Άλλος ένας άοπλος Αφροαμερικανός πυροβολήθηκε από την αστυνομία, αυτήν τη φορά στην πόλη Κενόσα του Ουισκόνσιν. Το βίντεο που έγινε δημοφιλές δείχνει τον Τζέικομπ Μπλέικ να περπατάει γύρω από το αυτοκίνητό του για να ανοίξει την πλαϊνή πόρτα του οδηγού για να μπει, ακολουθούμενος από δύο αστυνομικούς. Ένας αστυνομικός αρπάζει το πίσω μέρος του πουκάμισου του Μπλέικ, τραβώντας τον προς τα πίσω για να τον εμποδίσει να μπει στο όχημά του και σχεδόν αμέσως ξεκινά να πυροβολεί από κοντά, πυροβολώντας επτά φορές στην πλάτη του Μπλέικ. Δεν είναι εμφανή στο βίντεο τα μικρά παιδιά του Μπλέικ που κάθονταν στο πίσω κάθισμα. Ο Μπλέικ εισήχθη στο νοσοκομείο και ο πατέρας του λέει ότι είναι πλέον παράλυτος από τη μέση και κάτω.
Εκείνο το βράδυ, ξέσπασαν διαδηλώσεις στην Κενόσα, μια μικρή πόλη που βρίσκεται στη λίμνη Μίσιγκαν ανάμεσα στο Σικάγο και το Μιλγουόκι, με πληθυσμό πάνω από 100.000 ανθρώπους. Ο θυμός ξεχείλισε, καθώς οχήματα, μικρές επιχειρήσεις και κυβερνητικά κτίρια πυρπολήθηκαν για δύο συνεχόμενες νύχτες. Σε απάντηση, η αστυνομία δημιούργησε οδοφράγματα και χρησιμοποίησε δακρυγόνα και βία εναντίον των διαδηλωτών.
Μέχρι πρόσφατα, θα ήταν δύσκολο να φανταστούμε μια τέτοια κοινωνική έκρηξη σε αυτήν τη μικρή και ήσυχη πόλη. Όμως, οι μαζικές διαδηλώσεις του κινήματος Black Lives Matter φέτος το καλοκαίρι αποκάλυψαν τον έντονο θυμό εκατομμυρίων ανθρώπων για τη μεγάλη ανισότητα του κόσμου στον οποίο ζούμε.
Το χάσμα ανάμεσα στις μεγάλες πόλεις και τις μικρότερες επαρχιακές κοινότητες στην Αμερική, το οποίο κάποτε φαινόταν ανυπέρβλητο, διαλύεται καθώς η βία του καπιταλισμού και του κράτους αποκαλύπτουν το αποκρουστικό τους πρόσωπο σε κάθε γωνιά της χώρας. Σκηνές βίαιης καταστολής, που στο παρελθόν αγνοήθηκαν σε μεγάλο βαθμό από τα ΜΜΕ, τώρα γίνονται όλο και πιο άμεσα βίωμα ή καταγράφονται σε βίντεο για να το δουν όλοι. Μετά από μήνες καταστροφικής πολιτικής διαχείρισης της πανδημίας, σε συνδυασμό με μια πρωτοφανή οικονομική κρίση, η Ουάσιγκτον παραμένει παράλυτη και υπάρχουν λίγα καλοπροαίρετα συναισθήματα απέναντι στην κυβέρνηση των ΗΠΑ.
Οι διαδηλώσεις στην Κενόσα ακολουθήθηκαν από διαδηλώσεις στο Μάντισον, τη Νέα Υόρκη και τη Μινεάπολη, όπου συνελήφθησαν πέντε διαδηλωτές. Στη Μινεάπολη, μικρές κινητοποιήσεις που συνεχίζονται μετά τον θάνατο του Τζορτζ Φλόιντ συνεχίστηκαν για εβδομάδες χωρίς συλλήψεις, βία ή υλικές ζημιές. Η επανεμφάνιση της αστυνομίας σε αυτές τις διαμαρτυρίες και η άμεση καταστολή στην Κενόσα δείχνουν ότι η άρχουσα τάξη θέλει απεγνωσμένα να καταστείλει το κίνημα πριν μπορέσει να αναζωπυρωθεί.
