Οι εκλογές της 17ης Ιουνίου ανέδειξαν μια εικόνα έντονης ταξικής πόλωσης και στροφής στα αριστερά. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως εκφραστής αυτής της στροφής, μετατρέπεται στον βασικό πολιτικό φορέα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων της χώρας. Αυτή η νέα πραγματικότητα, θέτει νέα ιστορικά καθήκοντα στον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος έχει τη δυναμική να γίνει το βασικό εργαλείο στα χέρια των εργαζόμενων μαζών, με το οποίο περνώντας στην αντεπίθεση για να αλλάξουν τη ζωή τους, θα αλλάξουν και την ίδια την κοινωνία.
Η δυναμική αυτή του ΣΥΡΙΖΑ, απέχει πάρα πολύ από την οργανωτική του ικανότητα. Αυτή είναι μια σημαντική αδυναμία στις σημερινές συνθήκες συνεχούς όξυνσης της ταξικής πάλης, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ ήδη βρίσκεται και θα βρεθεί ακόμη περισσότερο στο στόχαστρο της εγχώριας και διεθνούς αστικής τάξης και φυσικά θα ενταθεί ακόμα περισσότερο στο ενδεχόμενο ανάδειξής του στην κυβέρνηση.
Ο μόνος τρόπος για να μπορέσει να ανταπεξέλθει αποτελεσματικά σε αυτή την επίθεση – η οποία φυσικά δε θα περιοριστεί στην προπαγάνδα, αλλά θα κλιμακωθεί με όλα τα δυνατά μέσα (όπως ήδη δείχνουν οι φασιστικές επιθέσεις εναντίον αριστερών αγωνιστών) – εκτός από την ανάπτυξη του πρόγραμματός του, είναι η οργάνωση των λαϊκών μαζών και η αυτοοργάνωσή τους στη βάση της υπεράσπισης της προοπτικής μιας αριστερής κυβέρνησης και της κυβέρνησης όταν αυτή προκύψει. Για να μπορέσει βέβαια να ανταποκριθεί σε αυτά τα καθήκοντα οργάνωσης και προώθησης της αυτοοργάνωσης των λαϊκών μαζών, ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να αποτελεί έναν ισχυρό οργανωτικό μηχανισμό, με μαζικές, δραστήριες και μαχητικές οργανώσεις βάσης σε κάθε χώρο δουλειάς και εκπαίδευσης και κάθε λαϊκή γειτονιά που θα μπορέσουν να γίνουν ο κορμός της οργάνωσης ενός μαζικού και μαχητικού λαϊκού κινήματος.
Η μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα ενιαίο, μαζικό δημοκρατικό, αυθεντικά σοσιαλιστικό κόμμα και η καμπάνια εγγραφής μελών σε αυτόν, μπορεί να παίξει κομβικό ρόλο σε αυτή την αναγκαία προσπάθεια. Δυστυχώς όμως, η πρόσφατη απόφαση της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής (ΠΣΕ) του ΣΥΡΙΖΑ δεν ανταποκρίνεται στη σοβαρότητα αυτών των καθηκόντων και την αναγκαιότητα αυτής της νέας πορείας.
Η απόφαση αυτή μεταθέτει το ιδρυτικό συνέδριο του νέου κόμματος σχεδόν σε ένα χρόνο από τώρα! Αυτή η καθυστέρηση είναι αδικαιολόγητη μέσα στις παρούσες συνθήκες όπου, η χρεοκοπία του κράτους μπορεί να συμβεί οποτεδήποτε και η σταθερότητα της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ είναι εξαιρετικά βραχύβια. Η συγκυβέρνηση μπορεί να καταρρεύσει πολύ γρήγορα, κάτω από την πίεση του εργατικού και λαϊκού κινήματος, είτε κάτω από το βάρος της πιθανής χρεοκοπίας ή ακόμη και των δικών της εσωτερικών αντιφάσεων. Σε αυτές τις συνθήκες δεν είναι απίθανο να έχουν μεσολαβήσει ακόμα και νέες εκλογές πριν γίνει το συνέδριο!
