Στις πρόσφατες ευρωεκλογές, το ΚΚΕ τυπικά συνέχισε την πορεία ανόδου των ποσοστών του που σημειώνει στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις. Το κόμμα έλαβε 9,25% και 367.769 ψήφους δηλαδή 67.000 ψήφους παραπάνω από τις Ευρωεκλογές του 2019 όπου έλαβε 5,35% και 302.603 ψήφους. Ωστόσο, για τους φίλους και τα μέλη του κόμματος, το αποτέλεσμα αυτό δεν πρέπει να αξιολογηθεί απλά με κριτήριο το αν αυξήθηκαν ή μειώθηκαν οι ψήφοι σε σύγκριση με το 2019, αλλά με βάση τις δυνατότητες που υπάρχουν για τις δυνάμεις του κομμουνισμού σήμερα, εν έτει 2024.
Η σύγκριση με τις Ευρωεκλογές του 2019 δεν είναι αξιόπιστη γιατί πραγματοποιήθηκαν σε ένα τελείως διαφορετικό πολιτικό περιβάλλον. Η κυβέρνηση της ΝΔ δεν είχε ακόμη έρθει στην κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε ακόμα καταρρεύσει. Οι πρόσφατες εθνικές εκλογές λοιπόν, είναι ένα πιο αξιόπιστο κριτήριο για να μετρήσουμε την πρόοδο του κόμματος. Σε σχέση με τις εθνικές εκλογές τον Ιούνιο του 2023 το κόμμα έλαβε 33.455 ψήφους λιγότερες. Αυτό συνιστά αντικειμενικά μία ήττα για το κόμμα, καθώς δεν κατάφερε να συσπειρώσει τα εκατοντάδες χιλιάδες άτομα που έκριναν προτιμότερο να εκφράσουν την αποστροφή τους για το κατεστημένο μέσο της αποχής.
Αυτό το αποτέλεσμα είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό αν αναλογιστεί κανείς ότι βρισκόμαστε σε μία μια περίοδο βαθιάς κρίσης του συστήματος, μετά από 5 χρόνια επιθέσεων της ΝΔ στο εργατικό κίνημα και τη νεολαία, και σε μια φάση βαθιάς κρίσης των δυνάμεων του ρεφορμισμού. Χιλιάδες νέοι και εργαζόμενοι βγάζουν ριζοσπαστικά συμπεράσματα. Αυτό εκδηλώθηκε τα τελευταία χρόνια με το μαζικό κίνημα για το έγκλημα των Τεμπών, τις κινητοποιήσεις των φοιτητών και των αγροτών.
Όπως τονίζει η σχετική ανακοίνωση της ΚΕ του ΚΚΕ: «Σταθεροποιείται και ενισχύεται ένα ρεύμα αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής… που ένα τμήμα του εκφράζεται με άνοδο του κύρους και συμπόρευση με το ΚΚΕ, με απεγκλωβισμό εργατικών – λαϊκών δυνάμεων από τα αστικά κόμματα». Ωστόσο, μόνο ένα μικρό ποσοστό από αυτές τις δυνάμεις που απεγκλωβίζονται στρέφεται τώρα στο ΚΚΕ. Και το ερώτημα που πρέπει να ρωτήσει κάθε αγωνιστής και φίλος του κόμματος είναι γιατί συμβαίνει κάτι τέτοιο;
Στην ανακοίνωση της ΚΕ περιγράφονται κάποιοι λόγοι, όπως ο ρόλος των ΜΜΕ, η προσπάθεια αποπροσανατολισμού της προεκλογικής συζήτησης από τα κεντρικά προβλήματα των εργαζόμενων κ.λπ. Αυτά όμως πρέπει να τα θεωρούμε ως αντικειμενικά δεδομένα που θα αξιοποιούνται πάντα από την άρχουσα τάξη. Αν αυτά ήταν ένα ανυπέρβλητο εμπόδιο τότε η υπόθεση των κομμουνιστών θα ήταν καταδικασμένη.
