Το βράδυ της Τρίτης 3 Δεκεμβρίου, ο πρόεδρος της Νότιας Κορέας, Γιούν Σουκ Γιόλ, κήρυξε ξαφνικά «έκτακτο στρατιωτικό νόμο». Ο Γιούν, ο οποίος εκλέχτηκε το 2022, ήρθε αντιμέτωπος με σειρά ταξικών αγώνων και από τις αρχές της προεδρίας του έγινε βαθιά αντιδημοφιλής. Τώρα, ο Γιούν, ο οποίος είναι αντιμέτωπος με αυξανόμενες πιέσεις για την παραίτησή του, κατηγορεί το αντιπολιτευόμενο Δημοκρατικό Κόμμα για «δραστηριότητες που υποκινούν εξέγερση ενάντια στο κράτος».
Προσπάθησε να δικαιολογήσει την απόφασή του να επιβάλει στρατιωτικό νόμο ισχυριζόμενος ότι αποσκοπούσε στην «εξάλειψη των φιλο-βορειοκορεατικών δυνάμεων» και προκειμένου να «προστατεύσει τη συνταγματική τάξη της ελευθερίας». Λίγο μετά τη δήλωση αυτή, τα γεγονότα προχώρησαν γρήγορα.
Σύμφωνα με τους νόμους της Νότιας Κορέας, η απόφαση για την εφαρμογή του στρατιωτικού νόμου μπορεί να ανατραπεί με πλειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση. Δεδομένου ότι το Κόμμα Λαϊκής Εξουσίας του Γιούν είχε υποστεί τεράστια ήττα στις κοινοβουλευτικές εκλογές φέτος, με αποτέλεσμα να αποτελεί μειοψηφία στη Εθνοσυνέλευση, αυτό δεν ήταν δύσκολο να επιτευχθεί από την αντιπολίτευση.
Στην πραγματικότητα, όμως, όχι μόνο οι συνήθεις αντίπαλοι του Γιούν δήλωσαν αμέσως την αντίθεσή τους στην απόφαση για την εφαρμογή του στρατιωτικού νόμου, αλλά το ίδιο έκαναν και πολλοί από το κόμμα του. Ο Χαν Ντονγκ Χουν, ο ηγέτης του κόμματος του Γιούν, καθώς και ο Όσε Χουν, ο δήμαρχος της Σεούλ και επίσης εξέχον μέλος του κόμματος του Γιούν, την καταδίκασαν δημοσίως.
Επομένως, ο πρώτος στόχος του Γιούν ήταν να εμποδίσει την Εθνοσυνέλευση να συνεδριάσει. Κλούβες της αστυνομίας απέκλεισαν τους δρόμους προς το κοινοβούλιο, καθώς ορισμένοι βουλευτές προσπαθούσαν να φτάσουν στο κτίριο. Αμέσως μετά, στρατιώτες έφτασαν στο κοινοβούλιο και εισέβαλαν στο εσωτερικό του, προχωρώντας στη σύλληψη βουλευτών της αντιπολίτευσης. Επιπλέον, άρματα μάχης και θωρακισμένα οχήματα εθεάθησαν στους δρόμους της Σεούλ, προκαλώντας σοκ στις μάζες της Νότιας Κορέας.
Λίγο μετά το διάγγελμα του Γιούν, ο εν ενεργεία αρχηγός του επιτελείου του στρατού της Νότιας Κορέας, Παρκ Αν-σου, τέθηκε επικεφαλής της επιβολής του στρατιωτικού νόμου. Στη συνέχεια, ο Παρκ δήλωσε ότι «απαγορεύονται όλες οι πολιτικές δραστηριότητες, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που σχετίζονται με την Εθνοσυνέλευση, τα δημοτικά και περιφερειακά συμβούλια, τα πολιτικά κόμματα, τη συγκρότηση πολιτικών οργανώσεων, τις συγκεντρώσεις και τις διαμαρτυρίες», σύμφωνα με τους Korea Times.
