή άνοδο της λαϊκής ευημερίας και την κοινωνική και πολιτιστική αναγέννηση της χώρας.
Προσθήκη 1 – Μ. Φραγκιαδάκη
……..φορτώνεται στις λαϊκές δυνάμεις, στραγγαλίζονται μισθοί, συντάξεις, δικαιώματα, κατακτήσεις, παραδίδεται στους κερδοσκόπους το όποιο κοινωνικό κράτος είχε διαμορφωθεί με λαϊκούς αγώνες, ξεπουλιέται η δημόσια περιουσία…. Η βίαιη αναδιανομή του πλούτου σε βάρος των Λαϊκών τάξεων, ενίσχυσε πολλαπλασιαστικά τη δύναμη του κεφαλαίου και την πολιτική του εξουσία. Αυτό πρέπει άμεσα να αντιστραφεί Για να σταματήσει η κρίση και για να ξαναγεννηθεί η ελπίδα, η πορεία πρέπει να αλλάξει ριζικά : Στην κατεύθυνση της ριζικής αλλαγής του οικονομικού- κοινωνικού συστήματος και της μετάβασης στο σοσιαλισμό, που σήμερα είναι πιο αναγκαίος από ποτέ. Με ένα άλλο σύστημα παραγωγικών σχέσεων, που δεν μπορεί να συμβεί με διαχειριστικές πολιτικές στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος.
__________________________________________________________________
Προσθήκη 2 – Μ. Φραγκιαδάκη
Γίνεται πλέον φανερό ακόμη και στους πιο δύσπιστους- ιδιαίτερα με τις εξελίξεις για την Κύπρο- ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δημιουργήθηκε για την ενίσχυση
των δυνάμεων του κεφαλαίου κόντραστα συμφέροντα των λαών, που οραματίσθηκαν την Ευρώπη των λαών και όχι την Ευρώπη των τραπεζών.
Για τους σκοπούς αυτούς χρησιμοποιούν το ευρώ, αύριο
είναι πιθανό οι ίδιοι να το απαρνηθούν, αν εκτιμήσουν ότι οι σκοποί τους εξυπηρετούνται προσφορότερα χωρίς αυτό Διαφαίνεται επίσης καθαρότερα ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν αποτελεί ένωση ισότιμων εταίρων. Αντίθετα, εκτός από σχέσεις ανισοτιμίας αναπτύσσονται σχέσεις έντονης εκμετάλλευσης, με κυρίαρχο στόχο των ηγεμονικών δυνάμεων, με αρχηγό τη Γερμανία, να καταρρακώσουν και να ελέγξουν πλήρως την οικονομία των ασθενέστερων κρατών, να ρίξουν τα βάρη της κρίσης στα λαϊκά στρώματα και στις ασθενέστερες χώρες, να αντλήσουν κέρδη από τη δυστυχία τους.. Το περίφημο ευρωπαϊκό κεκτημένο και η αλληλεγγύη εξανεμίζονται προς χάριν των ηγεμονικών δυνάμεων και των πολυεθνικών ομίλων. Η δημοκρατία, ακόμη και η εθνική κυριαρχία βρίσκονται στο στόχαστρο.. Η ΕΕ αποδείχθηκε θεσμός ισχυροποίησης των ισχυρών σε βάρος των ασθενέστερων.
_________________________________________________________________
Προσθήκη 3 – Μ. Φραγκιαδάκη
……με ένα ολοκληρωμένο Εθνικό σχέδιο κλαδικής και ισόρροπης περιφερειακής ανάπτυξης, με μοχλό ανάπτυξης το δημόσιο τομέα της οικονομίας που θα στηριχθεί σε ένα εθνικοποιημένο πιστωτικό σύστημα. Αναπτυξιακές πρωτοβουλίες με τη δημιουργία δημοσίων επιχειρήσεων στην περιφέρεια, για την προώθηση κοινωνικών και πράσινων πολιτικών καθώς και πρότυπων αναπτυξιακών προγραμμάτων για παραγωγή προϊόντων και παροχή υπηρεσιών νέας τεχνολογικής μορφής
Δημιουργία εθνικού φορέα στήριξης κλαδικών πολιτικών για: Α) Εθνικοποίηση – κοινωνικοποίηση – Δημόσια παρέμβαση και στήριξη εργοστάσιων που κλείνουν ώστε να περάσουν σε αυτοδιαχειριζόμενες μορφές λειτουργίας, με διαχειριστικούς έλεγχους των οφειλών τους και απαλλοτρίωση της ιδιοκτησίας τους (κτήρια- εξοπλισμοί). Β) Ενίσχυση της εγχώριας παραγωγής, στήριξη πρωτοβουλιών καθετοποίησης της παραγωγής, δημιουργίας παραγωγικών και καταναλωτικών συνεταιρισμών. Θέσπιση διαδικασιών πλήρους διαφάνειας, ουσιαστικής παρέμβασης και λαϊκού και εργατικού ελέγχου . Ακύρωση των ΣΔΙΤ και των συμβάσεων παραχώρησης. Ριζική αναμόρφωση, πλήρης διαφάνεια και κοινωνικός έλεγχος στο σύστημα ανάθεσης-εκτέλεσης μεγάλων έργων και στις πολιτικές γης.
Στον κατασκευαστικό τομέα πρόγραμμα κατασκευής και αναμόρφωσης ποιοτικών- φτηνών και φιλικών προς το περιβάλλον κατοικιών με την στήριξη του ΟΕΚ
_________________________________________________________________
Προσθήκη 4 – Μ. Φραγκιαδάκη
….τις ΔΕΚΟ και τη Δημόσια περιουσία, που ιδιωτικοποίησαν, στο δημόσιο τομέα- 1 μετοχή στο κράτος- διαμέσου της ακύρωσης των παράνομων και αντισυνταγματικών αποφάσεων ιδιοποίησής τους από το μεγάλο κεφάλαιο και χωρίς αποζημίωση, με εξαίρεση τους μικρομετόχους. Αυτός ο δημόσιος τομέας, με κοινωνικό και εργατικό έλεγχο, ανασυγκροτούμενος πλήρως θα αποτελέσει την κινητήρια δύναμη για την παραγωγική ανασυγκρότηση, θα γίνει ο κορμός της αναδιάρθρωσης της παραγωγής, με αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών και του εγχώριου παραγωγικού πλούτου
{fcomment}
