ΚΚΕ: Η μεγαλύτερη εκλογική ήττα στη μεταπολίτευση
Το ΚΚΕ έλαβε 4,50% από 8,48% τον Μάη, 277.179 ψήφους από 536.072 και 12 έδρες από 26. Αυτή είναι η μεγαλύτερη εκλογική ήττα του κόμματος στη Μεταπολίτευση. Η ηγεσία του ΚΚΕ με την πολιτική της «κατάφερε» το κόμμα να πέσει κάτω από το 4,54% που είχε λάβει στις εκλογές του 1993, δηλαδή δυο μόλις χρόνια περίπου μετά τη διάσπασή του, αλλά και την κατάρρευση της ΕΣΣΔ και των άλλων σταλινικών καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης, που είχε κολοσσιαία αρνητική επίδραση στο ηθικό και τη συνείδηση της εργατικής τάξη.
Αυτή η ήττα δεν εξέπληξε κανέναν. Είναι το φυσιολογικό αποτέλεσμα της πλήρους ανικανότητας της ηγεσίας του ΚΚΕ να εκφράσει τη ριζοσπαστικοποίηση και τη στροφή στ’ αριστερά μεγάλων τμημάτων των εργαζόμενων μαζών. Το οδυνηρό εκλογικό αποτέλεσμα ήταν αυθεντικό προϊόν της κλιμάκωσης τα τελευταία χρόνια από την ηγεσία του ΚΚΕ, της απόπειρας να καθοδηγήσει το πιο ιστορικό, μαζικό εργατικό κόμμα της χώρας με την πολιτικές, τις τακτικές και τις μεθόδους μιας σταλινικής σέχτας.
Αν η ηγεσία του ΚΚΕ είχε συμμαχήσει με τον ΣΥΡΙΖΑ, υπερασπίζοντας ένα επαναστατικό πρόγραμμα και κάνοντας ταυτόχρονα κριτική από τη σκοπιά αυτού του προγράμματος στα ρεφορμιστικά λάθη της ηγεσίας του δεύτερου, σήμερα θα είχαμε μια Κυβέρνηση της Αριστεράς που θα μπορούσε να ανοίξει το δρόμο για την ανατροπή του καπιταλισμού και ένα κόμμα που θα ισχυροποιούταν εκλογικά σαν ο εγγυητής της αναγκαίας ταξικής, εργατικής πολιτικής αυτής της κυβέρνησης. Όμως η ηγεσία του ΚΚΕ προτίμησε με τη σεχταριστική πολιτική της έναντι του ΣΥΡΙΖΑ , να «νίψει τα χέρια της» σαν Πόντιος Πιλάτος μπροστά στο πραγματικό δίλλημα «Δεξιά ή Αριστερή κυβέρνηση» και να γίνει έτσι στην πράξη πολιτικό δεκανίκι της άρχουσας τάξης.
Οι παλιές γενιές κομμουνιστών βλέπουν με θλίψη το ιστορικό τους κόμμα, που ηγήθηκε στο έπος της λαϊκής αντίστασης ενάντια στους Ναζί στην Κατοχή, να αποσπά σχεδόν το μισό ποσοστό από τους σύγχρονους έλληνες νοσταλγούς τους. Οι νέες γενιές κομμουνιστών δυσκολεύονται να κατανοήσουν πως μετά από 2 χρόνια μαζικών εργατικών αγώνων, στους οποίους οι ίδιοι βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή, τα εκλογικά ποσοστά του κόμματός τους κατέρρευσαν.
Η μεγάλη αυτή ήττα υπογραμμίζει την επείγουσα ανάγκη για αλλαγή ηγεσίας και αλλαγή πολιτικής. Η ανακοίνωση που εξέδωσε η ΚΕ για τα αποτελέσματα των εκλογών, που δικαιώνει για μια ακόμα φορά σαν επιβεβλημένη την πολιτική γραμμή της, αφήνοντας αφηρημένα υπονοούμενα για «υποκειμενικές» αδυναμίες, φανερώνει ότι κάθε λεπτό που περνά με αυτή την ηγεσία και αυτή την πολιτική, το ΚΚΕ θα απαξιώνεται στα μάτια των μαζών της εργατικής τάξης. Με αυτή την ηγεσία και αυτή την πολιτική, το κόμμα δεν πρόκειται να ανακάμψει.
