Η πλειονότητα των πορτογαλικών μέσων μεταφοράς, συμπεριλαμβανομένων των λιμανιών της χώρας, παρέλυσαν στις 22 Μαρτίου, λόγω της γενικής απεργίας που κάλεσε το μεγαλύτερο συνδικάτο της χώρας, το CGTP (Γενική Συνομοσπονδία Πορτογάλων Εργαζομένων), που έχει 700.000 μέλη. Δυστυχώς, η δεύτερη σε μέλη εργατική συνομοσπονδία, η UGT (Γενική Συνομοσπονδία Εργαζομένων), με τα 500.000 μέλη της, δεν υποστήριξαν την απεργία. Αυτό εξηγεί και τη μικρότερη έκταση της τελευταίας απεργίας.
Σε κάθε περίπτωση, οι σιδηρόδρομοι έμειναν ακινητοποιημένοι στους σταθμούς, συμπεριλαμβανομένου και του διεθνούς σιδηροδρόμου, που συνδέει τη Λισαβόνα με τη Μαδρίτη. Το μετρό της Λισαβόνας, επίσης, δε λειτούργησε. Τα περισσότερα νοσοκομεία δέχονταν μόνο επείγοντα περιστατικά, ενώ απέργησαν και οι οδοκαθαριστές και αρκετά σχολεία αναγκάστηκαν να κλείσουν.
Η ηγεσία της UGT δεν συμμετείχε στην απεργία, επειδή συμφώνησε στις «μεταρρυθμίσεις της αγοράς εργασίας», που απαίτησε η ΕΕ και το ΔΝΤ, ως αντάλλαγμα για την οικονομική βοήθεια που έδωσαν στη χώρα. Αντίθετα, κάλεσαν σε αυτοσυγκράτηση, ως το μόνο τρόπο να αποφύγουν να ακολουθήσει η Πορτογαλία το δρόμο της Ελλάδας.
Ωστόσο, παρά την ευγενική συνεργασία των ηγετών της UGT, τα μέτρα λιτότητας που επέβαλε η κυβέρνηση δεν λειτουργούν. Η Πορτογαλία βρίσκεται στη χειρότερη ύφεση από τη δεκαετία του 1970. Τα φορολογικά έσοδα ως εκ τούτου μειώνονται και αυτό σημαίνει ότι η χώρα δεν μπορεί να καλύψει τους στόχους αποπληρωμής χρεών και έτσι, όλοι περιμένουν ότι θα χρειαστεί ένα δεύτερο πακέτο διάσωσης κάποια στιγμή φέτος.
Οι ηγέτες της UGT κατάφεραν να αποτρέψουν αυτή τη τελευταία απεργία να γίνει πραγματικά γενική, αλλά κοροϊδεύουν τους εαυτούς τους εάν πιστεύουν ότι μπορούν να πείσουν τους Πορτογάλους εργαζόμενους να αποδεχθούν αυτό το επίπεδο της λιτότητας χωρίς κάποια αντίδραση. Έχουμε δει μεγάλες κινητοποιήσεις στην Πορτογαλία κατά την πρόσφατη περίοδο, και δεδομένου ότι καθίσταται σαφές ότι η λιτότητα δεν λειτουργεί, θα ασκηθούν ισχυρές πιέσεις στους ηγέτες της UGT και νέες και πιο ισχυρές γενικές απεργίες είναι αναπόφευκτες. Η Πορτογαλία θα ακολουθήσει το δρόμο της Ελλάδας, όπως η νύχτα ακολουθεί την ημέρα.
Oι Γερμανοί δημόσιοι υπάλληλοι
Εν τω μεταξύ, στη Γερμανία βλέπουμε ένα κύμα απεργιών και ιδίως στο δημόσιο τομέα. Η άρχουσα τάξη της Γερμανίας έχει κολλήσει πεισματικά στην πολιτική επιβολής λιτότητας για την υπόλοιπη Ευρώπη. Όντας η βιομηχανική υπερδύναμη στην καρδιά του ευρώ μπορεί να το κάνει αυτό. Αλλά με τον τρόπο αυτό, έχει πράγματι οδηγήσει σε συρρίκνωση της αγοράς στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης. Η Ελλάδα είναι σε ύφεση, όπως είναι η Πορτογαλία, η Ισπανία, η Ιταλία και η Ιρλανδία και πολλές άλλες χώρες ακολουθούν τον ίδιο δρόμο.
