Η ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΤΣΑΒΕΣ – ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΕΝΙΑΙΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ
Oι προεδρικές εκλογές της 3ης Δεκέμβρη στη Βενεζουέλα και το νικηφόρο αποτέλεσμα τους για τον πρόεδρο Τσάβες και την Μπολιβαριανή επανάσταση, είναι αναμφίβολα ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα της διεθνούς επικαιρότητας. Ταυτόχρονα αποτελούν ένα αναμφισβήτητο σημείο καμπής για την πορεία της επανάστασης στη Βενεζουέλα και σηματοδοτούν την απαρχή μιας νέας περιόδου γι΄ αυτήν.
Ο Τσάβες πήρε 7,3 εκ. ψήφους (63%) υπερδιπλασιάζοντας τις ψήφους του σε σχέση με την πρώτη του εκλογική νίκη το 1998. Νίκησε τον υποψήφιο του συνασπισμού της αντιπολίτευσης και στα 24 ομόσπονδα κρατίδια που αποτελούν τη Βενεζουέλα, ενώ σε 8 από αυτά, πήρε ποσοστό άνω του 70% και σε άλλα 11 έλαβε ποσοστό μεταξύ 60% και 70%.
Ο εκλογικός αγώνας είναι αναπόσπαστο μέρος της ταξικής πάλης και αντανακλά σε τελευταία ανάλυση (αν και όχι πάντα καθαρά) τον ταξικό συσχετισμό δύναμης και το βαθμό ωρίμανσης της ταξικής συνείδησης. Ο εκλογικός αγώνας είναι ένα εργαλείο με το οποίο οι επαναστατικές δυνάμεις μπορούν να κινητοποιηθούν και να μετρήσουν τις δυνάμεις τους ενάντια στην αντεπανάσταση. Απ’ αυτή λοιπόν την άποψη η εκλογική νίκη του Τσάβες αποκτά τεράστια σημασία, εφ’ όσον αντανακλά τον ευνοϊκό ταξικό συσχετισμό δύναμης για την ολοκλήρωση του επαναστατικού πρότσες, την συμπαράσταση και ενεργητική συμμετοχή των μαζών σε αυτό και την κοινωνική απομόνωση της αντίδρασης.
Με το 63% επιβεβαιώθηκε για άλλη μια φορά η μαζική υποστήριξη της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων στο Μπολιβαριανό κίνημα και φάνηκε ξεκάθαρα η αδυναμία του ιμπεριαλισμού και της ντόπιας ολιγαρχίας να ενδυναμώσει την πολιτική της θέση και να παίξει το ρόλο ισχυρής αντιπολίτευσης. Ταυτόχρονα ο τρόπος που διεξήχθη η εκλογική μάχη και ενεπλάκησαν οι μάζες σ’ αυτήν, δηλαδή η ενεργή υποστήριξή τους μέσα από τις ειδικές «Μονάδες Εκλογικής Μάχης» που έπαιξαν τον πρωταγωνιστικό ρόλο και σε αυτές τις εκλογές και οι μαζικές διαδηλώσεις υποστήριξης στον Τσάβεζ, δείχνει ένα σχετικά υψηλό επίπεδο αυτοοργάνωσης της εργατικής τάξης που μπορεί να παίξει ρόλο καταλύτη στην επανάσταση.
Όλα αυτά σηματοδοτούν μια νέα περίοδο για την επανάσταση και βάζουν στην ηγεσία του Μπολιβαριανού κινήματος σημαντικά καθήκοντα. Η ήττα της αντίδρασης στις εκλογές δεν την καθιστά ακίνδυνη σε κοινωνικό επίπεδο, όσο έχει στα χέρια της τους βασικούς μοχλούς της οικονομίας και όσο το κράτος διατηρεί την αστική του δομή. Ο κίνδυνος μιας αντεπανάστασης είναι με αυτή την έννοια ορατός. Επίσης μπαίνει το καθήκον της μάχης ενάντια στη γραφειοκρατία του ίδιου του Μπολιβαριανού κινήματος που αποτελεί το μεγαλύτερο φρένο της επανάστασης. Η κατανόηση αυτού του κινδύνου έχει γίνει κτήμα της συνείδησης των μαζών. Τις παραμονές των εκλογών γίνονταν διαδηλώσεις με κεντρικό σύνθημα : «Για τον Τσάβες και το Σοσιαλισμό, ενάντια στη γραφειοκρατία» . Με αυτό τον τρόπο οι μάζες έβαζαν άμεσα στον Τσάβες αυτό το καθήκον.
