Αποφάσεις “Ευρω-συνόδου”: Αποτρέπουν τη χρεοκοπία; (2)

 

Στο τελικό κείμενο συμπερασμάτων της άτυπης «Ευρω-συνόδου» απαιτήθηκε η υλοποίηση της δέσμευσης που ήδη έχει αναλάβει η ελληνική κυβέρνηση για εκποίηση – «αξιοποίηση» κρατικής περιουσίας ύψους 50 δις έως το 2015, αποτυπώνοντας το σχετικό «σύνθημα» που είχε δώσει λίγο νωρίτερα, στις 11/3, η Μέρκελ με σχετική συνέντευξή της στην «Μπίλντ».

Η κυβέρνηση και οι συνοδοιπόροι της – συμπεριλαμβανομένης της ΝΔ που είχε την «αξιοποίηση» σε περίοπτη θέση στις προτάσεις της για την κρίση τον περσινό Ιούνιο – ισχυρίζονται ότι το ξεπούλημα των 50 δις θα δώσει μεγάλη «ανάσα» από το χρέος. Όμως όπως συμβαίνει με όλους του βασικούς ισχυρισμούς τους πάνω στο ζήτημα του χρέους, ισχύει ακριβώς το αντίθετο.

Στο στόχαστρο της επιχείρησης – ξεπούλημα έχουν τεθεί οι κερδοφόρες ΔΕΚΟ (ΔΕΗ, ΕΛΠΕ, ΟΤΕ, ΟΠΑΠ), οι υπό κρατικό έλεγχο τράπεζες (Αγροτική, Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων), το 49% της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, το καζίνο της Πάρνηθας, η  ΔΕΠΑ, η ΛΑΡΚΟ, τα ΕΛΤΑ, η ΕΑΒ, η επέκταση της σύμβασης του αεροδρομίου των Σπάτων κ.λ.π.

Καταρχάς, ακόμα και αν εξασφαλιστούν αυτά τα περιβόητα 50 δις από την «αξιοποίηση», το ποσό αυτό δεν θα «αγγίξει» τον όγκο του χρέους, καθώς είναι λιγότερο ακόμα και από το άθροισμα των δαπανών για τόκους της τριετίας 2011-1013 με βάση τις προβλέψεις του προϋπολογισμού (51,2 ευρώ). Ένα άλλο ουσιαστικό πρόβλημα με το σχέδιο των 50 δις, είναι ότι πρακτικά είναι ανεδαφικό, καθώς από το 1992 μέχρι το 2009 όλες μαζί οι ιδιωτικοποιήσεις απέφεραν 19 δις ευρώ. Η σημερινή τιμή των μεγάλων και κερδοφόρων κρατικών επιχειρήσεων ή συμμετοχών που μπορούν να πωληθούν, εξαιτίας της κρίσης, είναι κατά κανόνα χαμηλή και απέχει παρά πολύ από το να συντελεί στη συγκέντρωση του συνολικού ποσού που έχει τεθεί σαν στόχος.

Μια ματιά στα «φιλέτα» του σχεδιαζόμενου ξεπουλήματος αρκεί για να μας διαφωτίσει (Πηγή : ΑΧΕΠΕΥ). Στον ΟΠΑΠ το κράτος κατέχει μόλις το 34,37%, με τη σημερινή αξία της εταιρείας στα 5,1  δισ. ευρώ. Στον ΟΤΕ η κρατική συμμετοχή είναι πλέον μόνο 20% και η συνολική αξία της εταιρείας 3,6 δις. ευρώ. Στη ΔΕΗ το κράτος μπορεί να πουλήσει το 51% που κατέχει, με τη συνολική χρηματιστηριακή αξία της εταιρείας να ανέρχεται στα 2,8 δισ. ευρώ. Στην ΕΥΔΑΠ το κράτος ελέγχει το 61,03 και η αξία της επιχείρησης ανέρχεται μόλις σε 550 εκ. ευρώ. Στα ΕΛΠΕ τέλος, το κράτος ελέγχει μόνο το 35%, έχοντας παραχωρήσει το μάνατζμεντ στον όμιλο Λάτση, με τη σημερινή αξία της εταιρείας να είναι 2,3 δισ. ευρώ.