Βέβαια πρέπει να τονίσουμε, ότι με δεδομένη την τάση για μαζική συσπείρωση του γύρω από τον ΣΥΡΙΖΑ και τη θέληση νέων αγωνιστών που προέρχονται από φρέσκα ανοργάνωτα μέχρι τώρα στρώματα της εργατικής τάξης και της νεολαίας να οργανωθούν σε αυτόν, τα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν την απαραίτητη νομιμοποίηση – με εξαίρεση ίσως μόνο την κοινοβουλευτική του ομάδα – καθώς έχουν εκλεγεί ή αναδειχτεί από μία πολύ στενότερη «κομματική» βάση μέσα σε πολύ διαφορετικές συνθήκες.
Συνεπώς, τα όργανα αυτά δεν εκφράζουν όλο αυτό το νέο δυναμικό, στο οποίο πρέπει να δοθεί η ευκαιρία να εκφραστεί άμεσα εκλέγοντας τους αντιπροσώπους του, συζητώντας και αποφασίζοντας πάνω στο πολιτικό πρόγραμμα, τις οργανωτικές δομές και τη δράση του νέου κόμματος. Είναι ο μοναδικός τρόπος για να δουν τον ΣΥΡΙΖΑ σαν πραγματικά δική τους υπόθεση και να «τον πάρουν στα χέρια τους». Σε αυτή την κατεύθυνση δεν βοηθάει καθόλου η απόφαση της ΠΣΕ, καθώς δε δίνει στη βάση του ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη δυνατότητα.
Θα μεσολαβήσει βέβαια σύμφωνα με την απόφαση μια συνδιάσκεψη στα μέσα του Φθινοπώρου, όπου θα εκλεγούν νέα όργανα και θα ψηφιστεί «ο οδικός χάρτης λειτουργίας» του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι το συνέδριο. Όμως σε αυτή τη συνδιάσκεψη δεν έχει ανακοινωθεί ακόμη πώς θα εκλεγούν οι αντιπρόσωποι που θα την απαρτίζουν, ποιο θα είναι το μέτρο εκλογής, πάνω σε ποια πολιτική βάση θα οργανωθεί ο διάλογος και το κυριότερο από όλα, δεν έχει δοθεί στη βάση του κόμματος η δυνατότητα να συζητήσει πάνω στο πολιτικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο δυστυχώς ανακοινώθηκε από το ηγετικό επιτελείο χωρίς να έχει προκύψει ή νομιμοποιηθεί από μαζικές διαδικασίες συζητήσεων και αποφάσεων. Η απόφαση της ΠΣΕ επιβάλει ουσιαστικά, και επίσημα πλέον, αυτό το πρόγραμμα στη βάση, χωρίς να έχει τη δυνατότητα να το τροποποιήσει ή έστω να το συζητήσει, για ένα χρόνο. Όμως μέσα σε αυτό το κρίσιμο διάστημα, το παρόν προβληματικό και ανεπαρκές πρόγραμμα (βλ. την αναλυτική κριτική που έχουμε κάνει στην ιστοσελίδα μας) θα αποτελεί τη δημόσια τοποθέτηση του κόμματος και τη βάση στην οποία τα νέα μέλη θα κληθούν να οργανωθούν.
