Προς νέο δάνειο-ασπίδα για τους τοκογλύφους

Όπως όλα δείχνουν, οι κυρίαρχοι κύκλοι του ευρωπαϊκού και διεθνούς ιμπεριαλισμού, προωθούν τελικά ένα νέο πακέτο δανεισμού για την Ελλάδα και ένα νέο Μνημόνιο, ακόμα σκληρότερο για τον εργαζόμενο λαό, δείγμα του οποίου αποτελεί το περίφημο Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα άγριας λιτότητας και ξεπουλήματος της κρατικής περιουσίας που ανακοινώθηκε ήδη από την κυβέρνηση.

Το διεθνές τοκογλυφικό – τραπεζικό λόμπι που είναι συνδεδεμένο με τα ομόλογα των κρατών, ανησυχεί όλο και πιο πολύ ότι θα χάσει τα κέρδη που απορρέουν από τις «επενδύσεις» του στο ελληνικό χρέος. Το ελληνικό κράτος έχει μπροστά του ένα «βουνό» από λήξεις ομολόγων, συνολικού ύψους 112 δισ. ευρώ μεταξύ 2012 και 2015, που είναι αδύνατο να εξυπηρετήσει κανονικά χωρίς νέο δανεισμό. Μόνο για το 2012 η Ελλάδα πρέπει να βρει 27 δις ευρώ και για την επόμενη χρονιά 38 δισ. ευρώ, ποσά που δεν καλύπτονται από το ισχύον δάνειο της τρόικας.

Έτσι οι μεγάλοι τοκογλύφοι, μέσω των διεθνών εκπροσώπων τους, όπως το ΔΝΤ και η ΕΚΤ, ασκούν τεράστια πίεση τις τελευταίες μέρες πάνω στις ευρωπαϊκές αστικές κυβερνήσεις για να εγκρίνουν άμεσα ένα νέο πακέτο δανεισμού στην Ελλάδα, ώστε να εξασφαλιστούν τα κέρδη τους, αποφεύγοντας μια «αναδιάρθρωση» ή μια «ελεγχόμενη χρεοκοπία» που θα οδηγούσε σε μια μικρότερη ή μεγαλύτερη περικοπή της αξίας των ομολόγων που διαθέτουν. Πιέζουν προσπαθώντας να αποφύγουν αν είναι δυνατό, ακόμα και μια επιμήκυνση των ομολόγων που λήγουν το 2012 και το 2013, διαδίδοντας ότι κάτι τέτοιο θα «αποσταθεροποιούσε» την παγκόσμια οικονομία και θα απειλούσε τη «ρευστότητα» του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Μέσα από αυτό το πρίσμα πρέπει να ειδωθούν οι σημερινές κατηγορηματικές δηλώσεις του υπαλλήλου των τοκογλύφων και προέδρου της ΕΚΤ Ζ.Κ. Τρισέ ότι πρέπει να αποκλειστεί οριστικά το ενδεχόμενο μιας αναδιάρθρωσής ή μιας ελεγχόμενης χρεοκοπίας, αφήνοντας σαν «έσχατη επιλογή» το ενδεχόμενο μιας επιμήκυνσης, αλλά «μόνο με τη συναίνεση των πιστωτών».

Παράλληλα, σήμερα το πρωί, η γερμανική βουλή, ενέκρινε ψήφισμα για ένα δεύτερο πακέτο δανεισμού προς την Ελλάδα, μετά από σχετική πρόταση του κεντροδεξιού κυβερνητικού συνασπισμού. Το ψήφισμα τονίζει ότι προϋπόθεση για το νέο δάνειο είναι ένα ακόμα πρόγραμμα λιτότητας και ιδιωτικοποιήσεων στην Ελλάδα, καθώς και «η συμμετοχή των ιδιωτών επενδυτών». Ο τελευταίος αυτός όρος, τίθεται εδώ και καιρό από τη γερμανική κυβέρνηση, αντανακλώντας τις πιέσεις των πιο διορατικών αστικών κύκλων της Γερμανίας, που δυσπιστούν για τη δυνατότητα να εξυπηρετηθεί κανονικά το ελληνικό χρέος και φοβούνται την προοπτική να μεταφερθεί μια ελληνική χρεοκοπία απευθείας στους ώμους των ευρωπαϊκών κρατικών προϋπολογισμών και πάνω από όλους φυσικά,  στους ώμους του γερμανικού κρατικού προϋπολογισμού. 

Λίγες μέρες νωρίτερα, σε συνάντησή του με την Α. Μέρκελ, ο Μπ. Ομπάμα είχε παρέμβει με επίμονο τρόπο υπέρ μιας άμεσης νέας δανειοδότησης της Ελλάδας για να αποτραπεί η χρεοκοπία της. Εκείνο που κάνει τον Ομπάμα να ενδιαφέρεται τόσο πολύ για να καλυφθούν οι δανειακές ανάγκες της Ελλάδας – εκτός από τα ποικίλα «ανοίγματα» αμερικάνικων τραπεζικών και άλλων συμφερόντων στα ομόλογα των υπερχρεωμένων κρατών της ευρωπαϊκής περιφέρειας – είναι το ίδιο που σε τελική ανάλυση φοβίζει και τους Γερμανούς αστούς, που με «κρύα καρδιά» δίνουν τη συγκατάθεσή τους σε έναν ακόμα δανεισμό της Ελλάδας : η ανεξέλεγκτη προοπτική ενός πανευρωπαϊκού και παγκόσμιου ντόμινο ζημιών στις τράπεζες και τα κράτη που θα προκαλέσει μια ελληνική χρεοκοπία, το οποίο θα διαταράξει τις σημερινές διεθνείς νομισματικές ισορροπίες και θα εισάγει την παγκόσμια οικονομία στο «τούνελ» μιας νέας, βαθύτερης ύφεσης. 