Οι ιδιωτικοποιήσεις δεν πρόκειται να αντιμετωπίσουν το ζήτημα του χρέους, αντίθετα, ανεξάρτητα από το τίμημα πώλησης, θα το επιδεινώσουν. Άλλωστε η ίδια η εμπειρία των τελευταίων 20 χρόνων, αποδεικνύει ότι η κλιμάκωση των ιδιωτικοποιήσεων που συντελέστηκε στο όνομα της αντιμετώπισης του δημόσιου χρέους, οδήγησε στην υπερδιόγκωσή του. Αυτό το φαινόμενο είναι η καλύτερη επιβεβαίωση του αρπακτικού, παρασιτικού και αντι-αναπτυξιακού (για να χρησιμοποιήσουμε έναν όρο του αστικού συρμού) χαρακτήρα που έχει η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων.

Τα σημαντικά κέρδη που σημείωσαν όλες οι υπο-ξεπούλημα ΔΕΚΟ ακόμα και μέσα στην κρίση, αποδεικνύουν ότι αν λειτουργήσουν κάτω από ένα ριζικά διαφορετικό, επωφελές για την εργαζόμενη κοινωνία καθεστώς, θα μπορούσαν να αναπτυχθούν περαιτέρω και να αποτελέσουν μια οικονομική βάση που θα αποτρέπει την εμφάνιση διογκωμένου χρέους στο μέλλον και θα είναι σε θέση να χρηματοδοτεί τις κοινωνικές ανάγκες. Ενδεικτικά, για το 2010, τα κέρδη του ΟΠΑΠ ήταν 578 εκ. ευρώ, των ΕΛΠΕ 185 εκ. ευρώ, του ΟΤΕ 39,6 εκ., ενώ η ΔΕΗ σημείωσε κέρδη ρεκόρ ύψους 626 εκ. ευρώ. Όλα αυτά τα κέρδη με τις ιδιωτικοποιήσεις θα χαθούν οριστικά για το κράτος, κάνοντάς το ακόμα πιο ελλειμματικό και αυξάνοντας την πίεση πάνω στους εργαζόμενους φορολογουμένους. Αντίθετα, τα κέρδη αυτά θα μπορούσαν  να πολλαπλασιαστούν και να αξιοποιηθούν για κοινωνικό όφελος, αν οι εταιρείες επανα-κρατικοποιηθούν και εξαλειφθούν τα μεγάλα μερίσματα των καπιταλιστών μετόχων, αν αποτελέσουν τμήματα ενός αρμονικού κεντρικού οικονομικού σχεδίου που θα αφομοιώσει τους σημερινούς ανταγωνιστές τους στους κόλπους τους σε ενιαίους κατά κλάδο φορείς και αν μέσα από την εγκαθίδρυση εργατικού ελέγχου και εργατικής διαχείρισης εξαλειφθούν τα φαινόμενα σπατάλης, διαφθοράς και κακοδιαχείρισης.

Η διαφορά του νέου πακέτου ιδιωτικοποιήσεων που θα ανακοινώσει η κυβέρνηση συγκριτικά με αυτά του πρόσφατου παρελθόντος, είναι η μεγάλης κλίμακας εκχώρηση ή εκποίηση υποδομών της χώρας (λιμάνια, αεροδρόμια κ.α) στο κεφάλαιο και η «αξιοποίηση» της κρατικής ακίνητης περιουσίας, με πιθανές αποικιοκρατικές πρακτικές όπως αυτή της ενοικίασης από καπιταλιστές ολόκληρων εκτάσεων γης για διάστημα που θα φτάνει τα 99 χρόνια! Στο πλαίσιο της «αξιοποίησης» μάλιστα, όσο περνούν οι μέρες, κορυφώνεται η φημολογία για την ύπαρξη ενός σχεδίου πώλησης ελληνικών νησιών, όπως απαιτούν εδώ και μήνες Γερμανοί οικονομικοί παράγοντες και σύμβουλοι της Μέρκελ.
Ο ληστρικός και παρασιτικός χαρακτήρας της προωθούμενου από κυβέρνηση και «τρόικα» σχεδίου «αξιοποιήσεων» της κρατικής περιουσίας στο βωμό της εξυπηρέτησης των τοκογλύφων, απολαμβάνοντας της στήριξης όλων των αστικών κομμάτων και της ελληνικής αστικής τάξης σαν σύνολο, αποτελεί την πιο αδιάψευστη απεικόνιση του βαθειά αντιδραστικού χαρακτήρα και συνάμα, του ραγδαίου ιστορικού ξεπεσμού του ελληνικού καπιταλισμού. Ταυτόχρονα, από μια στενά οικονομική σκοπιά, με την απώλεια μακροπρόθεσμα τεράστιων κρατικών εσόδων που συνεπάγεται, αντί να αποτρέπει την χρεοκοπία, επιταχύνει την εμφάνισή της.

Συνεχίζεται