Το εργατικό κίνημα μπαίνει μπροστά στον αγώνα!

Η κυβέρνηση Παπανδρέου, παρά τους λεονταρισμούς της, βυθίζεται μέρα με τη μέρα στο βάλτο του οικονομικού αδιεξόδου του ελληνικού καπιταλισμού και πνίγεται από το διογκούμενο κύμα της λαϊκής αγανάκτησης.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που εξέδωσε η Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΛ.ΣΤΑΤ.), την περασμένη Πέμπτη, το ΑΕΠ της Ελλάδας μειώθηκε κατά 5,5% κατά το α’ τρίμηνο του 2011 σε σχέση με το αντίστοιχο τρίμηνο του 2010. Το ίδιο διάστημα οι ακαθάριστες επενδύσεις παγίου κεφαλαίου μειώθηκαν κατά 19,2%.  Ο Δείκτης Βιομηχανικής Παραγωγής τον Απρίλιο, μειώθηκε κατά 11% σε σχέση με τον αντίστοιχο μήνα του 2010, φτάνοντας σε επίπεδα 25% σχεδόν χαμηλότερα σε σχέση με το 2005! Αντίστοιχη είναι και η κατάσταση στον τομέα του τουρισμού για τον οποίο  καλλιεργήθηκαν ιδιαίτερες προσδοκίες, αλλά τα στοιχεία δείχνουν ότι κατά το α΄ τρίμηνο του 2011, παρουσίασε μείωση κατά 20,6% σε σχέση με το αντίστοιχο τρίμηνο του 2010.

Η συνολική καταναλωτική δαπάνη μειώθηκε κατά 6,9%.  Η πτώση του ΑΕΠ όμως, δεν συνοδεύεται από πτώση των τιμών, καθώς πληθωρισμός είναι εξαιρετικά υψηλός (3,3% το Μάιο) και οφείλεται κύρια στις συνεχείς και μεγάλες αυξήσεις έμμεσων φόρων. Την ίδια στιγμή η ανεργία ξεπέρασε και το όριο του 16% φτάνοντας το 16,2% και ανεβάζοντας τον αριθμό των ανέργων στα 811.340 άτομα.

Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση είναι αντιμέτωπη με την απώλεια εμπιστοσύνης, τόσο από την κοινοβουλευτική της ομάδα, όσο και από την ίδια την αστική τάξη. Μετά την διαφοροποίηση των 16 βουλευτών την προηγούμενη βδομάδα, η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ στη συνεδρίασή της πριν λίγες μέρες, έδινε την εικόνα μιας αναστατωμένης από τη λαϊκή οργή μάζωξης πολιτικών καριέρας, που φοβισμένοι αρχίζουν με μισόλογα να αντιπολιτεύονται την κυβέρνηση για να σώσουν το «τομάρι» τους.

Η εικόνα κατάρρευσης που εμφανίζει η κυβέρνηση έχει εξοργίσει την αστική τάξη. Είναι χαρακτηριστικά τα πρωτοφανούς σκληρότητας γραφόμενα του Αλέξη Παπαχελά στην «Καθημερινή» στις 8/6 : «…Ο λαός δεν σέβεται πολιτικούς που μουρμουρίζουν δικαιολογίες και δεν αποφασίζουν. Και αν πάει από τη μεριά της δραχμής και της χρεοκοπίας θα ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό αυτοί που ήξεραν αλλά σιώπησαν και κιότεψαν την κρίσιμη στιγμή. Ένας φίλος μου χάρισε ένα στίκερ που καλό θα ήταν να έχουν οι πολιτικοί κολλημένο κάπου στο γραφείο τους: «Πώς λέγεται ο κόκορας που φοβάται τη βροχή; Κότα». Είναι κότες, και μάλιστα επικίνδυνες τώρα πια….».