Την τρίτη νύχτα των διαδηλώσεων, οι διαδηλώσεις κλιμακώθηκαν όταν μια μικρή ομάδα ένοπλων ανδρών που «φύλαγε» ένα βενζινάδικο πυροβόλησε διαδηλωτές, σκοτώνοντας δύο άτομα και τραυματίζοντας άλλο ένα. Αυτές οι απομονωμένες ένοπλες επιθέσεις δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τις επιτροπές αυτοάμυνας που δημιουργήθηκαν στη Μινεάπολη μετά τις διαδηλώσεις για τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ. Αυτές οι επιτροπές εμφανίστηκαν προκειμένου να προστατεύσουν τις γειτονιές και τα μικρομάγαζα, ιδίως σε φτωχές και μαύρες γειτονιές. Παρόλο που αυτές οι επιτροπές αυτοάμυνας είναι οπλισμένες σε πολλές περιπτώσεις, δεν υπήρξε ούτε ένα περιστατικό πυροβολισμού απ’ αυτές. Αντίθετα, οι «φρουροί» στην Κενόσα ήταν ακροδεξιά άτομα που ήθελαν να βοηθήσουν τον Τραμπ να επιβάλει το «νόμο και τάξη».
Σε απάντηση, ο κυβερνήτης του Ουισκόνσιν Τόνι Έβερς θέλει να διπλασιάσει τον αριθμό των στρατευμάτων της Εθνοφρουράς στους δρόμους. Ωστόσο, εάν η εμπειρία του παρελθόντος αποτελεί οδηγό, τυχόν πρόσθετες κρατικές δυνάμεις θα χρησιμοποιηθούν για την περαιτέρω καταστολή των διαδηλωτών – όχι των ακροδεξιών ομάδων.
Δεν είναι ασήμαντη λεπτομέρεια το ότι αυτή η επίθεση πραγματοποιήθηκε αφότου το πλήθος άρχισε να διαλύεται. Αυτοί οι αντιδραστικοί ένοπλοι δειλοί ξέρουν ότι δεν θα έχουν καμία ελπίδα – οπλισμένοι ή όχι – ενάντια στο πλήθος μίας διαδήλωσης κατά την κορύφωση της.
Όπως και στη Μινεάπολη και αλλού, το ζήτημα της υπεράσπισης των διαδηλώσεων ενάντια στα επίσημα και ανεπίσημα κατασταλτικά σώματα του καπιταλιστικού κράτους, μέσω της συλλογικής δράσης των εργατών, εμφανίζεται όλο και περισσότερο στο προσκήνιο. Οι δυνατότητες σύστασης επιτροπών αυτοάμυνας στις γειτονιές για την προστασία της εργατικής τάξης στην Κενόσα είναι τεράστιες. Αλλά δεν μπορούμε να να αναμένουμε παθητικά από το κίνημα να δημιουργήσει αυθόρμητα αυτές τις δομές, όπως έκανε στη Μινεάπολη. Ακόμα και εκεί, η εμφάνισή τους δεν ήταν εντελώς αυθόρμητη. Μικρές αλλά καθιερωμένες ομάδες όπως το NAACP και το AIM, που εμπιστεύτηκαν οι διαδηλωτές, είχαν ήδη δημιουργηθεί και ανέλαβαν την πρωτοβουλία να σχηματίσουν ή να επεκτείνουν τις υπάρχουσες επιτροπές. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το να δημιουργήσουμε μία επαναστατική ηγεσία που θα προασπίζεται την ταξική ανεξαρτησία και θα είναι προετοιμασμένη εκ των προτέρων, είναι τόσο σημαντική.