Γιατί το έκανε αυτό ο Γιούν;
Η ξαφνική κίνηση του Γιούν να κηρύξει στρατιωτικό νόμο αποτελεί σοκαριστική κλιμάκωση της κατάστασης. Η τελευταία φορά που κηρύχθηκε στρατιωτικός νόμος ήταν το 1979, όταν η κυβερνώσα στρατιωτική χούντα τον χρησιμοποίησε για να συντρίψει ένα μαζικό κίνημα.
Αυτή τη φορά, ο Γιούν, ο οποίος εξελέγη μέσω του αστικοδημοκρατικού πλέον συστήματος της Νότιας Κορέας, προχώρησε σαφώς σε μια απελπισμένη περιπέτεια για το προσωπικό του συμφέρον. Φαινομενικά, η κίνηση του Γιούν ήρθε ως άμεση απάντηση στο μπλοκάρισμα του κυβερνητικού προϋπολογισμού του από την ελεγχόμενη από την αντιπολίτευση Εθνοσυνέλευση.
Στην πραγματικότητα, όμως, η κυβέρνηση του Γιούν ήταν απαξιωμένη και βρισκόταν σε κρίση από την πρώτη μέρα. Κατάφερε να εκμεταλλευτεί τη μαζική οργή κατά της προηγούμενης φιλελεύθερης δημοκρατικής κυβέρνησης. Ωστόσο, γρήγορα εξέθεσε τον εαυτό του, μαζί με το σκληρό δεξιό συντηρητικό κατεστημένο που τον υποστήριζε, ως εξίσου αντιδραστικό, διεφθαρμένο και εντελώς ανίκανο να αντιμετωπίσει τα προβλήματα των μαζών της Νότιας Κορέας.
Την περίοδο της κυβέρνησης του Γιούν, οι οργανωμένοι ταξικοί αγώνες εντάθηκαν, συμπεριλαμβανομένων πολλών απεργιών μεγάλης κλίμακας υπό την ηγεσία της Κορεατικής Συνομοσπονδίας Συνδικάτων (KCTU) παρά τη σοβαρή καταστολή από το κράτος. Στα πλαίσια αυτών των αγώνων είχαμε μία ιστορική απεργία των εργαζομένων της Samsung, η οποία σταμάτησε την παραγωγή στις βασικές βιομηχανίες κατασκευής μικροτσιπ της χώρας. Υπάρχει επίσης μια συνεχιζόμενη απεργία των γιατρών σε ολόκληρη τη χώρα που διαρκεί εδώ και μήνες, την οποία ο Παρκ διέταξε κατηγορηματικά να λάβει τέλος.
Μια σειρά άλλων ζητημάτων, όπως οι αμέτρητες καταγγελίες για διαφθορά, η κλιμακούμενη ένταση με τη Βόρεια Κορέα και η τάση του Γιούν να λογοκρίνει τα ΜΜΕ, προκάλεσαν επίσης τεράστια οργή και ενίσχυσαν το αίτημα για την καθαίρεσή του. Τον Ιούλιο του 2024, μια διαδικτυακή αίτηση για την απομάκρυνση του Γιούν συγκέντρωσε γρήγορα περισσότερες από ένα εκατομμύριο υπογραφές. Τον Νοέμβριο, πάνω από 100.000 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στη Σεούλ για να απαιτήσουν το ίδιο.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, συνεχίζουν να βγαίνουν στην επιφάνεια σκάνδαλα που αφορούν τον ίδιο τον Γιούν. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται και κάποια που προέκυψαν ακόμη και όταν ήταν υποψήφιος για την προεδρία. Η σύζυγος του Γιούν, Κιμ Κέον-χι, έχει εμπλακεί ιδιαίτερα σε διαμάχες, όπως κατηγορίες για δωροδοκίες και πιο πρόσφατα τις καταγγελίες για ανάμιξη στη διαδικασία ανάδειξης υποψηφίων βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος. Η τελευταία από αυτές τις κρίσεις δημιούργησαν ένα ανοιχτό ρήγμα ανάμεσα στον Γιούν και το ίδιο του το κόμμα.