Το μόνο στο οποίο έχει δεσμευτεί η ΠΣΕ σε σχέση με τη συνδιάσκεψη είναι η «εκπροσώπηση όλων των συνιστωσών» σ’ αυτήν. Εννοείται βέβαια πως πρέπει κάθε συνιστώσα να έχει την απόλυτα δημοκρατική δυνατότητα να εκφραστεί πολιτικά σε μια τόσο σημαντική διαδικασία. Όμως από αυτό μέχρι τη διαβεβαίωση της αντιπροσώπευσης των συνιστωσών ανεξαρτήτως των αποφάσεων που θα πάρει η ίδια η βάση, υπάρχει μεγάλη απόσταση. Πολλώ δε μάλλον, τη στιγμή που ανάλογη δέσμευση δεν έχει υπάρξει για τη δυνατότητα δημοκρατικής έκφρασης όλων των μελών και των απόψεων μέσα από τη δυνατότητά τους να εκφράσουν τις απόψεις τους και να διεκδικήσουν δημοκρατικά την πλειοψηφία, μέσα από την πρόταση πολιτικών πλατφορμών και τη δυνατότητα να τις διαδώσουν σε όλη τη βάση μέσα από τα όργανα και το μηχανισμό του ΣΥΡΙΖΑ (ιστοσελίδα, εφημερίδα, εκδοτικός μηχανισμός κλπ). Αυτό δυστυχώς οδηγεί στην εντύπωση ότι αυτό που κυριάρχησε στη σκέψη του ηγετικού οργάνου ήταν η αγωνία να διατηρηθούν στο νέο σχήμα οι «ισορροπίες» και οι οργανωτικοί μηχανισμοί και όχι η αγωνία για όσο το δυνατόν πιο πλατειά πραγματική δημοκρατία στον τρόπο της συγκρότησης του νέου κόμματος.
Δυστυχώς, όλα αυτά οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ αντιδρά φοβικά και συντηρητικά απέναντι στη συσπείρωση που δημιουργεί η δυναμική του νέου κόμματος. Αν δεν εγκαταλειφθεί αυτή η λογική μπορεί να λειτουργήσει ανασταλτικά στη μαζικοποίηση του κόμματος, όπως ακριβώς είχε γίνει και το 2007, με την άρνηση της ηγεσίας να δώσει αποφασιστικές αρμοδιότητες στις συνελεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ που είχαν σημαντική δυναμική εκείνη την περίοδο. Αυτό τότε είχε οδηγήσει στην απονεύρωση και την απομαζικοποίηση των συνελεύσεων. Αυτό είναι απόλυτα λογικό, γιατί τα νέα μέλη που επιθυμούμε να συσπειρωθούν στον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι διατεθειμένα να παριστάνουν απλά το παθητικό ακροατήριο σε συνελεύσεις στις οποίες δεν θα έχουν τη δυνατότητα να πάρουν αποφάσεις για το πρόγραμμα και τη δράση του κόμματος.
Κατά συνέπεια αυτό που είναι άμεσα αναγκαίο είναι η σύγκληση ενός ιδρυτικού συνεδρίου του νέου κόμματος, στο οποίο θα τεθεί σε συζήτηση και ψηφοφορία το πρόγραμμα, το καταστατικό και η πολιτική του. Στο συνέδριο αυτό θα πρέπει να αντιπροσωπευθούν ισότιμα τα μέλη που στο μεταξύ θα θελήσουν να οργανωθούν στο νέο κόμμα. Θα πρέπει να τηρηθεί απαραίτητα η αρχή «ένα μέλος – μία ψήφος», αλλά και η δυνατότητα εκλογής και άμεσης ανάκλησης των αντιπροσώπων σε όλα τα όργανα. Την ίδια στιγμή θα πρέπει να υπάρξει απόλυτη ελευθερία στη συγκρότηση και τη δημόσια έκφραση πολιτικών τάσεων και ρευμάτων που τα μέλη τους θα έχουν τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις με όλα τα άλλα μέλη και τη δυνατότητα να αποσπάσουν δημοκρατικά την πλειοψηφία μέσα από την συζήτηση και τη θέση σε ψηφοφορία των απόψεων τους, εκφρασμένων σε κείμενα και πλατφόρμες.
Όχι στα παιχνίδια ισορροπιών και αναπαραγωγής των μηχανισμών!
Εμπρός για έναν ΣΥΡΙΖΑ μαζικό – δημοκρατικό – επαναστατικό κόμμα της εργατικής τάξης και της νεολαίας!
Εμπρός για τη συγκρότηση μιας μαζικής τάσης στο νέο κόμμα που θα στηρίζεται στις αρχές του επαναστατικού μαρξισμού!
Παναγιώτης Κολοβός
{fcomment}