Τώρα, όμως, οι Γερμανοί εργάτες αντεπιτίθενται. Χθες σχεδόν όλα τα αεροδρόμια στη Γερμανία έκλεισαν και εκατοντάδες πτήσεις ακυρώθηκαν. Αυτό ήταν μέρος των προειδοποιητικών απεργιών του συνδικάτου «Verdi», δεδομένου ότι διαπραγματεύεται για τη βελτίωση των αποδοχών και των συνθηκών. Σήμερα, η «Lufthansa» ακύρωσε σχεδόν 430 πτήσεις.
Αυτή είναι μόνο μια πρόγευση του τι πρόκειται να έρθει στη Γερμανία. Τα γερμανικά αφεντικά σύντομα θα ανακαλύψουν ότι οι Γερμανοί εργαζόμενοι είναι σαν τα αδέλφια τους σε όλη την Ευρώπη, και σε κάποιο σημείο, θα αντιδράσουν.
Ισπανία – γενική απεργία στις 29 Μαρτίου…
Στην Ισπανία οι εργαζόμενοι προετοιμάζονται για γενική απεργία σήμερα (29 Μαρτίου) εναντίον των κυβερνητικών εργατικών μεταρρυθμίσεων, την οποία κάλεσαν τόσο η UGT (Γενική Ένωση Εργατών) και η CCOO (Επιτροπές Εργατών). Αναμένεται μια μαζική απεργία. Παρά το γεγονός αυτό, ο Πρωθυπουργός Ραχόι αρνείται να διαπραγματευτεί και έχει δηλώσει ότι δεν έχει καμία πρόθεση να αλλάξει την πολιτική του. Την ερχόμενη Παρασκευή πρόκειται να ανακοινωθεί ένας νέος γύρος περικοπών στις δαπάνες, ύψους 15%. Η κυβέρνηση είναι σαφώς σε τροχιά σύγκρουσης με την Ισπανική εργατική τάξη.
…και αυξανόμενες πιέσεις στα ιταλικά συνδικάτα
Και στην Ιταλία η πίεση εντείνεται για διοργάνωση παρόμοιων ενεργειών. Το συνδικάτο μεταλλεργατών, FIOM (μέρος της συνομοσπονδίας CGIL) οργάνωσε οκτάωρη πανεθνική στάση εργασίας στις 9 Μαρτίου, κατά των νέων εργασιακών νόμων που έχουν ως στόχο τη διευκόλυνση των απολύσεων. Η Susanna Camusso είναι Γενικός Γραμματέας της CGIL. Δεν είναι γνωστή για την αγωνιστικότητά της ως ηγέτη, αντιθέτως μάλιστα, αλλά πρόσφατα δήλωσε ότι μια γενική απεργία είναι αναπόφευκτη και θα μπορούσε να οργανωθεί είτε τον Απρίλιο ή τον Μάιο. Ο νόμος για τις λεγόμενες «μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας» θα συζητηθεί σύντομα και τα συνδικάτα ετοιμάζουν απεργιακές κινητοποιήσεις σε ένδειξη διαμαρτυρίας.
Παντού σε όλη την Ευρώπη τα υφιστάμενα δικαιώματα των εργαζομένων δέχονται δριμύτατη επίθεση. Παντού, η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το ΔΝΤ απαιτούν «μεταρρύθμιση» της εργατικής νομοθεσίας. Και παντού οι εθνικές κυβερνήσεις το δέχονται. Ενώ επιβάλουν μέτρα λιτότητας, ταυτόχρονα προσπαθούν να καταργήσουν τα συλλογικά δικαιώματα των εργαζομένων και να αποδυναμώσουν την ικανότητά τους να αντεπιτεθούν. Όμως, όπως μπορούμε να δούμε σε μια χώρα μετά την άλλη, οι εργαζόμενοι δεν πρόκειται να δεχτούν αμαχητί τα μέτρα αυτά.