Λάθος γραμμή
Όπως έχουμε εξηγήσει σε παλαιότερα άρθρα μας, το βασικό φρένο για την αλματώδη ανάπτυξη της επιρροής του κόμματος είναι η πολιτική της ηγεσίας του και όχι αντικειμενικοί εξωτερικοί παράγοντες. Το βασικό λάθος είναι η άρνηση της ηγεσίας να προβάλει μία λύση εξουσίας και συγκεκριμένα το λενινιστικό σύνθημα της εργατικής κυβέρνησης με ένα σοσιαλιστικό πρόγραμμα.
Άλλη βασική αδυναμία είναι η απουσία μεταβατικών αιτημάτων που θα συνδέουν τις ανάγκες των εργατικών μαζών σήμερα με τον αγώνα για τον σοσιαλισμό. Έτσι, ενώ το πρόγραμμα του κόμματος θέτει τον σοσιαλισμό ως ένα άμεσο και επίκαιρο καθήκον, στους καθημερινούς αγώνες το ΚΚΕ περιορίζεται σε μίνιμουμ αιτήματα για αυξήσεις μισθών κ.λπ. Σε πολλούς τομείς μάλιστα βρίσκεται στα δεξιά των αριστερών ρεφορμιστών, αρνούμενο να θέσει αιτήματα όπως το ζήτημα της κρατικοποίησης με εργατικό έλεγχο επιχειρήσεων όπως η ΔΕΗ, η Hellenic Train και η ΛΑΡΚΟ.
Επιπρόσθετα, η ηγεσία του ΚΚΕ, παρά τη διαρκή ρητορική για κλιμάκωση των αγώνων και για «μαχητική αντιπολίτευση», κρατά μια απόλυτα παθητική στάση στους εργατικούς και νεολαιίστικους αγώνες χωρίς να προτείνει ένα σχέδιο κλιμάκωσης των κινητοποιήσεων.
Το βασικό εμπόδιο για την αύξηση της επιρροής του κόμματος, από το οποίο προέρχονται όλα τα παραπάνω σοβαρά λάθη, είναι σε τελική ανάλυση ο σταλινισμός. Η υπεράσπιση των αυταρχικών σταλινικών καθεστώτων ως το όραμα του σοσιαλισμού είναι κάτι που φυσιολογικά προκαλεί διαχρονικά αποστροφή στους πρωτοπόρους νέους και εργαζόμενους, και ταυτόχρονα βουτάει την καθαρή σημαία του κομμουνισμού στη λάσπη. Από αυτήν την σταλινική πολιτική παράδοση προέρχεται και η απαράδεκτη στάση του κόμματος απέναντι στον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών. Αυτή η στάση έχει απομακρύνει το κόμμα από εκατοντάδες χιλιάδες προοδευτικούς νέους και εργαζόμενους.
Τέλος, έχει ενδιαφέρον το ποιοτικό στοιχείο των ευρωεκλογών για το πώς ψήφισε η νεολαία. Στις ηλικίες 17-24 το ΚΚΕ πήρε 7,4%, δηλαδή σχεδόν 2 μονάδες κάτω από το εθνικό του ποσοστό. Επίσης στους φοιτητές το κόμμα πήρε 8,8% , παρά το γεγονός ότι η παράταξη του ΚΚΕ στα πανεπιστήμια βγήκε πρώτη δύναμη στις πρόσφατες φοιτητικές εκλογές. Αν ασπαστούμε τη ρήση του Λένιν «αυτός που έχει τη νεολαία έχει το μέλλον», αυτά τα ποσοστά είναι μια σοβαρή προειδοποίηση για τις προοπτικές του κόμματος και υποδηλώνουν την ανάγκη μιας ριζικής αλλαγής πολιτικής και επιστροφής στον λενινισμό.
Ηλίας Κυρούσης