Όλα αυτά σήμαιναν ότι ο Γιούν, ο οποίος βρισκόταν πλέον σε αντιπαράθεση και με το ίδιο του το κόμμα, ουσιαστικά είχε μετατραπεί σε μία «ασώματο κεφαλή». Δεν είχε καμία βάση στην κοινωνία. Μέχρι τα τέλη Νοεμβρίου, μια έρευνα της Gallup Korea έδειξε ότι μόνο το 19% των Νοτιοκορεατών ενέκρινε τον Γιούν, ενώ μια άλλη δημοσκόπηση του OhmyNews έδειξε ότι πάνω από το 58,6% ήθελαν να παραιτηθεί πριν από το τέλος της θητείας του.
Αντιμέτωπος με τη αυξανόμενη δυσαρέσκεια από τα κάτω και την απομόνωση, ο Γιούν προχώρησε στην, αποσταθεροποιητική για το σύστημα, επιλογή για να σώσει το τομάρι του, ιδίως υπό την προοπτική για μια πιθανή δικαστική δίωξη. Έτσι, ενώ ισχυρίστηκε ότι η κήρυξη του στρατιωτικού νόμου έγινε στο όνομα της υπεράσπισης της Νότιας Κορέας από τις «φιλο-βορειοκορεατικές δυνάμεις», στην πραγματικότητα επρόκειτο για ένα πραξικόπημα κατά της συντριπτικής πλειοψηφίας της κοινωνίας προς υπεράσπιση των δικών του προσωπικών συμφερόντων.
Το «πραξικόπημα» του Γιούν ηττήθηκε
Η απελπισμένη και ανόητη περιπέτεια του Γιούν απέτυχε παταγωδώς. Αμέσως μετά την κήρυξη του στρατιωτικού νόμου, μεγάλα πλήθη ανθρώπων συγκεντρώθηκαν έξω από το κτίριο της Εθνοσυνέλευσης και συγκρούστηκαν με τον στρατό και την αστυνομία. Επιπρόσθετα, πολλά συνδικάτα που ηγούνται συνεχιζόμενων απεργιών δήλωσαν αμέσως ότι θα αψηφούσαν την απαγόρευση της συλλογικής δράσης.
Με τον στρατό να έχει αναπτυχθεί γύρω από το κτίριο της Εθνοσυνέλευσης και την είδηση ότι ορισμένοι βουλευτές είχαν συλληφθεί, πάνω από 190 βουλευτές κατάφεραν να εισέλθουν στο κοινοβούλιο και να ψηφίσουν για την άρση του έκτακτου στρατιωτικού νόμου. Ωστόσο, είναι πολύ πιθανό ότι οι βουλευτές δεν θα μπορούσαν ποτέ να μπουν στο κτίριο αν δεν υπήρχε το συγκεντρωμένο πλήθος κόσμου.
Οι ΗΠΑ, βασική ηγεμονική δύναμη στη Νότια Κορέα και ντε φάκτο ανώτατη διοικήτρια του στρατού της Νότιας Κορέας, ήταν αντίθετες με την κίνηση του Γιούν. Λίγες ώρες μετά την κήρυξη του στρατιωτικού νόμου, ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Κουρτ Κάμπελ εξέφρασε σιωπηρά την αντίθεσή του, εξηγώντας ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες παρακολουθούν τα γεγονότα στη Νότια Κορέα με «σοβαρή ανησυχία» και ότι ελπίζει «οι όποιες πολιτικές διαφορές θα επιλυθούν ειρηνικά και σύμφωνα με το κράτος δικαίου», σύμφωνα με το Reuters. Αυτές οι εκκλήσεις για δημοκρατική και ειρηνική επίλυση είναι απόλυτα υποκριτικές. Σε τελική ανάλυση, είναι οι ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ που ευθύνονται για την κατάσταση στη Νότια Κορέα, ξεκινώντας από τη διαίρεση της ίδιας της Κορέας, την υπεράσπιση στρατιωτικών δικτατοριών στον Νότο, και πιο πρόσφατα με την ενθάρρυνση του Γιούν να κλιμακώσει την ένταση με τον Βορρά.
Λίγο μετά τη ψηφοφορία κατά του στρατιωτικού νόμου, τα στρατεύματα φαίνεται πως εγκατέλειψαν το κτίριο της Εθνοσυνέλευσης. Ωστόσο, ο στρατός διακήρυξε στη συνέχεια ότι ο στρατιωτικός νόμος θα διατηρηθεί έως ότου ο πρόεδρος Γιούν τον ανακαλέσει προσωπικά.
