Δύο νέες εξοργιστικές υποθέσεις κατά συρροή βιασμών αποκαλύφθηκαν τις τελευταίες μέρες, με δράστες άτομα από τον πυρήνα του κράτους και του πολιτικού προσωπικού της άρχουσας τάξης. Πρόκειται για τη μαστροπεία και τους κατά συρροή βιασμούς κατά του 12χρονου κοριτσιού στον Κολωνό από άτομο στενά συνδεδεμένο με στελέχη της ΝΔ και με την Εκκλησία, και για τον βιασμό μιας 19χρονης κοπέλας από αστυνομικούς μέσα στο Αστυνομικό Τμήμα Ομονοίας.
Για την πρώτη περίπτωση, έχει αποκαλυφθεί ότι ο δράστης βίαζε το 12χρονο κορίτσι και παράλληλα την εξέδιδε, τόσο δημιουργώντας για εκείνη προφίλ σε εφαρμογή διαδικτυακών γνωριμιών, απ’ όπου απευθυνόταν σε άτομα «προσφέροντας» σεξ επ’ αμοιβή, όσο και πηγαίνοντάς την σε οίκο ανοχής, όπου σύμφωνα με κατάθεσή της την ανάγκαζαν να «πάει» με έως και 5 άτομα σε μια μέρα. Ως προς το δεύτερο συμβάν, η 19χρονη κοπέλα έχει καταγγείλει ότι οι δύο δράστες αστυνομικοί την προσκάλεσαν στο αστυνομικό τμήμα και όταν αυτή πήγε εκεί τη βίασαν διαδοχικά.
Υπενθυμίζεται ότι μόνο μέσα στο 2022, μεταξύ άλλων έχουν αποκαλυφθεί ακόμα οι περιπτώσεις κατά συρροή βιασμών και ασέλγειας σε βάρος ανηλίκων: του ιερέα στα Κάτω Πατήσια και εκείνου στο Αγρίνιο, του καθηγητή της ΑΣΟΕΕ (Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών) και διορισμένου από την κυβέρνηση στο Κέντρο Μελετών Ασφαλείας του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη και στη διοίκηση του «Πράσινου Ταμείου», και φυσικά του διορισμένου ως διευθυντή στο Εθνικό Θέατρο και «επίλεκτου» καλλιτέχνη της κυβέρνησης Δημήτρη Λιγνάδη.
Προκλητικές απόπειρες συγκάλυψης και «ξεπλύματος»
Και μόνο η παράθεση αυτής της λίστας, αρκεί για να καταδείξει τη δυσοσμία που αναδύεται από κάθε πόρο του ελληνικού αστικού καθεστώτος, και ειδικότερα των βασικότερων πυλώνων του: της αστυνομίας, της Εκκλησίας, των διευθύνσεων κορυφαίων κρατικών θεσμών, και φυσικά, του πολιτικού προσωπικού της ΝΔ. Και σαν μην ήθελαν να μείνουν «στην απ’ έξω», τα ελληνικά καπιταλιστικά ΜΜΕ έχουν επιδοθεί τις τελευταίες μέρες σε ένα προκλητικό «κρεσέντο» ξεπλύματος τόσο των δραστών όσο και των θεσμών του ελληνικού καπιταλισμού στους οποίους εκείνοι θητεύουν. Πιάνοντας το νήμα από το «γνωστός σκηνοθέτης στο μάτι του κυκλώνα για το… τίποτα» και τα ανάλογα ρεπορτάζ της υπόθεσης Λιγνάδη, συνέχισαν με μια εξοργιστική, όσο και αβάσιμη, μεταφορά της ευθύνης για τη μαστροπεία του 12χρονου κοριτσιού στη μητέρα του και άλλα μέλη της οικογένειας. Πρόκειται για μια συνειδητή απόπειρα να υποβαθμιστεί ο ρόλος του – συναγελαζόμενου με στελέχη της ΝΔ, ιερείς, και αστυνομικούς – βασικού κατηγορούμενου. Παράλληλα, διεξάγεται μια χυδαία εκστρατεία «άμβλυνσης» της φρικαλεότητας των εγκλημάτων, με παρουσιαστές και παρουσιάστριες ειδήσεων και εκπομπών να αναφέρονται σε «πελάτες» του κατηγορούμενου, σε «ερωτικές συνευρέσεις» της 12χρονης κ.ο.κ.