Οι αστυνομικοί που επιτέθηκαν και στη συνέχεια πυροβόλησαν τον Τζέικομπ Μπλέικ, έχουν 30 ημέρες για να υποβάλουν την αναφορά τους, καθώς περιμένουν να υποχωρήσουν οι αντιδράσεις, και όλα από την άνεση της αναστολής. Ωστόσο, υπάρχει ήδη πολύ εύφλεκτο υλικό από τις κινητοποιήσεις του καλοκαιριού. Το βράδυ πριν πυροβοληθεί ο Μπλέικ, ξεκίνησαν διαδηλώσεις για έναν άλλο πυροβολισμό της αστυνομίας στο Λαφαγιέτ της Λουιζιάνας, όπου οι αστυνομικοί σκότωσαν τον Τράφορντ Πέλεριν έξω από ένα μίνι μάρκετ. Εν τω μεταξύ, οι διαμαρτυρίες στο Λούισβιλ, το Πόρτλαντ και τη Μινεάπολη συνεχίζουν να συγκεντρώνουν μικρά πλήθη.
Οι αρχές καλούν συνεχώς τους ανθρώπους να περιμένουν την ολοκλήρωση της νομικής διαδικασίας. Αυτό σημαίνει το να εμπιστευθούμε το ίδιο το κράτος που διέπραξε το έγκλημα. Ο Ντέρεκ Τσάβιν, ο αξιωματικός που σκότωσε τον Τζορτζ Φλόιντ, θα δικαστεί στις 8 Μαρτίου 2021 – αρκετός χρόνος για να ελπίζουν ότι το κίνημα θα υποχωρήσει και οι άνθρωποι θα «παγιδευτούν» στην καθημερινότητα. Όμως το σχέδιο τους δεν μπορεί να υλοποιηθεί όταν εμφανίζονται νέα θύματα της αστυνομίας κάθε εβδομάδα.
Πολλοί Δημοκρατικοί έχουν εκφράσει την καταδίκη τους για τους πυροβολισμούς. Ο Τζο Μπάιντεν ζήτησε έρευνα. Ακόμη και πριν πυροβοληθεί ο Μπλέικ, ο Δημοκρατικός δήμαρχος της Κενόσα ανακήρυξε το ρατσισμό ως μία «κρίση στη δημόσια υγεία». Όμως, οι άνθρωποι σε όλη τη χώρα έχουν δει ακριβώς το πώς η κυβέρνηση αντιμετωπίζει της «κρίσεις δημόσιας υγείας» όπως ο COVID-19, εκφωνώντας μεγαλόστομες δηλώσεις, χωρίς να κάνουν τίποτα το ουσιαστικό.
Οι πολλαπλές κρίσεις που πλήττουν τους εργαζόμενους και τους φτωχούς έχουν οδηγήσει σε κοινωνικές εκρήξεις σε μια πόλη μετά την άλλη τους τελευταίους μήνες. Τώρα η Κενόσα βρίσκεται στο επίκεντρο, με φλεγόμενα αυτοκίνητα και κτίρια, και με ένα χαλάζι από δακρυγόνα και πλαστικές σφαίρες.
Ο Πρόεδρος Τραμπ κατήγγειλε τον κυβερνήτη του Όρεγκον επειδή δεν κάλεσε την Εθνοφρουρά νωρίτερα για να καταστείλει τις διαδηλώσεις. Αλλά ο Δημοκρατικός κυβερνήτης του Ουισκόνσιν δεν έχασε χρόνο να τους καλέσει να «διατηρήσουν την τάξη». Και τα δύο μέρη συμφωνούν, στην πράξη, να διατηρήσουν μια ένοπλη δύναμη καλά χρηματοδοτούμενη και εφεδρική για χρήση κατά της εργατικής τάξης σε περίπτωση εξέγερσης.
Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ είπε κάποτε ότι «οι ταραχές είναι η γλώσσα όσων οι φωνές δεν ακούγονται». Όσο οι κραυγές «δεν μπορώ να αναπνεύσω!» αγνοούνται από το καπιταλιστικό Δημοκρατικό Κόμμα, το οποίο δεν έχει να προσφέρει καμία ουσιαστική εναλλακτική, οι μαζικές εκρήξεις ργής θα είναι η νέα κανονικότητα.