Ως απάντηση στην πρόκληση του στρατού, τα πλήθη έξω από την αίθουσα της Εθνοσυνέλευσης αρνήθηκαν να διαλυθούν. Το KCTU κήρυξε επίσης γενική απεργία επ’ αόριστον μέχρι να απομακρυνθεί ο Γιούν. Στο τέλος, ο Γιούν Σουκ Γιόλ δεν είχε άλλη επιλογή από το να παραδεχτεί ότι είναι ανίσχυρος να αντιμετωπίσει τις δυνάμεις που ξεσηκώθηκαν εναντίον του. Περίπου στις 4:30 π.μ. τοπική ώρα, ο Γιούν βγήκε στην τηλεόραση για να κηρύξει την άρση του στρατιωτικού νόμου. Αυτό το θλιβερό «πραξικόπημα» διήρκεσε συνολικά περίπου 6 ώρες.
Το κράτος αποκαλύπτει το πραγματικό του «πρόσωπο»
Παρόλο που ο Γιούν υποχώρησε στο θέμα του στρατιωτικού νόμου, άνοιξε το κουτί της Πανδώρας. Με την ιδιοτελή ηλιθιότητά του, εξέθεσε όλη τη φύση της αστικής δημοκρατίας της Νότιας Κορέας. Ακόμα και πριν από αυτή τη φάρσα, ο Γιούν και όλοι οι προκάτοχοί του και από τα δύο μεγάλα πολιτικά στρατόπεδα της Νότιας Κορέας χρησιμοποιούσαν το πρόσχημα της «εθνικής ασφάλειας» για να καταστείλουν κάθε κίνημα, ειδικά το εργατικό κίνημα.
Όπως συμβαίνει με κάθε αστική δημοκρατία, υπάρχουν πάντα ορισμένες δικλείδες ασφαλείας που η αστική τάξη μπορεί να χρησιμοποιήσει για να καταστείλει τα δημοκρατικά δικαιώματα όταν το κρίνει αναγκαίο. Αυτές οι «δικλείδες» μπορούν να χρησιμοποιηθούν εναντίον οποιουδήποτε ατόμου ή κόμματος, εάν απειληθούν πραγματικά τα θεμελιώδη συμφέροντα της άρχουσας τάξης. Για να είναι χρήσιμα, ωστόσο, αυτά τα εργαλεία πρέπει να κρατηθούν στο σκοτάδι μέχρι να έρθει η κατάλληλη ώρα για να χρησιμοποιηθούν.
Η άρχουσα τάξη της Ν. Κορέας δε θα συγχωρήσει τον Γιούν ο οποίος έφερε αυτές τις δικλείδες ασφαλείας του συστήματος στο φως. Για να γίνουν τα πράγματα χειρότερα για την άρχουσα τάξη, αυτό έγινε όχι για να σωθεί το σύστημά τους, αλλά για να σωθεί το τομάρι του Γιούν. Πολλοί Νοτιοκορεάτες, οι οποίοι μπορεί να πίστευαν ότι ζουν σε ένα «δημοκρατικό», «δυτικού τύπου» σύστημα, πήραν ένα σοκαριστικό μάθημα για τη φύση του αστικού κράτους.
Η ηλιθιότητα και τα προσωπικά συμφέροντα του Γιούν μοιάζουν ίσως απλοϊκές εξηγήσεις για το τι συνέβη στην Ν. Κορέα. Αυτό αποτελεί απλά την έκφραση της παρακμής και της ηλιθιότητας της ηγεσίας της αστικής τάξης. Σε όλο τον κόσμο, βλέπουμε παράξενους και αλλοπρόσαλλους χαρακτήρες να ανέρχονται στην εξουσία σε ισχυρές και σταθερές μέχρι τώρα καπιταλιστικές χώρες και να επιταχύνουν την αποσταθεροποίησή τους. Ο Τραμπ είναι το πιο γνωστό παράδειγμα αλλά όχι το μοναδικό. Ο Νετανιάχου είναι άλλο ένα παράδειγμα. Και ο Γιούν έρχεται απλά να προστεθεί στη λίστα.