Οι μαρξιστές του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ που εκδίδουμε την εφημερίδα «Επανάσταση» και το περιοδικό «Μαρξιστική Φωνή», από θέση αρχής πιστεύουμε ότι η εργατική τάξη έχει ανάγκη ένα ισχυρό ΚΚΕ, που θα είναι ικανό να συμβάλει καθοριστικά στην υπόθεση της νίκης της σοσιαλιστικής επανάστασης στην Ελλάδα. Αυτό όμως μπορεί να γίνει μόνο στη βάση των γνήσιων επαναστατικών, διεθνιστικών, δημοκρατικών και ενωτικών αρχών του μπολσεβικισμού – λενινισμού, που πρέπει άμεσα να εκτοπίσουν από την πολιτική του κόμματος τις ποικίλες διαστρεβλώσεις του σταλινισμού. Το όπλο για την ζωτική αυτή υπόθεση είναι οι ίδιες οι ιδέες και οι μέθοδοι του Λένιν που πρέπει να ανασυρθούν από τη λήθη, να αποκατασταθούν από τις διαστρεβλώσεις. Κάθε συνειδητό μέλος του ΚΚΕ και της ΚΝΕ ήρθε η ώρα να πει ένα μεγάλο όχι στον φρενήρη σταλινικό κατήφορο του κόμματος. Ο μόνος δρόμος για να σταματήσει αυτός ο κατήφορος είναι να δημιουργηθεί άμεσα μια μαζική Λενινιστική τάση, η οποία στο ερχόμενο συνέδριο θα δώσει τη μάχη για τον γνήσιο μαρξιστικό προσανατολισμό του κόμματος.
Η κυβέρνηση Σαμαρά και οι προοπτικές
Η άρχουσα τάξη σε λίγες ώρες είναι βέβαιο ότι θα έχει μια νέα κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Σαμαρά και την απλόχερη στήριξη του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ. Οι προδότες του κομμουνιστικού κινήματος, με τη στήριξή τους σ’ αυτή τη νέα κυβέρνηση της άρχουσας τάξης, επιβεβαιώνουν ότι η στάση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ που όλο αυτό το διάστημα τους αντιμετώπιζε σαν αξιόπιστους και αναγκαίους συμμάχους σε μια Κυβέρνηση της Αριστεράς ήταν λαθεμένη. Από τη δική της πλευρά, η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, απέδειξε ακόμα μια φορά την δουλική της προσήλωση στα συμφέροντα της άρχουσας τάξης.
Από το βράδυ των εκλογών κιόλας, ο Σαμαράς εγκατέλειψε τις δημαγωγικές κορώνες για «επαναδιαπραγματεύση» των Μνημονίων και έδειξε ότι θα μείνει σταθερός στη γραμμή της άγριας λιτότητας με στόχο να σωθεί ο ελληνικός καπιταλισμός από τον απότομο ξεπεσμό και να παραμείνει στην Ευρωζώνη. Όσοι εργαζόμενοι και ψηφοφόροι προερχόμενοι από τα φτωχά λαϊκά στρώματα παρασύρθηκαν από τη δημαγωγία του Σαμαρά και ψήφισαν τη ΝΔ, δεν πρέπει να περιμένουν ούτε ένα φιλολαϊκό μέτρο από τη νέα κυβέρνηση.