Όσο όμως το κίνημα παραμένει χωρίς ηγεσία, δεν είναι δυνατόν να γίνουν σοβαρά βήματα μπροστά. Αφήνοντας χωρίς μια παραγωγική διέξοδο το θυμό που έχει συσσωρευτεί, η αποδιοργάνωση αφήνει περιθώρια σε άτομα, αυτόκλητες ομάδες που δεν δίνουν λόγο για τη δράση τους και προβοκάτορες να σκορπούν τη σύγχυση επικεντρώνοντας την ενέργεια τους σε καταστροφές καταστημάτων και αυτοκινήτων. Ως μαρξιστές, δεν υπερασπίζουμε την ατομική ιδιοκτησία από βανδαλισμούς με τον τρόπο που το κάνουν οι καπιταλιστές. Ένα καμένο αυτοκίνητο ή τράπεζα δεν είναι σε καμία περίπτωση ισοδύναμο με τις φρικαλεότητες που προκαλούνται σε δισεκατομμύρια ανθρώπους από το καπιταλιστικό σύστημα. Όμως τέτοιες μέθοδοι δεν μπορούν να προσφέρουν μια διέξοδο από το κοινωνικό αδιέξοδο που απειλεί να σύρει ολόκληρη την ανθρωπότητα στην άβυσσο.
Τα εργατικά συνδικάτα στο Ουισκόνσιν και το Ιλινόις πρέπει να ηγηθούν του κινήματος. Υπάρχουν πάνω από ένα εκατομμύριο συνδικαλισμένοι εργαζόμενοι μόνο σε αυτά τα δύο κράτη. Οι εργατικοί ηγέτες πρέπει να εκμεταλλευτούν τη μαζική συμμετοχή και τους πόρους τους για να συντονίσουν το σχηματισμό επιτροπών αυτοάμυνας που θα συνδεθούν περιφερειακά, και έπειτα σε εθνικό επίπεδο. Θα πρέπει να ξεκινήσουν αμέσως προετοιμασίες για γενικές απεργίες σε όλη τη χώρα. Μόνο τέτοια μέτρα μπορούν να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τη βία του κράτους. Εργαζόμενοι στη Μινεσότα, το Όρεγκον και αλλού σε ολόκληρη τη χώρα θα εισακούσουν με ενθουσιασμό μια έκκληση για δράση όπως αυτή. Αυτό θα προετοιμάσει το έδαφος για μια εθνική γενική απεργία που θα θέσει υπό αμφισβήτηση το σύνολο του status quo.
Αντ’ αυτού, η ηγεσία των συνδικάτων προσπαθεί απεγνωσμένα να διοχετεύσει την ενέργεια του κινήματος στην ψήφο για Δημοκρατικούς όπως ο Τζο Μπάιντεν, ένας «μεταρρυθμιστής», που τάσσεται ενάντια στο αίτημα για μείωση της χρηματοδότησης της αστυνομίας. Αλλά οι εργαζόμενοι σε ολόκληρη τη χώρα έχουν κατέβει μαζικά στους δρόμους, ωθούμενοι από το συναίσθημα ότι το πλήγμα σε έναν είναι πλήγμα σε όλους. Ήρθε η ώρα για την ηγεσία των συνδικάτων να ανταποκριθεί σε αυτό το αίσθημα!
– Καταπολεμήστε το ρατσισμό με τον αλληλέγγυο αγώνα της εργατικής τάξης — Προετοιμαστείτε για μια γενική απεργία!
– «Σπάστε» από τα δύο ρατσιστικά καπιταλιστικά κόμματα – Για ένα μαζικό εργατικό σοσιαλιστικό κόμμα!
Έρικα Ρόιντλ, 27 Αυγούστου 2020
Μετάφραση από την ιστοσελίδα “IN DEFENCE OF MARXISM”: Ηλίας Κυρούσης