Ο Γιούν δεν είναι παρά μια εκδήλωση της κρίσης του αστικού πολιτικού συστήματος στην Ν. Κορέα και όπως έλεγε ο Λένιν για τέτοιες περιπτώσεις, η άρχουσα τάξη δεν μπορεί να κυβερνήσει πλέον με τον τρόπο που το έκανε παλαιότερα. Αλλά οι ίδιες κοινωνικές συνθήκες που επέφεραν αυτά τα γεγονότα υπάρχουν επίσης στην Κίνα, την Ιαπωνία και την Ταϊβάν. Η κρίση που εκδηλώθηκε στη θητεία του Γιούν δείχνει το μέλλον για ολόκληρη την περιοχή και μαζί της θα φέρει ένα μεγάλο κύμα ταξικής πάλης.
Κάτω η κυβέρνηση και ολόκληρο το σύστημα!
Μετά την απερίσκεπτη προσπάθειά του να θέσει ολόκληρη τη χώρα υπό στρατιωτικό νόμο, ο Γιούν παραμένει νόμιμα Πρόεδρος του έθνους και η θητεία του δεν θα λήξει πριν από το 2027! Ωστόσο, ενώ έχει ανακαλέσει τον στρατιωτικό νόμο, τα πράγματα δεν θα επανέλθουν στην «κανονικότητα».
Οι μάζες, που είναι βαθιά αηδιασμένες με την κυβέρνηση Γιούν, δεν θα έχουν τη διάθεση να αφήσουν αυτή την παρωδία ατιμώρητη. Όπως ειπώθηκε, η υποστήριξη για την παραίτησή του είναι ήδη μεγάλη. Με αυτή την πρόκληση, ένα κίνημα για την απομάκρυνσή του θα ξεσπάσει αναπόφευκτα.
Αυτό το κλίμα θα ήθελε να το εκμεταλλευτεί το Δημοκρατικό Κόμμα της αντιπολίτευσης, προκειμένου να προσπαθήσει να επανέλθει στην εξουσία. Σε αυτό το σημείο οι μαρξιστές πρέπει να απευθύνουν μια σοβαρή προειδοποίηση προς τους εργαζόμενους και τη νεολαία της Νότιας Κορέας. Δεν πρέπει να εμπιστευτούμε αυτούς τους ανθρώπους ούτε για ένα δευτερόλεπτο.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το Δημοκρατικό Κόμμα δεν είναι παρά ένα ακόμα αστικό κόμμα. Μαζί με τους συντηρητικούς απλώς αναλαμβάνουν εκ περιτροπής τη διακυβέρνηση του νοτιοκορεατικού καπιταλισμού. Αυτό ακριβώς το κόμμα ήταν που δημιούργησε εξ αρχής τις συνθήκες για την άνοδο του Γιούν.
Παρόλο που στο Δημοκρατικό Κόμμα ηγείται τώρα ο Λι Τζέι-μιουνγκ, μια φλογερή φιγούρα που κάποτε χαιρετίστηκε ως ο «Νοτιοκορεάτης Μπέρνι Σάντερς», εμείς στην Επαναστατική Κομμουνιστική Διεθνή σημειώσαμε πριν από χρόνια ότι το γεγονός ότι ηγείται ενός αστικού κόμματος σημαίνει ότι αναπόφευκτα θα υποταχθεί στα αστικά συμφέροντα. Πράγματι, αυτή ακριβώς η υποταγή του ήταν ένας βασικός λόγος που οδήγησε στη νίκη του Γιούν Σουκ Γιόλ με μικρή διαφορά το 2022.
Το Δημοκρατικό Κόμμα έχει τώρα τον αέρα στα πανιά του. Θα προσπαθήσει να λάβει μέτρα για την απομάκρυνση του Γιούν από το αξίωμά του… στα πλαίσια που επιτρέπει το σαφώς αντιδημοκρατικό σύνταγμα της Δημοκρατίας της Κορέας. Ωστόσο η επάνοδος του Δημοκρατικού Κόμματος στην εξουσία θα σημάνει απλά ένα νέο γύρω επιθέσεων στο βιοτικό επίπεδο της εργατικής τάξης.