Τα στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα, όπως αυτό της διαδήλωσης και της απεργίας, σύμφωνα με τις προεκλογικές εξαγγελίες της ηγεσίας της ΝΔ θα επιχειρηθεί να περισταλούν. Οι μετανάστες εργάτες θα μπουν στο στόχαστρο με «επίσημα» αστυνομικά πογκρόμ και την «ανεπίσημη» συμβολή της ναζιστικής – πρακρατικής «Χρυσής Αυγής». Τα «χαράτσια» θα αλλάξουν απλά όνομα και μειώσεις φόρου θα γίνουν μόνο για τους καπιταλιστές. Οι μειώσεις μισθών θα γίνουν επιδημία και οι «ελεύθερες οικονομικές ζώνες» με «Κινέζικα» μεροκάματα και συνθήκες εργασίας, θα κάνουν την εμφάνισή τους, σαν μοντέλο για όλη την ελληνική οικονομία. Η κατάρρευση των κρατικών εσόδων σαν αποτέλεσμα της ύφεσης θα φέρει αναπόφευκτα νέα μέτρα περικοπών, ίσως και μέσα στο καλοκαίρι. Άλλωστε το ίδιο το 2ο Μνημόνιο μιλάει για περικοπές ύψους 11,5 δις ευρώ. Νέες μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις είναι αναπόφευκτες. Αυτή τη φορά, θα έχουμε και μαζικές απολύσεις δεκάδων δημόσιων υπαλλήλων με τη μέθοδο του σοκ και όχι την ήπια τακτική της «εφεδρείας».
Η τρόικα και ειδικά η Γερμανία, σε συνθήκες ύφεσης και υπερχρέωσης σε όλη την Ευρώπη, δεν πρόκειται να παράσχει τίποτα περισσότερο στη νέα κυβέρνηση, παρά μόνο ίσως μια μικρή χρονική διευκόλυνση αποπληρωμής του χρέους και πενιχρά «αναπτυξιακά» κονδύλια – ασπιρίνες για τον καρκίνο. Όμως το βάθος της ύφεσης είναι τέτοιο, που γρήγορα θα γίνει ξεκάθαρο ότι χωρίς νέα μεγάλα δάνεια και νέα περικοπή χρέους, η Ελλάδα δεν μπορεί να γλιτώσει την ανεξέλεγκτη χρεοκοπία και την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα.
Καθώς η κρίση βαθαίνει σε Πορτογαλία, Ισπανία και Ιταλία, η Ελλάδα μετατρέπεται ταχύτατα σε «περιττό βάρος» για τους ισχυρούς της Ευρωζώνης. Οι διαρκής ανάγκη για επαναλαμβανόμενες «διασώσεις της», δεν θα μπορεί πλέον να γίνεται ανεκτή, καθώς θα δημιουργεί ένα προηγούμενο για τους άλλους υπερχρεωμένους, των οποίων οι «διασώσεις» είναι απείρως πιο δαπανηρές. Επιπρόσθετα για να προωθηθεί η πανευρωπαϊκή πολιτική της άγριας λιτότητας, οι Γερμανοί και άλλοι ευρωπαίοι καπιταλιστές χρειάζονται έναν «αποδιοπομπαίο τράγο» για παραδειγματισμό και καλύτερο από την Ελλάδα δεν πρόκειται να βρουν. Έτσι η προοπτική της ώθησης της Ελλάδας εκτός ευρώ, παρά την εκλογή μιας δεξιάς κυβέρνησης που «ορκίζεται» στο ευρώ, παραμένει η πιο πιθανή.
Με μια Κυβέρνηση της Αριστεράς η τρόικα και ειδικά οι Γερμανοί αστοί θα ήταν έτοιμοι να σπρώξουν την Ελλάδα γρηγορότερα στην έξοδο από το ευρώ, εκτός των άλλων και για πολιτικούς λόγους, με σκοπό να εκθέσουν τον ΣΥΡΙΖΑ στη βάση του και να του φορτώσουν μια οικονομική καταστροφή, φρενάροντας τη μεγάλη πανευρωπαική του πολιτική επιρροή. Με την Κυβέρνηση του Σαμαρά η επερχόμενη έξωση από το κοινό νόμισμα θα επιχειρηθεί να λάβει έναν πιο συναινετικό χαρακτήρα και θα συνοδεύεται από ορισμένα οικονομικά ανταλλάγματα για «χρύσωμα του χαπιού», καθώς και υποσχέσεις για επανένταξη στο μέλλον. Τα 70 δις ευρώ που οφείλονται από το ελληνικό κράτος στις ιδιωτικές τράπεζες στο πλαίσιο του «δημόσιου» χρέους, θα επιχειρηθεί να καλυφθούν απευθείας από τα χρήματα των «διασώσεων» και πιθανά με μια νέα συμφωνία «αντιπαροχών» στο μεγάλο ευρωπαϊκό κεφάλαιο, θα κατοχυρωνόταν και θα ρυθμιζόταν το ζήτημα αποπληρωμής των κρατικών δανείων που συμπεριλαμβάνονται στο «δημόσιο» χρέος, δηλαδή των δανείων της τρόικας.