Ταυτόχρονα, ενώ όλη η αρχική διερεύνηση είχε διεξαχθεί από την οικογένεια του κοριτσιού, και ενώ παράλληλα, στην άλλη υπόθεση καταγγέλλεται ο διπλός βιασμός της 19χρονης κοπέλας από αστυνομικούς μέσα σε αστυνομικό τμήμα (το οποίο και αποτελεί γνωστό πλέον «άντρο» βασανιστών και δολοφόνων, τα ρεπορτάζ στα ΜΜΕ κατακλύζονται από τις κυβερνητικές δηλώσεις που ως βασική έμφαση έχουν τα συγχαρητήρια προς την αστυνομία για τον «εξαιρετικό χειρισμό» των υποθέσεων!
Η δικαστική εξουσία έχει παίξει επίσης επαίσχυντο ρόλο. Με γελοία δήθεν «στοιχεία», απαγγέλθηκε η κατηγορία της «διακεκριμένης μαστροπείας» στη μητέρα της 12χρονης και στη βάση αυτής την προφυλάκισαν. Έτσι, δόθηκε το ζητούμενο «σινιάλο» για να επιδοθούν τα ΜΜΕ στο προαναφερθέν ξέπλυμα του βασικού κατηγορούμενου, και ταυτόχρονα μια βασική μάρτυρας κατηγορίας μετατράπηκε σε κατηγορούμενη ως συνεργός του! Παράλληλα, η έρευνα για την υπόθεση των βιασμών στο Αστυνομικό Τμήμα Ομονοίας έχει αφεθεί στην «Υπηρεσία Εσωτερικών Υποθέσεων Σωμάτων Ασφαλείας», σε μια εμφανή προσπάθεια να υποβαθμιστεί ένα ακόμα ειδεχθές έγκλημα που συντελέστηκε σε αυτό το κολαστήριο, ενώ και οι κατηγορούμενοι αφέθηκαν ελεύθεροι μετά τις απολογίες τους!
Οι αστικοί θεσμοί στο επίκεντρο της δυσωδίας
Παρά τη συντονισμένη αυτή απόπειρα συγκάλυψης και σύγχυσης, η δίκαιη κοινωνική οργή που έχει ξεσπάσει στον απόηχο των αποκαλύψεων τείνει να συνοδευτεί από την εξαγωγή ορθών συμπερασμάτων για τη φύση του ίδιου του αστικού καθεστώτος και τη βαθιά παρακμή του. Από αυτήν την άποψη, είναι ιδιαίτερα επιζήμια η αντίληψη – που προωθείται έντεχνα από τα ΜΜΕ και δυστυχώς υιοθετείται από τμήματα της Αριστεράς – σύμφωνα με την οποία, οι κατά συρροή βιασμοί, ανηλίκων ή μη, αναδεικνύουν την ευθύνη «όλων μας», τις παθογένειες της κοινωνίας «μας», και τη δυνητική ενοχή του μέσου εργαζομένου που υποτιμητικά βαφτίζεται «νοικοκυραίος».