Οι Κορεάτες εργάτες και η νεολαία πρέπει να αγωνιστούν για να ανατρέψουν τον Γιούν και το σύστημα που εκπροσωπεί με τα δικά τους ταξικά ανεξάρτητα μέσα και να μην έχουν καμία εμπιστοσύνη στο αστικό Δημοκρατικό Κόμμα.
Οι μαρξιστές συμφωνούν πλήρως με το κάλεσμα του KCTU για γενική απεργία διαρκείας για να πέσει ο Γιούν. Αυτό θα ήταν ένας τρόπος για να δοθεί στους εργαζόμενους της Νότιας Κορέας ένας πραγματικά ανεξάρτητος δρόμος ώστε να πολεμήσουν το σύστημα. Για να είναι επιτυχής μια τέτοια γενική απεργία, ωστόσο, το KCTU πρέπει να την προετοιμάσει σοβαρά. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να κινητοποιήσει το σύνολο των μελών του σε όλους τους κλάδους. Θα πρέπει να γίνει μία μαζική εκστρατεία εγγραφής νέων μελών στα συνδικάτα. Πάνω απ’ όλα, το KCTU θα πρέπει να παρουσιάσει ένα πρόγραμμα για την κοινωνία που δε θα τελειώνει με την πτώση του Γιούν, αλλά θα περιλαμβάνει μία εναλλακτική λύση στο βάρβαρο καπιταλιστικό σύστημα, δηλαδή ένα σοσιαλιστικό, κομμουνιστικό πρόγραμμα.
Αν το KCTU οργανώσει επιτυχώς αυτή τη γενική απεργία σε σημείο που να παραλύσει την οικονομία και να ρίξει την κυβέρνηση, θα είναι ένα τεράστιο βήμα προς τα εμπρός για τη συνείδηση των μαζών της Νότιας Κορέας, οι οποίες θα έχουν μια απτή απόδειξη της δύναμής τους και του ειδικού βάρους που έχουν στην κοινωνία.
Η ηγεσία του KCTU, η οποία ορθώς έχει έρθει σε ρήξη με όλα τα αστικά κόμματα, δεν θα πρέπει επίσης να χάσει άλλο χρόνο για να υλοποιήσει την προηγούμενη πρότασή της για την ίδρυση ενός πραγματικού μαζικού εργατικού κόμματος στη Νότια Κορέα. Όλα τα κόμματα της αστικής τάξης έχουν αποδείξει ότι τάσσονται ενάντια στα συμφέροντα της εργατικής τάξης. Είναι καιρός η τάξη μας να αποκτήσει το δικό της κόμμα.
Όποιος καπιταλιστής πολιτικός και αν αντικαταστήσει τον Γιούν στο τέλος αυτού του δράματος, δεν θα μπορέσει να τερματίσει την κρίση στην κοινωνία ή τον αντίκτυπο της αποσταθεροποίησης των παγκόσμιων σχέσεων στη Νότια Κορέα. Για το λόγο αυτό, η αστάθεια στην πολιτική θα συνεχιστεί.
Η εργατική τάξη χρειάζεται επειγόντως τη δική της ταξική εναλλακτική λύση που θα παλεύει για μια εργατική κυβέρνηση, μια κυβέρνηση που μπορεί πραγματικά να βάλει τέλος στα χίλια και ένα προβλήματα της καθημερινής ζωής μας στον καπιταλισμό. Η παρούσα κατάσταση παρέχει μια ιστορική ευκαιρία για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο.
Αν η εργατική τάξη της Νότιας Κορέας ερχόταν στην εξουσία, αυτό θα είχε μία αποφασιστική επίδραση στις μάζες όλης της περιοχής, επειδή η ίδια άθλια κατάσταση υπάρχει παντού. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Επαναστατική Κομμουνιστική Διεθνής καλεί όλους τους ειλικρινείς Νοτιοκορεάτες ταξικούς αγωνιστές που παλεύουν για την εργατική δημοκρατία και τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας να αγωνιστούν μαζί μας. Έχετε ρόλο να παίξετε σε αυτόν τον τιτάνιο αγώνα και δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο.
Σουνγκ-γιανγκ Παρκ
Μετάφραση από Marxist.com: Ηλίας Κυρούσης