Έτσι η κυβέρνηση Σαμαρά το πιθανότερο είναι ότι θα έχει μπροστά της να διαχειριστεί την ορμητική κίνηση προς την ανεξέλεγκτη χρεοκοπία και την έξοδο από το ευρώ. Σε αυτές τις συνθήκες, η στάση της εργατικής τάξης και των χτυπημένων μικροαστικών στρωμάτων απέναντί της θα γίνει σύντομα μαχητική. Οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα που συσπειρώθηκαν εκλογικά στον ΣΥΡΙΖΑ, τώρα αισθάνονται απογοήτευση για την άνοδο της κυβέρνησης Σαμαρά στην εξουσία. Όμως ταυτόχρονα συνειδητοποιούν ότι έχουν στα χέρια τους ένα πολύτιμο πολιτικό όπλο, που δεν είχαν τα προηγούμενα χρόνια. Τον ισχυρό και λαοπρόβλητο ΣΥΡΙΖΑ. Η αίσθηση της πολιτικής δύναμης που δίνει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εργατική τάξη, θα δώσει ώθηση στους αγώνες που βρίσκονται μπροστά μας, ενάντια στα νέα μέτρα λιτότητας, τις μαζικές απολύσεις και την απόπειρα περιστολής των δημοκρατικών δικαιωμάτων. Οι αγώνες αυτοί θα ξεσπάσουν σύντομα σαν αναπόφευκτη απάντηση στο δυνάμωμα της επίθεσης από την κυβέρνηση Σαμαρά.
Μέσα σε αυτούς τους αγώνες θα χτιστεί και θα ατσαλωθεί ο νέος ενιαίος ΣΥΡΙΖΑ και θα προετοιμαστεί για να έρθει στην εξουσία με πολλαπλάσια σε μαζικότητα στήριξη από τη σημερινή. Μέσα σε αυτή την πορεία, είναι ζωτικό ζήτημα να διορθωθούν τα σοβαρά λάθη της ηγεσίας, τόσο στην τακτική, όσο κύρια στο ζήτημα του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ.
Η διαδεδομένη αντίληψη στους κόλπους της ηγεσίας μας ότι τάχα, η εκλογική νίκη ματαιώθηκε επειδή ο ριζοσπαστισμός του πολιτικού μας λόγου «τρόμαξε» τους μικροαστούς και τους συνταξιούχους είναι θεμελιωδώς λαθεμένη. Ακριβώς το αντίθετο συνέβη. Ήταν οι θολές τοποθετήσεις στην κατεύθυνση της «μετριοπάθειας» και η απροθυμία της υιοθέτησης ενός συγκροτημένου και επεξεργασμένου σχεδίου επαναστατικών αλλαγών, που σύγχυσαν χιλιάδες μικροαστούς, συνταξιούχους, νοικοκυρές, άνεργους και άπειρους πολιτικά νεολαίους, δημιουργώντας τους τη διαδεδομένη αίσθηση ότι ο «ΣΥΡΙΖΑ δεν ξέρει τι θέλει», με αποτέλεσμα να επιλέξουν το ΠΑΣΟΚ, τη ΔΗΜΑΡ ή την αποχή. Η πλειοψηφία αυτών των ανθρώπων δεν είναι «αμετακίνητα συντηρητικοί». Φοβούνται το ρίσκο της στήριξης μιας ηγεσίας που θεωρούν ότι έχει φιλολαϊκές προθέσεις, αλλά διαθέτει ένα πρόχειρο και θολό πρόγραμμα.