Ο διάχυτος σεξισμός, που αποτελεί το εύφορο έδαφος για να «ανθίσουν» εγκλήματα με θύματα γυναίκες και παιδιά (και ενίοτε άνδρες) – βιασμοί, γυναικοκτονίες, σεξουαλική κακοποίηση – είναι αναμφίβολα ένα βασικό χαρακτηριστικό που διαπνέει κάθε πτυχή της κοινωνικής ζωής σε ένα ταξικό κοινωνικό σύστημα, όπως είναι ο καπιταλισμός. Ωστόσο, οι θεματοφύλακες αυτού του συστήματος δεν είναι απλοί φορείς τέτοιων αντιλήψεων επειδή είναι «δέκτες» τους όπως «όλοι μας», αλλά είναι οι βασικοί «πομποί» τους προς την κοινωνία. Οι ένοπλοι προστάτες, οι πολιτικοί διαχειριστές, και οι ιδεολογικοί κήρυκες του καπιταλισμού, «στρατολογούνται» με φυσικό τρόπο από τα τμήματα εκείνα της κοινωνίας που έχουν «κάνει κτήμα τους» αυτές τις ιδέες μέχρι και τις πιο ακραίες εκφάνσεις τους, και σε πολλές περιπτώσεις τις έχουν μετατρέψει σε προσωπικό «τρόπο ζωής» τους, έτσι ώστε να είναι σε θέση να τις υπερασπιστούν ή και να τις επιβάλλουν στην κοινωνία αποτελεσματικότερα. Στο βαθμό που αυτό αποτελεί μόνο μια υποβόσκουσα τάση, η μετέπειτα «εκπαίδευσή» τους εντός αυτών των καπιταλιστικών θεσμών συμβάλλει αποφασιστικά στο να τείνει να τους μετατρέψει σε «πρωταγωνιστές» των πιο φρικιαστικών εγκλημάτων τέτοιας φύσης.
Αλλά επίσης προβληματική είναι και η αντίληψη πως η αιτία για τη συχνότερη εμφάνιση ειδεχθών σεξιστικών εγκλημάτων από κύκλους που συνδέονται με το αστικό καθεστώς είναι ότι οι θύτες βρίσκονται σε «προσωπική θέση εξουσίας» απέναντι στα θύματα. Αυτή η ιδέα είναι απόρροια της αφηρημένης, ατομοκεντρικής, μη ταξικής, προσέγγισης της έννοιας της εξουσίας, η οποία συναντάται στις αναλύσεις του αναρχισμού και στις «θεωρίες» διαφόρων μεταμοντέρνων στοχαστών. Όμως, στα στυγνά εγκλήματα όπως αυτά που προαναφέρθηκαν, δεν είχαν μόνο οι συγκεκριμένοι θύτες κάποια εξουσία πάνω στα συγκεκριμένα θύματα αλλά, αποτελούσαν μέλη ή «φίλους» ολόκληρων θεσμών, οι οποίοι ασκούν ιδεολογική, πολιτική, ή και άμεσα φυσική εξουσία πάνω στο σύνολο της κοινωνίας. Με απλά λόγια, οι δράστες διαπνέονταν από την απόλυτη ασυδοσία που εξασφαλίζει ο καπιταλισμός για τους θεσμούς της ταξικής κυριαρχίας του πάνω σε όλες τις καταπιεζόμενες τάξεις της κοινωνίας.
Ένα «ελληνικό φαινόμενο»;
Τέλος, χρειάζεται να σημειωθεί ότι δεν πρόκειται για γεγονότα που πηγάζουν από κάποιες ιδιαίτερες «παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας». Τα τελευταία χρόνια υπάρχει ένα κύμα παρόμοιων ανατριχιαστικών αποκαλύψεων σε μια σειρά χώρες. Στην «πολιτισμένη» Γερμανία, περισσότερα από χίλια θύματα κατήγγειλαν στις αρχές του 2021 ότι είχαν δεχθεί σεξουαλική κακοποίηση ως παιδιά από ιερείς της Καθολικής Εκκλησίας τις δεκαετίες του ‘60 και του ‘70. Σε ανάλογη έρευνα για την Καθολική Εκκλησία στην εξίσου «πολιτισμένη» Γαλλία, υπολογίστηκαν 216 χιλιάδες θύματα παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης από το 1950.