Τα υπόλοιπα αστικά κόμματα δείχνουν να προσπαθούν με κάθε τρόπο να κρατούν αποστάσεις από την κυβέρνηση για να μην απομονωθούν από τις κινητοποιούμενες μάζες. Η ηγεσία της ΝΔ εμφανίζεται να αντιστέκεται στη συναίνεση, προσπαθώντας δημαγωγικά να κερδοσκοπήσει πάνω στο κίνημα και να περισώσει ότι μπορεί από την απήχησή της σαν μια χρήσιμη πολιτική εφεδρεία για την αστική τάξη, ενώ το ΛΑΟΣ και το κόμμα της Μπακογιάννη αρχίζουν να ζητούν επειγόντως εκλογές.

Το κίνημα των μαζών στις πλατείες είναι ο παράγοντας που καθορίζει τις εξελίξεις. Η αστική τάξη είναι πραγματικά τρομοκρατημένη από τα επαναστατικά χαρακτηριστικά που τείνει να πάρει το κίνημα. Τα δελτία ειδήσεων στα κανάλια ολόκληρη τη βδομάδα επιδόθηκαν σε μια υστερική υπεράσπιση της «κοινοβουλευτικής δημοκρατίας», υπερασπίζοντας στην πραγματικότητα, το «δημοκρατικό δικαίωμα» της αστικής τάξης στην ψευτιά και την λωποδυσία σε βάρος του λαού.

Ο εκδότης του «Κυριακάτικου Βήματος» μάλιστα, κ. Στ.  Ψυχάρης  φανέρωσε την περασμένη Κυριακή ανοικτά τα αντιδραστικά σχέδια που έχει στο μυαλό της η αστική τάξη σε περίπτωση που θα ξεκινήσει η επανάσταση, στέλνοντας στις πλατείες μια έμμεση απειλή για πραξικόπημα : «Τι θα συμβεί αν ξεκινήσει η επανάσταση; Ανάκτορα θερινά ή έστω και χειμερινά δεν υπάρχουν πλέον. Μια ουσιαστική διασάλευση της δημόσιας τάξης θα οδηγήσει αφεύκτως στη βίαιη ανατροπή ή σε ένοπλη καταστολή. Στην κοινωνία υπάρχουν και άτομα που θέλουν τη γενική ανατροπή. Δεν μπορούν προφανώς να την επιβάλουν διότι η συντριπτική πλειοψηφία του λαού ΔΕΝ θέλει. Ωστόσο υπό ορισμένες προϋποθέσεις μπορεί να προκληθεί τέτοια διασάλευση της τάξης που θα δικαιολογούσε έκτακτα μέτρα. Δηλαδή εκτροπή από τη συνταγματική τάξη….».

Μεγάλη είναι επίσης και η ανησυχία που έχει προκληθεί για το κίνημα στις τάξεις του ιμπεριαλισμού. Όπως μεταδίδει από την Ουάσιγκτον ο δημοσιογράφος Μιχάλης Ιγνατίου (aixmi.gr) καθημερινά φεύγουν πολλά τηλεγραφήματα από την αμερικάνική πρεσβεία στην Αθήνα προς τις διάφορες κρατικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, με αποκλειστικό θέμα την εξέλιξη του «κινήματος των αγανακτισμένων».

Αλλά αναμφίβολα το πιο σημαντικό στοιχείο αυτής της εβδομάδας ήταν η δυναμική είσοδος του εργατικού κινήματος στο προσκήνιο. Με όπλο την έμπνευση και την αυτοπεποίθηση που δίνει στους εργαζόμενους στους διάφορους χώρους το μαζικό κίνημα στις πλατείες, το εργατικό κίνημα αντεπιτέθηκε και αντικειμενικά τίθεται επικεφαλής των ξεσηκωμένων μαζών.