Αν η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ μετατοπιστεί συνολικά – όπως ήδη αρχίζουν να κάνουν ηγετικά στελέχη σαν τους υπερ-προβεβλημένους από τα ΜΜΕ Σταθάκη και Παπαδημούλη – προς την κατεύθυνση της «μετριοπάθειας» της ΔΗΜΑΡ, τότε οι χιλιάδες αγωνιστές του ΣΥΡΙΖΑ θα απογοητευθούν και οι αυθεντικοί εκφραστές της δεξιάς «μετριοπάθειας», Βενιζέλος και Κουβέλης, θα πάρουν πολιτική παράταση ζωής. Ήδη εκμεταλλευόμενοι αυτές τις «μετριοπαθείς» τάσεις και στοχοποιώντας συγκεκριμένα στελέχη στην ηγεσία όπως ο Π. Λαφαζάνης, αλλά και τις «έξαλλες τάσεις και συνιστώσες», οι αστοί επιχειρούν μέσα από τα ΜΜΕ να σπρώξουν την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ προς τα δεξιά, να την ωθήσουν σε μια τακτική «εκκαθάρισης» των ενοχλητικών αριστερών φωνών, με σκοπό να διασφαλίσουν ότι η αναπόφευκτα επερχόμενη κυβέρνηση της Αριστεράς θ’ αφήσει άθικτες τις βάσεις του σάπιου ελληνικού καπιταλισμού.
Αυτές τις δεξιές αποκλίσεις και τα σχέδια υπονόμευσης του ριζοσπαστισμού του ΣΥΡΙΖΑ, μόνο οι χιλιάδες απλοί αγωνιστές και υποστηρικτές του μπορούν να ματαιώσουν αποτελεσματικά. Γι’ αυτό χρειαζόμαστε το συντομότερο δυνατό ένα δημοκρατικό συνέδριο επανίδρυσης του ΣΥΡΙΖΑ σαν ένα ενιαίο, μαζικό εργατικό κόμμα με κατοχυρωμένες τάσεις. Σ’ αυτό το συνέδριο, οι δυνάμεις που αναφέρονται στον επαναστατικό μαρξισμό πρέπει να συσπειρωθούν γύρω από ένα πρόγραμμα, που κατά την άποψή μας θα πρέπει να κινείται πάνω στις βασικές αρχές και θέσεις της πρότασης που επεξεργαστήκαμε και παρουσιάσαμε για μια δημιουργική συζήτηση με τους χιλιάδες αγωνιστές του ΣΥΡΙΖΑ στις αρχές Ιουνίου.
- ΌΧΙ ΣΤΗΝ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ! ΟΧΙ ΣΤΟ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΣΚΕΠΤΙΚΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΕΣΙΜΙΣΜΟΥ! Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΘΕΣΕΙΣ!
- Ο ΣΥΡΙΖΑ ΝΑ ΠΡΩΤΟΣΤΑΤΗΣΕΙ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΠΟΥ ΈΡΧΕΤΑΙ ΑΠΌ ΤΗ ΝΕΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΑΣΤΩΝ ΚΑΙ ΤΡΟΙΚΑΣ!
- ΚΑΜΙΑ ΜΕΤΑΤΟΠΙΣΗ ΠΡΟΣ ΤΑ ΔΕΞΙΑ! ΔΙΟΡΘΩΣΗ – ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗ ΣΚΟΠΙΑ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΜΑΡΞΙΣΜΟΥ!
- ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΑΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ ΤΟΥΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΥΝ!
- ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΤΕΡΜΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΥΤΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΤΩΝ ΔΙΚΑΝΟΝΙΣΜΩΝ «ΚΟΡΥΦΗΣ» ΕΡΗΜΗΝ ΤΗΣ ΒΑΣΗΣ – ΝΑ ΑΝΟΙΞΟΥΜΕ ΤΙΣ ΠΟΡΤΕΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗ ΝΕΟΛΑΙΑ!
- ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΕΠΑΝΙΔΡΥΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΣΕ ΕΝΙΑΙΟ ΜΑΖΙΚΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΜΕ ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΕΝΕΣ ΤΑΣΕΙΣ!
- ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΟ – ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ, ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΜΙΑΣ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ, ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΗΣ ΤΑΣΗΣ!
- ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΠΟΥ ΘΑ ΕΦΑΡΜΟΣΕΙ ΈΝΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ!
- ΓΙΑ ΜΙΑ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΝΩΜΕΝΕΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ!
{fcomment}
