Βρισκόμαστε σε μια περίοδο βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης, οπού κεκτημένα χρόνων παίρνονται πίσω σε όλους τους τομείς. Ένας από αυτούς είναι και το δημόσιο σχολείο. Οι νέες μεταρρυθμίσεις βάζουν στο στόχαστρο τα δικαιώματα των εκπαιδευτικών και των μαθητών.
Αναλυτικότερα, καταρχάς η Πρόσθετη Διδακτική Στήριξη (ΠΔΣ), που απευθυνόταν σε μαθητές όλων των τάξεων της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης καταργείται. Το πρόγραμμα αυτό είχε σαν στόχο να ενισχυθούν οι μαθητές που αντιμετώπιζαν δυσκολίες, για να μη χάσουν τη χρονιά τους, με μια ενδεχόμενη αποτυχία, να μην εγκαταλείψουν πρόωρα το σχολείο, και κυρίως, για να αυξήσουν τις πιθανότητες πρόσβασης στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Αφορούσε κυρίως μαθητές από εργατικές και φτωχές οικογένειες που δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα να παρακολουθήσουν μαθήματα σε κάποιο φροντιστήριο. Όπως πάντα, όμως, την καπιταλιστική κρίση, πληρώνουν τα φτωχότερα στρώματα, τα οποία χτυπούν πρώτα οι περικοπές. Έτσι, η ΠΔΣ ήταν το πρώτο που περικόπηκε. Η κατάργηση της, συνεπάγεται απόλυση των εκπαιδευτικών που δούλευαν σε αυτή, ενώ επιπλέον αναγκάζει χιλιάδες μαθητές από εργατικές οικογένειες να μένουν χωρίς επιπρόσθετη διδασκαλία καθώς σε καιρούς κρίσης είναι αδύνατο να πάνε σε κάποιο ιδιωτικό φροντιστήριο και κατά συνέπεια στερούνται την ανώτατη εκπαίδευση.
Ένα δεύτερο σημείο, των προτάσεων της υπουργού έχει να κάνει με το «Νέο Λύκειο», το πρόγραμμα του οποίου θα περιλαμβάνει 3 υποχρεωτικά μαθήματα τη Ν.Ε. Γλώσσα και Λογοτεχνία τα Αγγλικά και τη φυσική αγωγή καθώς και 6 επιλεγόμενα από τις ομάδες των : μαθηματικών, πειραματικών επιστημών, αρχαιογνωσίας, κοινωνικών επιστημών, ξένων γλωσσών και πολιτισμού. Αυτή η περιγραφή για το νέο Λύκειο σκοντάφτει πάνω σε πολλές αντιφάσεις. Πρώτον, δεν είναι δυνατόν να εφαρμοστεί αυτό το πρόγραμμα αφού δεν υπάρχουν ειδικευμένοι εκπαιδευτικοί για τα νέα μαθήματα και το υπουργείο δεν έχει σκοπό να προσλάβει νέους, αφού μειώνει συνεχώς τις δαπάνες και δεύτερον οι μαθητές δεν καταρτίζονται επαρκώς για την ανωτάτη εκπαίδευση με αποτέλεσμα να συναντούν δυσκολίες στο μέλλον.
Ταυτόχρονα ακόμη μια πρόταση που κατατέθηκε από την υπουργό είναι η παραχώρηση άδειας στις ξένες επιχειρήσεις να παρέχουν φροντιστηριακή εκπαίδευση στους μαθητές. Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κάνεις πώς έτσι ανοίγει άλλο ένα παράθυρο στην ιδιωτικοποίηση και μετατρέπει πια ανοιχτά την εκπαιδευτική διαδικασία σε επιχείρηση.
Ένα τελευταίο αλλά εξαιρετικής σημασίας σημείο είναι πως με βάση τις προτάσεις της υπουργού καταργούνται και τα σχολικά συγγράμματα. Οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί που μέχρι τώρα τους παρέχονταν δωρεάν βιβλία θα είναι αναγκασμένοι να τα αγοράσουν ή να τα βρουν μέσω του διαδικτύου. Ακόμη ο ΟΕΔΒ (Οργανισμός Εκδόσεων Διδακτικών Βιβλίων) καταργείται και αντικαθίσταται από νέο φορέα (Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου). Η κατάργηση του ΟΕΔΒ και η μεταφορά των αρμοδιοτήτων του σε ένα ΝΠΙΔ σημαίνει ότι ο σχεδιασμός για τα σχολικά βιβλία δίνεται σε ένα φορέα που θα λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, άρα με κριτήριο το κέρδος.
Είναι προφανές ότι, η καπιταλιστική κρίση θα εξαλείψει ότι έχει απομείνει από τις κατακτήσεις των προηγούμενων χρόνων, μεταξύ αυτών και τη δημόσια εκπαίδευση και θα επιβάλλει σκληρούς ταξικούς φραγμούς στην πρόσβαση στη μόρφωση. Είναι αναγκαίο, να παλέψουμε για να υπερασπίσουμε τις κατακτήσεις αυτές από την επίθεση της κυβέρνησης και του κεφαλαίου, μέσα από ένα κοινό μέτωπο φοιτητών, μαθητών και εργαζόμενων.
Λίνα Μητσιογιάννη