Την Πέμπτη είχαμε μια ενιαία απεργιακή κινητοποίηση σε όλες τις ΔΕΚΟ (ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΛΤΑ, ΟΣΕ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ κλπ.) και το Δημόσιο, που παρέλυσε τη χώρα.  Απέργησαν ή έκαναν στάση εργασίας ακόμα οι εργαζόμενοι στους Δήμους, στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, στην ΕΡΤ, οι εργαζόμενοι στα δημόσια νοσοκομεία, οι δικαστικοί υπάλληλοι, οι εργαζόμενοι στα μέσα μαζικής μεταφοράς, οι λιμενεργάτες, οι τεχνικοί των τηλεοπτικών καναλιών, οι εργαζόμενοι στη γαλακτοβιομηχανία «Δωδώνη», οι συμβασιούχοι και μόνιμοι αρχαιολόγοι.

Όλες αυτές οι κινητοποιήσεις μας προϊδεάζουν για μια γενική απεργία – σεισμό την ερχόμενη Τετάρτη 15 Ιουνίου, την ώρα που στις ηγεσίες των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ ασκούνται τεράστιες πιέσεις από τη βάση τους για κλιμάκωση των κινητοποιήσεων.

Ταυτόχρονα η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ αποφάσισε την έναρξη επαναλαμβανόμενων 48ωρων απεργιών, ενώ η ΠΟΕ – ΟΤΑ έγινε η πρώτη μαζική Ομοσπονδία που υποστήριξε με απόφασή της ανοιχτά το αίτημα για μια γενική πολιτική απεργία.

Η νέα αναμενόμενη λαοθάλασσα της αυριανής μέρας στο Σύνταγμα και τις άλλες πλατείες της χώρας, πρέπει να γίνει το έναυσμα για να δυναμώσει η προσπάθεια και η πίεση στις ηγεσίες για μια γενική πολιτική απεργία διαρκείας. Η κυβέρνηση είναι αδύνατη και τώρα πρέπει να υποστεί το τελειωτικό χτύπημα. Δεν πρέπει να περιμένουμε την μέρα ψήφισης του νομοσχεδίου. Η κατάληψη των πλατειών και η περικύκλωση της Βουλής είναι χρήσιμα όπλα, αλλά χρειάζεται να τεθεί σε ισχύ ο βαρύς οπλισμός του κινήματος, δηλαδή η γενική απεργία. Όχι όμως με τον εκτονωτικό και αναιμικό τρόπο των 24ωρων γενικών απεργιών χωρίς συνέχεια και με αφηρημένα γενικόλογα αιτήματα, αλλά με κλιμάκωση, διάρκεια και σαφή πολιτικό στόχο την πτώση της κυβέρνησης των τοποτηρητών των τοκογλύφων και την αντικατάστασή της από μια άλλη, βγαλμένη από το μαζικό κίνημα του εργαζόμενου λαού, που θα διαγράψει το χρέος και θα κοινωνικοποιήσει τους βασικούς τομείς της οικονομίας για να καταπολεμήσει τον εφιάλτη της φτώχειας και της ανεργίας.

Να εκλέξουμε απεργιακές επιτροπές στους εργατικούς χώρους και τις γειτονιές που θα εγγυηθούν την επιτυχία της γενικής απεργίας της ερχόμενης Τετάρτης και θα παλέψουν για την μετατροπή της σε γενική πολιτική απεργία διαρκείας.

Οι λαϊκές συνελεύσεις στις πλατείες των πόλεων είναι ένα σημαντικό πρώτο βήμα που πρέπει να ολοκληρωθεί. Να οργανώσουμε πραγματικά δημοκρατικά το κίνημα κατά εργατικό χώρο και γειτονιά. Να εκλέξουμε αντιπροσώπους από τις λαϊκές και εργατικές συνελεύσεις, που θα συγκροτήσουν ανά πάσα ώρα ανακλητά συντονιστικά συμβούλια αγώνα κατά πόλη. Με τη σειρά τους, αυτά να εκλέξουν μια Κεντρική Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή αγώνα, ανά πάσα ώρα ανακλητή από τη βάση του κινήματος, που θα είναι έτοιμη, με όπλο τη δημοκρατική της νομιμοποίηση από τις κατά χώρους και γειτονιά συνελεύσεις, να κυβερνήσει, εφαρμόζοντας το πρόγραμμα της θέλησης και των συμφερόντων του εργαζόμενου λαού.