Η Βρετανία, ο τρίτος «πυλώνας του ευρωπαϊκού πολιτισμού», είχε πριν μερικά χρόνια συνταραχθεί από την αποκάλυψη ενός εκτεταμένου δικτύου σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων, το οποίο περιελάμβανε κορυφαίους πολιτικούς, ιερείς, και μέλη της βασιλικής οικογένειας, ενώ πέρυσι η γυναικοκτονία της Σάρα Έβεραρντ από εν ενεργεία αστυνομικό είχε προκαλέσει διαθέσεις εξέγερσης στη νεολαία της χώρας. Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, στις ΗΠΑ, ένα εξοργιστικό «πέπλο σιωπής» σκεπάζει το σκάνδαλο Έπσταϊν, τη στιγμή που έχει γίνει γνωστό ότι στη «βίλα των αισχών» του «μυστηριωδώς αυτοκτονημένου» Έπσταϊν σύχναζαν κορυφαία ονόματα της παγκόσμιας καπιταλιστικής ελίτ, από μεγιστάνες και πρώην προέδρους των ΗΠΑ μέχρι μέλη – ξανά – της Αγγλικής βασιλικής οικογένειας.
Αυτή η παγκοσμίων διαστάσεων σήψη, αποδεικνύει ότι η τέλεση τέτοιων ειδεχθών εγκλημάτων δεν οφείλεται σε εθνικές ή άλλες «ιδιαιτερότητες» αλλά είναι ένα φαινόμενο σύμφυτο με τον καπιταλισμό. Μάλιστα, όσο η κρίση του συστήματος βαθαίνει, τόσο αυξάνονται οι περιπτώσεις με δράστες «βαθιά χωμένους» στους θεσμούς και την ελίτ του καπιταλισμού. Και αυτό είναι αναπόφευκτο: όσο πιο μεγάλο γίνεται το ιστορικό αδιέξοδο του καπιταλιστικού συστήματος, όσο πιο απειλητική για την επιβίωση και την πολιτισμένη ύπαρξη της ανθρωπότητας γίνεται η διατήρησή του στη ζωή, τόσο θα πολλαπλασιάζονται τα ακραία αντικοινωνικά χαρακτηριστικά που απαιτείται να έχουν οι άνθρωποι οι οποίοι προστατεύουν αυτό το σάπιο σύστημα ένοπλα, το διαχειρίζονται οικονομικά και πολιτικά, και το υπερασπίζονται ιδεολογικά κατ’ επάγγελμα. Οι θεσμοί του αστικού κράτους όχι μόνο δεν μπορούν να προστατέψουν τα υποψήφια θύματα, αλλά συχνά αποτελούν τους θύτες ή τους συνεργούς τους. Μόνο η αγωνιστική κινητοποίηση της εργατικής τάξης και της νεολαίας μπορεί να εμποδίσει τη συγκάλυψη αυτών των εγκλημάτων, και μόνο η επαναστατική αλλαγή της κοινωνίας μπορεί να γλιτώσει την ανθρωπότητα από το δυσώδη βούρκο στον οποίο τη σέρνει ο καπιταλισμός.
- Καμία συγκάλυψη των εγκλημάτων – Καμία ευμενής αντιμετώπιση των δραστών! Παραδειγματική τιμωρία των αστυνομικών και λοιπών κρατικών οργάνων που εμπλέκονται σε υποθέσεις σεξουαλικής κακοποίησης! Να «ανοίξουν» όλες οι υποθέσεις κακοποιήσεων, βασανισμών και δολοφονιών του Α.Τ. Ομονοίας!
- Δημιουργία ειδικών, κατάλληλα στελεχωμένων και εξοπλισμένων δημόσιων και δωρεάν δομών υποδοχής καταγγελιών, υποστήριξης και στέγασης των θυμάτων σεξουαλικής κακοποίησης σε κάθε Δήμο. Εφ’ όρου ζωής οικονομική βοήθεια, ιατροφαρμακευτική-ασφαλιστική κάλυψη και ψυχολογική υποστήριξη από ειδικευμένους επιστήμονες.
- Αγώνας του εργατικού κινήματος και της νεολαίας ενάντια στο σεξισμό, τον ανδρικό σωβινισμό, τη γυναικεία καταπίεση, και τους κρατικούς «ενορχηστρωτές» τους! Ανατροπή της κυβέρνησης-προστάτιδας των παιδοβιαστών! Για μια εργατική κυβέρνηση και για τον επαναστατικό σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας, που θα ξεριζώσει κάθε μορφή βίας και καταπίεσης ενάντια σε γυναίκες και παιδιά!