Όμως, όπως ήδη έχουμε εξηγήσει, η χορήγηση ενός νέου δανείου δεν λύνει το πρόβλημα του ελληνικού χρέους. Δίνει απλά μια μικρή παράταση στους ιδιώτες τοκογλύφους, μέχρι να συγκεντρωθεί το μεγαλύτερο μέρος του χρέους στα χέρια της τρόικας. Αντίθετα, με την νέα άγρια λιτότητα που τον συνοδεύει, ο νέος δανεισμός, θα βαθύνει και θα παγιώσει την ύφεση στην Ελλάδα και συνεπώς, θα κρατήσει σε ψηλά επίπεδα το χρέος σαν ποσοστό του ΑΕΠ, μεταθέτοντας απλά την χρεοκοπία στο εγγύς μέλλον και δίνοντας της μια περισσότερο οξυμένη και ανεξέλεγκτη μορφή.

Ταυτόχρονα, το νέο ελληνικό δάνειο θα οξύνει τις συγκρούσεις μέσα στην ΕΕ. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι εκτός από την υπερχρεωμένη Ελλάδα, υπάρχουν (προς το παρόν) και οι επίσης υπερχρεωμένες Ιρλανδία, Πορτογαλία και Ισπανία. Το νέο ελληνικό δάνειο, αν τελικά χορηγηθεί, θα δημιουργήσει ένα νέο προηγούμενο και γι’ αυτές τις χώρες, των οποίων τα «spreads» δανεισμού είναι ήδη ή γίνονται ολοένα και πιο απαγορευτικά για μια «έξοδο στις αγορές». Ένα προηγούμενο μιας αέναης τάσης για νέα δάνεια, που θα τροφοδοτούν διαρκώς διακρατικές συγκρούσεις γύρω από το αν είναι σκόπιμα και αποτελεσματικά, καθώς και για το ποιος θα επωμιστεί το μεγαλύτερο βάρος τους.

Και από τη στιγμή που οι δανειοδοτούμενοι «ασθενείς» το μόνο που θα έχουν να «συνεισφέρουν» στην ΕΕ θα είναι περισσότερα χρέη, ύφεση και τη «μόδα» της επανάστασης, σε κάποιο σημείο η «κάνουλα» των δανείων θα κλείσει και θα οδηγηθούν πιθανά εκτός ευρώ.

Αυτό το σενάριο, ανεξάρτητα από το αν θα συμφωνηθεί ή όχι το νέο δάνειο, είναι πιθανό να συμβεί ανά πάσα στιγμή για την Ελλάδα το επόμενο διάστημα, σαν αποτέλεσμα της αβεβαιότητας που δημιουργεί στη χώρα ο εκρηκτικός συνδυασμός βαθειάς ύφεσης, πολιτικής αστάθειας και θυελλώδους ταξικής πάλης.

Η κυβέρνηση προσπαθεί τώρα αγωνιωδώς να εκμεταλλευτεί την προοπτική του νέου δανείου, εμφανίζοντάς το σαν μια «εθνική επιτυχία». Όμως πρέπει να το τονίσουμε για άλλη μια φορά: αυτό το δάνειο δεν θα ληφθεί για να πληρωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις. Οι τρέχουσες αυτές ανάγκες του Δημοσίου, αντιθέτως, καλύπτονται μέσω της φορολογίας και της έκδοσης εντόκων γραμματίων, δηλαδή με βραχυπρόθεσμο, εσωτερικό κυρίως, δανεισμό. Θα χρησιμοποιηθεί αποκλειστικά για να πληρωθούν τα ομόλογα που λήγουν, δηλαδή για να πληρωθούν οι τοκογλύφοι ιδιώτες δανειστές της χώρας.

Ο εργαζόμενος λαός που βρίσκεται εδώ και πάνω από δύο βδομάδες στις πλατείες και τους δρόμους, δεν μπορεί πλέον να ανεχθεί άλλη κοροϊδία. Είναι αποφασισμένος να μην υποστεί νέες θυσίες για τους τοκογλύφους και αναζητά μια ριζοσπαστική λύση που θα τον απαλλάξει μια για πάντα από το ζυγό του χρέους, της φτώχειας και της ανεργίας.

Είναι καθήκον της Αριστεράς να εξηγήσει καθαρά στις αγωνιζόμενες μάζες ότι μπροστά τους υπάρχουν μόνο δύο δυνατοί δρόμοι. Είτε αργά ή γρήγορα, θα έχουμε μια χρεοκοπία στο έδαφος του καπιταλισμού, που θα οδηγήσει εκτός Ευρωζώνης και στον πολλαπλασιασμό της φτώχειας, της ανεργίας, των στερήσεων, καθώς και στην υποθήκευση ολόκληρης της χώρας στους δανειστές, είτε μέσα από τον αγώνα, θα επιβληθεί η διαγραφή χρέους, σαν βήμα όμως για την ανατροπή του ίδιου του καπιταλισμού στη χώρα, δηλαδή με παράλληλη εγκαθίδρυση μιας κοινωνικοποιημένης και δημοκρατικά σχεδιασμένης οικονομίας, στην προοπτική της νίκης του σοσιαλισμού στην Ευρώπη και ολόκληρο τον κόσμο.